ODPOWIEDZI NA PYTANIA

"OGNIA WIECZNEGO KARANIE PONOSZĄC"

Pytanie: Czy list Judy (w. 7) w cytowanych wyżej słowach nie dowodzi, że karą dla niepobożnych są wieczne męki?

Odpowiedź: Nawet w wersji Biblii Gdańskiej (jak i ang. KJV) wiersz ten nie przedstawia takiej myśli, albowiem ogień, w wyniku którego ludność Sodomy i Gomory poniosła karę, nie trwał wiecznie. Fakt ten, mianowicie, o którym Juda 7 wspomina jako o ponoszeniu kary ognia wiecznego przez mieszkańców tych miast (a wiemy, że mogli oni co najwyżej ponieść karę przez jedynie krótki okres trwania ognia), dowodzi iż tłumaczenie Biblii Gdańskiej jest niepoprawne. Tekst ten bowiem, tak jak brzmi, naucza, że ich krótki czas ponoszenia kary przez ogień był wieczny.

    Jedno z najlepszych tłumaczeń Biblii na język angielski, a za takie uznajemy American Standard Yersion (ASY), oddaje ten wiersz na marginesie następująco: "Tak jak Sodoma i Gomora oraz miasta wokół nich…... wystawione są, jako przykład [typ] ognia wiecznego, ponosząc karanie". Myśl stanie się jaśniejsza, jeśli słowa podamy w następującej kolejności: "Tak jak Sodoma i Gomora oraz miasta wokół nich ... w ponoszeniu karania, są wystawione jako przykład [typ] ognia wiecznego".

    Innymi słowy, Juda w tym wierszu wyjaśnia, że Bóg przez zniszczenie tych miast na równinie podał typ wiecznego karania grzeszników niezdolnych do poprawy, albowiem doznanie karania, jakie ci mieszkańcy ponieśli - zniszczenie przez ogień i siarkę - zostało użyte przez Pana do wytworzenia obrazu karania grzeszników niezdolnych do poprawy; to znaczy kary wiecznego zniszczenia, wygładzenia, unicestwienia. Biblia w swych jasnych, literalnych wierszach naucza, że zniszczenie, unicestwienie jest karą dla grzeszników (Ijoba, 31:3; Ps. 9:6 [proroczo]; 37:10, 35, 36, 38; 104:35; 145:20; Iz. 1:28; Ezech. 22:31; Mat. 10:28; Dz. Ap. 3:23; 1 Kor. 3:17; Filip. 3:19; 2 Tes. 1:9; Jak. 4:12; 2 Piotra 2:1, 12; 3:16). List Judy (w. 7) przez symboliczne wyrażenie ogień pokazuje, że zniszczenie, unicestwienie jest ukaraniem grzeszników niezdolnych do naprawy, bowiem w symbolach biblijnych ogień jest użyty do przedstawienia nie zachowania, lecz niszczących ucisków i zniszczenia, a to dlatego, iż ogień jest czynnikiem niszczącym. On nie zachowuje, on niszczy każdą, palną rzecz wrzuconą do niego (Łuk. 3:17; Sof. 3:8, 9; 1 Kor. 3: 13, 15; Sędz. 9:15, 20; Ijoba. 31:12; Ps. 18:9; 21:10; Iz. 26:11; Mal. 4:1). A zatem wyrażenie "ogień wieczny" w tym wersecie oznacza wieczne zniszczenie, karę za zupełnie dobrowolny grzech., Bóg więc zgodnie z wierszem 7 listu Judy zobrazował to karanie w zniszczeniu miast na równinie. Tak więc ten werset, podobnie jak inne ustępy Pisma Świętego, uczy, że wieczne karanie nie dających się naprawić grzeszników nie będzie wiecznymi mękami, lecz wiecznym unicestwieniem.

CZY JEST NADZIEJA DLA MIESZKAŃCÓW SODOMY?

Pytanie: Czy istnieje jakakolwiek nadzieja dla ludności Sodomy?

Odpowiedź: Bóg przemawia przez proroka Ezechiela, że "zniósł" całą ludność Sodomy, jako Mu się zdało (Ezech. 16:50). Bóg obwieszcza także, że po drugim adwencie Jezusa nastanie "czas(u) naprawienia [przywrócenia do pierwotnego stanu] wszystkich rzeczy, co był przepowiedział ... przez usta wszystkich świętych swoich proroków od wieków" (Dz. Ap. 3:19-23), i że "...postanowił dzień [tysiącletni, Tysiąclecie - 2 Piotra 3:8], w który(m) będzie sądził wszystek świat w sprawiedliwości przez męża [Chrystusa Jezusa; 1 Tym. 2:5, 6], którego na to naznaczył..." (Dz. Ap. 17:31).

    Bóg obiecuje przywrócić Sodomitów razem z Żydami i Samarytanami: "Jeźli siostry twoje [Izraela], Sodoma i córki jej ... także Samaria i córki jej wrócą się do pierwszego stanu swego: tedy się też i ty z córkami twemi nawrócisz do pierwszego stanu swego". Bóg odda ich Izraelowi jako córki pod Nowym Przymierzem w wieku Tysiąclecia (Ezech. 16: 55-63). Jezus powiedział do narodu żydowskiego, że w tej wielkiej tysiącletniej Restytucji (naprawieniu), w dniu sądu "...lżej będzie ziemi Sodomskiej w dzień sądny, niżeli tobie" (Mat. 11:23, 24). A sąd owego wielkiego Dnia obejmuje wszystkie cztery etapy sądowe: pouczenie, próbowanie zgodnie z udzielonym pouczeniem, ukaranie za przewinienia, a w końcu wydanie wyroku. Wszyscy, którzy nie mieli zupełnej sposobności w przeszłości usłyszeć imienia Jezusa i uzyskać zbawienia przez Niego, otrzymają takową po wzbudzeniu ich w zmartwychwstaniu podczas wieku Tysiąclecia.

TP ’84,160; BS '79,87.