IZRAEL PRZESZŁOŚCI

ZDAJEMY sobie z tego sprawę, że Bóg dał tytuł prawny do posiadania ziemi Abrahamowi i ludowi Izraela, jak to zostało kolejno opisane w 2 Moj. 15:18-21; 23:30,31; 5 Moj. 1:7,8; 11:23,24. Te wersety są często przytaczane jako "cztery tytuły prawne". Nie ma zgodności w opiniach co do różnych granic tej ziemi. Nie będziemy wypowiadać swego zdania na ten temat. Szczególnie nie możemy robić uwag na temat ostatecznych granic Izraela w przyszłości. A ponadto, gdybyśmy to uczynili, powiększylibyśmy nasz temat poza ramy tego zagadnienia.

    Ponieważ żyjemy w czasie trzytysięcznej rocznicy panowania króla Dawida nad Izraelem i ustanowienia Jeruzalem jako jego stolicy, skupimy się na pewnych zarysach panowania tego króla w porównaniu z dzisiejszymi czasami.

    Zupełnie niezależnie od szczegółów w sytuacji religijnej, stało się jasne co znaczy dla Izraela dramatyczna zmiana w stosunku do modelu Dawidowego królestwa i co również pozostało marzeniem wielu Żydów. A to właśnie obejmuje:

    1. Izraela o zwartej organizacji państwowej, zjednoczonego pod Dawidowym zwierzchnictwem.

    2. Jeruzalem jako centrum religijne i polityczne królestwa ("Syjon" później był nazwą dla całego miasta).

    3. Silna armia, sprawnie działająca administracja oraz kapłani i Lewici zintegrowani w państwo.

    4. Narodowa tożsamość w bezpiecznych granicach wielkiego imperium.

    Sądzi się, że Dawid, bohater narodowy i poeta, był autorem Księgi Psalmów, założył dynastię, która przetrwała 400 lat, aż do podboju babilońskiego. Zjednoczył południowe i północne pokolenia, z Jeruzalem uczynił stolicę i pokonał Filistynów, zjednoczył terytoria zamieszkiwane przez różne plemiona. Jego żywa inicjatywa uczynienia Izraelitów główną regionalną potęgą była niewątpliwie przyspieszana na skutek upadku imperialnego Egiptu i Mezopotamii.

    Syn Dawida, Salomon, odziedziczył imperium rozciągające się od Eufratu do Egiptu, silny centralny rząd i pokój. Sława wielkiego prawodawcy, mądrość Salomona stały się legendą w licznych krajach. Wierzy się, iż on napisał Księgę Przypowieści, że zbudował pierwszą świątynię i pałace królewskie w Jeruzalem. On uczynił Izrael potęgą handlową, a zbudowane przez niego liczne warowne miasta, jak Chasor, Megiddo, Gezer i Ezion Geber (Eilat) nad Morzem Czerwonym, mówią same za siebie. Literatura rozkwitała pod jego królewskim patronatem.

SB ’96,57.