Napisz rzetelnie na tablicach

NAPISZ RZETELNIE NA TABLICACH

"Napisz widzenie, a napisz rzetelnie na tablicach, aby je prędko czytelnik przeczytał" - ABAKUK 2:2 -

NASZ WERSET NA 2002 rok jest zarówno pouczający, jak i napominający. Prorok Abakuk, jako nauczyciel swojego narodu izraelskiego, był kierowany przez Boga Jehowę w celu zapisania proroctw w taki sposób, aby inni mogli je czytać, uczyć się i zgodnie z nimi postępować.

Żyjemy w świecie bogatym w przekazy obrazów, pełnym kolorów i ruchu, w świecie, skłaniającym się przyjmować te rzeczy jako pewnik. Pole nauki zmienia się dzięki rewolucji w technice informacyjnej. Zdumiewająco duża ilość danych jest dostępna zarówno w formie elektronicznej, jak i drukowanej. Dzięki komputerom, szczególnie stronom World Wide Web, zwyczajni mężczyźni i zwyczajne kobiety mają dostęp do rozległej wiedzy, niegdyś przeznaczonej dla elity naukowców.

Jednakże, jak podkreśla Apostoł Paweł, w jego świecie, ubogim pod względem technologicznym, nikt nie mógł się uczyć, o ile nie był posłany, aby go nauczać, kaznodzieja - w owym czasie była to najbardziej podstawowa forma głoszenia Ewangelii. Abakuk, nauczyciel, żył w takim właśnie świecie i był zobowiązany do przedstawienia swojego posłannictwa w taki sposób, aby inni mogli je zrozumieć. Głoszenie parami, które zapoczątkował Jezus wraz ze swoimi uczniami było bardzo skutecznym sposobem rozpowszechniania ewangelicznej nowiny o zbawieniu. Pan Jezus, przez historie przekazywane obrazami słownymi, przypowieściami, mógł skupić umysły swoich przejętych słuchaczy na zasadach i przykazaniach Boskiego umysłu. Te historie i lekcje nie były podawane tylko jako informacja, lecz jako zachęta do działania.

Tak samo jest nawet dzisiaj. Każdy z nas, używając wszystkich dostępnych źródeł informacji, powinien głosić Słowo Boże w sposób najbardziej zrozumiały, jak może, w celu błogosławienia umarłego i umierającego świata. Ponadto, musimy wyraźnie wpisać charakter i postępowanie Chrystusowe w nasze własne życie, aby wszyscy to widzieli, a przez to, abyśmy mogli pomóc innym, którzy potrzebują zachęty.

ZAKRES TEGO PRZEDSTAWIENIA

Ten artykuł jest wprowadzeniem do całorocznej serii artykułów na temat Boskiego Planu Wieków. Kolejne artykuły będziemy rozwijać, mając za podstawę Boski Plan i spróbujemy ukazać w jaki sposób Bóg działał w całej historii i nadal działa w tym na pozór chaotycznym dzisiejszym świecie.

Wykres zamieszczony dalej dobrze przedstawia Plan Wieków. Jako pomoc wizualna, ten diagram ma długą historię. Przedrukowaliśmy go w formie szkicu, lecz w miarę, jak nasza seria będzie postępować, będziemy dodawać więcej szczegółów. W tym artykule skupimy się na wyższej części, rzędzie łuków wierzchołkowych.

* * *

TAK JAK NIEKTÓRZY nieświadomie błędnie oceniają kwalifikacje i mądrość wielkiego architekta i budowniczego na podstawie nie ukończonej przez niego pracy, tak wielu w swojej ignorancji obecnie źle osądza Boga patrząc na Jego nie ukończone dzieło. Ale wkrótce, kiedy ciężkie rusztowanie zła, które było dozwolone w celu ćwiczenia człowieka i które ostatecznie obróci się na jego dobro, zostanie usunięte, a gruz posprzątany, ukończone dzieło Boga ukaże całemu światu Jego bezgraniczną mądrość i moc, i będzie widoczne, że Jego plany są w zgodzie z Jego wspaniałym charakterem.

Odkąd Bóg powiedział nam, że ma wyraźnie określony cel, i że wszystkie Jego cele zostaną zrealizowane, to ci, którzy są nimi zainteresowani postąpią właściwie, gdy będą badać Pismo Święte. Jakkolwiek wszystko, co jest związane z człowiekiem może się wydawać dziełem przypadku lub tajemnicą Boga, to ci, którzy wierzą i rozumieją świadectwo Słowa Bożego, uznają, że ten niezwykły i niezmienny plan postępuje systematycznie do ukończenia.

TRZY ŚWIATY

Przeważająca część ludzkości, tracąca wiarę w Boskie obietnice, musi poczekać na rozwój planu Bożego, zanim uświadomi sobie chwalebny charakter Boskiego Architekta. Ale przywilejem dzieci Bożych jest dostrzegać przez wiarę i światło Jego lampy - Słowo - przepowiedzianą przyszłą chwałę. Dlatego też jako zainteresowane dzieci Boga i studenci Jego Słowa, badamy Biblię, aby zrozumieć z tych planów Jego cele oraz szczegóły tam podane. Z nich dowiadujemy się, że plan Boży w odniesieniu do człowieka obejmuje trzy długie okresy, które rozpoczynają się od stworzenia człowieka i sięgają do nieograniczonej przyszłości. Piotr i Paweł nazywają te okresy "trzema światami" (zob. wykres), a każdy z nich przedstawia odmienny sposób przejawiania się Boskiej opatrzności:

1. Świat, który był

2. Teraźniejszy zły świat

3. Świat przyszły

Pierwszy z tych okresów, lub "światów", pod zarządem aniołów zakończył się niepowodzeniem; drugi, pod panowaniem szatana, uzurpatora, jest rzeczywiście "złym światem"; trzeci okres będzie epoką sprawiedliwości i błogosławienia wszystkich rodzin na ziemi. Dwa ostatnie z tych "światów" są przedstawione bardziej szczegółowo, a wypowiedzi odnoszące się do nich są niezwykle kontrastowe.

Obecny, czyli drugi okres, jest nazwany "teraźniejszym złym światem", nie dlatego, że nie ma w nim niczego dobrego, ale dlatego, że zło ma w nim przewagę. "Owszem, pyszne mamy za błogosławione, ponieważ się ci budują, którzy czynią niezbożność, a którzy kuszą Boga, zachowani bywają" (Mal. 3:15).

Trzeci świat, lub epoka, jest wzmiankowany jako "świat przyszły", w którym "sprawiedliwość mieszka", nie dlatego, że tam nie będzie w ogóle zła, lecz z tego powodu, że zło nie będzie miało w nim przewagi. Usuwanie zła będzie stopniowe i będzie miało miejsce podczas panowania Chrystusa - Jego Królestwa na ziemi. Zło nie będzie wówczas panowało, ani się rozwijało, ale "sprawiedliwy zakwitnie" (Ps. 72:7), a posłuszni "dóbr ziemi pożywać będą" (Izaj. 1:19). Krótko mówiąc, era, która ma nastąpić będzie zupełnie różna od tej, w której obecnie jesteśmy, ponieważ "książę świata tego", szatan, nie będzie mieć udziału w świecie przyszłym.

KRÓLESTWO CHRYSTUSA NALEŻY DO PRZYSZŁOŚCI

Jezus powiedział: "Królestwo moje nie jest z tego świata" i dopóki owa era lub "świat przyszły" nie nastanie, królestwo Chrystusa nie będzie panować na ziemi. Stąd modlimy się: "Przyjdź królestwo twoje; bądź wola twoja jako w niebie tak i na ziemi" (Mat. 6:10). Widocznie bardzo ważna część planu wielkiego Architekta dotycząca zbawienia człowieka nie jest jeszcze w pełni rozwinięta, gdyż w przeciwnym razie nowy książę, Chrystus, i nowa dyspensacja byłyby wprowadzone już dawno. Dlaczego to jeszcze nie nastąpiło?

W Księdze Objawienia, 11 rozdziale i 15 wersecie, czytamy: "I zatrąbił Anioł siódmy, i stały się głosy wielkie na niebie mówiące: Królestwa świata tego stały się królestwami Pana naszego i Chrystusa Jego, i królować będzie na wieki wieków." Kontekst wykazuje, że przejście z królestw tego świata do chwalebnego królestwa Chrystusa nastąpi w czasie powszechnego ucisku (Dan. 12:1). Jezus w związku z tym powiedział: Nikt nie może sprzętu mocarzowego, wszedłszy do domu jego, rozchwycić, jeśliby pierwej mocarza onego nie związał; a potem dom jego splądruje" (Mar. 3:22-27). Ów "mocarz", to szatan. Związanie szatana jest pierwszym dziełem, jakie musi nastąpić, zanim będzie mogło zostać ustanowione królestwo Chrystusa.

Niebiosa i Ziemia świata, który był

Piotr nazywa każdy z tych trzech okresów odrębnym "niebem i ziemią" (2 Piotra 3:5-13). W symbolach przedstawione są wyższe, czyli duchowe władze sprawujące rządy (niebiosa) oraz ludzkie rządy i organizacje społeczne (ziemia). Zatem pierwsze niebo i ziemia, "świat, który był", przestał istnieć w potopie, chociaż fizyczna ziemia (bardzo zmieniona przez wody powodzi) pozostała.

Niebiosa i ziemia teraźniejszego złego świata

Obecne symboliczne niebiosa i ziemia przeminą z wielkim trzaskiem i w ogniu, w wielkim zamieszaniu i ucisku, ponieważ ten mocarz, szatan, będąc wiązany usiłuje utrzymać resztki swojej władzy.

Niebiosa i ziemia w świecie przyszłym

Następcą obecnego złego świata będą nowe niebiosa i nowa ziemia, społeczeństwo pod rządami Chrystusa, zorganizowane w zgodzie z boskimi zasadami. Sprawiedliwość i pokój będą na porządku dziennym. Sprawiedliwość będzie podstawą nowego rządu. Apostołowi Pawłowi dane było rzucić przelotne spojrzenie na przyszły świat. Napisał, że "zachwycony był", czyli przeniesiony w czasie, i ujrzał rzeczy takimi, jakimi będą pod duchową władzą Chrystusa (2 Kor. 12:2-4). Apostoł Jan był również obdarowany widzeniem podobnych rzeczy, podczas pobytu na wyspie Patmos (Obj. 1:9).

DYSPENSACJE PODZIELONE NA WIEKI

Wydaje się, że Boski sposób postępowania z człowiekiem podczas pierwszego świata niewiele się zmieniał; a przynajmniej Biblia nie podaje nam na ten temat wielu szczegółów. Sprawą najważniejszą, która dotyka nas, jest, oczywiście, upadek w Ogrodzie Eden i, później, pojawienie się aniołów, którzy usiłowali sterować stanem ludzkości, z katastrofalnymi skutkami (1 Moj. 6:1,2). Ta dyspensacja zakończyła się potopem.

Drugi świat, ten, w którym obecnie żyjemy, może być podzielony na trzy Wieki:

• Wiek Patriarchów

• Wiek Żydowski

• Wiek Ewangelii

Każdy z tych Wieków pokazuje krok naprzód w planie Bożym, zmierzającym do obalenia zła. Każdy krok jest budowany na poprzednim i doprowadza bliżej do ukończenia projektu.

Trzeci świat obejmuje 1000 lat trwający Wiek Tysiąclecia lub "czas naprawienia" (Dz.Ap. 3:19-21). Po tym Wieku nastąpi okres, niejasno określony jako "wieki przyszłe", odnośnie których nie ma objawionych szczgółów (Efez. 2:7). Teraźniejsze objawienia omawiają uzdrowienie człowieka z grzechu, a nie wieczną chwałę, która nastąpi później.

Wiek Patriarchów i Wiek Żydowski

Pierwszy wiek "teraźniejszego świata" nazywamy Wiekiem Patriarchów, ponieważ w tym okresie Boska łaska i Jego postępowanie z ludźmi ograniczało się do nielicznych osób, prawie ignorując pozostałą ludzkość. Pośród uprzywilejowanych - przyjaciół Boga - byli patriarchowie: Noe, Abraham, Izaak i Jakub. Ze śmiercią Jakuba skończył się ten wiek i taki sposób postępowania Boga.

Wraz ze śmiercią Jakuba, jego potomkowie po raz pierwszy zostali nazwani dwunastoma pokoleniami Izraela i jako całość uznani przez Jehowę za Jego "lud osobliwy" (5 Moj. 14:2; 26:18). Na podstawie typicznych ofiar lud ów był traktowany jako "naród święty", odłączony od pozostałych narodów w szczególnym celu, i dlatego cieszył się specjalnymi względami. Czas przeznaczony na wypełnianie się tych zarysów Boskiego planu, który zaczął się ze śmiercią Jakuba i zakończył ze śmiercią Chrystusa, nazywamy Wiekiem Żydowskim lub wiekiem Zakonu.

W tym czasie Bóg szczególnie błogosławił ten naród, dając mu swoje prawo i zawierając z nim przymierze. Temu narodowi posyłał proroków i, ostatecznie, swego Syna. Pośród niego Jezus czynił cuda i nauczał, nie wchodząc nigdy do ludów ościennych ani nie pozwalając na to swoim uczniom. Gdy wysyłał ich, powiedział: "Na drogę pogan nie zachodźcie, i do miast Samarytańczyków nie wchodźcie; Ale raczej idźcie do owiec, które zginęły z domu izraelskiego" (Mat. 10:5,6).

Łaska dla narodu żydowskiego zakończyła się wraz z odrzuceniem i ukrzyżowaniem Chrystusa, co przedstawione jest w słowach Jezusa, gdy pięć dni przed swoją śmiercią powiedział: "Oto wam dom wasz pusty zostanie" (Mat. 23:38). Od śmierci Jezusa zaczął się nowy wiek -

Wiek Ewangelii

Ten okres rozpoczął się od ogłaszania posłannictwa o zbawieniu w Chrystusie, Jego Królestwie, oraz od zaproszenia do Wysokiego Powołania. Ogłaszanie Ewangelii podczas Wieku Ewangelii rozchodziło się z taką siłą, że do chwili obecnej dotarła do każdego narodu. Oczywiście, Ewangelia nie nawróciła narodów - nie było to Boskim zamiarem w tym czasie, lecz tu i ówdzie przyciągnęła, stosunkowo nielicznych, biorąc pod uwagę wszystkich ludzi, "maluczkie stadko", co Jezus przepowiedział (Łuk. 12:32). Takim Bóg z przyjemnością da współdziedzictwo z Chrystusem i miejsce na Jego tronie (Rzym. 8:17).

Z końcem Wieku Ewangelii kończy się druga dyspensacja, "teraźniejszy zły świat". Zwróćmy uwagę, że choć Bóg dozwolił na przewagę i panowanie zła, z pozorną szkodą dla Jego sprawy, to jednak Jego głębokie zamysły były stopniowo realizowane.

Wiek Tysiąclecia

Tysiąclecie, oznaczające okres 1000 lat, jednomyślnie jest użyte do określenia czasu wyszczególnionego w Obj. 20:4 - panowanie Chrystusa na ziemi. Podczas tego okresu nastąpi restytucja rodzaju ludzkiego do pierwotnego stanu doskonałości, utraconego w Edenie (Dz.Ap. 3:19-21). Poza jego granicami, w błogosławionych wiekach, jakie później nastaną, nie będzie więcej śmierci ani smutku, ani płaczu. Nie będzie też wówczas więcej cierpienia. Te poprzednie rzeczy przeminą (Obj. 21:4). Boskie objawienie nie podaje na ten temat więcej szczegółów.

* * *

Dotychczas został przedstawiony zaledwie szkic planu Bożego. W następnych wydaniach "Sztandaru Biblijnego" będziemy zajmować się najistotniejszymi sprawami z podaniem sporej ilości szczegółów. Każdy wiek ma swoją część do spełnienia, potrzebną jako dalszy krok, niezbędny do rozwoju planu Bożego w całości - postępującego i pięknie się rozwijającego.

Godne odnotowania jest to, że żadne wyrażenie Słowa Bożego odnoszące się do jednej epoki, lub wieku, nie powinno być stosowane do drugiej epoki, tak jak nie wszystko co określa jeden wiek jest prawdziwe w odniesieniu do drugiego wieku (2 Tym. 2:15). Na przykład, nieprawdą byłoby utrzymywanie w dzisiejszych czasach, że wiedza Pańska napełnia całą ziemię, oraz że Jego wola wypełnia się na ziemi tak jak w niebie. Jedynie w wyniku panowania Mesjasza podczas Wieku Tysiąclecia sprawiedliwość napełni ziemię, jak morze wodami.

Będąc uczniami Pana, wszyscy mamy przywilej usługiwać słowami żywota zarówno w czasie dla nas dogodnym, jak i w czasie niedogodnym (2 Tym. 4:2). Widzenie, które zapisał Abakuk, było przekazywane ludowi Bożemu przez wieki i powinno nas zachęcać do podawania go dalej, tak jak on to uczynił. Tak czyniąc, nie tylko pouczymy drugich, ale pomożemy im zbudować żywą wiarę - tę opartą na uświęconym rozumie - która umożliwi im stanie zdała od niewiary teraźniejszych czasów.

Poniższe strofy wiersza Wiliama Cowpera (1731-1800), wyrażają dla wszystkich wierzących żywą wiarę, która ufa tam, gdzie nie może znaleźć śladów Wszechmocnego Jehowy:

ON TYLKO MOŻE WYJAŚNIĆ

Tajnymi Bóg kroczy drogami
Do życia przywodząc swe dziwy;
To w morzu stopy ślad swojej zostawi,
To w wichrze przybywa straszliwym.

            On strzeże swych planów świetlanych
                I wolę swą zawsze wprowadza w czyn,
            Bo w możliwości głębinach nieznanych
                Całą swą wielką moc skrył.

O, bojaźliwi! - nabierzcie odwagi,
Gdyż chmury straszliwe nad wami
Są z woli Boga i z Jego znikną woli,
Gdy sionce miłości zaświeci wam nad głowami.

            Nie sądźcież Boga jako was slabość mami,
                Niech ufność wzbudzą łaski, których nie zliczę.
            Pod maską ze zmarszczonymi brwiami
                Kryje się uśmiechnięte oblicze.

Szybko się rodzą Boże cele,
Coraz jaśniejszy każdy cel nowy,
Pączek mieć może gorzkości wiele,
Lecz jakże słodki nektar kwiatowy.

            Ślepa niewiara z pewnością zbłądzi,
                Daremnie ważąc dzieła Boże.
            Bóg tylko może swe czyny osądzić
                I plan wykonać On tylko może.

- Hymn na 2002 r. Pieśń nr 63 z Pieśni Brzasku Tysiąclecia

SB ’02,6-10.