"żadnym sposobem śmiercią nie pomrzecie"

A wąż był chytrzejszy nad wszystkie zwierzęta polne, które był uczynił Pan Bóg; ten rzekł do niewiasty: Także to, że wam Bóg rzekł: Nie będziecie jedli z każdego drzewa sadu tego? I rzekła niewiasta do węża: Z owocu drzewa sadu tego pożywamy; Ale z owocu drzewa, które jest w pośród sadu, rzeki Bóg: Nie będziecie jedli z niego, ani się go dotykać będziecie, byście snąć nie pomarli. l rzekł wąż do niewiasty: Żadnym sposobem śmiercią nie pomrzecie. - 1 Moj. 3:1-4 -

OPIS ZŁEGO POSTĘPOWANIA Adama i Ewy w ogrodzie Eden, poprzedzony opisem raju zawartym w 1 Mojż. 2:8-10, jest podstawą dla naszego krótkiego rozważania. Zważywszy, że opis tworzy szkielet dla żydowskiej i chrześcijańskiej teologii oraz rzuca światło na naturę grzechu i odkupienia, godne uwagi jest obniżenie jego wartości, przez sceptyków i krytyków, do poziomu mitu, co jest łagodnie tolerowane przez większość chrześcijan.

    Sam Pan Jezus nadaje moc temu opisowi w przemówieniu do uczonych w Piśmie i Faryzeuszy, nazywając szatana kłamcą i mordercą - tym, który przez zwiedzenie pozbawił życia Adama i Ewę (Jan 8:44; zobacz także Mar. 10:6-9). Mistrzowskie przedstawienie działania odkupienia i restytucji dokonane przez Apostoła Pawła, jest oparte na prawdziwości opisu z 1 Mojżeszowej. "Jako przez jednego człowieka", on mówi, "grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć: tak też na wszystkich ludzi śmierć przyszła, ponieważ wszyscy zgrzeszyli" - Rzym. 5:12. Kontynuując w wierszu 14, Apostoł Paweł określa człowieka: "Lecz śmierć królowała od Adama aż do Mojżesza i nad tymi, którzy nie grzeszyli, na podobieństwo przestępstwa Adamowego, który jest wzorem onego, który miał przyjść". Jezus jest tutaj pokazany jako doskonały odpowiednik Adama. Wniosek jest następujący: Jeśli Jezus był prawdziwy, Adam także był prawdziwy. W rzeczywistości, jak wielokrotnie wskazywaliśmy w naszym czasopiśmie, ofiara okupowa naszego Pana Jezusa jest dokładną równowartością, ponieważ jest okupem złożonym za Adama, a tym samym za całą rasę, której on jest ojcem. (Por. Rzym. 5:15-19).

    Postępując dalej, wnosimy, że Adam i Ewa z edeńskiego dramatu byli żywymi, oddychającymi istotami, dziełami Stwórcy, z ciała i krwi, wtedy jeszcze nie upadłymi. Ponieważ byli śmiertelni, ich życie miało być podtrzymywane przez jedzenie z "drzewa żywota." Bóg zabronił im jeść z "drzewa wiadomości." Nie znamy rodzaju ani właściwości tych drzew; ani prawdopodobnie, nie jest to dla nas konieczne. Opis jasno stwierdza, że spożywanie z drzewa wiadomości spowoduje nieprzyjemne konsekwencje.

    Rodzaj "węża" jest przedmiotem pewnych domysłów, jednak wierzymy, że było to zwierzę bardzo podobne do współczesnych węży. Jednakże rodzaj węża jest być może mniej ważną kwestią niż to do czego posłużył. Pod postacią węża Lucyfer bezpośrednio sprzeciwił się Bogu Jehowie. Adam Clarke [Clarke w innym miejscu swego komentarza podsuwa zastanawiającą myśl, że wąż przypominał orangutana, stworzenie, które, jak on wierzył, pierwotnie poruszało się w pozycji wyprostowanej.] w komentarzu do 1 Moj. 3:4, stwierdza:

    Tutaj pojawia się ojciec kłamstwa; pojawia się on także w stanowczym sprzeciwie wobec Boskiego twierdzenia. Kusiciel, za pośrednictwem nachash [węża] sugeruje jej [Ewie], że śmierć jest niemożliwa, gdyż, jak powiedział, Bóg stworzył cię nieśmiertelny dlatego twoja śmierć jest niemożliwa; i Bóg wie o tym, ponieważ tak jak żyjesz dzięki drzewu żywota, tak będziesz wsrastać w mądrości dzięki drzewu poznania.

    Gdyby Ewa i jej mąż zostali w czasie stworzenia obdarzeni nieśmiertelnością, diabeł w tym miejscu powiedziałby prawdę. Rzeczywistość była przeciwna. Pozbawienie życia - a nie tylko usunięcie z edeńskich warunków - było ostateczną karą za nieposłuszeństwo Adama i Ewy. Mówiąc prosto, posłuszeństwo prowadziło do życia, nieposłuszeństwo powodowało śmierć (Rzym. 6:23).

    W swojej książce Stworzenie, uczony i pisarz Paul S.L. Johnson, komentując 1 Moj. 3:1-5, wyjaśnia:

    "... czekając na nieobecność Adama i widząc Ewę samą, szatan zasugerował jej (1 Moj. 3:1-5), że nie pozwalając im spożywać z zakazanego drzewa, Bóg dla własnych celów próbuje ograniczyć ich przywileje i utrzymać ich w poniżającej niewoli wobec Samego Siebie, co znacznie ogranicza ich możliwości rozwoju. Jego zdaniem natomiast, przez spożycie tego owocu ... umrą tylko pozornie, lecz nie w rzeczywistości ("żadnym sposobem [naprawdę] śmiercią nie pomrzecie") ... Tak więc pierwszym kłamstwem szatana było to, że umarli tak naprawdę nie są umarłymi, lecz żywymi " - Stworzenie, str. 104.

    Sugerując, że śmierć nie była zapowiedzianą karą, szatan dał podstawę nauce, która otwarła drogę do dwóch głównych błędów w chrześcijańskich wierzeniach: (1) że umierając, osoba nie tylko żyje dalej, lecz przemienia się w istotę duchową - nieśmiertelność duszy; i że (2) nieśmiertelna dusza będzie wiecznie żyć w niebie (jeśli była "dobra") lub w wiecznych mękach (gdy była "zła"). Fakt, że Adam i Ewa nie zostali skazani na śmierć natychmiastowo, bez wątpienia przyczynił się do błędnego zrozumienia.

    To zaciemnienie podstawowego faktu śmierci jako kary za grzech Adama, zostało zharmonizowane ze świecką doktryną o ewolucji, która zatarła pochodzenie człowieka, jako Boskiego stworzenia Zarówno w religijnej jak i filozoficznej sferze, natura człowieka i jego nadzieja jest błędnie przedstawiana. W wyniku tego Boskie cele są fałszywie przedstawiane; bo chociaż Bóg nie jest postrzegany jako nie związany z tym tematem, to uważa się Go za samowolnego i beztroskiego. Tak poważne jest to błędne zrozumienie.

    Opis odpadnięcia człowieka od łaski w grzech i śmierć, jest podany w Księdze Rodzaju w prosty sposób. Obiecane odkupienie przez Chrystusa jest przedstawione jako wspaniały kontrast: "Jako przez nieposłuszeństwo jednego człowieka wiele się ich stało grzesznymi; tak przez posłuszeństwo jednego człowieka wiele się ich stało [stanie] sprawiedliwymi" (Rzym. 5:19). To jest proste, bezpośrednie wyjaśnienie grzechu, śmierci, ich następstw oraz ostatecznego uleczenia, którego życzymy naszym czytelnikom.

SB ’02,29-30; BS '01,29-30.