Abakuk 2:2 - dokończenie

Część 11 naszego cyklu artykułów na temat Abakuka 2:2:

"Napisz widzenie, a napisz rzetelnie na tablicach, aby je prędko czytelnik przeczytał".

Ten artykuł kończy nasz roczny cykl na temat tego wersetu.

UFAMY, że nasz cykl artykułów z Abakuka, który ukazywał się w ciągu całego 2002 roku, okazał się błogosławieństwem dla naszych czytelników. W tym wydaniu podamy najpierw podsumowanie naszego cyklu, a następnie zbadamy szczegółowo trzy części Abakuka 2:2: (1) "Napisz widzenie", (2) a napisz rzetelnie na tablicach" i (3) "aby je prędko czytelnik przeczytał".

PODSUMOWANIE CYKLU Z ABAKUKA

    Poniższe słowa są streszczeniem najważniejszych punktów podanych w każdym wydaniu. Po więcej szczegółów dotyczących jakiegokolwiek z tych tematów odsyłamy naszych czytelników do stosownych numerów tego czasopisma:

(1) Styczeń: Bóg, wielki Mistrz Architekt wszechświata, przewidując przed stworzeniem człowieka jego upadek w grzech i w wyniku tego warunki chaosu, obmyślił wielki Plan przywrócenia człowieka do pierwotnego stanu. Natychmiast po upadku człowieka, ponad 6000 lat temu, ten Plan został wprowadzony w czyn. Od tego czasu systematycznie postępuje naprzód, pomimo wszystkich przeszkód i przeciwności, przez szereg dyspensacji i wieków, z których każdy charakteryzował się swoimi własnymi celami, swoim własnym planem i swoimi własnymi warunkami. Kiedy Jego Plan zostanie ukończony i nastąpi zupełne uzdrowienie człowieka, wszystkie stworzenia posłuszne Jemu będą świadkami wielkiego i chwalebnego wyniku.

(2) Luty: Ostatnim i najważniejszym wiekiem Boskiego Planu, przeznaczonym do uzdrowienia człowieka z grzechu i przekleństwa śmierci, jest Wiek Tysiąclecia. Ten 1000 lat trwający okres będzie świadkiem przebudzenia przebywających w stanie śmierci Adamowej i zaofiarowania restytucji - powrotu do ludzkiej doskonałości, którą Adam cieszył się w Edenie - wszystkim chętnym i posłusznym. Bóg mówił o tym wspaniałym wieku poprzez Swoich proroków i stanowi on sedno większości proroctw biblijnych (Dz.Ap. 3:19-21).

(3) Marzec: Słowo Boże objawia, że Bóg przewidział dwa wyraźne i odmienne zbawienia. Pierwsze, specjalne zbawienie, jest przeznaczone dla klasy wybranej - naśladowców Jezusa, Maluczkiego Stadka. Ich powołanie jest niebiańskim powołaniem, Wiek Ewangelii jest okresem ich rozwoju, a nagrodą współdziedzictwo z Jezusem w niebie, będącym ich wiecznym domem. Drugie, powszechne zbawienie, jest przeznaczone dla niewybranych, którzy nie byli powołani do niebiańskiego zbawienia. Wiek Tysiąclecia jest okresem przewidzianym na uzyskanie przez nich zbawienia, nagrodą będzie życie wieczne jako doskonałych istot ludzkich, a udoskonalona ziemia będzie ich wiecznym domem.

(4) Kwiecień: Dwa najważniejsze wydarzenia w Boskim Planie to Pierwsze i Drugie Przyjście naszego Pana. Celem Pierwszego Przyjścia było położenie Swego ludzkiego życia jako ceny okupu za Ojca Adama. Celem Drugiego Przyjścia jest udostępnienie ceny Okupu w celu uleczenia i przywrócenia ludzkości do pierwotnego stanu. Podczas Pierwszego Przyjścia nasz Pan był człowiekiem i dlatego był widzialny; jednak podczas Swojego Drugiego Przyjścia On jest istotą duchową, a przeto niewidzialną dla naturalnych oczu. Pismo Święte wskazuje, że właściwym czasem na Drugie Przyjście Jezusa jest siódmy tysiącletni okres po upadku Adama w grzech.

(5) Maj: Wiek Patriarchów, nazwany w ten sposób, gdyż Bóg w owym czasie miał do czynienia z Patriarchami - takimi jak Abraham, Izaak i Jakub - jest pierwszym z trzech wieków składających się na drugą dyspensację, teraźniejszy zły świat. Ten Wiek rozpoczął się wraz z końcem potopu, a zakończył przy śmierci Jakuba. Obejmował w sobie trzy cele: (a) Bóg ujawnił Abrahamowi Swój Plan przez Przymierze, które zawarł z nim i jego Nasieniem, (b) On dostarczył wiele typów będących zarysem licznych szczegółów Jego Planu i (c) wybrał pewne jednostki, które będą książętami w ziemskiej fazie Jego Królestwa podczas Wieku Tysiąclecia.

(6) Czerwiec: O panowaniu grzechu i śmierci przez ponad 6000 lat mówi się gdzieniegdzie jako o czasie "Boskiego dozwolenia na zło". W 4 Moj. 21:4-9 Bóg podał typiczną ilustrację przekleństwa grzechu i sposobu jego uleczenia. Wskazane wersety opisują przypadek, który miał miejsce na pustyni, kiedy Izraelici zostali pokąsani przez węże ogniste, w wyniku czego umierali. Bóg pouczył Mojżesza, aby wystawił miedzianego węża na drzewcu, zapewniającego życie tym ludziom, którzy by na niego spojrzeli. Węże ogniste przedstawiają grzech, który doprowadza ludzi do śmierci, a miedziany wąż wyobraża Chrystusa i to, że wiara w Niego i Jego pojednanie za grzech jest jedynym sposobem uzyskania wyzwolenia od potępienia, mocy i skutków grzechu, zarówno w tym Wieku, jak i w Wieku przyszłym.

(7) Lipiec: Bóg realizuje Swój Plan poprzez wiele różnych przymierzy. Pięć ważnych przymierzy to: (a) Przymierze Adamowe - umowa między Bogiem i Adamem, którą Adam złamał przez nieposłuszeństwo, sprowadzając śmierć na siebie i swój ród; (b) Przymierze Tęczy - obietnica, którą Bóg uczynił Noemu, jego rodzinie oraz wszystkim stworzeniom na ziemi, że już nigdy nie nastąpi zniszczenie wszelkiego ciała spowodowane potopem; (c) Przymierze Abrahamowe - obietnica, którą Bóg złożył Abrahamowi, że jego potomstwo będzie błogosławić cały świat ludzkości; (d) Przymierze Zakonu - porozumienie między Bogiem i Izraelem na mocy którego Bóg obiecał im życie wieczne pod warunkiem zupełnego posłuszeństwa Jego prawom; i (e) Przymierze Nowe - umowa dla nadchodzącego Wieku Tysiąclecia między Bogiem i światem ludzkości, w której Bóg obiecał jej życie wieczne pod warunkiem posłuszeństwa prawom Jego Królestwa.

(8) Sierpień: Duch święty jest Bożą: (a) mocą i wpływem i (b) Jego usposobieniem. Ochotnych i posłusznych spośród ludzkości podczas Wieku Tysiąclecia święty duch Boży najpierw doprowadzi do pokuty, wiary w Chrystusa i poświęcenia. Wówczas poświęceni jako istoty ludzkie będą obdarowani nowym sercem, umysłem i wolą osiągając w charakterze na podobieństwo Chrystusa i Boga pełnię mądrości, mocy, sprawiedliwości, miłości oraz innych chrześcijańskich łask.

(9) Wrzesień: Biblia naucza o dwóch piekłach: (a) pierwsze piekło jest Adamowym stanem śmierci i zostanie zniszczone, kiedy wszyscy umarli w Adamie zostaną wzbudzeni z tego stanu w Wieku Tysiąclecia, (b) drugie piekło, lub Wtóra Śmierć, odnosi się do wiecznego unicestwienia i jest sprowadzona przez grzech zupełnie rozmyślny. W następnym Wieku, kiedy niewybrani znajdą się na próbie do życia, posłuszni uzyskają życie wieczne, podczas gdy nieposłuszni pójdą na wtóra śmierć - wieczne nieistnienie.

(10) Listopad: Wiele Wieków z Boskiego planu - Wiek Żydowski, Ewangelii i Tysiąclecia - ma ważną cechę przy końcu każdego z nich, nazywaną żniwem. Jest to okres próbowania wszystkich wyznawców Boga, oddzielając Jego prawdziwy lud od tych, którzy są tylko jego ludem z imienia, i ostatecznego nagrodzenia wiernych i ukarania niewiernych.

    Obecnie rozważymy trzy części z Abakuka 2:2:

"NAPISZ WIDZENIE"

    Słowo "widzenie" w tej pierwszej części pochodzi od hebrajskiego słowa chazown, oznaczającego "objawienie". O jakim objawieniu jest tutaj mowa? Odpowiedzią jest Boski Plan Wieków dotyczący zbawienia Kościoła i świata, którego centrum stanowi Jezus Chrystus oraz Jego ofiara okupu.

    W obecnym czasie w świecie jest dostępna ogromna ilość wiedzy na różne tematy, ale jedynym miejscem, w którym Bóg objawił informacje dotyczące Jego Planu jest Jego natchnione Słowo.

    Bóg nie sprawił, aby Jego Słowo było zapisane w taki sposób, dzięki któremu każdy czytający je mógłby z łatwością rozpoznać jego Plan. Zostało to napisane na podstawie Izajasza 28:10: "Ponieważ podawał im przykazanie za przykazaniem, przykazanie za przykazaniem, przepis za przepisem, przepis za przepisem, trochę tu, trochę ówdzie."

    Bóg miał mądry cel w tym, że dotychczas nie dał światu w ogólności poznać Swojego Planu. Gdyby On życzył sobie, aby tak było, świat niewątpliwie znałby go, gdyż mamy zapewnienie, że wszystkie cele Boga będą spełnione (Izaj. 46:11). Nie, czas przeznaczony na poznanie Jego Planu przez wszystkich nastanie podczas Tysiącletniego Pośredniczącego Panowania Chrystusa, kiedy "ziemia będzie napełniona znajomością Pańską, tak jako morze wodami napełnione jest" (Izaj. 11:9). Obecnie jest ono przeznaczone jedynie dla cichych (Ps. 25:9) - dla tych, których wybiera Bóg i którzy będą użyci do pomocy światu ludzkości w podróżowaniu Gościńcem Świątobliwości w kierunku ludzkiej doskonałości, kiedy zostanie ustanowione Królestwo Boże na ziemi (Izaj. 35:8).

    Słowo "napisz" (w j. hebrajskim - kathab) oznacza "opisywać" lub "zapisywać rylcem". Dlatego pierwsze zdanie oznacza pisać lub zapisywać Boski plan Wieków. Aby poczynić takie założenia, wiedza i zrozumienie Planu Bożego muszą być zachowane, jak wskazaliśmy wyżej, dla cichych.

    Charakterystyczną cechą Planu Bożego jest to, że stale posuwa się naprzód do wspaniałego uwieńczenia, dlatego ci, którzy wypatrują jego wypełnienia w obecnym czasie są w stanie zrozumieć lepiej szczegóły tego Planu, aniżeli ci, którzy żyli w przeszłości, a żyjący w przyszłości będą mieli nawet lepsze zrozumienie niż żyjący obecnie (Przyp. 4:18).

    Ważnym powodem spisania Planu Bożego jest dzielenie się nim z drugimi. Pozyskanie wiedzy i zrozumienia niesie ze sobą raczej odpowiedzialność świadczenia o tym drugim, aniżeli jedynie gromadzenie ich dla swojej własnej informacji i porady.

    Chociaż niektóre zarysy Planu Bożego są przyjemniejsze od innych, wszystkie powinny być ujawnione. Jednak specjalny nacisk powinno się położyć na te części, które uweselają serce - wyzwolenie ludu Bożego, obalenie Królestwa szatana, ustanowienie Królestwa Bożego na ziemi oraz restytucja i wieczne zbawienie wszystkich ochotnych i posłusznych spośród świata ludzkości.

"A NAPISZ RZETELNIE NA TABLICACH"

    Podczas gdy pierwsza część naszego wersetu odpowiedziała co jest tym widzeniem - Plan Boży - to druga część odpowiada na pytanie: Jak on może być głoszony drugim?

    W drugim zadaniu słowo "tablice" może być również przetłumaczone jako "tabliczki". To wskazuje na trwały napis, jak to było praktykowane w świecie starożytnym i, na przykład, przy daniu tablic Zakonu, Dziesięciu Przykazań (2 Moj. 32:15,16).

    Pomocną metodą przy objaśnianiu Planu Bożego jest używanie wykresów, diagramów i podobnych rysunków jak te, które były zamieszczane u góry każdego artykułu z serii na temat Abakuka 2:2. Chociaż ludzie mogą uczyć się przez słuchanie i czytanie, wydaje się, że większość może nawet lepiej uchwycić myśl przy użyciu dodatkowych pomocy wzrokowych. Pewne zarysy Planu Bożego, takie jak Wieki i Dyspensacje, które omawiamy, wypełniają się w oznaczonych przez Boga czasach początku i końca, a wydaje się, że wykresy są szczególnie pomocne w zrozumieniu tych zarysów Boskiego Planu.

    Ważnym zarysem naszego wersetu jest, jak czytamy: "napisz rzetelnie" [w j. ang. - "napisz zrozumiale", przyp. tłum.]. Ta część podkreśla, jak to jest ważne dla kogoś, kto otrzymał pewną wiedzę i zrozumienie Planu Bożego, i pragnie rozpowszechniać Dobrą Nowinę drugim, aby czynić to zrozumiale - w sposób systematyczny i uporządkowany.

    Co to oznacza? To oznacza przedstawianie Jego Planu jako logicznego postępu, od początku do końca. Plan Boży względem człowieka ma początek przy jego stworzeniu w doskonałości w Ogrodzie Eden. Następnie przyszedł jego upadek w grzech i dostał się pod przekleństwo śmierci. Kolejnym zarysem jest posłanie Jezusa Chrystusa na świat jako doskonałej ludzkiej istoty, aby umarł jako okup lub równoważna cena za doskonałego człowieka, Adama. Potem, w ciągu Wieku Ewangelii, następuje powołanie do Kościoła, aby stał się Oblubienicą Chrystusa i zyskał chwałę, cześć i nieśmiertelność. Ostatecznie, wraz ze skompletowaniem Kościoła, podczas Wieku Tysiąclecia, nadchodzi powołanie dla świata - odrodzenie do ludzkiej doskonałości, którą Adam utracił w Ogrodzie Eden.

    Aby pomóc drugim w pozyskaniu wiedzy i zrozumienia Planu Bożego, dana osoba sama musi wpierw mieć taką znajomość i zrozumienie i właśnie tam studiowanie Słowa Bożego - jego doktryn, przykazań, obietnic, napomnień, proroctw, historii i typów - jest tak ważne (2 Tym. 2:15, l Piotra 3:15). Prawdziwe studiowanie oznacza sprawdzenie prawdziwości danego zagadnienia, tak aby zbudować solidne podstawy do wiary. Lecz najważniejszą rzeczą dla kogoś pragnącego głosić Ewangelię - w rzeczywistości główny cel studiowania Słowa Bożego - jest rozwój nadbudowy chrześcijańskiego charakteru, ponieważ czyjś przykład jest najpotężniejszym kazaniem ze wszystkich (2 Kor. 3:2).

"ABY JE PRĘDKO CZYTELNIK PRZECZYTAŁ"

    Po odpowiedzi na pytania co jest tym widzeniem i jak może być ogłaszane drugim, przechodzimy teraz do trzeciej części, która odpowiada na pytanie: Dlaczego ważną rzeczą jest znajomość i zrozumienie Słowa Bożego oraz Planu, który jest urzeczywistnieniem tego Słowa.

    Odpowiedź na to pytanie zawiera się w trzecim zdaniu. Podaną myślą jest, że ten, kto zna i rozumie Jego Słowo i Plan będzie z tego odnosić korzyść. To rodzi następne pytanie: W jaki sposób ktoś może z tego odnieść korzyść?

    Klucz Pisma Świętego, dający odpowiedź na to pytanie znajduje się w 2 Tym. 3:16,17: "Wszystko Pismo od Boga jest natchnione, i pożyteczne ku nauce, ku strofowaniu, ku naprawie, ku ćwiczeniu, które jest w sprawiedliwości; Aby człowiek Boży był doskonały, ku wszelkiej sprawie dobrej dostatecznie wyćwiczony." Ten werset jest zupełnie wystarczający dla chrześcijan, gdyż obejmuje wszystko, co ona lub on potrzebują, aby odnieść sukces na swojej chrześcijańskiej drodze: (1) "doktryna" odpowie w co ktoś ma wierzyć, (2) strofowanie" - w co ktoś nie ma wierzyć, (3) "naprawa" mieści w sobie odpowiedź na pytanie czego nie należy robić i jakim nie należy być i (4) kwiczenie w sprawiedliwości" - co należy robić i jakim należy być.

    Istnieje wiele korzyści wypływających ze znajomości (1) w co wierzyć. Prawdopodobnie dwie najważniejsze to: (a) poznanie głównych zarysów Planu Bożego (z których wiele zostało omówionych w naszym cyklu) i (b) poznanie lepiej osobowości Boga i Chrystusa, ich charakteru, słowa i dzieła.

    Korzyści z wiedzy (2) w co nie wierzyć są również liczne. Być może dwie najważniejsze z nich to: (a) ochrona chrześcijanina przed błędami, w które obfituje świat i (b) utrzymywanie go mocno na fundamencie prawd Słowa Bożego.

    Główną korzyścią wypływająca ze znajomości (3) czego nie należy robić i jakim nie należy być jest uniemożliwienie pokonania kogoś przez trzech głównych wrogów chrześcijanina: świat, ciało i diabła. Ci trzej wrogowie wciąż szukają sposobności, aby skalać chrześcijanina grzechem, samolubstwem i światowością przez jego odziedziczoną i nabytą deprawację.

    I na koniec, główną korzyścią z wiedzy (4) co należy robić i jakim należy być jest to, że daje ona chrześcijaninowi wszystko to, co ona lub on potrzebuje do budowy dobrego chrześcijańskiego charakteru, wraz z jego wszystkimi łaskami.

    Ponieważ zakończyliśmy nasz cykl artykułów na podstawie Abakuka, mamy nadzieję i modlimy się, aby Bóg ubłogosławił nas wszystkich większą oceną Jego samego, Pana Jezusa Chrystusa oraz Jego Planu Wieków.

SB ’02,139-142; BS '02,138-140.