INTERESUJĄCE PYTANIA I ODPOWIEDZI

"KSIĘGA ŻYWOTA" - DEFINICJA

Pytanie: Co to jest "księga żywota"?

Odpowiedź: Wyrażenie biblijne "księga żywota" jest użyte siedem razy (Filip. 4:3; Obj. 3:5; 13:8; 20:12, 15; 21:27; 22:19 - greckie słowo xulon tutaj użyte powinno być przetłumaczone jako drzewo życia; zobacz margines ASY oraz BT).

    Nie marny myśleć o "księdze żywota" jako o wielkiej literalnej księdze. Aby lepiej zrozumieć, co oznacza wyrażenie "księga żywota", powinniśmy najpierw zauważyć, że ogólnie mówiąc są dwie księgi życia - jedna dla wybranych i druga dla nie wybranych (Obj. 20:12). Według tego wersetu księgi (sześćdziesiąt sześć ksiąg Biblii) podczas Wieku Ewangelii są stopniowo otwierane dla zrozumienia przez lud Boży. Jest to Barankowa księga życia (Obj. 13:8), lecz w Tysiącleciu będzie otwarta (stanie się zrozumiała) "druga księga ... księga żywota" (objawienia nowego przymierza). Ponieważ Biblia jest prawdziwym, opracowaniem wielkich przymierzy Bożych, dwóch ksiąg życia, możemy więc ogólnie powiedzieć, że odnoszą się one do przymierza Abrahamowego, które obejmuje wszystko a szczególnie w swych zarysach potwierdzonych przysięgą (1 Moj. 12:3; 22:16-18) i do nowego przymierza, przymierza tysiącletniego (Jer. 31:31-34).

IMIONA ZAPISANE W "KSIĘDZE ŻYWOTA"

Pytanie: Co oznacza zapisanie imion w "księdze żywota"?

Odpowiedź: Czasem może to odnosić się do czyjejś urzędowej działalności w ustalonym przez Boga planie (2 Moj. 32:33, 34), ale zazwyczaj oznacza, że czyjś charakter jest wpisany do przymierza przez wypełnienie jego zobowiązań. Przez to rozumiemy rozwój charakteru na podobieństwo Boże w harmonii z pewnym przymierzem, uzdolnienie kogoś do stania się uczestnikiem obietnic danego przymierza i ich realizacji.

    Podczas wieku Ewangelii każdy, poświęcony lub poświęcona w czasie wejścia do wysokiego powołania, rozpoczynał wpisywanie swego charakteru do przymierza potwierdzonego przysięgą, w zarysach przymierza Sary, w zarysach rozwijających Chrystusa, gdyż Chrystus, Głowa i członkowie Jego ciała, są antytypowym Izaakiem (Gal. 4:26, 28, 31). Niektórzy jednak zaniedbali kontynuowanie tego dobrego dzieła przez dopuszczenie, by grzech, błąd, samolubstwo i/lub światowość stanęły im na przeszkodzie do tego stopnia, że odpadli do Wielkiej Kompanii, do drugorzędnej wybranej klasy duchowej (Obj.7:9-17), Tak więc, zostali wykreśleni ze swoich miejsc jako członkowie klasy Maluczkiego Stadka (Obj. 3:5). A jeśli byli niewiernymi jako członkowie Wielkiej Kompanii, zostali wymazani ze swoich stanowisk jako tacy oraz całkowicie z egzystencji, zmarli śmiercią drugą. Jeśli jednak byli wiernymi jako członkowie klasy Wielkiej Kompanii, zapisali swoje charaktery do tych niższych zarysów, wyborczego przymierza duchowego reprezentowanego przez Rachelę.

    Prawdziwie poświęcony i wierny lud Boży z czasów przed wiekiem Ewangelii - Starożytni Godni (zobacz Żyd. 11, itp.) - zapisywał swoje charaktery do wyborczych ziemskich zarysów przymierza potwierdzonego przysięgą. A ci, którzy poświęcają się i stają się uczniami Chrystusowymi w czasie pomiędzy wiekami Ewangelii a Tysiąclecia, również wpisują swoje charakter" do ziemskich zarysów przymierza potwierdzonego przysięgą.

    Wierni wybrani członkowie klasy Starożytnych i Młodocianych Godnych (Joela 2:28; zobacz Ter. Pr. '60, 52, 53), będą mieć wpisano swoje charaktery do duchowych, niebiańskie!: zarysów tego przymierza (Żyd. 12:23) na początku małego okresu a przy końcu tysiącletniego pośredniczącego panowania i ostatecznie siana się duchowymi istotami w niebiańskiej sferze Królestwa.

    Oni są wśród anytypowych pierworodnych (Lewitów) wieku Tysiąclecia, którzy nie mieli udziału w ziemi (2 Moj. 12:11-13, 21-23, 27; 13:1, 2, 11-15; 4 Moj. 3:40-51). Tak więc, wszystkie wybrane klasy będą ostatecznie mieć wpisane swoje charaktery do wszechobejmującego przymierza Abrahamowego, do jednego lub drugiego z jego wyborczych zarysów. Oni rzeczywiście mogą się radować, tak jak Jezus powiedział z tego, iż "imiona wasze napisane są w niebiesiech" (Łuk. 10:20).

    W Tysiącleciu, podczas pośredniczącego panowania Chrystusa, quasi-wybrani i nie wybrani, klasa restytucyjna, będą rozwijać swoje charaktery na podobieństwo Chrystusowego w harmonii z nową "księgą żywota", z objawieniami nowego przymierza (które wówczas będą dane), jeśli otrzymają życie wieczne na ziemi. W miarę jak będą czynić coraz większy postęp na gościńcu świątobliwości (Iz. 35:8-10), będą symbolicznie zapisywać swoje imiona w drugiej "księdze żywota" - wpisując swoje charaktery w nowe przymierze przez wypełnienie warunków tego przymierza. Imiona klasy kozłów (Mat. 25:41-46), tych którzy umrą śmiercią drugą, oczywiście będą wykreślone z tej tysiącletniej "księgi żywota".

    "Księga żywota" dla wszystkich poświęconych Bogu z okresu przed tysiącletnim pośredniczącym panowaniem jest wymieniona w proroctwie Mal. 3:16 jako "księga pamiątki" napisana przed obliczem Jehowy "dla [1] bojących się [uwielbiających najpełniej] Pana i [2] myślących o imieniu jego [Jego charakterze itp.]", dla tych, którzy [3] "rozmawiali o tym ... każdy z bliźnim swoim". Usiłujmy wszyscy wiernie naśladować Chrystusa w wypełnianiu przymierza poświęcenia, włączając te trzy rzeczy, abyśmy faktycznie mogli być uznani przez naszego Niebiańskiego Ojca za Jego własność, za Jego klejnoty, za Jego synów, którzy Mu służą i których On traktuje ze szczególną ojcowską troską (w. 17); którzy będą zaliczeni do godnych udziału w tych wielkich błogosławieństwach w dziele sądzenia i naprawiania w nadchodzącym tysiącletnim pośredniczącym panowaniu (w. 18; Ps. 72:7; 37:9; Mat. 25:31-46)!

DO JAKIEGO CZASU ODNOSI SIĘ OBJ. 22:19?

Pytanie: Czy Obj. 22:19 ma zastosowanie do wieku Ewangelii czy do wieku Tysiąclecia?

Odpowiedź: Ten werset zawiera ostrzeżenie, które ma zastosowanie podczas całego wieku Ewangelii i będzie miało zastosowanie również w wieku Tysiąclecia. Powyżej wykazaliśmy, że greckie słowo xulon przetłumaczone tutaj jako księga w wyrażeniu "księga żywota", powinno być przetłumaczone słowem drzewo. W Obj. 2:7 "drzewo żywota" odnosi się do obfitych błogosławieństw, w których ma udział klasa Chrystusowa. Rzesze rodzaju ludzkiego mają drugie drzewo albo gaj życia (Obj. 22:2; Epiphany Studies ..., tom 17, str. 427), w którym będą mieli swój udział. Wobec tego ostrzeżenie to odnosi się do obu wieków.

W WIEKU EWANGELII NIE MA NAWRÓCENIA ŚWIATA

Pytanie: Czy Pismo Święte naucza, że chrześcijanie powinni spodziewać się, iż nawrócą świat w tym wieku Ewangelii lub Kościoła przed powtórną obecnością Jezusa?

Odpowiedź: Nie. Niektórzy ewangeliści i inni, twierdzący, że Chrystus nie przyjdzie po raz drugi dopóki świat nie będzie nawrócony, podają na dowód Ew. Mat. 24:14 "I będzie kazana ta Ewangelia królestwa po wszystkim świecie, na świadectwo wszystkim' narodom. A wtedy przyjdzie koniec". Lecz Jezus nic tu nie mówi o nawróceniu świata. On tylko powiedział, że miała być głoszona Ewangelia po całym świecie (porównaj Dz. Ap. 1:8) "na świadectwo" przed końcem tego wieku. On nic nie mówił o tym, jak to świadectwo będzie przyjęte i ilu się nawróci. Już wiele lat temu sprawozdania towarzystw biblijnych ,wskazywały na to, że Ewangelia została ogłoszona w każdym języku na świecie (choć nie w każdym dialekcie).

    Niektórzy na dowód nawrócenia świata w wieku Ewangelii podają słowa Jezusa z Ew. Mar. 16:15 "Idąc na wszystek świat, każcie Ewangelię wszystkiemu stworzeniu". Rzeczywiście, tutaj jak i w innych ustępach, Jezus mówi swoim naśladowcom, aby głosili dobrą nowinę wszystkim, tam gdziekolwiek będą mieć taką sposobność, lecz tutaj On wcale nic nie mówi o tym, jak to głoszenie będzie przyjęte i ilu się nawróci.

    Niektórzy na dowód nawrócenia świata w wieku Ewangelii podają słowa Boże do Jezusa w Ps. 110:1 "Siądź po prawicy mojej, dokąd nie położę nieprzyjaciół twoich podnóżkiem nóg twoich". Twierdzą oni, że Jezus w niebie siedzi na tronie dotąd, dokąd dzieło poddawania wszystkich rzeczy, nawrócenia świata, nie będzie dokonane dla Niego przez Kościół. Lecz wyrażenie "prawica" nie odnosi się tutaj do zajmowanego stanowiska, ale raczej do posiadanej mocy (Mat. 26:84), autorytetu (Mat. 28:18) i władzy, które Jezus zawsze będzie posiadał jako następny po Ojcu, bez względu na rodzaj Jego działalności.

    Biblia jasno nam wskazuje, że gdy Jezus przychodzi w swojej drugiej obecności "rozgniewały się narody" (Obj. 11:18) i dalekie będą one od nawrócenia się, że wówczas Jezus i Jego Kościół pokruszą je jako naczynia garncarskie, podporządkują sobie i będą nad nimi panować laską żelazną (Ps. 2:8, 9; Obj. 2:26, 27), i że wówczas "On musi królować, póki by nie położył wszystkich nieprzyjaciół pod nogi jego" (1 Kor. 15:23-25), a tak On podporządkuje sobie wszystkie rzeczy (Filip. 3:21).

    Statystyki pokazują w sposób oczywisty, że świat obecnie nie jest nawrócony. Dane statystyczne za rok 1888 wskazywały, że ludność świata była szacowana na miliard czterysta dwadzieścia cztery miliony, włączając w to osiemset pięćdziesiąt sześć milionów (około siedemdziesiąt dwa procent) pogan, licząc tych wszystkich, którzy nie są żydami, ani chrześcijanami lub muzułmanami, ale poganami (zobacz Boski plan wieków, str. 24-28). Odpowiednie statystyki sporządzone na początku lat osiemdziesiątych XX wieku ustalają liczbę ludności świata na cztery miliardy czterysta czternaście milionów dziewięćset tysięcy, włączając w to trzy miliardy czterysta siedemnaście milionów czterysta tysięcy (ponad siedemdziesiąt siedem procent) pogan [zobacz World Alraanac (Almanach świata) z roku 1982 i Encyclopedia Britannica (Encyklopedię Brytyjską) z roku 1981]. Liczba ludności umierającej bez wiedzy o Chrystusie w 1886 roku była oceniana na sto tysięcy dziennie. Obecnie jest o wiele więcej.

WYBORCZE DZIEŁO BOŻE W WIEKU EWANGELII

Pytanie: Skąd wiemy, że dzieło Boże wieku Ewangelii miało być dziełem selekcji a nie dziełem nawrócenia świata?

Odpowiedź: Wiele ustępów Pisma Świętego wskazuje, że dzieło Boże w wieku Ewangelii miało być i było dziełem selekcji, pracą wybierania spośród rodzaju ludzkiego przed tysiącletniego nasienia (dzieci) Abrahamowego, tych którzy wytrwale praktykowali wiarę, tak jak Abraham (Rzym. 4:1-25). Za pośrednictwem tego nasienia, w nadchodzącym tysiącletnim pośredniczącym panowaniu Chrystusa, Bóg będzie sądził i nawracał świat (1 Moj. 12: 3; 22:16-18; Gal. 3:8, 16, 29; Ps. 22:28-32; 72; 86:9; Iz. 2:2-4; 11:6-10; 25:6-9; 35; 65:17-25; Dan. 2:31-45; 7:11-27; Mich. 4:1-4).

    Jezus podczas swej pierwszej obecności głosił poselstwo królestwa w celu dokonania dzieła selekcji, a nie dzieła nawrócenia świata. Celowo mówił On w przypowieściach "tym, którzy są obcymi"; "Aby patrząc patrzeli, ale nie widzieli, i słuchając słyszeli, ale nie zrozumieli, by się snąć nie nawrócili, a byłyby im grzechy odpuszczone" (Mar. 4:11, 12; Mat. 13:10-17). Inaczej mówiąc, Jezus celowo nie starał się wszystkich nawrócić.

    W wielkim poleceniu Jezus powiedział: "Idąc tedy, nauczajcie [czyńcie uczniami, zobacz margines ASV] wszystkie narody, chrzcząc je" (Mat. 28:19). Tutaj znowu wskazane jest dzieło selekcji, a nie usiłowanie nawrócenia świata.

    Dz. Ap. 3:19-21 wykazują, że podczas drugiej obecności Chrystusa nastąpią "czasy restytucji [odnowienia ASV] wszystkich rzeczy". Ta restytucja wskazuje na nawrócenie świata, ale nie w wieku Ewangelii, lecz potem, w wieku Tysiąclecia.

    Dz. Ap. 15:14-17 wskazują na Boskie dzieło selekcji w wieku Ewangelii w odniesieniu do niektórych z ludzi - "aby z nich wziął lud imieniowi swemu". Potem, w pośredniczącym tysiącletnim panowaniu, nastąpi przywrócenie królestwa izraelskiego i ustanowienie zarządzeń w celu błogosławienia i nawrócenia "tych, co pozostali z ludzi [reszty, po wybraniu niektórych spośród nich w wieku Ewangelii]". Nie ma tu żadnej wzmianki o nawróceniu świata w wieku Ewangelii!

    Rzym. 8:19-23 wskazuje na tych, którzy zostali wybrani podczas Wieku Ewangelii, jako tych, "którzy mają pierwiastki Ducha". Są oni wyraźnie pokazani jako oddzieleni od "stworzenia", od rzesz ludzkości w ogóle, które otrzymają drugorzędne owoce Ducha w Wieku Tysiąclecia (Joela 2:28) i "będzie uwolnione z niewoli skażenia [od wyroku śmierci Adamowej]" do chwalebnej wolności dzieci Bożych. Innymi słowy, świat będzie nawrócony w Wieku Tysiąclecia a nie wcześniej.

    Obj. 5:9, 10 wyraźnie opisuje Jezusa jako wybierającego swój Kościół w wieku Ewangelii, "żeś był zabity, i odkupiłeś nas Bogu przez krew swoją ze wszelkiego pokolenia, i języka, i ludu, i narodu". A dlaczego oni zostali wybrani spośród ludzkości? Aby mogli "Bogu naszemu być królami i kapłanami, i królować ... na ziemi". Obj. 20:4, 6 mówi, że ci wybrani na królów i kapłanów "będą z nim królować tysiąc lat". Oni nie będą królować jedni nad drugimi, ale będą królować nad ludzkością świata, będą błogosławić i nawracać nie wybranych w Tysiącleciu.

    Można by podać więcej ustępów Pisma Świętego wskazujących, że po dziele wyboru wieku Ewangelii (zobacz Epiphany Studies ..., t. 17, pod tytułem Millenium) nastąpi nawrócenie świata w wieku Tysiąclecia, ale te przytoczone powyżej powinny wystarczyć.

    Pamiętajmy o tym, że obecnie przy końcu wieku Ewangelii Bóg dokonuje szczególnego dzieła gromadzenia i tworzenia Jego klejnotów (Mal. 3:17; Ps. 50:5; Iz. 56:8). Niech każdy z nas stara się być świecącym światłem w tym ciemnym i złym świecie, wytrwale podtrzymującym Słowo Życia (Filip. 2:15, 16), ustnie lub słowem drukowanym, w celu wybrania wiele więcej klejnotów, których Pan poszukuje, jako przed tysiącletniego nasienia Abrahamowego, ale jednocześnie zdając sobie sprawę z tego, że obecnie nie jest czas na nawrócenie świata, lecz będzie podczas nadchodzącego tysiącletniego pośredniczącego panowania Chrystusa.

TP ’86,94-96; BS ’83,70-71.