PYTANIA BIBLI JNE
SPODZIEWANIE PAWŁA
Pytanie: W Filip. 1:23 czytamy słowa Apostoła Pawła "pragnąc być rozwiązany, a być z Chrystusem." Czy to dowodzi, że Paweł spodziewał się być z Chrystusem zaraz po swej śmierci?
Odpowiedź: W Filip. 1:20-25 Apostoł mówi nam, że on nie wie czy wolałby swoje ludzkie życie z jego cierpieniami i błogosławieństwami służby dla braci, czy śmierć z jej uwolnieniem od pracy i cierpienia. On przyznaje, że jest przytłoczony, nie wiedząc, co powinien wybrać z tych dwóch rzeczy:
1. Jego ludzkie życie czy
2. Śmierć.
Wybór był dla niego zupełnie obojętny, ponieważ obu stanom towarzyszyły takie rzeczy, że on nie mógł zdecydować, co byłoby bardziej pożądane.
Dwie jeszcze bardziej pożądane rzeczy
Lecz w w.23 on wspomina dwie inne rzeczy - trzecią i czwartą - które są o wiele lepsze niż jego ludzkie życie czy śmierć. W wersji Króla Jakuba one są wspomniane jako:
3. Odejście i
4. Przebywanie z Chrystusem.
Greckie słowo analusai, które w w. 23 jest przetłumaczone "odejść", jest również przetłumaczone jako "wrócić" w Łuk. 12:36.
Które z tych znaczeń pasuje w Filip. 1:23?
W Łuk. 12:36 analusai jest użyte w przypowieści ilustrującej drugi adwent naszego Pana. Jezus wyraźnie uczy nas, że chrześcijanin zostanie nagrodzony w zmartwychwstaniu, a nie wcześniej (Łuk. 14:14). Dlatego Paweł i inni Apostołowie wierzyli, że od razu w chwale ujrzą i będą z Panem Jezusem w Jego drugim adwencie (2 Tym. 4:1).
Te rozważania prowadzą nas do myśli, że tłumaczenie Filip. 1:23 powinno brzmieć "mając pragnienie Jego powrotu i przebywania z Chrystusem."
Dlatego Paweł uważa, że te dwie rzeczy, odejście i przebywanie z Chrystusem, są o wiele lepsze niż dwie inne rzeczy - jego ludzkie życie czy śmierć. W Filip. 1:23 Apostoł wyraził nadzieję, która miała się zrealizować przez zmartwychwstanie, w czasie powrotu Chrystusa.
UNIWERSALNE ODKUPIENIE?
Pytanie: Czy Biblia uczy o uniwersalnym odkupieniu?
Odpowiedź: Biblia uczy o uniwersalnym odkupieniu dla wszystkich w tym znaczeniu, że wszyscy, którzy kiedykolwiek żyli, w pewnym okresie skorzystają z okupowej ofiary Chrystusa (1 Tym. 2:6).
Dla wierzących Wieku Ewangelii - ten "dzień zbawienia" (2 Kor. 6:2) - zbawczy proces, rozpoczyna działać dla nich przez wiarę, w tym życiu. Sposobność uzyskania wiecznego życia dla niewierzących nie rozpocznie się, dopóki nie zostaną wzbudzeni z umarłych w Królestwie Chrystusa na ziemi (Jana 5:28, 29). Mając w tym dniu udzieloną wszelką pomoc i zachętę do przyjęcia Go jako Zbawiciela i dojścia do harmonii z prawami Nowego Przymierza, ci, którzy nie zareagują przychylnie na Jego sprawiedliwe sądy, zostaną zniszczeni w drugiej śmierci (Dz.Ap. 3:19-23).
Pierwsza śmierć przyszła na wszystkich z powodu grzechu jednego człowieka (Rzym. 5:12). Druga śmierć nie będzie wymierzona nikomu, z wyjątkiem dobrowolnego, rozmyślnego, uporczywego grzechu jednostki (Żyd. 10:26-29; Jer. 31:29, 30). Taki grzech nie może być popełniony, dopóki ktoś nie zostanie uwolniony z wyroku, który wcześniej ciążył nad nim przez Ojca Adama - wyroku pierwszej śmierci. Dlatego świat nie może teraz umrzeć drugą śmiercią, ponieważ nie został jeszcze uwolniony od pierwszej śmierci - stąd pozbawiony rozsądku jest pogląd, że w tym życiu jest "ostatnia szansa" do przyjęcia Chrystusa.
Ludzka rodzina została potępiona raz - Adam i cały jego rodzaj w nim (1 Kor. 15:22). Dopóki, przez zasługę Chrystusa, oni nie zostaną uwolnieni z tego potępienia, nie mogą wejść w nową próbę do życia wiecznego i możliwość ostatecznego potępienia, jeśli okażą się niepoprawni.
DLACZEGO RÓŻNIĄCE SIĘ WIERZENIA?
Pytanie: Jak powinniśmy traktować różne odmiany chrześcijańskich wierzeń?
Odpowiedź: Różni Reformatorzy i ich ruchy reformacyjne najwidoczniej były użyte przez Boga, w celu stopniowego wyprowadzania Jego spragnionego Prawdy ludu, z błędów ciemnych wieków.
Bóg użył Marcina Lutra, aby z Pisma Świętego wyprowadził prawdziwą doktrynę o usprawiedliwieniu przez wiarę, jako przeciwną błędowi o usprawiedliwieniu przez uczynki. Przez wysiłki jego i innych liderów, jego ruch przerodził się w denominację luterańską.
Ulrich Zwingli był użyty przez Boga do wydania nauki Prawdy, że chleb i wino w Wieczerzy Pańskiej przedstawiają ciało i krew Jezusa, sprzeciwiającej się błędowi o prawdziwej obecności ciała i krwi Jezusa w Wieczerzy Pańskiej. Przez wysiłki Kalwina i innych w tym ruchu powstała denominacja prezbiteriańska.
Tomasz Cranmer został użyty przez Boga, aby wydać naukę Prawdy, że Kościół w ciele jest poddany władzom świeckim, jako przeciwną błędowi, że władza świecka jest poddana Kościołowi. Ostatecznie jego ruch stał się Kościołem Episkopalnym.
Reformatorzy tacy jak Wesley, Campbell i Miller wydali inne nauki Prawdy. Ich ruchy stały się odpowiednio Kościołem Metodystycznym, Chrześcijańskim (Uczniów) i Adwentystów. Byli również inni.
Zaniechanie podążania za postępującą Prawdą
Jednakże, w miarę upływu czasu i liczebnego wzrostu denominacji, wielu ich wyznawców tkwiło w nich nieruchomo, odrzucając rozważenie możliwości dalszego postępu Prawdy. To rozwijało sekciarskiego ducha i wynikające z niego prześladowania innych chrześcijan.
Nie mamy prawa krytykować ani lekceważyć tych, którzy rozumieją te sprawy inaczej niż my. Jako chrześcijańskich braci i siostry powinniśmy uznawać tych wszystkich, którzy twierdzą, że pokutują za grzech i przyjmują Jezusa jako Zbawiciela i których zachowanie jest zgodne z naukami biblijnymi (Dz.Ap. 4:12; 16:31). A wszyscy, którzy oddali lub poświęcili samych siebie Bogu i których życie, na ile to możliwe, jest zgodne z zasadami prawdy i sprawiedliwości, powinni z zadowoleniem być przyjmowani jako prawdziwi uczniowie Chrystusa (Jana 8:31, 32, 36).
ELIASZ W NIEBIE?
Pytanie: Czy Eliasz dostał się do Boga w niebie na ognistym wozie?
Odpowiedź: W 2 Król. 2:11 czytamy: "Oto wóz ognisty, i konie ogniste rozłączyły obydwu [Eliasza i Elizeusza]. I wstąpił Eliasz w wichrze do nieba."
Dokładne przeczytanie tego wersetu pokazuje, że Eliasz nie dostał się "do nieba" na wozie, lecz "w wichrze." On w ogóle nie mówi, że Eliasz był na wozie. Ognisty wóz i konie wjechały pomiędzy proroków i "rozłączyły obydwu", a następnie on wstąpił do nieba.
Niebo, do którego wstąpił Eliasz
Najwidoczniej niebo, do którego w wichrze został zabrany Eliasz, nie było miejscem mieszkania Boga, lecz raczej atmosferą lub niebem otaczającym ziemię, powietrznym niebem.
Hebrajskie słowo shamayim, przetłumaczone na "niebo" w 2 Król. 2:11, występuje wiele razy i różnie jest używane w Biblii. Ono czasem jest używane w znaczeniu atmosfery ziemskiej (1 Moj. 1:8). O wybierających się do nieba, w którym Bóg mieszka, Jezus mówi nam wyraźnie w Jana 3:13, że "nikt nie wstąpił do nieba, tylko ten, który zstąpił z nieba."
SB ’04,89-90; BS ’04,89-90.