WERSET NASZEGO GODŁA NA 1995 ROK

(1. część artykułu)

"Widziałżeś męża rątszego w sprawach swoich? Takowyć przed królami staje, a nie staje przed podłymi" Przyp. Sal. 22:29

    NA początku Nowego Roku pozdrawiamy Was wszystkich w imieniu Pana, życząc jego najwyborniejszych błogosławieństw i zapewniając Was o naszej miłości i modlitwach. Teraz, gdy TERAŹNIEJSZA PRAWDA weszła w swój siedemdziesiąty siódmy rok, ufamy że dowiedzie, iż jest środkiem jeszcze większych błogosławieństw dla drogiego ludu Bożego (szczególnie dla swoich stałych Czytelników). Podtrzymujemy zwyczaj wybierania wersetu godła dla naszych Czytelników, w celu przemyślenia jego treści w nadchodzącym roku. Wybraliśmy werset, który widnieje jako tytuł tego artykułu.

    Wersety naszego godła nadal są źródłami licznych błogosławieństw i zachęty. Godło na 1994 rok ("W rękach twoich są czasy moje", Ps. 31:16) było, według otrzymanych sprawozdań, wielkim błogosławieństwem dla wielu, pomagając im w zdaniu sobie lepiej sprawy ze swoich przywilejów i odpowiedzialności, jak i potrzeby rezygnacji, zgodnie z Boską wolą. Niech Ps. 31:16 nie przestanie być błogosławieństwem z końcem 1994 roku, lecz niech nim będzie nadal przez długi czas.

    Brat Johnson, w swoim mistrzowskim wyjaśnieniu Przypowieści w E 11, str. 611-672, przybliżył nam zastosowanie tego wersetu, jako szczególnie mającego związek z jego czasami, o czym pisał w 1946 roku (na str. 654, komentując w. 29):

    "Gdy ktoś zauważy osobę wiernie wypełniającą swoją służbę dla Pana, Prawdy, braci i wszystkich innych ludzi, z którymi ma do czynienia, niech uzna, że taka osoba cieszyła się względami posłanników, paruzyjnego i epifanicznego, a nie przechwytujących władzę i panujących wodzów lewickich" (Ter.Pr.'46,67).

    Podczas gdy to zastosowanie jest wciąż na czasie i trafne, nasze komentarze będą się odnosiły do ludzi żyjących w czasach przed założeniem Królestwa i w Królestwie.

    Zacytowany werset na 1995 rok stawia pytanie "Widziałżeś", nasuwając myśl, że obserwujemy tych, którzy są pracowici - tym samym werset ten w istocie rzeczy jest obiektywny. W każdym razie czujemy, że słuszne jest rozważenie przez wnioskowanie subiektywnej myśli, mianowicie, że będziemy postępowali według napomnienia naszego wersetu, który może być podzielony na trzy części:

    (1) Naszą odpowiedzialność za pilność w swoim zawodzie (w pracy),

    (2) Obietnicę, że nasza praca może doprowadzić nas do awansu i wielkości,

    (3) Że pilna osoba nie służy lub nie będzie służyła osobom niechętnym, niskiego pochodzenia, czyli ludziom niegodziwym.

    Hebrajskie słowo choshok jako przymiotnik pojawia się tylko w Przyp. Sal. 22:29 i znaczy ciemność lub mrok [w przenośni, mroczny]. Podobnie jest przetłumaczone hebrajskie słowo adam (np. u Izaj. 2:9; 5:15) na "niskiego pochodzenia", odnoszące się do prostego człowieka, niskiego stanu społecznego, jako przeciwieństwo człowieka wielkiego rodu, wyższej warstwy społecznej.

NASZ NAJWAŻNIEJSZY ZAWÓD LUB ZAJĘCIE

    Co jest dla nas wszystkich najważniejszym zajęciem? Jest to praca, jaką każdy prowadzi w sobie, wzrastając na podobieństwo Chrystusa. Jest tak dlatego, że nie jest ważne ile pracy ktoś wykona dla drugich, jeśli we własnym sercu i umyśle nie odnosi zwycięstwa i Bóg mu nie ufa. Bóg czasem może przez kogoś dokonać wiele dobrego, ale z punktu widzenia Bożego, jeśli taka osoba nie rozwija podobieństwa Chrystusowego, przynosi to jej niewiele pożytku (1 Kor. 13:2,3). Jeśli ktoś nie jest rzeczywiście odrodzony w sercu, wykonane usługi nie są mu policzone.

    Pierwszą rzeczą, jaką wszyscy z nas muszą wykonać, jest ciągłe wzrastanie w podobieństwie Chrystusowym - w wierze, nadziei, samokontroli, cierpliwości, pobożności, braterskiej uprzejmości, miłości bezinteresownej, pokorze, skromności, odwadze, aktywności, samoofierze, nieskwapliwości, szczerości, szczodrości, oszczędności itd. Prócz wymienionych, jest wiele innych łask, takich jak gorliwość, radość, cichość, pokój, pracowitość, dobroć itd. Ta praca przygotuje nas wszystkich, jeśli w ogóle tego zechcemy, do wejścia na szczyt.

    Pomaganie drugim w obecnym podróżowaniu przez życie i doprowadzenie nie usprawiedliwionych do usprawiedliwienia, usprawiedliwionych do poświęcenia oraz pomaganie już poświęconym osobom, jest ważną częścią naszej pracy. W ten sposób pomagamy rozwijać przedrestytucyjne nasienie Abrahamowe, w stopniu, w jakim jest ono błogosławione z wiernym Abrahamem (Gal. 3:9). Powinniśmy się więc starać wyszukiwać w świecie osoby reagujące na Boskie zaproszenie, aby Bóg je uznał za swoje dzieci (Dz.Ap. 17:27).

Głoszenie posłannictwa królestwa

    Ponadto my wszyscy mamy do wykonania pracę dla drugich, związaną z Królestwem. Wszyscy prowadzimy dalej pracę przedstawioną w ogólnym zarysie w Obj. 19:5-9 i 11:15-18 (a szczególnie w w. 15). Na okładce naszego czasopisma SZTANDAR BIBLIJNY odczytujemy 15 werset:

"I zatrąbił Anioł siódmy, i stały się głosy wielkie na niebie mówiące: Królestwa świata stały się
królestwami Pana naszego i Chrystusa jego, i królować będzie na wieki wieków".

    Od 1874 roku żyjemy w czasie ogłaszania posłannictwa tego Królestwa. My wszyscy mamy połączyć swoje głosy z głosami właśnie wzmiankowanymi. Ta ważna proklamacja trwa, ponieważ trąbienie siódmego anioła rozciąga się na całe tysiąc lat.

    My wszyscy wykonujemy dzieło ogłaszania posłannictwa o Chrystusie jako Zbawicielu i Królu oraz o nastaniu, już wkrótce, Jego Królestwa na ziemi. Będzie się ono składało z więcej niż zaprowadzenia doskonałych warunków na ziemi na tysiąc lat (o czym niektórzy nasi bracia z nominalnego kościoła nauczają). Ponadto to Królestwo przyniesie z sobą Restytucję - ludzkość zostanie wskrzeszona ze stanu śmierci, zmartwychwstanie do ludzkiej doskonałości i będzie żyła wiecznie na doskonałej ziemi. Nie będzie końca temu wspaniałemu Królestwu (Iz. 9:7). Mamy przywilej ogłaszania o bliskim jego założeniu. To jest pozytywna strona naszego posłannictwa.

Zbijanie błędu

    Mamy również nauki zbijające, będące prawdami naszego posłannictwa, pokazanymi przez "głos mocnych gromów" z Obj. 19:6. Wydaliśmy wiele rodzajów literatury, takiej jak książki, czasopisma Teraźniejsza Prawda i Sztandar Biblijny, broszury i ulotki, zawierające nie tylko nauki pozytywne, ale i wiele nauk zbijających błędy. Wszyscy zaopatrzyliśmy się w naszym arsenale w liczne, bardzo pomocne pozycje. Nie prowadzimy walki bronią cielesną, ale bronią duchową "mocną ku zburzeniu miejsc obronnych. Burząc rady" itd. (2 Kor. 10:4,5).

    Mamy literaturę prawd paruzyjnych i epifanicznych, dzięki której możemy odpowiedzieć na pytania związane z Prawdą. Bracia: Russell, Johnson i Jolly pilnie pracowali w celu zaopatrzenia nas w potrzebne materiały.

DWIE SREBRNE TRĄBY

    Werset godła zachęca nas, abyśmy byli pilnymi (czyli pracowitymi) w wykonywanej przez nas pracy. Nasza działalność wobec drugich obejmuje głoszenie posłannictwa Prawdy, gdy tylko mamy okazję. Rozważmy przedmiot naszego posłannictwa, tak jak jest on podany w Biblii.

    Dwa ważne posłannictwa Biblii są zilustrowane przez dwie srebrne trąby z 4 Moj. 10:1-10. (Szczegółowy opis jest podany w E 8, rozdz.10, Ter. Pr. '53,81, nr 151). W symbolach biblijnych trąba jest użyta do przedstawienia w typie jakiegoś posłannictwa, a dęcie w trąbę oznacza ogłaszanie posłannictwa. Tak więc jest widoczne, że te dwie trąby z 4 Moj. 10:1-10 są typiczne, ponieważ są częścią prawa i zarządzeń dotyczących Przybytku - te wszystkie zarządzenia były typiczne (Żyd. 9:1-28; 10:1).

    Obie trąby były zrobione z jednej litej sztuki metalu, z jednego źródła, z Biblii jako Słowa Bożego, a ich brzmienie pozostaje we wzajemnej harmonii - części jednolitej całości. Pragniemy szczególnie podkreślić, że 4 Moj. 10:3 mówi o trąbieniu dwóch trąb.

    Pewna liczba innych wersetów Pisma Świętego nasuwa myśl, że trąba symbolizuje posłannictwo, a jej brzmienie proklamacje tego posłannictwa.

    Tak więc brzmienie trąby jubileuszowej (3 Moj. 25:9), proklamując wolność ziemi i jej mieszkańców, wspaniale pokazuje w typie obwieszczenie przez lud Boży posłannictwa Restytucji, szczególnie podczas żniwa.

    Siedmiu kapłanów, którzy dęli w trąby, gdy Jerycho zostało otoczone (Joz. 6:4-9,13,16,20), przedstawia to samo, co siedmiu aniołów z trąbami z Obj. 8:2-6 (i następne wersety). Kapłani trąbiąc przedstawiają to samo, co siedmiu aniołów trąbiąc w swoje trąby - jak wiemy przedstawia ono proklamację posłannictw siedmiu aniołów.

    Gedeon, trąbiący w swoją trąbę (Sędz. 6:34), jest typem na naszego Pana, obwieszczającego posłannictwo Ewangelii przez cały obecny wiek, podczas gdy trzystu Gedeonitów, dących w swoje trąby w czasie pierwszej walki (Sędz. 7:16,18-22), przedstawia naszego Pana i Jego wierny lud, ogłaszających posłannictwo przeciwko licznym, błędom w Żniwie Wieku Ewangelii.

    Następujące ustępy są tymi wersetami (wśród wielu), które podają te same myśli: Ps. 47:6; 81: 2-5; 150:3; Izaj. 18:3, porównaj z wersetami 2-7; 27:12,13, Jer. 6:17; 51:27; Ezech. 7:14; Oz. 8:1; Joel 2:1,15; Sof. 1:14-18; Zach. 9:14; Mat. 24:31; 1 Kor. 15:52; Obj. 1:10; 4:1.

DWA ZBAWIENIA

    Powstaje tu pytanie: Jakimi są te dwa posłannictwa, proklamowane w Wieku Ewangelii? Ze względu na położony nacisk bezpiecznie możemy wnioskować, że są to dwa najważniejsze posłannictwa dane w Wieku Ewangelii. A jakie tematy są najważniejsze w Ewangelii? Można powiedzieć, że jest to posłannictwo o ludzkim zbawieniu i posłannictwo o Boskim zbawieniu. Możemy też to samo powiedzieć w innej formie, mającej to samo znaczenie: Restytucja (poczytana lub aktualna) i Wysokie Powołanie. To jest to o czym się mówi jako o wspaniałych pieśniach - pieśni Mojżesza i pieśni Baranka (Obj. 15:3,4).

    Ogólnie biorąc, Boski Plan traktuje o dwu, spośród rodzaju ludzkiego, zbawionych klasach, które otrzymają wieczne życie przez Chrystusa w Królestwie Bożym: (1) klasa niebiańska i (2) klasa ziemska. Nie jest możliwe jasne zrozumienie Pisma Świętego w całości bez zrozumienia różnicy jaką ono czyni między tymi dwiema klasami. Możemy mówić o tej różnicy jako podstawowej lekcji w pozyskiwaniu wiedzy Biblijnej (2 Tym. 2:15). I, oczywiście, ta wiedza musi być zachowywana w pamięci, aby nam pomóc w zrozumieniu różnych szczegółów podanych w Piśmie Świętym.

    Biblia pod wieloma względami przeciwstawia sobie te dwie klasy.

    Każda klasa ma swoje stosowne powołanie - jedna wyborcze, które jest ograniczone (Rzym. 8:28-30; 1 Kor. 1:26-29; 2 Piotra 1:10; Obj. 17:14), a druga z wolnej łaski, które jest powszechne (Ps. 50: 1-4; Izaj. 45: 22,23; Łuk. 2:10; Jan 12:32; Rzym. 5: 18,19; 1 Tym. 2:4; 4:10; 1 Jana 2:2; Obj. 22:17).

    Istnieją dwie drogi, po których te klasy mogą podróżować - pierwsza to "wąska ścieżka" (Mat. 7:14; Ps. 107:3,4), a druga "droga święta" (Izaj. 35:8; 62:10).

    Każda klasa przechodzi swój sąd w różnym czasie - dla jednej jest bardzo trudny (1 Moj. 3:15; Mat. 5:10-12; 19:24; 24:9,11,12,24; Jan 16:33; Dz. Ap. 14:22; 2 Tym. 3:12; 1 Piotra 5:8,9), dla drugiej będą to stosunkowo łatwe czasy (Ps. 72:7,12-14; Izaj. 11:9; 25:8; 26:9; 35:10; 60:14; 62:11; Ezech. 36:25-35; Rzym. 8:21).

    Do każdej z nich należą inne obietnice - do jednej niebiańskie (Mat. 5:3,10-12; Jan 14:2,3; 1 Kor. 15:49; 2 Kor. 5:1,2; 2 Tym. 4:18; Żyd. 10:32-34; 1 Piotra 1:3,4), do drugiej ziemskie (Ps. 37:3,9,11,22,29; Przyp. 2:21; Izaj. 60:21; Ezech. 36:35; 37:25; Amos 9:14,15).

    Wyzwolenie tych dwu klas jest przeciwstawne w związku z ich pojawieniem się w czasie powrotu Chrystusa. Wpierw będzie wyzwolona klasa wybrana, Kościół (Izaj. 35:4; Mat. 13:30; Jan 14:2,3; 1 Kor. 15: 51,52; 1 Tes. 4:16,17), a następnie nie wybrani posłuszni z ogółu ludzkości (Izaj. 35:8-10; 52:10; Dz.Ap. 3:19-21; 15:16,17).

    Zasadniczo są dwa zmartwychwstania - jedno sprawiedliwych, drugie niesprawiedliwych (Łuk. 20:36 i 1 Kor. 15:40 wskazują na ich natury, a potwierdzają następujące wersety: Dan. 12:2; Jan 5:28,29; Dz.Ap. 24:15).

    Każda klasa otrzyma różną naturę jako nagrodę za wierność - jedna duchową naturę (1 Kor. 15:44; 2 Piotra 1:4; 1 Jana 3:2), druga ludzka naturą (1 Kor. 15: 45-48; Izaj. 60:21; 65:17-25).

    Dwa różne miejsca zamieszkania będą ich wiecznymi domami - jedno w nowych niebiosach i drugie na nowej ziemi (Izaj. 65:17; 66:22; 2 Piotra 3:13; Obj. 21:1).

    Pieśń 24 (której pierwsze słowa brzmią: "Wnet ujrzy cały świat Jubileuszu rok") mówi symbolicznie o dwóch zbawieniach. A na kartoniku z tekstem godła są narysowane dwie trąby, w celu podkreślenia proklamowania dwóch posłannictw Biblii.

WERSET GODŁA POKAZUJE NASZĄ ODPOWIEDZIALNOŚĆ

    Bądźmy więc "biegli w swoim zawodzie (lub w pracy)" i trąbmy w trąby o tych dwóch zbawieniach, jak powyżej wyjaśniliśmy. Nasze roczne godło obiecuje, że osoby pracowite będą "w służbie u królów". Teraz to może być prawdą symbolicznie, ale w czasie pośredniczącego panowania będzie Prawdą rzeczywiście, gdy będziemy służyli Królom wszechświata (przede wszystkim Chrystusowi i razem z Nim Kościołowi, Obj. 5:10), a drugorzędnie królom ziemi (Obj. 21:24) - doskonałej ludzkości na ziemi. W ten sposób, jeśli będziemy wierni, otrzymamy awans i wielkość.

    I na odwrót, my nie chcemy służyć niechętnym lub niegodziwym osobom (Mat. 7:6; Izaj. 65:20; Mat. 25:41-43). Takie osoby nie są i nie będą w świetle, ale raczej w ciemnościach, otoczone przez ciemności i przeciwne Bogu.

    Niech Bóg błogosławi werset godła przez cały rok. Jako roczny hymn polecamy pieśń nr 24.

    Dalej, w drugiej części artykułu, debatujemy na temat Dwóch Zbawień. Część trzecia może nam pomóc w naszym zawodzie czy działalności głoszenia Ewangelii i stanowi część artykułu pt. Pracowitość, napisanego przez br. Paula S.L. Johnsona i publikowanego po raz ostatni w PT '77, strony 74-79; Ter. Pr.'47,18-22.

SB ’95,17-20.