ŁASKA: OGÓLNA I SZCZEGÓLNA

    BÓG SPRAWIA, że "słońce Jego wschodzi na złych i na dobrych, i deszcz spuszcza na sprawiedliwych i na niesprawiedliwych" (Mat. 5:45).

    Pan Jezus skierował te słowa do swoich uczniów. Powiedział, że oni powinni miłować nieprzyjaciół, a nawet myśleć życzliwie o swych prześladowcach, jeśli ubiegają się o synostwo u Ojca. Ponieważ sam Bóg, przez ogólny dobroczynny układ natury, okazał swą życzliwość wobec tych, którzy z powodu grzechu są Jego wrogami. To Jego słońce - jest Jego twórczym wyrażeniem łaski w stosunku do całej ludzkiej rodziny, kobiercem dobrej woli wobec wszystkich - jednym z wielu dowodów Boskiej egzystencji i mocy, do których odnosi się Psalm 19.

    To prawda, że "natura" nie zawsze jest tak łaskawa. Trudno dostrzec, czy jakieś błogosławieństwo mogło być związane z niedawnym trzęsieniem ziemi w miejscowości Bam, w Iranie, które zabiło 30 000 ludzi i zburzyło liczące 2 000 lat miasto. Ogół świata nie jest w stanie obecnie dostrzec prawdziwego zamiaru kryjącego się w stworzeniu świata przez Boga. To wydarzenie i pozornie niezliczone inne, które pozbawiły życia i domów całe ludzkie społeczności, napierają na myślący umysł i utrudniają zrozumienie szerszego świata.

    Odkąd człowiek popadł w grzech, naturalny porządek został zaburzony i sprawy potoczyły się w złym kierunku - występuje duża doza przypadkowości i losowych wydarzeń, które utrudniają życie jednostek i narodów. To również jest powszechnym doświadczeniem, być może zbyt oczywistym, by je rozpamiętywać. Lecz jeśli spojrzymy głębiej - do czego niezbędna jest wiara - to możemy dostrzec dobrą wolę Stwórcy. W cyklu narodzin i wymiany pokoleń, siewu i żniw oraz licznych przejawów ludzkiego współczucia, jesteśmy świadkami Boskiej łaski wobec ludzkości.

    Tę ogólną łaskę przyjmujemy jako coś naturalnego i bardzo nieliczni - nawet wśród chrześcijan - zatrzymują się, aby się zastanowić nad tak zwanym cudem naturalnych zjawisk. Częściowo z powodu chaosu, który wkradł się do natury jako wynik upadku w Edenie, pojawił się sceptycyzm i z filozofii wyparł pogląd o Boskim źródle, zamiast tego zapewniając o wrodzonym prawie człowieka do serdeczności, bogactwa i wszystkich przyjemnych rzeczy. Znaczenie Boskiej łaski - że Bóg jest Dawcą - zostało tym sposobem osłabione.

    A Jezus mówi jeszcze, że aby stać się jednym z tych, którzy należą do Boga, każdy z nas, po przyjęciu Chrystusa jako naszego Pana i Mistrza, musi okazać wobec swych bliźnich postawę podobną do Boga i starać się o przejawianie szczodrości ducha w stosunku do nich.

    Tym, którzy posiadali tę cechę, Jezus ukazał związek, który jest widoczny w naszym tekście. To znaczy, im bardziej przybliżamy się do postawy i miłości, jaką ma Bóg, tym bardziej będziemy w stanie traktować naszych bliźnich tak, jak On. To jest życzliwy i piękny duch. Zgodnie z tym, w innym miejscu Apostoł Paweł napomina nas do czynienia dobra wszystkim (Gal. 6:10).

Tylko Jezus

    Lecz jest jeszcze inna łaska, która przenika społeczeństwo, chociaż przez większość nie rozpoznawana. Tą szczególną łaską jest Zbawienie. W odróżnieniu od słońca i deszczu, ta łaska nie jest powszechnie udzielana; ona raczej jest nagrodą za wiarę w Boga - jest "wzrokiem" i ufnością umysłu i serca, którą posiada stosunkowo niewielu.

    Nadzwyczajne wyrażenie "zbawienia" jest w Jezusie Chrystusie. Tak jak słońce na niebie ogłasza ogółowi świata Boską wspaniałomyślność, tak Syn Boży objawia wspaniałe miłosierdzie Ojca tym, którzy patrzą oczyma wiary.

    Chrystus przyszedł na świat, aby zbawić grzesznika (Rzym. 5:8). Bóg oznajmia tym, którzy rozumieją, że potrzebują Zbawiciela, że jest chętny by ich przyjąć, by mieć z nimi społeczność i traktować ich jak gdyby nigdy nie zgrzeszyli! Zdumiewające! Czy jesteśmy w stanie uchwycić potęgę tej myśli? - że Bóg zrobił wszystko, żeby zapewnić nasze zbawienie!

    Nie wymaga to szczególnej wyobraźni, aby w ciepły, letni dzień dostrzec słońce na niebie i cieszyć się nim. Trochę więcej wysiłku wymaga okazanie wdzięczności za nie. A gdyby w czyjejś koncepcji nie było miejsca dla Boga, to komu mielibyśmy okazać wdzięczność? Zdolność wiary podnosi naszą ocenę naturalnego świata i jedynie ona pozwala nam zrozumieć wielką prawdę o Boskim darze, którym jest posłanie Jego umiłowanego Syna.

Szczególna łaska dla wszystkich

    Nadchodzi czas, kiedy ta szczególna łaska Zbawienia będzie powszechnym - lecz nie pospolitym, nigdy nie uważanym za rzecz należną - doznaniem całego świata. Ponieważ Bóg ogłosił swój zamiar ustanowienia Chrystusa Królem nad ziemią w celu błogosławienia jej Zbawieniem (Dz.Ap. 17:31). Klęski, które obecnie dręczą ludzką rodzinę, zostaną opanowane i usunięte. Nie mamy powiedziane, jakie działania będą konieczne w celu naprawienia zaburzeń w układzie natury, lecz Pismo Święte jest pełne obietnic o przywróceniu i odnowieniu, o nowym początku. Nie jest Boskim zamiarem pozostawienie narzekającej ludzkości w wiecznej niedoli.

    Ustanowienie Królestwa Chrystusa na ziemi zadowoli pragnienia każdego życzliwego i strapionego serca. To wymaga wiary w nie, jak również - spoglądania w przyszłość, oczekiwania lepszych dni, nie z samej filozofii "czuj się dobrze", lecz z pełnym przekonaniem wiary. Nie jest to płytki optymizm. Jest to oczekiwanie, którego gruntem i podstawą jest charakter i moc Boga, a jego potwierdzeniem, prawdziwość zbawczego dzieła Chrystusa.

SB ’04,29; BS '04,29.