PYTANIA BIBLIJNE

PODJĘCIE KRZYŻA

    Pytanie: W Ew. Mateusza 16:24 czytamy, "Tedy rzekł Jezus do uczniów swoich: Jeśli kto chce iść za mną, niechajże samego siebie zaprze, a weźmie krzyż swój, i naśladuje mię." Kiedy Jezus wypowiedział te słowa, czy Jego uczniowie rozumieli, co On miał na myśli przez wyrażenie "weźmie krzyż swój"?

    Odpowiedź: Krzyż jest definiowany jako pionowy słup z poprzecznym elementem niedaleko wierzchołka, na którym dokonywano egzekucji skazanych osób w dawnych czasach. Ukrzyżowanie jest określane jako akt egzekucji na krzyżu.

    Krzyże były używane przez Asyryjczyków i Persów do wystawiania głów wrogów państwa czy zdegradowanych przestępców nad bramą wjazdową do miasta. Później używano ich do krzyżowania wrogów stanu jako formy kary śmierci. Grecy i Rzymianie początkowo stosowali krzyżowanie do karania niewolników, lecz w I wieku używano go wobec wrogów państwa, chociaż obywatel mógł być ukrzyżowany jedynie na mocy dekretu cesarza. Krzyżowanie było publicznym widowiskiem wstydu i Rzymianie coraz częściej stosowali go jako ostrzeżenie przed przestępstwem. W czasach Jezusa krzyżowanie było powszechnym widokiem i uczniowie niewątpliwie byli z nim zaznajomieni. Przed samym ukrzyżowaniem ofiara była zmuszana do niesienia krzyża za jego poprzeczną część, na miejsce egzekucji.

Jak Jezus uczył niesienia krzyża

    Kiedy Jezus uczył swoich uczniów, On często czerpał lekcje z rzeczy, które uczniowie dobrze znali. Wiedząc, że byli zapoznani z krzyżami i krzyżowaniem, Pan użył symbolicznego wyrażenia "weźmie krzyż swój" i podobnych wyrażeń, aby wpoić im pewną lekcję (zob. także Mat. 10:38; Mar. 8:34; Łuk. 9:23; 14:27). Nasz tekst (Mat. 16:24) mówi o trzech różnych aspektach chrześcijańskiego życia. Druga część "weźmie krzyż swój", opisuje tę część życia chrześcijanina, która wiąże się z podporządkowaniem jego własnej woli pod wolę Pana w służbie, szczególnie wśród utrapień i innych niepomyślnych doświadczeń. Krzyż jest stosownym symbolem pokazującym jak samowola jest przecinana przez Boską doskonałą wolę, pobudzając posłuszną jednostkę do poddania się Boskiej woli. Wiersz, Poprzeczna i Równoległa, z naszej książki Poems of Dawn dobrze to wyraża:

Wola, dążąca poprzecznie do Twojej
        Tym samym tworzy z nią krzyż;
        Twa prawa wola prosto i spokojnie przecina
        Pychę, marzenia i nieczystość.

    Uczniowie Jezusa dowiedzieli się o "niesieniu krzyża" podczas Jego ziemskiej służby, z Jego nauk oraz obserwując Go w Jego doświadczeniach związanych z "niesieniem krzyża." Oni nie mogli uzyskać pełnego zrozumienia tego dotąd, dopóki oni także nie położyli swego życia w ofierze i nie przechodzili przez własne doświadczenia "niesienia krzyża." Takie doświadczenia są szczególnie zamierzone przez Pana w celu wzmocnienia, zrównoważenia i udoskonalenia charakteru.

JEZUS PODWYŻSZONY

    Pytanie: W Ewangelii Jana 12:32 czytamy, "A ja jeśli będę podwyższony od ziemi, pociągnę wszystkich do siebie." Co w tym wersecie oznacza wyrażenie naszego Pana "podwyższony"?

    Odpowiedź: Podstawową myślą jest niewątpliwie ukrzyżowanie naszego Pana - Jego podniesienie na krzyżu, jako wielkiej ofiary za grzech na korzyść "wszystkiego świata" (Jana 12:33; 1 Jana 2:2). To na skutek tej ofiary wszystkie błogosławieństwa, które Bóg zamierzył i obiecał, ostatecznie spłyną na wszystkich ludzi. Dopóki zadośćuczynienie za grzech nie zostało uczynione, nie można było nawet rozpocząć żadnego działania, które ostatecznie uwolniłoby ich od wyroku śmierci, pod którym się znajdowali.

    Podwyższenie naszego Pana było symbolizowane przez miedzianego węża zawieszonego przez Mojżesza na pustyni (4 Moj. 21:9; Jana 3:14, 15). Przez patrzenie na niego, Izraelici, pokąsani przez ogniste węże, byli uleczeni - ilustrując jak świat ludzkości, zraniony przez grzech, zatruty i umierający, może zyskać życie przez wiarę w Odkupiciela, opartą na Jego wielkiej ofierze za grzech - Jego okupowej ofierze za całą ludzkość (zob. Sztandar Biblijny czerwiec 2002, s. 69, Nehustan, odnośnie węża miedzianego).

Drugorzędne znaczenie

    Drugorzędną myślą tego wersetu jest, że posłuszeństwo naszego Pana w złożeniu swego życia jako ofiary za grzech, bezpośrednio doprowadziło do Jego wywyższenia do mocy i wielkiej chwały. Apostoł mówi: "Dlatego też Bóg nader Go wywyższył, i darował mu imię, które jest nad wszelkie imię; aby w imieniu Jezusowym wszelkie się kolano skłaniało,... a wszelki język aby wyznawał, że Jezus Chrystus jest Panem ku chwale Boga Ojca" (Filip. 2:9-11).

    Ponieważ nasz Pan był podwyższony w obu tych znaczeniach, błogosławieństwo spłynie na świat. Jego podwyższenie jako ofiary za grzech zapewniło cenę kupna zarówno za Kościół jak i za świat. Jego podwyższenie w wyniesieniu Go na urząd wielkiego Proroka, Kapłana i Króla, jest równie konieczne do przyszłego pociągnięcia świata ludzkości i wynikającego stąd błogosławieństwa dla wszystkich, którzy poddadzą się pod ten przyciągający wpływ.

Pociągnięcie wszystkich ludzi należy do przyszłości

    Podczas rozważania tego wersetu ważne jest, aby zrozumieć co oznacza ,pociągnięcie." Pismo Święte zapewnia nas, że Jezus nie pociąga wszystkich ludzi w obecnym czasie. Przeciwnie, Jezus wskazał, że podczas obecnego wieku to Ojciec pociąga. Mówi o tym Ew. Jana 6:44: "Żaden do mnie przyjść nie może, jeśli go Ojciec mój, który mię posłał, nie pociągnie." To, że nasz Pan nie pociąga do siebie wszystkich ludzi w obecnym czasie jest oczywiste, gdy weźmiemy pod uwagę, jak wielu ludzi na świecie nigdy nie słyszało o imieniu Jezus, a jeszcze mniej jest przychylnie nastawionych ku Niemu.

    Pociąganie przez Syna nie rozpocznie się, zanim pociąganie przez Ojca nie osiągnie swego zamierzonego celu. Tym celem jest "zebranie ludu dla imienia Jego" - zgromadzenie ze świata wybranego Kościoła, aby stał się "współdziedzicami" z Jezusem, "członkami" Jego Ciała (Dz.Ap. 15:14; Rzym. 8:17; 1 Kor. 12:27).

    Kiedy praca wybierania wiernych obecnego wieku się zakończy, wtedy przyjdzie właściwy czas dla Syna, aby "pociągnąć wszystkich ludzi" - resztę ludzkości. I właśnie tak, jak Ojciec pociąga wiernych w czasie obecnego wieku, tak Syn - z Jego Kościołem stowarzyszonym z Nim w tym dziele - pociągnie wszystkich ludzi w następnym wieku, podczas Jego nadchodzącego Królestwa, Jego Pośredniczącego Panowania (Izaj. 32:1; Dz.Ap. 3:21, 22; 2 Tym. 2:12).

Kościół również był pociągnięty

    Potrzeba było prawie całego Wieku Ewangelii, aby podnieść najpierw Głowę, a potem członków Jego Ciała, Jego współofiarników, z Nim. Z ukończeniem w śmierci cierpień każdego członka tego czcigodnego zespołu, aż do ostatniego, całe Ciało przez moc Pierwszego Zmartwychwstania zostało podniesione w drugorzędnym znaczeniu - wyniesione do chwały. Świat oczekuje obecnie na ich objawienie (Rzym. 8:19).

    To, że nasz Pan przez wyrażenie "podwyższony" miał na myśli więcej niż Jego własne ukrzyżowanie, jest widoczne z Jego słów do Żydów, "Gdy wywyższycie Syna człowieczego, wtedy poznacie, żem ja jest" (Jana 8:28). Żydzi jeszcze nie uznają Go jako Mesjasza. Ponadto, Jego słowa mogą się stosować do podniesienia - symbolicznego krzyżowania - wszystkich członków Jego Ciała, Kościoła (Rzym. 6:6; Gal. 2:20; 2 Tym. 2:11, 12).

"Pociągnięcie" nie pod przymusem

    Przyszłe pociągnięcie świata ludzkości nie oznacza, że ich reakcja ma być przymusowa. Niektórzy używają tego wersetu próbując dowieść, że wszyscy zostaną zmuszeni do wiecznego zbawienia, lecz właściwie zrozumiany on uczy zupełnie przeciwnie. On wskazuje, że Pan będzie wywierać pomocny wpływ, lecz On nigdy nie naruszy ich wolnego moralnie działania, ich prawa do używania własnej woli tak jak chcą. Ta wieczna zasada jest przedstawiona u Jana 4:24, 23: "Bóg jest duch, a ci, którzy Go chwalą, powinni Go chwalić w duchu i w prawdzie.... Ojciec takich szuka, którzyby Go chwalili."

    Jako dowód, że słowo "pociągnie" nie oznacza przymusu, zauważmy, że pociąganie przez Ojca podczas Wieku Ewangelii nie jest przymusowe, lecz składa się z oświecenia, pomocy i sposobności, które mogą być przyjęte lub odrzucone przez wszystkich tych, którzy doznają pociągania przez Niego. W odniesieniu do pociągania w obecnym czasie mamy powiedziane, że "wiele jest wezwanych, ale mało wybranych" (Mat. 22:14). Niektórzy czynią swe powołanie i wybór pewnym, przez posłuszeństwo warunkom ich powołania, jednak to nie znaczy, że ci, którzy upadną i nie staną się członkami Maluczkiego Stadka, będą wiecznie straceni. Pan uczynił łaskawe zabezpieczenia, dzięki którym nikt nie zostanie na wieki zgubiony, za wyjątkiem zupełnie dobrowolnego grzechu przeciw pełnemu światłu.

Pociągnięcie Wieku Tysiąclecia

    Podczas zbliżającego się Tysiącletniego Królestwa, światło, zachęta i ogólny wpływ tego czasu będzie tak sprzyjający, że wszyscy dojdą do znajomości prawdy i najszerszych sposobności pojednania z Bogiem (Izaj. 11:9; 1 Tym. 2:4). Jedynie po nieustającym, nieugiętym oporze wobec wszystkich rodzajów pomocy tego czasu, stanie się, że dusza, która nie będzie posłuszna temu Prorokowi, Kapłanowi i Królowi będącemu wówczas u władzy, zostanie wygładzona spośród ludzi (Ps. 145:20; Przyp. 10:29, 30; Dz.Ap. 3:23).

SB ’04,42-43; BS ’04,42-43.