PYTANIA BIBLIJNE
ZMARTWYCHWSTANIE "SPRAWIEDLIWYCH" I "NIESPRAWIEDLIWYCH"?
Pytanie: W Dziejach Apostolskich 24:15 czytamy: "Mając nadzieję w Bogu, że będzie, którego i oni czekają, zmartwychwstanie i sprawiedliwych, i niesprawiedliwych." Jak mamy rozumieć, że zarówno "sprawiedliwi" jak i "niesprawiedliwi" mają zmartwychwstać?
Odpowiedź: W dosłownym tłumaczeniu, ostatnie zdanie z Dziejów 24:15 czytamy: "Nastąpi zmartwychwstanie zarówno sprawiedliwych jaki niesprawiedliwych." Przed greckimi wyrazami przetłumaczonymi jako "sprawiedliwi" i "niesprawiedliwi" brakuje przedimka określonego.
Słowo zmartwychwstanie jest tłumaczeniem greckiego słowa anastasis, które oznacza pełne, kompletne podniesienie z warunków śmierci do warunków doskonałego życia.
Jak możemy zharmonizować nasz tekst z innymi wersetami Pisma Świętego, które oświadczają, że tylko usprawiedliwieni osiągną doskonałość życia? Wśród przykładów mamy Ew. Jana 3:36: "Kto wierzy w Syna, ma żywot wieczny; ale kto nie wierzy Synowi, nie ogląda żywota, lecz gniew Boży zostaje nad nim." Inny przykład to Dz.Ap. 3:23: "I stanie się, że każda dusza, która by nie słuchała tego proroka, będzie wygładzona z ludu."
Odpowiadamy, że Apostoł nie oświadcza, iż wszyscy sprawiedliwi i niesprawiedliwi zostaną udoskonaleni. On odnosi się do sprawiedliwych i niesprawiedliwych obecnego czasu. Sprawiedliwi to ci, którzy są "usprawiedliwieni przez wiarę" i jeśli oni okażą się wierni warunkom swego powołania, będą mieć udział w zmartwychwstaniu sprawiedliwych. Niesprawiedliwi, to niewierzący, o których Apostoł Paweł mówi, że nie uwierzyli, ponieważ bóg tego świata (szatan) zaślepił ich umysły (2 Kor. 4:4).
Zmartwychwstanie sprawiedliwych
Ci, którzy są przyjemni Bogu przez praktykowanie wiary i poświęcenia się Jemu, i którzy są posłuszni prowadzeniu przez Jego Słowo, ducha i opatrzności, są przez Niego przyjęci, niezależnie od tego czy żyli podczas Wieku Ewangelii czy w czasie wcześniejszych wieków wiary. Abraham, Izaak, Jakub, prorocy i inne mniej znane jednostki - niektórzy z nich są wspomniani w Liście do Żydów 11 - umarli z wiarą. Bóg oświadcza, że oni otrzymają "lepsze zmartwychwstanie" oraz, że On był zadowolony z ich wiary (Żyd. 11:35, 39). Ich zmartwychwstanie będzie oznaczać, że oni zostaną wzbudzeni jako doskonałe ludzkie istoty, podczas gdy świat będzie potrzebował wielu lat, aby osiągnąć ludzką doskonałość w Wieku Tysiąclecia.
Podczas Wieku Ewangelii Bóg rozwija jednostki z różnych klas wiary, niektóre z nich otrzymają ludzki poziom, inne poziom duchowy, a jeszcze inne będą na najwyższym duchowym poziomie - w naturze Boskiej.
Zmartwychwstanie niesprawiedliwych
Inna ogólna grupa, ci, których Bóg nie może zaakceptować obecnie, to nieusprawiedliwieni. Wielu z nich jest szanowanymi, moralnymi ludźmi, lecz ponieważ brakuje im wiary, oni nie są godni "zmartwychwstania sprawiedliwych." Śmierć Jezusa dokona ich uwolnienia z przekleństwa ojca Adama. Oni powrócą z hadesu, grobu, ze stanu śmierci, lecz ich wzbudzenie będzie zaledwie początkiem ich zmartwychwstania - ich powstawaniem do doskonałego życia. Niektórzy z nich zostaną wzbudzeni tylko po to, aby później umrzeć ponownie, z powodu braku akceptacji Boskich warunków błogosławienia.
Tysiącletnie pośredniczące panowanie Chrystusa i Kościoła jest zarezerwowane dla zmartwychwstania świata. Pracą tego wieku będzie otwieranie niewidzących oczu, otwieranie głuchych uszu i rozpowszechnianie wiedzy o Bogu na całej ziemi (Izaj. 35:5; 11:9). Tysiącletni proces zmartwychwstania będzie trwał, aż wszystkim zostanie udzielona sposobność zyskania wszystkiego, co zostało utracone przez Adama. Pod koniec Wieku Tysiąclecia zmartwychwstanie posłusznych stanie się faktem dokonanym. Jedynymi wyjątkami będą ci, którzy przez osobiste i dobrowolne odrzucenie Boga i Jego miłosiernego zbawienia przez Chrystusa, odmówią spełnienia tych łaskawych warunków. Tylko tacy będą skazani na wtóra śmierć i będą obwiniać jedynie samych siebie (Jer. 31:29, 30). Spodziewamy się, że oni będą stanowić niewielką mniejszość.
TE SAME CIAŁA W ZMARTWYCHWSTANIU?
Pytanie: Czy w zmartwychwstaniu będziemy mieć te same ciała, w których umarliśmy?
Odpowiedź: To dusza umiera, i dusza powróci obudzona w zmartwychwstaniu. W Edenie Bóg powiedział do Adama: "Dnia, którego jeść będziesz z niego, śmiercią umrzesz" (1 Moj. 2:17). To dusza czyli osoba Adama umarła, a nie tylko ciało (zob. naszą broszurkę Co to jest dusza? - dostępna na życzenie). "Dusza, która grzeszy, ta umrze" (Ezech. 18:4, 20). Prosimy przeczytać także Ps. 78:50; Dz.Ap. 3:23 i Jak. 5:20. Jezus położył "ofiarą za grzech duszę swą" i "wylał na śmierć duszę swoją" (Izaj. 53:10, 12). On złożył swoje ludzkie życie jako okup za Adama i jego rodzaj (1 Tym. 2:6).
Podczas zmartwychwstania, umarłe dusze, a nie umarłe ciała, zostaną wzbudzone ze snu śmierci. "I co siejesz, nie siejesz ciała, które ma potem wyrosnąć ... Ale Bóg daje mu ciało jakie chce, a każdemu nasieniu jego własne ciało" - rodzaj ciała stosowny do jego natury czy to duchowej, czy ludzkiej; ponieważ "są ciała niebieskie i ciała ziemskie" (1 Kor. 15:37, 38, 40).
Duchowe i ludzkie ciała
Niebiańskie lub duchowe ciała są dla Kościoła. Ludzkie ciała byłyby nieodpowiednie dla niebiańskich warunków (1 Kor. 15:50). Reszta ludzkości, nie będąc spłodzona ze świętego Boskiego ducha czyli nie będąc nowymi stworzeniami, po przebudzeniu otrzyma ludzkie ciała, które ostatecznie mogą stać się doskonałe i dostosowane do wiecznej egzystencji na "nowej ziemi" (2 Piotra 3:13; Obj. 21:1).
W 1 Kor. 15:35-37 czytamy: "Ale rzecze ktoś: Jakoż wzbudzeni bywają umarli, i w jakim ciele wychodzą? O głupi! To, co ty siejesz, nie bywa ożywione, jeśliby nie umarło. I co siejesz, nie siejesz ciała, które ma potem wyrosnąć, ale gołe ziarno, jako się trafi, albo pszeniczne, albo jakiekolwiek inne. Ale Bóg daje mu ciało jakie chce, a każdemu nasieniu jego własne ciało." Te wersety wskazują, że ciała złożone w grobie w czasie pogrzebu, nie powracają z powrotem. Jako ilustracji Paweł używa faktu, że posiane ziarna pszenicy nie wracają, lecz raczej są tworzone nowe ziarna. Analogicznie, ciała, które są pogrzebane, nie powracają w zmartwychwstaniu.
"UMARLI TWOI" I "MOJE UMARŁE CIAŁO"
Pytanie: W pierwszej części Izaj. 26:19 (KJV) czytamy: "Ożyją umarli twoi, wstaną razem z moim umarłym ciałem." Do kogo odnoszą się w tym wersecie "umarli twoi" i "moje umarłe ciało"?
Odpowiedź: Izajasza 26:19 bywa wykorzystywany do udowodnienia, że te same ciała, które są składane w grobie, powstaną w zmartwychwstaniu. Po dokładniejszym przestudiowaniu, odkrywamy pewne problemy w interpretacji, kiedy opieramy się na tłumaczeniu King James Version. Usiłując wyjaśnić znaczenie, tłumacze czasami dodają słowa, które nie mają pokrycia z oryginalnym tekstem. Oni wtedy sygnalizują dodane słowa przez zastosowanie kursywy. Dodane słowa "razem z" w naszym tekście, wydają się potwierdzać fałszywą interpretację. Także hebrajskie słowo przetłumaczone jako "ciało" nie ma liczby mnogiej, lecz w innych miejscach, to samo hebrajskie słowo jest oddane w liczbie mnogiej. Przykładem tego jest słowo "trupy" w Iz. 5:25.
Amerykańska oraz Angielska Rewidowana Wersja, Moulton, Lesser i tłumaczenie Żydowskiego Towarzystwa Wydawniczego, oddają ten werset jak następuje: "Ożyją umarli twoi, moje umarłe ciała powstaną."
Dwie części zmartwychwstania
Zmartwychwstanie świata ma dwie części:
1. wzbudzenie umarłych ze stanu śmierci, i
2. podniesienie wzbudzonych z niedoskonałości Adamowej z powrotem do doskonałości, jaką cieszył się Adam zanim okazał nieposłuszeństwo. Ukończenie tego procesu wobec ludzkości będzie wymagało całego Tysiąclecia.
O tych samych rzeczach uczy Izaj. 26:19:
* Pierwsze zdanie, "Ożyją umarli twoi", odnosi się do wzbudzenia z umarłych.
* Drugie zdanie, "Moje umarłe ciała powstaną" odnosi się do powrotu ze stanu Adamowej niedoskonałości do doskonałości.
Wyrażenie "umarłe ciała" nie odnosi się do tych, którzy rzeczywiście są w stanie śmierci, lecz do umarłych w upadkach i grzechach (Efez. 2:1, 5), ponieważ bez zasługi Chrystusa Bóg uznaje każdego, komu brakuje sprawiedliwości, za umarłego (2 Kor. 5:14). Powodem użycia słowa moje w zdaniu "moje umarłe ciała", jest, że Chrystus - który jest mówcą w tym wersecie - z racji swego odkupienia i nabycia ich, stanie się ich Właścicielem i Panem, stąd może właściwie mieć do nich prawo (Rzym. 14:9). Patrząc na ten werset zgodnie z tym, dostrzegamy, że on nie odnosi się do tych samych ciał, które były pogrzebane, jako ponownie wzbudzonych, lecz do dwóch części procesu zmartwychwstania:
1. wzbudzenia z umarłych, i
2. ich powrotu do Adamowej doskonałości.
SB ’04,58-59; BS ’04,58-59.