PYTANIA BIBLIJNE

"ŻYDOWI NAJPIERW"

    Pytanie: Proszę o wyjaśnienie wyrażenia "Żydowi najpierw" w Rzym. 1:16? Czy to nie wskazuje na Boską stronniczość?

    Odpowiedź: Rozważmy najpierw drugie pytanie. Stronniczość sugeruje faworyzowanie pewnej osoby czy strony ponad inną lub szczególne upodobanie czy sympatię do kogoś lub czegoś. Jednakże stronniczość może być przejawiana sprawiedliwie lub niesprawiedliwie.

    Bóg jest Bogiem sprawiedliwości. Pismo Święte mówi nam, że sprawiedliwość jest podstawą Jego tronu (Ps. 89:15). Niektórzy fałszywie twierdzą, że dlatego Bóg jest zmuszony do traktowania wszystkich swych stworzeń dokładnie tak samo. Jednak Jego urząd Stworzyciela i Żywiciela swych stworzeń udziela Mu prawa darzenia łaską niektórych ze swych stworzeń ponad innych (Rzym. 9:21). Boska stronniczość lub przychylność, nigdy nie jest przejawiana wbrew Jego sprawiedliwości.

Żydzi wyróżnieni

    Pismo Święte uczy, że Bóg faworyzuje Żydów w wyznaczonych okresach, a fakty potwierdzają ten wniosek:

    * Amos 3:2: "Tylko was samych poznałem ze wszystkich rodzajów ziemi."

    Bóg stwierdza tutaj, że podczas Wieku Żydowskiego On uznawał jedynie naród żydowski (1845 lat, od 1813 przed Chr. do 33 roku po Chr.), a narodom pogańskim w tym okresie pozwolono podążać własnymi drogami. Chociaż później w Wieku Ewangelii Żydzi jako naród przestali istnieć (okres tej samej długości 1845 lat, od 33 do 1878 roku), to od Kongresu Narodów w Berlinie w 1878 roku, łaska coraz bardziej do nich powraca.

    * R zym. 3:1, 2: "Jaką korzyść ma Żyd? Wielką z każdej miary: Głównie dlatego, że im zostały powierzone wyrocznie Boże" (KJV).

    Ten werset wskazuje na wielką korzyść narodu żydowskiego - w otrzymaniu przez nich Starego Testamentu, czasami określanego jako "Zakon i Prorocy." Słowo Boże miało ich przygotować na przyjęcie Chrystusa, ich Mesjasza, w pierwszym adwencie.

    * Rzym. 11:28: "Co do Ewangelii, oni są nieprzyjaciółmi na waszą korzyść, lecz co do wybrania są umiłowani przez wzgląd na ich ojców" (KJV).

    Apostoł podaje tutaj powód szczególnego Boskiego postępowania wobec Żydów. To nie było z powodu ich wrodzonej wartości, lecz z powodu obietnicy uczynionej przez Boga patriarchom - Abrahamowi, Izaakowi, Jakubowi, Mojżeszowi i innym, o czym mówi Ps. 45:17 i Żyd. 11.

    Powracając do Rzym. 1:16 rozważmy, co znaczy wyrażenie "Żydowi najpierw":

    * Wszystkie Boskie błogosławieństwa zaczynają się od Żydów. Im najpierw była udzielona sposobność otrzymania obietnic i korzyści Przymierza Abrahamowego.

    * Żydzi żyjący w czasie pierwszej obecności naszego Pana, jako pierwsi mieli sposobność stania się członkami Kościoła Chrystusowego - duchowymi Izraelitami. Przez 3 i ˝ roku po Pięćdziesiątnicy ta oferta była otwarta wyłącznie dla nich.

    * Nowe Przymierze (antytyp Starego Przymierza Zakonu) zostanie najpierw zawarte z narodem izraelskim, dając im sposobność otrzymania początkowych błogosławieństw Nowego Przymierza podczas przyszłego Pośredniczącego Panowania Chrystusa (Jer. 31:31).

Bóg patrzy na serce

    Należy zaakcentować, że Bóg nie wyróżnia wszystkich Żydów po prostu dlatego, że są Żydami według ciała. Rzym. 2:28, 29 mówi: "Albowiem nie ten jest Żydem, który jest Żydem na jawie, ani to jest obrzezka, która jest na jawie na ciele; ale który jest w skrytości Żydem, i obrzezka serca, która jest w duchu, nie w literze, której chwała nie jest z ludzi, ale z Boga."

    Ten werset mówi nam, że Bóg patrzy szczególnie życzliwie na tych Żydów, którzy zachowują obietnice Przymierza Abrahamowego i którzy usiłują spełniać Zakon według najlepszych swych zdolności. Naturalni Żydzi, którzy stracili nadzieję w obietnice, są uważani przez Boga za pogan. To nie oznacza dla nich kompletnej zguby, ponieważ w czasach restytucji, pod prowadzącą ręką Mesjasza, zarówno Żydzi jak i poganie będą hojnie błogosławieni (Dz.Ap. 3:19-21).

GŁÓWNE CELE WIEKU ŻYDOWSKIEGO

    Pytanie: Jaki był cel Wieku Żydowskiego? I czy on się powiódł?

    Odpowiedź: Wiek Żydowski był okresem w Boskim Planie, w którym Bóg zajmował się wyłącznie Żydami za pośrednictwem przymierza - Zakonu lub Przymierza Mojżeszowego - nazwanego tak, ponieważ Mojżesz był jego pośrednikiem. Ten Wiek rozpoczął się ze śmiercią Jakuba i trwał aż do śmierci Jezusa - okres 1845 lat.

    Wiek Żydowski nie był niepowodzeniem. Wprost przeciwnie, on zakończył się sukcesem i dokonał wszystkiego, co Bóg zamierzył. Bóg zawsze dokonuje wszystkiego, czego zapragnie (Izaj. 46:9, 10). Opozycja ludzi ani demonów nie może pokrzyżować pomyślnej realizacji Jego celów.

Cele Wieku Żydowskiego

    Bóg miał liczne cele w Wieku Żydowskim i wszystkie one zostały dokonane. Wymienimy kilka z nich:

    * On dostarczył pisemne objawienie swego Planu, o którym mówimy jako o 39 księgach Starego Testamentu. Jego objawienia Starego Testamentu zaczęły być spisywane przez Mojżesza na Górze Synaj w 1615 r. przed Chr., a ukończone przez Malachiasza około roku 400 przed Chr. Te objawienia były podawane w formie typów, które później stały się jaśniejsze dzięki Jego objawieniom podanym w Nowym Testamencie.

    * Bóg wybrał lud, aby uczynić go kustoszami Jego pisanego Słowa udzielonego w czasie tego Wieku. Potomkowie Abrahama, Izaaka i Jakuba, którym Bóg dał Przymierze Abrahamowe, zostali wybrani na takich kustoszy (Rzym. 3:1, 2). Po wygnaniu oni z największą troskliwością strzegli Starego Testamentu, tak, że kiedy przyszedł czas na przeniesienie go pod zarząd Kościoła Wieku Ewangelii, Stary Testament został przekazany w całości.

    * Bóg objawił, że nikt z upadłej ludzkości nie może doskonale zachować Boskiego Prawa, dlatego nikt nie mógł być godny wiecznego życia, a zatem wszyscy potrzebowali Zbawiciela (Rzym. 7:5-12, 24, 25). Chociaż Bóg już to wiedział, On pragnął tego dowieść przez rzeczywisty eksperyment. Zgodnie z tym, On wybrał lud - Izrael - i obdarzył ich licznymi korzyściami, jednak oni wciąż upadali z powodu swego nieposłuszeństwa i oziębłości. Jako rezultat tego, ich niepowodzenie wytworzyło w tych, którzy byli bardziej wierni, żarliwe pragnienie wybawienia przez Mesjasza.

    * Bóg zamierzył objawić sprawiedliwość tego, kto wypełni Zakon. Lecz ponieważ nikt z upadłego rodu Adama nie mógł tego uczynić, Bóg posłał na świat swego jednorodzonego Syna, zrodzonego z żydowskiej matki. Ponieważ Bóg był Jego Ojcem, Jezus był doskonały. Jezus zachował swą doskonałość, która umożliwiła Mu doskonałe wypełnienie Zakonu i uprawniła Go do nagrody Zakonu - wiecznego życia na ludzkim poziomie. Zatem Jezus zyskał prawo przyznania tego błogosławieństwa wszystkim, którzy przyjmą Go przez wiarę.

    * Bóg pozyskał pozostałych Starożytnych Godnych, ponieważ w poprzednich Wiekach nie zebrano ich wymaganej liczby, potrzebnej do pracy w Chrystusowym Królestwie Wieku Tysiąclecia oraz w wiekach chwały, które nastąpią potem. Niektórzy z bardziej wybitnych Godnych są wymienieni w Liście do Żydów 11.

    * Przy końcu Wieku Żydowskiego Bóg zebrał wiernych Izraelitów, przez usługę Jezusa, Apostołów i ich współpracowników, i uczynił ich zaczątkiem Chrześcijańskiego Kościoła. Zebranie ich jest określane jako Żniwo (Jan 4:34-38). To dzieło rozpoczęło się chrztem naszego Pana i było kontynuowane przez 40 lat, aż do zakończenia w 69 roku, kiedy Jeruzalem zostało otoczone i w większej części zburzone przez armię rzymską, Izrael jako poddany naród został zniszczony, a jako lud rozproszony.

SB ’04,74-75; BS ’04,74-75.