SŁUDZY BOGA I CZŁOWIEKA

Siódmy z serii artykułów o pobożnych mężczyznach i kobietach z całego świata, których życie kształtowało kulturę, w jakiej żyjemy.

TOYOHIKO KAGAWA (1888-1960)

"Na wszystką ziemię wyszedł głos ich, i na kończyny okręgu ziemi słowa ich"- Rzymian 10:18 -

KIEDY 15-letni Toyohiko Kagawa usłyszał dźwięk posłannictwa Ewangelii, przyjął je z radością i oddał swe życie Panu Jezusowi w poświęceniu, co jest ilustracją proroczych słów Apostoła Pawła.

    Urodzony w 1888 roku, był synem zamożnego ministra japońskiego rządu i gejszy, jego kochanki. Oboje rodzice zmarli kiedy miał cztery lata i Kagawę wysłano, aby mieszkał z legalną żoną ojca i jej matką na rodzinnej posiadłości. Była dla niego nieszczęśliwa sytuacja. Niemile widziany i źle traktowany pomagał w pracy na posiadłości, w której produkowano farbę z rośliny indygo i nieoczyszczony cukier z trzciny cukrowej.

     Chociaż lubił szkołę i naukę, Toyohiko od wczesnych lat rozwijał umiłowanie naturalnego świata - sezonowych prac na farmie, wiejskiego krajobrazu otaczającego jego dom, pól, równin i piaszczystych wydm wzdłuż rzeki Yoshino. Lecz ten etap jego życia skończył się kiedy syn, który odziedziczył rodzinną fortunę po śmierci jego ojca, zupełnie roztrwonił majątek. Toyohiko został wysłany do domu bogatego wujka w Tokushimie.

Młody buddysta

    W szkole podstawowej nauczył się podstaw religii buddyjskiej. Ponieważ czuł się osobą z zewnątrz, to doprowadziło go do znalezienia własnej rozrywki i odkrycia w piwnicy składu starych rodowych bibelotów, relikwii i licznych książek datujących się z okresu japońskiego renesansu i na szperaniu w tych skarbach spędził wiele szczęśliwych godzin.

    Wychowanie Toyohiko i zamiłowanie do uczenia się, dało mu mądrość ponad jego wiek i w Szkole dla Chłopców w Tokushimie bardzo często czuł odrazę do zachowania swych rówieśników. Z kolei dla nich on stał się celem ich żartów i śmiechu i czuł się coraz bardziej samotny. Lecz życie Toyohiko wkrótce miało ulec radykalnej zmianie. Aby uczyć się angielskiego, zapisał się na Kurs Biblijny - i nauczył się wiele więcej niż tylko języka angielskiego.

Młody chrześcijanin

    W tym czasie Kagawa zetknął się z naukami chrześcijańskimi, najpierw przez chrześcijańskiego wykładowcę w swej szkole, a następnie przez dwóch misjonarzy, którzy mieli wpływ na jego nawrócenie na wiarę chrześcijańską - Dr. H.W. Myersa, którego uważał ze swego ojca w wierze i Dr. C.A. Logana, którego uznawał za swego doradcę i przewodnika.

    Japońscy studenci byli zapraszani do domów tych dwóch misjonarzy. W przyjaznej i radosnej atmosferze, przy filiżance herbaty i ciastkach, z muzyką i śpiewem, zaznajamiano studentów z językiem angielskim, a przede wszystkim, z naukami księgi - Biblii. A za pośrednictwem Biblii oni poznali osobowego Boga - co wniosło nowe oświecenie do ich umysłów i wlało nową nadzieję w serca.

    Kagawa razem z innymi studentami odwiedzał domy misjonarzy. Państwo Myers i Państwo Logan przygarnęli samotnego chłopca do swych serc i stali się dla niego rodzicami. Od Pana Myersa Kagawa dowiedział się, że Bóg przejawia troskę. Kiedy czytał Biblię, aby dowiedzieć się więcej, głębokie wrażenie wywarły na nim słowa z Mat. 6:28, 29: "Przypatrzcie się liliom polnym..." i nauczył się na pamięć całego rozdziału. Następnie modlił się: "Boże spraw, abym był taki jak Chrystus" i został nawrócony. Jego życie nabrało nowego znaczenia i 15-letni młodzieniec miał całkowitą pewność, że otrzymał od Boga mandat służby dla ubogich. W wieku 16 lat został ochrzczony i jego przyszła życiowa droga została określona.

    Zawzięta opozycja powstała w rodzinie Kagawy. Odmawiając poddania się żądaniom wuja, aby porzucił nowo odkrytą religię i cel, został wydziedziczony i wyrzucony z jego domu, jedynie w ubraniu, które miał na sobie.

Chrześcijanin intelektualista

    Z pomocą ze strony chrześcijańskich misjonarzy, w 1905 roku Kagawa rozpoczął studia na Prezbiteriańskim Uniwersytecie w Tokio. Przed wstąpieniem na uniwersytet przeczytał książki Kanta, Darwina i Ruskina, i jego pragnienie czytania nie słabło. W czasie dwóch lat pobytu na uczelni przeczytał właściwie wszystkie ważne książki w bibliotece. Później w Seminarium Teologicznym w Kobe, a ostatecznie w Seminarium Teologicznym w Princeton, USA, Kagawa przygotował się do szerszego pola służby niż na początku spodziewał się podjąć.

Chrześcijanin praktyk

    Razem z pasją czytania książek Kagawa rozwijał pasję stosowania swych ideałów w praktyce. On przychodził z pomocą wyrzutkom i bezdomnym - od porzuconych kociąt po żebraków na ulicach. Dzielił z nimi żywność i łóżko, a każdemu potrzebującemu udzielał swych pieniędzy, rozdawał buty czy ubrania, aby przynieść ulgę w ich ciężkim położeniu.

    Kagawa stał się orędownikiem niepopularnych spraw, zwolennikiem socjalistycznych zasad i praktyk na spotkaniach ze studentami. Po przeczytaniu Tołstoja stał się gorliwym zwolennikiem niestosowania przemocy. W krytycznej fazie wojny rosyjsko-japońskiej nieustraszenie wykładał swe pacyfistyczne poglądy i otwarcie sprzeciwiał się wojnie, w rezultacie czego został określony zdrajcą i opuszczony przez studenckich kolegów.

Praca w slumsach

    Chociaż wcale nie cieszył się dobrym zdrowiem, to podczas gdy ranki zajmowała mu nauka w Seminarium Teologicznym w Kobe, popołudnia i wieczory spędzał głosząc na ulicach Shinkawy, najbardziej zniesławionego japońskiego slumsu. Pracując dla biednych, przez większość czasu w latach 1910-1924 mieszkał w maleńkiej chatce, w której ubodzy zawsze byli mile widziani. Dzieląc swe łóżko z żebrakiem, nabawił się jaglicy, która niemalże pozbawiła go wzroku. Głosząc o Boskiej miłości słowem i czynem, Kagawa odkrył, że pod ubóstwem i nędzą jest silny nurt człowieczeństwa, więź braterskości, chętnej do pomocy tym, którzy są w potrzebie.

    Rodzice szukali jego rad, młodzi ludzie przychodzili do niego po porady, a przestępcy uczynili go swym spowiednikiem. On otworzył mały szpital i przychodnię oraz schronisko dla życiowych rozbitków, podczas gdy sam ciągle mieszkał w małej chatce.

Talent pisarski

    Pod wpływem własnej walki z gruźlicą i doświadczeń ze slumsów w Kobe, Kagawa napisał bestseller Przez linię śmierci, który przyniósł mu uznanie i fundusze do dalszej działalności. Potem powstały następne książki: Psychologia ubóstwa, Życie Chrystusa dla dzieci, pisał również wiersze, artykuły na temat ekonomii i wydawał czasopismo Słup Obłoku.

Sprawiedliwość dla ludu

    Mając około 30 lat Kagawa zauważył, że żyjący w nędzy robotnicy, zaczynają uświadamiać sobie własną wartość i pomagał im w organizowaniu związków zawodowych wśród rolników i pracowników fabryk. Podczas strajku pracowników stoczni w Kobe, zorganizował strajkujących w unię, co spowodowało uwięzienie go na 13 dni. Na terenach wiejskich dostrzegał niedolę drobnych rolników i chłopów, i objechał Japonię walcząc w ich sprawie i wywołując wrogość właścicieli ziemskich, a czasem policji.

    Działał na rzecz powszechnego prawa wyborczego dla mężczyzn (przyznanego w 1925 roku) i walczył o poprawę losu robotników - o prawo do pracy, prawo do mieszkania, możliwości rozwoju umysłowego, swobodę zawierania małżeństw, swobodę migracji, o prawo do odpoczynku, wolność słowa i wolność religijną.

Oficjalne uznanie

    Ludzie będący u władzy uznali mądrość i zdolności Kagawy i po trzęsieniu ziemi w Tokio, w 1923 roku, poproszono go o dołączenie do Cesarskiej Komisji Ekonomicznej, w celu organizowania odbudowy. Nie będąc politykiem partyjnym, pracował w różnych rządach, jeśli czuł, że przyniesie korzyść ludziom.

    Jego pacyfistyczna działalność doprowadziła go do kłopotów z władzami podczas drugiej wojny światowej, lecz jego pomoc wciąż była ceniona i po wojnie został Doradcą Rady Ministrów. W 1955 roku międzynarodowe uznanie przyniosła mu nominacja do Pokojowej Nagrody Nobla.

Współpracownik i towarzysz życia

    W 1914 roku Toyohiko Kagawa poślubił Haru Shibę. Od dnia ślubu ona udzielała mu niestrudzonego poparcia we wszystkich jego przedsięwzięciach. Mając niskie pochodzenie, ukończyła Biblijną Szkołę dla Nauczycieli w Yokohamie i dzięki swym umiejętnościom wykonała wiele cennej pracy, demonstrując wielkie chrześcijańskie zaangażowanie.

    W 1927 roku Kagawa zapoczątkował ogromną kampanię "Królestwo Ruchu Boga", której celem było nawrócenie tak wielkich rzeszy na chrześcijaństwo, aby wewnętrzna przemiana ich dusz spowodowała reformy społeczne, które uznawał za niezbędne do ich błogosławienia.

    Obecnie szacuje się, że zaledwie 1% Japończyków wyznaje chrześcijańską wiarę. Lecz w Boskiej ekonomii nic nie jest stracone i możemy być pewni, że kiedy Królestwo Chrystusa zostanie ustanowione na ziemi, przygotowawcza działalność Kagawy przyniesie owoce i on ujrzy swoją kampanię, która w końcu dokona wszystkiego, czego oczekiwał.

Źródła: http://www.justus.anglican.org/resources/bio/143.html; http://www.unchuusha.or.jp/zaidan/e/1e.html; http://www.abcog.org/kagawa1.htm; http://www.lib.siu.edu/spcol/inventory/SC034.html; 1994-2000 Encyclopaedia Britannica, Inc.

SB ’04,108-109; BS ’04,108-109.