Jezus umarł - dlaczego?

JEZUS UMARŁ - DLACZEGO?

"Bo jeden jest Bóg, jeden także pośrednik między Bogiem i ludźmi, człowiek Chrystus Jezus, który dał samego siebie na okup za wszystkich, o czym będzie świadczone we właściwym czasie." - 1 Tym. 2:5, 6 -

FILM POD TYTUŁEM "PASJA" pokazany w tym roku milionom ludzi na całym świecie, spotyka się z komentarzami ze strony środowisk kościelnych, które starają się postawić pytanie: "Dlaczego Jezus umarł?" Z czasopisma Time z 12 kwietnia 2004 roku jest oczywiste, że ani sam film, ani jego krytyczne oceny ze strony osób o religijnym statusie i wykształceniu nie dostarczają jasnej odpowiedzi.

W całym chrześcijańskim świecie w ogólności panuje powszechna zgodność w następującej kwestii: Cała wyznaniowa wiara w Jezusa Chrystusa i uważanie się za naśladowców Jego samego i Jego nauk jest oparta na Biblii. Na tym zgodność się kończy, czego świadectwem mogą być tysiące chrześcijańskich denominacji, sekt, grup i stowarzyszeń.

Po zbadaniu dochodzimy do wniosku, że większość z tych podziałów jest spowodowana różnicami w interpretacji tego, o czym Biblia uczy. Zgodnie z Pismem Świętym, doktryna o Pojednaniu leży u samych podstaw chrześcijańskiej religii, jednak ta najważniejsza biblijna doktryna jest mało zrozumiana.

Istnieją dwa ogólne poglądy na temat Pojednania:

(1) Pogląd ortodoksyjny uczy, że człowiek jako przestępca Boskiego prawa, podlega Boskiemu potępieniu. Podczas gdy Sprawiedliwość powstrzymywała Boga przed wybaczeniem grzesznikowi, On dostarczył dokładnego odkupienia za niego i tym samym zapewnił odpuszczenie jego grzechów przez zasługę Chrystusa. Całe to dzieło zaspokojenia żądań Sprawiedliwości i uczynienia grzesznika możliwym do przyjęcia przez Boga, jest nazwane dziełem Pojednania.

(2) Nieortodoksyjny pogląd uczy, że Boska Sprawiedliwość nie wymaga ofiary za występek grzesznika. Zamiast tego on utrzymuje, że Bóg pragnie i czeka na przybliżenie się człowieka, lecz wymaga, aby człowiek porzucił grzech i dążył do sprawiedliwości, i tym sposobem doszedł do harmonii z Bogiem - był pojednany z Nim. Według tego poglądu pojednanie za grzech doprowadza do tego, że albo grzesznik sam naprawia swój grzech, albo Bóg odpuszcza grzesznikowi bezwarunkowo. Z tego punktu widzenia Jezus i Jego naśladowcy mają udział w pojednaniu przez nauczanie i nawoływanie ludzkości, aby odwróciła się od grzechu do sprawiedliwości.

Z powodu ścisłego związku pomiędzy doktryną o Pojednaniu i śmiercią Chrystusa, i w świetle dwóch diametralnie różnych poglądów na Pojednanie podanych powyżej, pytanie postawione w tytule tego artykułu, z pewnością powinno być sprawą najwyższej wagi dla wszystkich chrześcijan.

Ten artykuł postara się zaproponować trzeci, jak wierzymy, biblijny pogląd na Pojednanie, który jest powszechnie niedostrzegany przez teologów i ogół chrześcijan. Ten pogląd obejmuje i łączy obydwa powyższe poglądy i, właściwie zrozumiany, udziela odpowiedzi na pytanie "Dlaczego Jezus umarł?" Biblijny pogląd na temat Pojednania, którego podstawą jest śmierć Chrystusa, powinien nie tylko zadowolić umysł, lecz także serce, ponieważ jeśli jest w pełni zrozumiany, on ukazuje nam mądrego, potężnego, sprawiedliwego i miłującego Boga, który jest Autorem wszechstronnego Planu Zbawienia dla całej ludzkości.

4. Zaiste, On zmartwienia nasze wziął na się, a smutki nasze nosił; a my mniemaliśmy, że jest zraniony, ukarany przez Boga i utrapiony.
5. Lecz On został zraniony za przestępstwa nasze, starty za nieprawości nasze; karanie za nasz pokój spadło na Niego, a Jego ranami jesteśmy uleczeni.
10. Jednak upodobało się Panu zetrzeć Go i niemocą utrapić, aby położywszy ofiarą za grzech duszę swą, ujrzał nasienie swoje, przedłużył dni swoich, a to co się podoba Panu, przez rękę Jego, aby się szczęśliwie wykonało.
11. Z pracy duszy swej ujrzy owoc i będzie zadowolony. Znajomością swoją wielu usprawiedliwi sprawiedliwy sługa mój; bo nieprawości ich On sam poniesie.
12. Dlatego dam mu dział z wielkimi i będzie się dzielił korzyścią z mocarzami, ponieważ wylał na śmierć duszę swoją, a z przestępcami był policzony i grzech wielu poniósł, i za przestępców się modlił.

– Izajasza 53:4,5,10-12 (KJV)

BIBLIJNA DOKTRYNA o Pojednaniu wyraźnie wskazuje, że występuje pewna trudność, niezgodność, pewna sprzeczność pomiędzy Bogiem i człowiekiem; bowiem w przeciwnym razie oni byliby jednością - znajdowaliby się w harmonii - i nie byłoby żadnej potrzeby dzieła Pojednania. Kiedy badamy Pismo Święte, dowiadujemy się, że ojciec Adam był stworzony doskonałym człowiekiem, na obraz Boga, i znajdował się w jedności ze swym Stwórcą. Jednakże, przez dobrowolne nieposłuszeństwo, Adam został poddany wyrokowi gniewu, "przekleństwa", i tym sposobem cała ludzkość stała się "dziećmi gniewu" (Efez. 2:3).

Chociaż Bóg sprawiedliwie potępił nieposłuszeństwo człowieka i poddał go wyrokowi swego Prawa - śmierci, i to bez żadnego wyjątku przez tysiące lat, niemniej jednak z Jego sprawiedliwością połączony był duch miłości i współczucia, który ułożył nadzwyczajny plan zastępstwa, przez które Bóg nadal mógł być sprawiedliwy, lecz także usprawiedliwiający wszystkich, którzy wierzą w Jezusa (Rzym. 3:26).

Pismo Święte wskazuje, że są dwie ogólne klasy ludzkości, które ostatecznie skorzystają z Pojednania - Kościół, podczas Wieku Ewangelii (2 Kor. 6:2) i świat, w czasie Wieku Tysiąclecia (Obj. 22:17). Dla obu tych klas istnieją dwa zasadnicze zarysy Pojednania: zaspokojenie Boskiej sprawiedliwości i przywrócenie do harmonii lub "pojednania" z Bogiem tych, którzy pragną być zbawieni.

Pojednanie jest na początku przedstawiane naszym umysłom w zwierzęcych ofiarach corocznego Dnia Pojednania w Izraelu, jak jest to opisane w 3 Mojżeszowej 16. Te ofiary Wieku Żydowskiego zapowiadały i były obrazem "lepszych ofiar" naszego Pana Jezusa i Jego Kościoła w Wieku Chrześcijańskim, czyli Wieku Ewangelii, i Apostoł wyjaśnia, że lepsze ofiary dokonują tego, czego nie mogły uczynić ofiary z wołów i kozłów (Żyd. 9:23; 10:4). Są dwa biblijne poglądy na temat procesu Pojednania: okup i ofiara za grzech.

CENA OKUPU

Zgodnie z naszym tekstem, Jezus, jako doskonała ludzka istota, ofiarował siebie jako okup za całą ludzką rodzinę. Cena okupu odnosi się do wartościowej rzeczy, mianowicie do krwi lub śmierci Chrystusa - wystarczającej do zapłacenia kary za jednego człowieka lub za całą ludzką rodzinę, zależnie od tego jak będzie zastosowana. Okup zapatruje się na kwestię powrotu człowieka z grzechu i śmierci, jako na kupno. Podstawą tej myśli jest Boskie prawo, "życie za życie, oko za oko, ząb za ząb, ręka za rękę, noga za nogę" (5 Moj. 19:21). Adam i miliardy całej jego rasy z powodu grzechu i kary za niego, znajdują się w bardzo trudnej sytuacji. Bóg zapewnił im powrót przez proces okupu - przez wykupienie ich z upadłego stanu.

Naturalnie, naszą pierwszą myślą byłoby, że każdy pojedynczy członek z upadłego rodu Adama musi zostać kupiony za życie innej osoby, takiej, która jest bez grzechu i nie znajduje się pod przekleństwem śmierci (Ps. 49:8, 16). Lecz wglądając głęboko w Boski Plan przekonujemy się, że tylko jeden człowiek był na próbie przed Boskim sądem - mianowicie, ojciec Adam. Jedynie on został skazany na śmierć, lecz wszystkie z jego dzieci podlegają śmierci, jest to stan dziedziczony drogą prokreacji. Tak więc on stał się ojcem umierającej ludzkości, skłonnej do grzechu i nie mającej nadziei na wieczne życie. To jest doświadczeniem wszystkich przez cały okres ponad sześciu tysięcy lat, od czasu wyroku ojca Adama do chwili obecnej.

Tutaj dostrzegamy wspaniały ekonomiczny zarys Boskiego Planu. On nie pozwolił, aby więcej niż jeden członek ludzkiej rodziny był sądzony i skazany na śmierć. Od początku Jego celem było, aby ofiara jednego życia odkupiła całą ludzką rodzinę. Przez jednego człowieka przyszło całe to nieszczęście; przez jednego człowieka, Jezusa Chrystusa, nastąpi jego naprawienie. Apostoł kładzie nacisk na tę myśl, mówiąc: "Bo ponieważ przez człowieka śmierć, przez człowieka też powstanie umarłych. Albowiem jako w Adamie wszyscy umierają, tak i w Chrystusie wszyscy ożywieni będą. Ale każdy w swoim rzędzie" (1 Kor. 15:21-23).

Dlatego rozumiemy, że wartość śmierci Jezusa była nie tylko za Adama, lecz także za całe jego potomstwo. Dostrzegamy również, jak niezbędne było, aby Jezus był doskonały - "święty, niewinny, niepokalany, odłączony od grzeszników." W przeciwnym razie, podobnie jak reszta ludzkiej rodziny, On znajdowałby się pod Boskim wyrokiem śmierci (Żyd. 7:26). Wszyscy z potomstwa Adama byli obciążeni grzechem i karą za niego, i dlatego konieczne było znalezienie istoty nie będącej pod przekleństwem śmierci, aby była Odkupicielem świata. I gdyby ta istota była kimś z duchowej sfery - aniołem, archaniołem czy istotą jakiejś innej rangi - chętną, by przyjść i ocalić ludzką rodzinę, ona z konieczności musiałaby zamienić duchową naturę na naturę ludzką, aby stać się równoważną ceną - okupem za pierwszego człowieka.

* To nie istota boska zgrzeszyła; zatem śmierć takiej istoty nie mogła odkupić.

* To nie anioł zgrzeszył; stąd śmierć anioła nie mogła być odkupieniem.

* Zgrzeszył człowiek i jego okup musiał być zapewniony przez śmierć człowieka.

To wielki Logos, duchowa istota, ofiarował samego siebie w interesie Boskiego planu, dla odkupienia człowieka. On opuścił chwałę, którą miał u Ojca, zanim powstał świat, upokorzył się i stał się człowiekiem Jezusem. On "stał się mało mniejszym niż aniołowie w celu ucierpienia śmierci, ukoronowany chwałą i czcią [doskonałością ludzkiej natury], aby z łaski Bożej skosztował śmierci za każdego człowieka" (Żyd. 2:9, KJV, Filip. 2:7, 8).

Czego dokonuje okup?

Ustaliliśmy czym jest okup i że Jezus był jedyną odpowiednią istotą, aby stać się okupem za ojca Adama. Naszym następnym punktem jest wykazanie na podstawie Biblii, że on dał samego siebie, swoje życie, jako okup. Na ten temat mamy słowa samego Jezusa (Mat. 20:28), jak również świadectwo Apostoła Pawła w wersecie znajdującym się w nagłówku naszego artykułu, że danie odpowiedniej ceny na okup za Adama i całe jego potomstwo było dokonane przez śmierć Jezusa na Kalwarii.

Dużo wcześniej Bóg objawił swój zamiar przez proroka Ozeasza: "Z ręki grobu wybawię ich, od śmierci wykupię ich" (Oz. 13:14). Zapłacenie okupu przez naszego Pana Jezusa we właściwym czasie wypełni to proroctwo. Jednak dzieło Pojednania obejmuje nie tylko uwolnienie każdego członka ludzkiej rodziny z przekleństwa śmierci, przez zapłacenie wymaganej ceny, lecz także podniesienie ich z fizycznej, umysłowej, moralnej i religijnej niedoskonałości do pełnego obrazu i podobieństwa Bożego - utraconego przez nieposłuszeństwo Adama. Jest to wielkie udoskonalające dzieło, które ma być dokonane, gdy tylko przekleństwo zostanie zniesione i kiedy zastosowanie drogocennej krwi Chrystusa przelanej na Kalwarii da początek sądzeniu świata w sprawiedliwości (Jana 5:28, 29 RV; Dz.Ap. 17:31). Oczywiście, to dzieło nie zostało jeszcze dokonane, gdyż ludzkość nadal umiera; w rzeczywistości, ono jeszcze się nie rozpoczęło. Jak dotąd zasługa okupu została użyta jedynie dla Kościoła i to tylko przez wiarę.

Kto powinien być uznany za członków Kościoła? Krótko mówiąc, to ci, którzy przystąpili do Pana Jezusa jako członkowie Jego Ciała (Kol. 1:18) i, podobnie jak On, przedstawili siebie "ofiarą żywą, świętą, przyjemną Bogu" (Rzym. 12:1). W tej ofiarniczej służbie i w przezwyciężaniu przez nich zła, oni dowiedli, że są "więcej niż zwycięzcami" (Rzym. 12:21; 8:37), a tym samym są godni, aby być współdziedzicami z Chrystusem w Jego tysiącletnim królestwie chwały (Obj. 20:6), kiedy korzyści z okupu Chrystusa zostaną rozszerzone na cały świat ludzkości. W rezultacie tego, dzieło okupu, które rozpoczęło się prawie XX stuleci temu, będzie dokonane. Chociaż cena jest w rękach Boskiej Sprawiedliwości, ona dotychczas nie została zastosowana za świat, i była udzielona jedynie Kościołowi podczas Wieku Ewangelii, dopóki jego członkowie nie ukończyli swej ofiary w śmierci.

OFIARA ZA GRZECH

3 Moj. 16:6-9: "I będzie ofiarować Aaron cielca swego na ofiarę za grzech swój, i uczyni pojednanie za się, i za dom swój. ... I będzie ofiarować Aaron onego kozła, na którego padł los Panu, i ofiarować go będzie na ofiarę za grzech" (KJV).

Zachowując w umysłach myśli o okupie, teraz rozważymy ofiarę za grzech, pamiętając o zachowaniu odrębności i rozróżnienia pomiędzy tymi dwoma tematami. Ofiara za grzech wskazuje sposób udostępnienia okupowej ceny naszego Pana w celu przekreślenia grzechów całego świata. Ofiara za grzech nie wymaga tak długiego czasu na dokonanie swego dzieła jak okup. Zauważyliśmy już, że dzieło okupowe rozwija się przez prawie dwadzieścia stuleci i ono będzie w toku jeszcze przez prawie dziesięć stuleci, które obejmą Wiek Tysiąclecia (Obj. 20:4). Lecz ofiara za grzech będzie dokonana, zanim ludzkość zostanie wzbudzona z grobu, aby rozpocząć proces Restytucji podczas nadchodzącego wieku (Dz.Ap. 3:19-21). Wówczas Kościół będzie w chwale wraz ze swym Panem.

Ofiara za grzech w izraelskim Dniu Pojednania ukazuje nam tę samą ofiarę Jezusa, która stanowi cenę okupu, lecz z innego punktu widzenia. Ona pokazuje jak Bóg używa zasługi (wartości ofiary Chrystusa) do wykreślenia ludzkich grzechów. Aaronowa ofiara za grzech, w rzeczywistości składała się z dwóch ofiar - pierwszą był młody cielec, który był przedstawiony przez samego najwyższego kapłana, a jego krew była ofiarowana za rodzinę i pokolenie najwyższego kapłana. Ona przedstawiała śmierć Jezusa i pierwsze użycie Jego zasługi za Kościół. W tym obrazie Pan pokazuje nam szczególne użycie wartości Jego ofiary jedynie za grzechy prawdziwego Kościoła; oraz że oni zostali uczynieni sprawiedliwymi przez Jego zasługę, zatem zostali przysposobieni, aby mieć z Nim udział w Jego ofierze.

Druga część ofiary za grzech

Druga ofiara za grzech typicznego Dnia Pojednania była ofiarowaniem tego, co było określane jako kozioł Pański, reprezentujący ofiarowanie się klasy Kościoła podczas Wieku Ewangelii. Opis mówi, że kozioł Pański był traktowany dokładnie w ten sam sposób jak cielec wskazując, że od prawdziwego Kościoła było wymagane ofiarnicze kroczenie śladami ich Pana aż do śmierci.

Powinniśmy pamiętać, że krew cielca nie była zastosowana za grzechy całego ludu, lecz za grzechy rodziny i pokolenia najwyższego kapłana - antytypicznie za Kościół. Powinniśmy także zauważyć, że w obrazie tej drugorzędnej ofiary za grzech, kozioł Pański nie był ofiarowany za te same osoby co cielec. Kozioł Pański reprezentujący ofiarę Kościoła był ofiarowany przez najwyższego kapłana jako drugorzędna część jego własnej pierwszej ofiary i jego zasługa nadawała się do zastosowania za cały lud, przynosząc pojednanie całemu narodowi.

W antytypie Najwyższy Kapłan, Jezus, dokończył swą własną osobistą ofiarę na Kalwarii. Czterdzieści dni później On wstąpił do nieba, pojawił się przed Ubłagalnią (Boską Sprawiedliwością) i przedstawił wartość swej ofiary - nie za świat, lecz za Kościół. Jak Apostoł pisze: "Okazał się przed obliczem Bożym za nami", za Kościołem - nie za światem (Żyd. 9:24). Jest to w pełnej zgodności z tym, co właśnie dostrzegliśmy w typicznym obrazie.

Podczas Pięćdziesiątnicy Bóg zamanifestował przyjęcie tych poświęconych jednostek, które uznały Jezusa za Zbawiciela, przez spłodzenie ich do nowej natury wraz z niebiańskimi nadziejami i perspektywami. Te jednostki reprezentowane w "koźle Pańskim", przez cały Wiek Ewangelii były ofiarowywane jako część ofiary Pana. To dzieło było kontynuowane, aż ostatni członek Ciała Chrystusowego okazał się wierny aż do śmierci.

Zasługa ceny okupu, która pierwotnie była zarezerwowana do zbawienia Kościoła, teraz jest dostępna w rękach Chrystusa, wielkiego Najwyższego Kapłana, jako ofiara za cały świat. Chociaż udział Kościoła w ofierze za grzech sam w sobie nie ma zasługi i ma wartość tylko wtedy, gdy opiera się na ofierze Chrystusa, ich Głowy, to następnym krokiem w Boskim programie będzie przedstawienie przez Pana Jezusa przed antytypiczną Ubłagalnią (przed Bogiem w niebie), krwi antytypicznego kozła Pańskiego (Kościoła), tak jak to uczynił z Jego własną krwią. Przez ten akt ofiara Jego Kościoła jest pokazana jako włączona w Jego własną ofiarę i stanowiąca jej część. Pan Jezus zastosuje ją za grzech wszystkiego ludu - pierwotny grzech całej ludzkiej rodziny.

W tym czasie Ojciec zwróci ku swemu Synowi, naszemu Panu Jezusowi, całą ludzką rodzinę, a ich grzechy związane z pierwotnym grzechem człowieka, zostaną w pełni odpuszczone. Wtedy Mesjańskie Królestwo, ustanowione w mocy i wielkiej chwale, rozpocznie swe działanie nad światem w celu uwolnienia ich z grzechu i śmierci do ostatecznego podniesienia do ludzkiej doskonałości wszystkich, którzy będą chętni i posłuszni prawom Jego królestwa.

KARANIE ZA GRZECHY PRZECIW ŚWIATŁU

Ofiara za grzech stosuje się ściśle do grzechu Adamowego - odziedziczonego przez całą ludzką rodzinę - ze wszelkimi różnorodnymi słabościami i niedoskonałością wynikającą z tego pierwotnego grzechu. Jeśli chodzi o Kościół, pokuta i wiara w Jezusa jako Zbawiciela doprowadziła lud Pański Wieku Ewangelii do stanu usprawiedliwienia; oni są "usprawiedliwieni darmo z łaski jego przez odkupienie, które się stało w Chrystusie Jezusie" (Rzym. 3:24).

Gdziekolwiek dociera światło Ewangelii, tam zostaje przekazana pewna miara wiedzy i wzrasta miara odpowiedzialności. Wynika z tego, że konsekwencje dobrowolnego grzechu przeciw pełnemu światłu naprawdę muszą być poważne. Apostoł Paweł daje do zrozumienia, że dla tych, którzy dobrowolnie grzeszą po otrzymaniu pełnego światła i znajomości - w rzeczywistości będąc błogosławieni pełnymi korzyściami z okupu, nie ma już dostępnej ofiary i tacy dobrowolni grzesznicy podlegają drugiej śmierci - wiecznemu zniszczeniu (Żyd. 6:4-6; 10:26-31; Obj. 21:1-8). Lecz jedynie nieliczni mieli pełne światło, pełną znajomość, pełną sposobność i stąd tylko nieliczni zgrzeszyli grzechem na śmierć.

Kara grzechu Adamowego od sześciu tysięcy lat w ogólny sposób dosięga całej ludzkiej rodziny, ze wszystkim co ona oznacza, w postaci chorób, smutku i śmierci. Lecz jeszcze gorsze grzechy, które nie są związane ze słabością upadłego ciała czy niewiedzą, pogrążają ludzką rodzinę w wielkiej degradacji. Te grzechy są bardziej lub mniej dobrowolne, bardziej lub mniej występują przeciw światłu i znajomości i kara musi być wymierzona.

Zanim nowa dyspensacja ze wszystkimi jej błogosławieństwami będzie mogła być wprowadzona, sprawy tego świata muszą zostać w pełni uregulowane. To właśnie rozliczenie tych spraw ze światem spowoduje wielki "czas uciśnienia, jakiego nie było, jako narody poczęły być, aż do tego czasu." Wierzymy, że ten czas ucisku miał swój początek w Wojnach Światowych i będzie dalej postępował, aż przepowiedziana w Biblii katastrofalna rewolucja i anarchia zakończy go w przyszłości (Dan. 12:1; Mat. 24:21). Kiedy rachunki sprawiedliwości będą wyrównane przez doświadczenia obecnego czasu ucisku, błogosławieństwa Królestwa Mesjasza, w Boskim właściwym czasie, zaczną spływać na wszystkich ludzi.

INAUGURACJA NOWEGO PRZYMIERZA

Porównując typiczne i antytypiczne ofiary za grzech Apostoł oświadcza, że Jezus dokonał odkupienia nie przez krew cielców i kozłów, lecz przez swą własną krew (Żyd. 9:11-15). Ponadto, ofiary Jezusa i Kościoła są określone jako "lepsze ofiary" - w liczbie mnogiej (Żyd. 9:23). To zwraca naszą uwagę na ustanowienie zarządzeń Żydowskiego Przymierza, w którym Mojżesz wziął krew wołów i kozłów i zainaugurował Przymierze Zakonu, kropiąc krwią najpierw tablice przymierza (księgę), a potem lud (2 Moj. 24:3-8).

W Tysiącleciu, gdy antytypiczna krew Chrystusa i Kościoła jako połączonych ofiar zostanie użyta do pokropienia, czyli zaspokojenia Boskiego Prawa, Nowe Przymierze zostanie zainaugurowane w Królestwie Mesjasza. To będzie podstawą dla Ojca do skierowania całej ludzkiej rodziny do Królestwa Mesjasza w celach restytucyjnych (Dz.Ap. 3:19-21). To rozpocznie dzieło pokropienia całego ludu krwią - dzieło oczyszczenia ludzkości i udzielenia wszystkim ludziom korzyści zapewnionych przez okupową krew Chrystusa.

ANTYTYPICZNY DZIEŃ POJEDNANIA

Z tego co napisaliśmy powyżej ufamy, że nasi czytelnicy wyraźnie dostrzegą różnicę pomiędzy okupem, który złożył sam Jezus, a jego zastosowaniem przez ofiary za grzech całego Chrystusa, Głowy i Ciała, w tym Wieku Ewangelii. Rzeczywisty Dzień Pojednania rozpoczął się od naszego Pana Jezusa i Jego ofiary, i obejmuje zarówno Wiek Ewangelii jak i Wiek Tysiąclecia. Z końcem tysiącletniego Królestwa, dzieło tego wielkiego Dnia Pojednania zostanie zakończone i zupełne pojednanie za grzech będzie faktem dokonanym (Obj. 20:4).

Rzeczywiste ofiary Dnia Pojednania - Jezusa i Jego Kościoła podczas Wieku Ewangelii - są dlatego wyraźnie rozumiane jako środki prowadzące do celu, którym jest błogosławienie świata i przywrócenie go do jedności, czyli harmonii z Bogiem. Wypełnienie tego dzieła będzie wymagało całego Wieku Tysięclecia, lecz jego chwalebnym skutkiem będzie przywrócenie wszystkich chętnych i posłusznych z ludzkości do tego wszystkiego, co zostało utracone w Adamie, a odkupione na Kalwarii.

Podsumowując, okup wiąże się z ofiarniczym dziełem samego Jezusa i jego ostatecznym skutkiem dla ludzkości, podczas gdy ofiary za grzech izraelskiego Dnia Pojednania wskazują na procesy, przez które Bóg realizuje błogosławieństwa dla Kościoła i dla świata.

Niech Bóg błogosławi nas w naszym zrozumieniu dlaczego Jezus umarł i jak niezbędna była Jego śmierć. On był Ceną Okupu za Adama - "życiem za życie" - a ponieważ cała ludzkość została potępiona w Adamie, to całej ludzkości będzie udzielona sposobność otrzymania życia przez Jego ofiarę (1 Tym. 2:5,6).

SB ’04,114-118; BS ’04,114-118.