POBORCA PODATKOWY

MATEUSZ WYRÓŻNIA SIĘ w umysłach chrześcijan ze względu na Ewangelię, którą napisał, lecz niewiele wiadomo o jego życiu. Kiedy Jezus zaprosił go, aby został Jego uczniem (Mat. 9:9), on był pracownikiem urzędu celnego ("celnikiem") dla rzymskiego rządu. Najprawdopodobniej Mateusz znał Jezusa zanim został powołany, a Jezus widocznie dostrzegł w jego sercu szczerość intencji, która sprawiła, że zasługiwał na wielką odpowiedzialność Apostolstwa.

    Fakt, że Jezus wybrał celnika, ilustruje Jego bezstronność – i wskazuje na uczciwość Mateusza, pomimo powszechnej opinii o tych wzgardzonych sługach rzymskich panów. Pierwotnie nosił imię Lewi, a po powołaniu go do Apostolstwa stał się znany jako Mateusz – "dar od Boga" (Mar. 2:14; Łuk. 5:27).

    Opinia o naszym Panu jako tym, który zadawał się z celnikami i grzesznikami, mogła powstać przy tej okazji, kiedy Mateusz przygotował kolację we własnym domu dla Jezusa i swych przyjaciół oraz znajomych (Mat. 9:10). Cyniczni i szukający winy faryzeusze, postawili zarzut, że gdyby Jezus był prawy, nie znalazłby się w takim towarzystwie, lecz Pan odpowiedział im, że nie zdrowi, lecz chorzy potrzebują lekarza.

    Nie ma wiarygodnych informacji na temat późniejszej historii Mateusza. Powszechnie jest akceptowane, że był pisarzem Ewangelii noszącej jego imię, lecz niewiele w samej Ewangelii rzuca jakiekolwiek światło na czas jej powstania. Ireneusz (ok. 130-202) dowodzi, że została ona napisana "kiedy św. Piotr i św. Paweł głosili w Rzymie i założyli tam zbór", co datuje się około roku 63.

    Chociaż Mateusz prawdopodobnie jest postrzegany jako jedno z mniej znacznych świateł wśród Apostołów, jego praca zapisania "dobrych wieści" dla potomności jest wysoko oceniana przez wszystkie pokolenia chrześcijan Wieku Ewangelii.

BS ‘04,128 [UK]