PYTANIA BIBLI JNE

    Pytanie: Co to jest "maluczkie stadko"?

    Odpowiedź: Określenie "maluczkie stadko" można znaleźć u Łuk. 12:32 i wskazuje na ograniczoną liczbę tych, którzy odziedziczyliby Królestwo Boże w jego pierwszorzędnym znaczeniu. Należy pamiętać, że czas nawrócenia świata do Chrystusa należy jeszcze do przyszłości - w nadchodzącym Wieku Tysiąclecia.

    Gdyby Bóg próbował nawrócić świat podczas obecnego Wieku Ewangelii, lub Wieku Chrześcijańskiego, albo wcześniej, wydaje się, że doznałby całkowitego niepowodzenia. Populacja niechrześcijańska wzrasta znacznie szybciej niż liczba podających się za chrześcijan, a nawet ogromna większość spośród nich jest chrześcijanami jedynie z imienia. Jedynie niewielka część spośród miliardów na ziemi słyszała o Jezusie ze zrozumieniem, tak jak Pismo Święte wskazuje, że Jego imię jest jedynym imieniem, przez które ktoś może być zbawiony (Dz.Ap. 4:12). Dlatego niektórzy mogliby uznać, że perspektywa dla całej ludzkości jest rzeczywiście posępna.

    Jednak możemy być wdzięczni, że w nadchodzącym Wieku Tysiąclecia, nazywanym nieraz "czasami restytucji" (Dz.Ap. 3:19-21), wszyscy będą mieli pełną i prawdziwą sposobność poznania Chrystusa i powrotu do obrazu i podobieństwa ich Stwórcy jako istot ludzkich. Mamy świadectwo Jezusa, że nie tylko ci, którzy będą żyć, kiedy Jego Królestwo przyjdzie na ziemię, lecz także przebywający w grobach będą mieli te same chwalebne sposobności (Jana 5:25, 28, 29).

    Podczas obecnego wieku Ewangelii, od czasu Pierwszego Przyjścia Chrystusa, Bóg przeprowadza dzieło wyboru, czyli selekcji. Wyszedł do pogan, "aby z nich wziął lud imieninowi swemu" (Dz.Ap. 15:14). Tacy, odpowiadając w pełni na zaproszenie do "podjęcia swoich krzyży" i naśladowania Jezusa, są opisani w różny sposób:

    Oblubienica Chrystusowa (2 Kor. 11:2; Obj. 21:2; 22:17), Małżonka Barankowa (Obj. 19:7), 144 000 (Obj. 7:4; 14:1-4), członkowie Jego Ciała (1 Kor. 12:27; Ef. 1:22, 23; 4:12), biorący udział wraz z Nim w Jego kielichu ofiarniczym (Mat. 20:22, 23), uczestnicy Jego Boskiej natury w zmartwychwstaniu (2 Piotra 1:4), "powołani i wybrani i wierni" (Obj. 17:14) i współdziedzice z Chrystusem w Jego Królestwie, które wkrótce przyjdzie na ziemię (Obj. 20: 4, 6).

    Pan w serdeczny sposób zwraca się do nich jako "maluczkiego stadka" (Łuk. 12:32), a my często nazywamy ich podobnie. To jest to "małe stadko", które będzie miało wielki przywilej, wspólnie ze swoim Panem, przywracać i ostatecznie obdarzyć życiem wiecznym wszystkich pragnących i posłusznych spośród rodziny ludzkiej.

ŻYCIE I NIEŚMIERTELNOŚĆ

    Pytanie: Jaka jest różnica pomiędzy życiem i nieśmiertelnością?

    Odpowiedź: Jest bardzo duża różnica pomiędzy tymi dwoma określeniami. Wszyscy, którzy uzyskują nieśmiertelność mają wieczne życie, lecz nie wszyscy, którzy zdobywają życie wieczne, będą mieli nieśmiertelność, wznioślejszy i o wiele większy dar od Boga. Przez okupową ofiarę Jezusa On "zgładził śmierć" - przerwał jego panowanie nad człowiekiem - i wydobył na światło dzienne dwa zbawienia: życie wieczne w ogólności dla rodzaju ludzkiego oraz nieśmiertelność dla Kościoła. Słowo nieśmiertelny oznacza dużo więcej niż posiadanie mocy do życia wiecznego. Zgodnie z Biblią, miliony mogą się radować życiem wiecznym, lecz jedynie bardzo ograniczona liczba, 144 000 (Obj. 7:4; 14:1-4), Kościół, będzie nieśmiertelna.

    Słowo nieśmiertelny oznacza kogoś, kto nie jest śmiertelny - kogoś odpornego na śmierć i niezniszczalnego. Każda istota, której istnienie jest w jakiś sposób uzależnione od innych osób lub rzeczy, takich jak żywność, woda, światło, ogrzewanie i powietrze, nie jest nieśmiertelna. Pierwotnie nieśmiertelność była jedynie przymiotem Boga Jehowy, tak jak jest napisane: "... Ojciec ma żywot sam w sobie" (Jana 5:26) - Jego istnienie nie ma początku i nie jest podtrzymywane. On jest "Królem wieków, nieśmiertelnym, niewidzialnym" (1 Tym. 1:17).

    Ale jak Ojciec ma żywot sam w Sobie - nieśmiertelność, "tak dał i Synowi, aby miał żywot w samym sobie". Jezus został "nader wywyższony" i otrzymał "imię, które jest nad wszelkie imię" (Filip. 2:9). On jest "wyrażeniem istności" osoby Ojca (Żyd. 1:3). Jest Królem królów i Panem panów (Obj. 17:14; 19:16), "który sam ma nieśmiertelność" (1 Tym. 6:14-16) - Ojciec tutaj i gdzie indziej, będący poza wszelkim porównaniem - (1 Kor. 15:27).

    Ponadto Maluczkie Stadko ma obiecaną Boską naturę. Apostoł Piotr napisał o tej klasie: "Przez co bardzo wielkie i kosztowne obietnice nam są darowane, abyście się przez nie stali uczestnikami Boskiego przyrodzenia", to jest nieśmiertelności (2 Piotra 1:4). A Jezus powiedział, że będą siedzieli wraz z Nim na Jego tronie w niebie (Obj. 3:21). Maluczkie Stadko pierwotnie nie miało nieśmiertelności. Stąd Apostoł Paweł napomina ich, aby "przez wytrwanie w uczynku dobrym" szukali "sławy i czci i [nieśmiertelności - KJV] nieskazitelności" (Rzym. 2:7).

    Pozostali z rodzaju ludzkiego mają otrzymać życie wieczne na nowej ziemi, lecz nie będą mieli nieśmiertelności - nie będą mieli życia sami w sobie, przez dziedzictwo, jak to ma miejsce w przypadku Jehowy, Jezusa i Kościoła.

CHRYSTUS

    Pytanie: Ostatnie wydanie tej publikacji mówi o Jezusie i Kościele jako o Chrystusie. Proszę o szersze wyjaśnienie, ponieważ nie rozumiem tego.

    Odpowiedź: Słowo "Chrystus", z greckiego Christos, pochodzi ze słowa chrio, namaszczam, i oznacza "pomazany". Słowo "Mesjasz", z hebrajskiego Meshiach, ma to samo znaczenie. To Duch Święty namaszcza kogoś, a Apostoł Piotr mówi nam w Dz. Ap. 10:38, że: "Jezusa z Nazaretu pomazał Bóg Duchem Świętym". Dosłownie, Jezus został "ochrystowany", z gr. Chrio. Tego naucza również Izaj. 11:2; 61:1, a to wydarzenie jest poświadczone podczas chrztu naszego Pana, kiedy niebiosa się nad Nim otworzyły, a duch w postaci gołębicy zstąpił i spoczął na Nim (Mat. 3:16).

    Ale Biblia mówi również o towarzyszach - Kościele jako pomazanych lub "ochrystowanych". Święty Paweł, odnosząc się do całego wiernego Kościoła, powiedział w 2 Kor. 1:21, 22: "A ten, który nas utwierdza z wami w Chrystusie, i który nas pomazał, Bóg jest; Który też zapieczętował nas, i dał zadatek Ducha w serca nasze." Tutaj zostało użyte greckie słowo chrio, ukazując że Kościół został "ochrystowany". Święty Jan mówi o Kościele jako otrzymującym pomazanie (greckie chrism) - "ochrystowanie" od Boga (1 Jana 2:20, 27). Wszyscy, którzy otrzymują Ducha Świętego są w ten sposób pomazani i z tego powodu Jezus i wierny Kościół stanowią Pomazańca Jehowy, Chrystusa, Głowę i Ciało, pomazańców.

    Pismo Święte odnosi się do Kościoła wraz z Jezusem jako Chrystusa. Święty Paweł, pisząc około 25 lat po zmartwychwstaniu Jezusa, mówi, że Chrystus, pierwiastki, będzie pierwszą klasą, lub kompanią, która powstanie ze śmierci (1 Kor. 15:23). Oczywiście, on nie odnosi się do Jezusa, ale do Kościoła, ponieważ Jezus powstał dużo wcześniej. W 1 Kor. 12:12, 13 porównuje Jezusa i Kościół do ludzkiego ciała z jego członkami i nazywa ich "Chrystusem", pokazując że Chrystus nie jest jednym członkiem - jedynie Jezus, ale wieloma - Jezus oraz Kościół. U Gal. 3:16 Apostoł nazywa Nasienie Abrahamowe Chrystusem, a w wersecie 29 nazywa Kościół z Jezusem nasieniem Abrahamowym znów pokazując, że Kościół wraz z Jezusem stanowią Chrystusa.

Wielka tajemnica

    Tę sprawę możemy podsumować następująco: wielkiego Wybawiciela, przez którego Bóg obiecał wybawić rodzinę ludzką ze śmierci Adamowej i błogosławić jej możliwością uzyskania życia wiecznego, tworzy pewna liczba osób. Dlatego jest On zbiorowym Zbawcą, składającym się z Jezusa i prawdziwego Kościoła. Ten fakt, że Mesjasz, Pomazaniec, będzie zespołowy, a nie jednostkowy, jest tajemnicą, sekretem, zakrytą od wieków i pokoleń żyjących przed Wiekiem Ewangelii, która podczas Wieku Ewangelii została objawiona świętym: "To jest, tajemnicę onę, która była zakryta od wieków i od rodzajów, ale tera objawiona jest świętym jego (Kol. 1:26, 27).

    Ta klasa Chrystusowa, Synowie Boży, w obecnym życiu cierpieli dla Prawdy i Sprawiedliwości na korzyść rodzaju ludzkiego, a w Tysiącleciu ukażą się w chwale, aby błogosławić i podnieść z przekleństwa całą ludzkość. "A jeśliż dziećmi, tedy i dziedzicami, dziedzicami w prawdzie Bożymi, a współdziedzicami Chrystusowymi, jeśli tylko z nim cierpimy, abyśmy też z nim byli uwielbieni" (Rzym. 8:17). Ta nauka o Jezusie, Głowie, i Kościele, Jego Ciele, stanowiących wielkiego Wybawiciela, którego Jehowa wzbudził, aby wybawił ludzkość z przekleństwa, jest zarówno główną nauką, jak i głęboką tajemnicą Biblii. Błogosławieni są ci, którzy widzą i oceniają to!

SB ’04,120-121; BS ’04,120-121.