ŚWIECKIE I ŚWIĄTYNNE ŁOKCIE
Z LICZNYMI sprzecznymi i niepewnymi wartościami łokcia podawanymi przez starożytnych i współczesnych uczonych, jak możemy być pewni, które wymiary są używane w Biblii?
Po pierwsze zasięgnijmy słownikowej definicji łokcia: dawna jednostka miary, początkowo równa długości przedramienia od czubka środkowego palca do łokcia czyli od 17 do 22 cali (the American Heritage Dictionary); w przybliżeniu 18 cali (Holman Bible Dictionary).
Ważne jest by zdać sobie sprawę z tego, że istniały różniące się długości łokcia zależnie od położenia i kraju, w jakim były używane. Tak jak w świecie finansowym, w którym różne waluty, ich nazwy i wartości zmieniają się odpowiednio do czasu i standardów narodowych, tak samo jest w przypadku łokcia. Ponieważ starożytny łokieć nie jest już w powszechnym użyciu i od wieków nie był używany, jego dokładna długość jest wątpliwa, szczególnie jeśli nie jest związana z Biblią i odnosi się do narodowości innych niż lud Izraela. Czynimy ten wyjątek, ponieważ Biblia dostarcza sposobów do zbadania dokładności łokcia świątynnego używanego w Piśmie Świętym. Ponadto, aby lepiej zrozumieć tę kwestię, absolutnie niezbędna jest świadomość faktu, że Biblia używa dwóch różnych długości łokcia. Jeden łokieć jest określony jako łokieć świecki i ma długość 18 cali, a drugi to łokieć sakralny o długości 25 cali. Jeśli rzecz mierzona ma związek ze świecką osobą czy rzeczą, to pomiar jest wyznaczany przy użyciu łokcia o długości 18 cali. Sakralny łokieć o długości 25 cali był używany przez starożytnych przy budowach, które miały związek z Izraelem, świętym ludem i ich przodkami (Amos 3:2).
Są pewne interesujące zarysy czasowe ukryte w Przybytku, które są objawione w wymiarach podanych w łokciach. Lecz przed dokonaniem tych zadań stosowne będzie zwrócenie uwagi na fakt, że w przypadku Wielkiej Piramidy i Przybytku, narzędziem pomiarowym był łokieć świątynny o długości 25 cali. W książce Cienie Przybytku był użyty łokieć o długości 18 cali. Ten wymiar jednolicie utrzymywany zachowałby odpowiednie proporcje przedmiotów wobec siebie, lecz on przestaje odpowiadać, jeśli chodzi o wykazanie różnych zarysów przedstawionych potem. Łokieć świątynny był również wykorzystywany w budowie Arki Noego oraz świątyń Salomona i Ezechiela, w których łokieć o długości 18 cali nie odpowiada w ustaleniu symboliki przedstawionej w tych świętych budowlach. Lecz łokieć świątynny o długości 25 cali dobrze pasuje i przynosi pożądane rezultaty. Jest zrozumiałe dlaczego Bóg zignorował te dwa różniące się wymiary łokcia u narodów pogańskich i zamiast nich użył jeden przystosowany do Jego celów, który jest świątynnym łokciem biblijnym.
Jest wiele zarysów czasowych w Przybytku, które dowodzą, że długość łokcia świątynnego wynosi 25 cali i że nie może to być cali 18 czy 21, 88, czy inna długość. Jeden z tych zarysów zostanie obecnie przedstawiony, gdy rozważymy długość zasłony na dziedzińcu (2 Moj. 27:9-18; prosimy o przeczytanie przed przystąpieniem do rozważań). Ponieważ są to kalkulacje odnoszące się do czasu, to tak jak w wymiarach Piramidy, jeden cal przedstawia jeden rok. Z naszych kalkulacji wyłączymy długość bramy, 20 łokci. Długość zasłony dziedzińca minus długość bramy daje 280 łokci, co pomnożone przez 25 (25 cali=1 łokieć) daje 7 000 cali. To przedstawia 7 000 lat (1 cal=1 rok) od upadku Adama, od października 4127 roku przed Chr. do października 2874 po Chr., kiedy cała ludzkość będzie otoczona ludzką doskonałością, jak to jest typicznie przedstawione przez stan dziedzińca (Cienie Przybytku, s. 19). Jeśli użyjemy łokcia o długości 18 lub 21,88 cala, to otrzymamy odpowiednio 5 040 i 6 126.4 cali, które to wartości nie mają żadnego znaczenia w rozpiętości czasu Boskiego Planu.
Odległość od końca bramy przy północno-wschodnim narożniku, poprzez północną i zachodnią zasłonę do południowo-zachodniego narożnika dziedzińca wynosi 165 łokci, które pomnożone przez 25 dają wartość 4 125 cali. To przedstawia 4 125 lat od upadku Adama w 4 127 przed Chr. do października 2 roku przed Chr. czyli do daty narodzin Chrystusa (zob. B, s. 55, 58-61). Jeśli dalej będziemy kontynuować pomiary zasłony od południowo-zachodniego narożnika dziedzińca do 3/4 długości zasłony południowej, to otrzymamy 75 łokci, a po dodaniu 165 łokci, łączna wartość wynosi 240 łokci (240x25=6 000 cali). To symbolizuje 6 000 lat od upadku Adama czyli od października 4127 roku przed Chr. do października 1874 po Chr. czyli początku drugiej obecności Jezusa (zob. B, ss. 54,55). Jeśli poprowadzimy dalej pomiar pozostałej części zasłony do jej końca przy bramie od południowo-wschodniego narożnika, to otrzymamy 40 łokci (25+15=40) i 40x25=1 000 cali. W latach to przedstawia długość tysiącletniego panowania Chrystusa i Kościoła, od października roku 1874 do października 2874.
Innym potwierdzeniem na to, że łokieć świątynny ma długość 25 cali jest dzieło J. Edgara Przejścia Wielkiej Piramidy, s. 21, par. 19: "W rezultacie skrupulatnych badań profesor Piazzi Smyth ustalił, że jednostką miary stosowaną przez budowniczych Wielkiej Piramidy jest łokieć, podzielony na pięć części, a każda z tych na pięć jeszcze mniejszych części, nazwanych przez profesora Smytha calami piramidalnymi. Zatem 25 cali piramidalnych zawiera się w jednym łokciu piramidalnym. Aby zamienić miarę cala brytyjskiego na odpowiadającą mu wartość w calach piramidalnych, powinniśmy odjąć jedną tysięczną część od cala brytyjskiego. Dlatego 1 000 brytyjskich cali jest równych 999 calom piramidalnym. Izaak Newton w swej Rozprawie o łokciach, twierdził, że izraelski łokieć świątynny w przybliżeniu był równy 25 calom brytyjskim, podczas gdy łokieć egipski wynosił 20,68, a grecki i rzymski łokieć 18,24 cala brytyjskiego.
Próba wstawienia każdej innej niż 25 cali, długości łokcia w Przybytku i Piramidzie, niweczy religijne, naukowe i czasowe zarysy, które są objawione przez wymiary w tych znamiennych budowlach.
Jak wskazano powyżej, Biblia używa też innego wymiaru łokcia. Chodzi tu o łokieć świecki o długości 18 cali. Rozważyliśmy już łokieć świątynny o długości 25 cali. Jeśli wymiar jest związany z aspektami religijnymi przedstawianymi w Piśmie Świętym, to stosuje się łokieć świątynny. Lecz z drugiej strony, jeśli wymiar wiąże się z narodami pogańskimi, poza Boskim ludem, takimi jak Grecy, Rzymianie czy inni nie-żydowscy sąsiedzi Izraela, to w grę wchodzi łokieć świecki. Przykład użycia łokcia świeckiego występuje w 1 Sam. 17:4: "I wyszedł mąż między nich z obozu filistyńskiego imieniem Goliat z Get, wzwyż na sześć łokci i piędź."
Ogromny wzrost Goliata, 9 stóp i 8 cali, licząc według łokcia świeckiego, który bez wątpienia jest tutaj użyty, ponieważ Goliat był osobą świecką, przedstawia wielki intelektualny wpływ dokonań wiodących ewolucjonistów, takich jak Darwin, Wallace, Spencer, Huxley i Haeckel.
Ta wzmianka sugeruje, że użycie tutaj łokcia świątynnego dawałoby Goliatowi ponad 13 stóp wzrostu. Słownik Holman Bible Dictionary (s. 1406) określa wzrost Goliata na "około 9,5 stopy." Aby określić go bardziej dokładnie, policzymy to następująco: sześć łokci (6x18 cali=108 cali, 108 podzielone przez 12 cali=9 stóp) i piędź (czyli 8 cali)=9 stóp i 8 cali.
Większość biblijnych autorytetów uznaje, że tylko jeden łokieć jest używany w Biblii, lecz nieliczni, tacy jak Holman, pomimo niepewności co do ich dokładnej długości, uznają dwa, zwykły łokieć (około 17,5 cala) i królewski czyli długi łokieć (około 20,5 cala). On poprawnie wiąże zwykły łokieć (który powinien wynosić 18 cali) z amorejskim królem Ogiem z Basan i z filistyńskim wojownikiem Goliatem. To ma decydujące znaczenie w zrozumieniu łokci używanych w Biblii, szczególnie jeśli to się odnosi do łokcia świątynnego, którego wartość nie może się wahać, bo w przeciwnym razie z pewnością nie mógłby zostać użyty do wskazania prawd biblijnych przez wymiary.
Dlatego rozważając te sprawy, biblijne i logiczne jest przyjęcie, że 18 cali ma łokieć świecki, a 25 łokieć świątynny, jako wartości użytych do określenia symboli biblijnych za pomocą wymiarów.
SB ’04,153-154; BS ’04,153-154.