SŁUDZY BOGA I CZŁOWIEKA

Dwunasty z serii artykułów o pobożnych mężczyznach i kobietach z całego świata, których życie kształtowało kulturę, w jakiej żyjemy.

ADONIRAM JUDSON (1788-1850) MISJONARZ W BIRMIE

ADONIRAM JUDSON urodził się w Massachusetts w 1788 roku, jako syn duchownego kościoła kongregacjonalnego. Był pierwszym amerykańskim misjonarzem baptyskim, a polem jego służby była Birma. Oprócz działalności misjonarskiej był leksykografem i tłumaczem Biblii.

Wczesne lata życia

    W wieku trzech lat młody Judson umiał już czytać. Jednym z jego ulubionych zajęć było gromadzenie wokół siebie innych dzieci i prowadzenie nabożeństwa religijnego, niewątpliwie pragnąc naśladować przykład swego ojca. Kiedy zbliżył się do nastoletniego wieku, jego pragnienie wiedzy doprowadziło go do szukania książek, których większość dorosłych mu odmawiała, uważając, że jest zbyt młody. Ojciec, rozpoznając jego zdolności, pobudzał jego pragnienie wiedzy i, być może kierowany pewną ojcowską dumą, wierzył, że jego syn stanie się wielkim człowiekiem.

    W wieku 16 lat Judson wstąpił na Uniwersytet Opatrzności (później Uniwersytet Browna). Był oddanym studentem i trzy lata później, na uroczystości wręczenia dyplomów, otrzymał najlepszy dyplom w swej klasie. Narażenie na świeckie kontakty na uniwersytecie dało mu się we znaki, jednakże podczas tych lat stał się niewierzący.

Nawrócenie

    Krótko po skończeniu uniwersytetu, pragnąc przygody i będąc zainteresowany podróżą przez kilka stanów, Judson wyjechał konno. On dołączył do trupy wędrownych aktorów i przez kilkanaście tygodni żył, jak później opisywał, dzikim życiem.

    Rozstając się z trupą, Judson wstąpił do wiejskiej gospody, aby przenocować. Właściciel gospody przeprosił go, że jedyny wolny pokój jest obok ciężko chorego młodego człowieka, który prawdopodobnie jest umierający. Dumny, że jest ateistą, Judson wyjaśnił, że weźmie pokój, ponieważ nie boi się śmierci. Lecz podczas nocy Judson słyszał jęki umierającego człowieka i nie mógł spać. On myślał o tym, by pójść i powiedzieć coś temu człowiekowi, lecz nie przychodziło mu na myśl nic, czym mógłby go pocieszyć. Zastanawiał się czy ten człowiek był chrześcijaninem, czy wolnomyślicielem takim jak on sam.

    Rano dowiedział się, że chory człowiek umarł. Jakiegoż wstrząsu i konsternacji doznał, gdy odkrył, że młody człowiek był jego bliskim przyjacielem i kolegą z uniwersytetu oraz tym, który w istocie rzeczy doprowadził go do niewiary. Przez długie godziny rozmyślał nad losem swego przyjaciela, uświadamiając sobie, że jeśli śmierć kończy wszystko, to jego przyjaciel jest na zawsze stracony. On zdecydował udać się natychmiast do rodzinnego domu i poprosić rodziców, aby pomogli mu wyrobić trwałą wiarę, czego oni z radością się podjęli.

    Krótko potem Judson wstąpił do Seminarium w Andover, a w grudniu 1808 roku oddał się Chrystusowi. Kilka miesięcy później stał się członkiem Trzeciego Kongregacjonalnego Kościoła w Plymouth.

Rozpoczęcie działalności misyjnej

    Niemalże od razu Judson zapragnął zostać misjonarzem. Zaczął spotykać się z przyjaciółmi, którzy mieli to samo pragnienie i oni modlili się, aby Pan otworzył im drzwi do spełnienia ich pragnienia służby dla Niego na tym polu. Od samego początku Judson napotykał na wielkie przeszkody. Pewnego razu zaoferowano mu dobrą posadę na Uniwersytecie Browna i mimo, że jego matka była tym zachwycona, on postanowił zostać zagranicznym misjonarzem, wierząc iż jest to Pańską wolą wobec niego.

   Kiedy Judson i jego przyjaciele wyrazili swe pragnienie nauczycielom Seminarium, zorganizowano Amerykański Wydział dla Misjonarzy Zagranicznych. Judson został wysłany do Anglii na spotkanie z Londyńskim Towarzystwem Misyjnym, w nadziei, że te dwie organizacje mogą przygotować wspólne przedsięwzięcie misyjne, które jednak nie powstało. Po powrocie otrzymał mianowanie jako misjonarz do Azji.

Podróż do Azji

    W lutym 1812 roku Judson poślubił Ann Hasseltine, kobietę zupełnie poświęconą Bogu i oboje rozpoczęli długą czteromiesięczną podróż statkiem do Indii. W czasie podróży mieli mnóstwo czasu na studiowanie Biblii i przyjęli naukę baptystów o wodnym chrzcie dorosłych. To okazało się próbą dla Judsona, ponieważ oznaczało zerwanie więzi z Wydziałem, który go wysłał. Kiedy wieści o zmianie jego poglądów dotarły do Ameryki, baptyści zostali pobudzeni do zorganizowania Amerykańskiego Związku Misyjnego Baptystów. Po przyjeździe do Indii Judsonowie spotkali się z wieloma trudnościami. Gdziekolwiek próbowali się osiedlić, Towarzystwo Indii Wschodnich zmuszało ich do wyjazdu. Oni podróżowali przez wiele krajów, aż ostatecznie osiedlili się w Rangunie, w Birmie. Birma nie była ich pierwszym wyborem, ponieważ w owym czasie kraj znajdował się pod panowaniem okrutnego i despotycznego króla, jednak oni ufali w Pańską opatrznościową troskę i kierownictwo.

Działalność w Birmie

    Pierwszym wyzwaniem, w obliczu którego stanęli Judsonowie, była nauka języka birmańskiego, którego opanowanie zajęło wiele lat - i zostało dokonane bez pomocy nauczyciela czy książek! Ostatecznie Judson napisał podręcznik gramatyczny języka birmańskiego, a następnie tłumaczenie Ewangelii Mateusza na język birmański. Potem pisał i rozprowadzał traktaty wyjaśniające różne biblijne prawdy i, w wyniku tej pracy, pierwszy poważny badacz Biblii w Birmie okazał zainteresowanie.

    Judson zaczął głosić Słowo Boże przez rozmowy, a następnie przedstawiał je w bardziej formalnych publicznych wykładach. W wyniku tego pierwszy nawrócony Birmańczyk został ochrzczony, a we właściwym czasie wielu więcej zostało pozyskanych do wiary.

Owocna służba powodem prób

    Jak to często bywa, służba Ewangelii sprowadza różne próby. Judson stanął w obliczu prześladowań wówczas, gdy rozważał przeniesienie się do pewnego miejsca, gdzie znaleźliby się pod panowaniem Anglików, lecz małe zgromadzenie, które utworzył, przekonało ich, aby zostali. W końcu Judsonowie przenieśli się do Avy, gdzie znowu zostali pobłogosławieni licznymi sposobnościami służby. Kiedy wybuchła wojna pomiędzy Birmą i Indiami, rząd birmański podejrzewał, że Judsonowie byli szpiegami i Adoniram został uwięziony na 21 miesięcy. W więzieniu panowały okropne warunki i był zmuszony przez cały czas nosić ciężkie kajdany na nogach i kostkach.

    Jego odważna żona, Ann, codziennie przychodziła do więzienia i przynosiła jedzenie więźniom. Ona urodziła dziecko i pewnego razu przyniosła je, aby Adoniram mógł je zobaczyć. Kiedy dziecko było poważnie chore, Ann błagała o zwolnienie swego męża. Adoniram został wreszcie zwolniony, lecz po kilku tygodniach ponownie wtrącono go do więzienia. Umiłowana żona Judsona umarła kilka miesięcy później, a rok później umarło jego dziecko, pozostawiając go bez rodziny.

    Chociaż serce Judsona było złamane, on na nowo, z gorliwością podjął działalność misyjną. Wraz z wieloma współpracownikami przeniósł się do Maulmain, kontynuując pracę misyjną i pozyskując wielu nawróconych do Chrystusa. Ponadto, rozpoczął tłumaczenie Starego Testamentu. Do tamtego czasu Judson przebywał na polu misyjnym od 18 lat bez urlopu, lecz pomimo iż Wydział Misyjny nakłaniał go, aby wziął trochę wolnego, on odmówił, ponieważ praca musi posuwać się do przodu. W końcu utworzono kościół w dżungli i Judson zaczął wysyłać po dwie osoby z rodzimych chrześcijan, które po kilkunastu dniach wracały do niego, przynosząc stamtąd wieści.

Znalezienie innego towarzysza

    Po ośmiu latach Judson poślubił Sarah Hall Boardman, wdowę po zaprzyjaźnionym misjonarzu. Sarah była tłumaczem Biblii, autorem i pisarzem pieśni, i zanim umarł jej pierwszy mąż, założyła szkołę dla dziewcząt w górskim plemieniu w Tavoy. W czasie 11 lat małżeństwa Adoniram i Sarah mieli ośmioro dzieci, z których jedno umarło podczas porodu. Ich ciągła praca spowodowała utratę zdrowia iwczasie powrotu do Ameryki z trójką ich dzieci, Sarah umarła.

    Po powrocie do Ameryki Judson został przyjęty jak bohater. Ponieważ jego działalność wzbudziła wielkie zainteresowanie, był pożądany jako mówca, jednak opierał się temu uznaniu, a nieśmiałość utrudniała mu mówienie o sobie i swej pracy.

    Profesjonalnej pisarce, Emily Chubuck, znanej jako "Fanny Forester", zlecił napisanie biografii o jego drugiej żonie, Sarah. Pracując razem, zakochali się w sobie i wzięli ślub. Emily pojechała z Judsonem z powrotem do Birmy, gdzie skończyła biografię. Mieli dwoje dzieci.

    Zdrowie Judsona stopniowo podupadało, pomimo wysiłków odzyskania go w trakcie kojącej podróży po Oceanie Indyjskim. Umarł na morzu, a jego ciało zostało spuszczone do wody w pełnej szacunku ciszy, lecz bez słowa modlitwy.

Końcowe myśli

    Pierwotnym celem Adonirama Judsona było utworzenie zgromadzenia składającego się ze stu nawróconych, lecz w czasie jego śmierci było już ochrzczonych ponad 7 000 chrześcijan i utworzono 63 zbory pod kierunkiem 163 misjonarzy, rodzimych pastorów i ich pomocników.

   Działalność misyjna Judsona spowodowała bezpośrednie powstanie dwóch organizacji misyjnych, a pośrednio miała wpływ na utworzenie wielu innych. Jego życie w służbie misyjnej i cierpienie dla sprawy Chrystusa jest budujące dla wszystkich, którzy pragną służyć i cierpieć dla swego Zbawcy.

SB ’04,189-190; BS ’04,189-190.