Pytania Biblijne

Gdzie jest niebo?

    Pytanie: Czym jest i gdzie się znajduje niebo? Czy niebo jest jedynie stanem?

    Odpowiedź: Chociaż prawdą jest, że możemy myśleć o niektórych istotach, np. o aniołach, jako znajdujących się w stanie niebiańskim, tzn. duchowym i niewidzialnym dla ludzkiego wzroku, mimo to nie zgadzamy się, że niebo jest jedynie stanem. Pismo Święte opisuje je jako miejsce tak samo prawdziwe, jak prawdziwie miejscem jest ziemia. Co do jego położenia, to najbardziej rozsądną znaną nam sugestią jest ta, która została przedstawiona w dziełach Przyjdź Królestwo Twoje, str. 327, oraz Stworzenie, str. 171, że słońca i ich planety - system słoneczny - obracają się wokół wspólnego centrum, który astronomowie utożsamiają z gwiazdą Alkione, jedną z niebiańskich grup gwiazd, znanych jako Plejady. To jest w zgodzie ze wskazówką daną przez Boga, że Jego łaskawa władza pochodzi z Plejad, skąd, w odpowiedni sposób, zarządza wszechświatem (Hioba 38:31).

    Ponadto jest to potwierdzone przez usytuowanie Plejad na północy, co potwierdzają inne wersety Pisma Świętego, wskazując, że jest to miejsce zamieszkania Boga. Czytamy w Psalmach: "Bo nie od wschodu ani od zachodu, ani od puszczy przychodzi wywyższenie. Ale Bóg sędzia, tego poniża, a owego wywyższa" (Ps. 75:7, 8). Tym samym jest pokazane, że miejsce zamieszkania Boga, skąd przychodzi Jego wywyższenie, znajduje się w kierunku jednego głównego punktu kompasu, który nie został wspomniany - na północy. Następnie Biblia opisuje przesadną pychę Lucyfera i jego samowywyższenie, kiedy mówi: "...usiądę na górze zgromadzenia, na stronach północnych; Wstąpię na wysokość obłoków, będę równy Najwyższemu" (Izaj. 14:13, 14).

    Jako dowód, że niebo jest miejscem znajdującym się w pewnej odległości od ziemi i że potrzeba czasu, aby tam dotrzeć i wrócić z powrotem, należy zauważyć fakt, że nasz Pan powiedział "odejdę" i "przyjdę zasię" (Jana 14:3). To nie mogłoby być prawdą, gdyby pójście do nieba oznaczało jedynie zmianę z warunków ludzkich do warunków duchowych, ponieważ On nigdy nie powróci do warunków ludzkich, jakie towarzyszyły Jemu przy pierwszym przyjściu. "Ale... przyjąwszy kształt niewolnika", "mniejszym stał się od Aniołów... przez ucierpienie śmierci, aby z łaski Bożej za wszystkich śmierci skosztował" (Filip. 2:7-10; Żyd. 2:9). On zakończył to dzieło i nie ma potrzeby dalszego poniżania ciała - został opromieniony chwałą i "wielce wywyższony", będąc obrazem Ojca (Żyd. 1:3).

    I ponownie, nasz Pan powiedział w przypowieści, że "człowiek rodu zacnego" jechał w daleką krainę, aby otrzymać królestwo i wrócić (Łuk. 19:12). Zostaliśmy poinformowani, że Duch Święty nie był jeszcze dany, ponieważ Jezus nie został jeszcze wywyższony (Jana 7:39), wskazując, że jak tylko Jezus zostanie wywyższony, to Duch Święty zostanie dany oczekującemu Kościołowi. Wiemy, że od czasu wstąpienia Jezusa na wysokości do zesłania Ducha Świętego minęło dziesięć dni. To oznacza, że upłynął pewien czas na drogę do nieba, jakiś czas spędzony w społeczności z Ojcem i również pewien czas potrzebny na przelanie Ducha Świętego ze źródła, znajdującego się w niebie, do jego podania Świętym, zgromadzonym na ziemi.

Czy piekło jest jedynie dla złych?

    Pytanie: Proszę o wytłumaczenie słów Dawida: "Oby ich śmierć z prędka chwyciła, tak aby żywo zstąpili do piekła" (Ps. 55:16). Werset ten zdaje się nauczać, że obecnie istnieje piekło dla złych. Wydaje się, że Dawid nie okazuje tutaj wiele miłości do swoich nieprzyjaciół.

    Odpowiedź: Hebrajskie słowo, przetłumaczone tutaj jako piekło, to szeol, które występuje w Starym Testamencie 65 razy. Słowo to jest 31 razy przetłumaczone jako grób, 31 razy jako piekło i trzy razy jako dół. To oznacza nieświadomość stanu śmierci, w którym nie ma mądrości, wiedzy czy myśli (Kazn. 9:10; Hioba 14:21; Ps. 6:6; Izaj. 38:18). Zarówno dobrzy, jak i źli ludzie idą do szeolu. Jakub powiedział, że tam pójdzie (1 Moj. 37:35); Hiob modlił się, aby go tam ukryć (Hioba 14:13); i Jezus tam zstąpił. Dawid, mówiąc proroczo o Jezusie, powiada: "Bo nie zostawisz duszy mojej w grobie", szeolu (Ps. 16:10). Dla porównania proszę przeczytać wypowiedź Pawła w Dz.Ap. 2:27. Greckie słowo, przetłumaczone tam jako piekło, to hades, które ma takie samo znaczenie jak szeol. W Psalmie 55 czytamy, że Dawid widzi czyniących nieprawość i modli się o ich rychłą śmierć, aby w ten sposób przerwać intrygi. Gdyby Dawid modlił się o to, żeby oni mogli pójść do miejsca mąk, to rzeczywiście ukazałoby okropny stan umysłu i nie byłoby w tym nic dziwnego, że moglibyśmy doznać wstrząsu. Ale pamiętajmy, że to, co wydawałoby się złem u Dawida, byłoby wielokrotnie pomnożone przez Jehowę, gdyby zadawał bez końca takie męki, jak sądzą niektórzy. To musi być wina błędnej teologii Ciemnych Wieków, ponieważ Jehowa, Dawid i Paweł zdają się mieć ten sam pogląd w tej sprawie. Paweł powiedział (Gal. 5:12): "Bodajże i odjęci byli, którzy wam niepokój czynią", co oznacza - niech zejdą szybko w śmierć; a Jehowa powiedział: "...przetożem je zniósł, jako mi się zdało" ["... dlatego usunąłem je, widząc w tym dobro" - ang.] (Ezech. 16:50). Klucz znajdujemy w fakcie, że próba dla świata odbędzie się w przyszłym Wieku, kiedy wszyscy poznają Boga i Jego Prawdę w przyjaznych warunkach (Izaj. 11:9; Jer. 31:34; Mich. 4:1, 2; 1 Tym. 2:4, 6; Ps. 136:1-26).

Gdzie przebywają aniołowie?

    Pytanie: Co oznacza słowo Tartarus (2 Piotra 2:4)?

    Odpowiedź: Rzeczownik tartarus lub tartaros był używany w mitologii greckiej jako nazwa ciemnej otchłani lub więzienia, w którym złe duchy były więzione i karane. I kiedy kościół katolicki, podczas Ciemnych Wieków, przejął pogańskie doktryny dotyczące przytomności umarłych i wiecznych mąk dla niegodziwych, wyolbrzymił tę pogańską myśl o tartarus.

    W Piśmie Świętym nie znajdziemy formy rzeczownikowej, tartarus, natomiast forma czasownikowa, tartaroo, mająca to samo pochodzenie, występuje jeden raz, w 2 Piotra 2:4. Ten jeden czasownik, tartaroo, jest przez tłumaczy King James Yersion [Wersji Króla Jakuba] oddany pięcioma słowami - "cast them down to hell" - czasownikiem, zaimkiem osobowym, przysłówkiem, przyimkiem i rzeczownikiem [w Biblii Gdańskiej czterema słowami - "strąciwszy ich do piekła" - przyp. tłum.]. Ten fakt słusznie wzbudza podejrzenie, że nastąpiło pewne zniekształcenie przy tłumaczeniu czasownika tartaroo. Jeżeli zachowamy w pamięci podstawowe znaczenie tartarus podane powyżej - więzienie - i utworzymy od niego czasownik, to otrzymamy prawdziwe znaczenie czasownika tartaroo - uwięzić.

    Dlatego Apostoł Piotr czasownikiem tartaroo mówi nam, że Bóg uwięził aniołów, którzy zgrzeszyli (1 Moj. 6:2-4; 1 Piotra 3:19, 20); i dodaje, że zostali oddani "łańcuchom ciemności, aby byli zachowani na sąd"; i ponieważ Apostoł Juda (6, 7) mówi nam, że takie uwięzienie trwa aż do dnia sądu wielkiego dnia (w który już weszliśmy), i ponieważ ci upadli aniołowie jako władza na powietrzu (Ef. 2:2; 6:12) są aktywni pomiędzy ludźmi, wywierając na nich silny wpływ, ukazując się w seansach i podczas innych praktyk okultystycznych, wnioskujemy, że ziemska atmosfera jest ich więzieniem (Mat. 8:28-32; 12:22-28).

SB ’05,78-79; BS ’05,77-78.