Zrozumienie Okupu i Ofiary za Grzech

"Jezus Chrystus, który dał Samego Siebie na okup za wszystkich, aby o tym świadczono we właściwym czasie" – 1 Tym. 2:5, 6, NP.

"A tak wchodzić będzie Aaron do świątnicy, z cielcem na ofiarę za grzech" – 3 Mojżeszowa 16:3

Cena okupu – wartościową rzeczą

    "Cena okupu odnosi się do samej wartościowej rzeczy, mianowicie, do krwi lub śmierci Chrystusa – cena okupu jest wystarczająca do zapłacenia kary za jednego członka ludzkiej rodziny lub za wszystkich, w zależności od tego, jak zostanie użyta".

Okup: Odzyskanie człowieka i odkupienie

    Dzieło okupu dostrzega kwestię odzyskania człowieka z grzechu i śmierci jako kupno – Odkupienie. Podstawą tej myśli jest Boskie Prawo: "oko za oko, ząb za ząb, życie człowieka za życie człowieka" (5 Moj. 19:21, KJV). Adam i cały jego ród liczący prawie 40 miliardów istnień, znajduje się w okropnej rozpaczy z powodu grzechu i kary za niego. Bóg zapewnił odzyskanie przez proces Okupu – przez kupienie ich z upadłego stanu.

Odkupienie: a nie okup za każdego człowieka

    Naturalnie, naszą pierwszą myślą byłoby, że odkupienie lub nabycie ponownie prawa do życia ludzkości znaczyłoby, że każdy członek rodu Adama musi być kupiony przez życie innej osoby, świętej, niewinnej, doskonałej; lecz wglądając głęboko w Boski Plan odkrywamy, że tylko jeden człowiek był próbowany przed Boskim Sądem – mianowicie Ojciec Adam; że tylko Adam został skazany na śmierć; i że wszyscy z jego potomstwa weszli w stan śmierci nie z powodu ich indywidualnej próby i śmierci, lecz po prostu dlatego, że Adam, nie zdoławszy zachować doskonałości, nie był w stanie dać swoim dzieciom więcej życia lub praw, niż sam posiadał. Zatem dziedziczność obowiązuje tutaj od ponad sześciu tysięcy lat, jakie minęły od czasu wyroku na Ojca Adama aż dotąd.

    Dostrzegamy tutaj wspaniały ekonomiczny zarys związany z Boskim Planem. Bóg nie pozwolił na to, by więcej niż jeden członek ludzkiego rodu był próbowany, osądzony i skazany na śmierć; ponieważ Jego zamiarem od początku było, aby ofiara jednego życia odkupiła całą ludzką rodzinę. Przez jednego człowieka powstał cały ten problem; przez innego człowieka cały problem zostanie naprawiony. Wskazuje na to Apostoł, mówiąc: "Bo ponieważ przez człowieka śmierć, przez człowieka też powstanie umarłych. Albowiem jako w Adamie wszyscy umierają, tak i w Chrystusie wszyscy ożywieni będą – ale każdy w swoim rzędzie" (1 Kor. 15:21-23).

Życie Jezusa Odkupuje Cały Ludzki Ród

    Z tego dostrzegamy wartość śmierci Jezusa – że ona była nie tylko za Adama, lecz obejmowała całe jego potomstwo. Zauważamy także, jak niezbędne było, aby Jezus był "święty, niewinny, niepokalany i odłączony od grzeszników"; w przeciwnym razie, podobnie jak reszta ludzkości, znajdowałby się pod Boskim wyrokiem śmierci. Ponieważ wszyscy z rodu Adama byli objęci grzechem i wyrokiem, trzeba było znaleźć kogoś z zewnątrz, aby stał się Odkupicielem świata. Ten przybysz z zewnątrz czy to anioł, czy cherubin, czy też Sam wielki archanioł Michał, Logos, musiał zamienić naturę duchową na ludzką naturę, aby stać się równoważną ceną – Okupem za pierwszego człowieka.

Logos opuścił niebo

    To nie Bóg zgrzeszył, tak więc śmierć Boga nie mogła odkupić. Nie zgrzeszył cherubin, zatem śmierć cherubina nie mogła odkupić. To człowiek zgrzeszył i okup za niego musiał zostać dostarczony przez śmierć człowieka. To dla tej przyczyny wielki Logos (Słowo), aby zrealizować Boski Plan odkupienia człowieka, opuścił chwałę, którą miał u Ojca, zanim powstał świat, poniżył Samego Siebie i stał się człowiekiem, "został uczyniony trochę niższym niż aniołowie, w celu ucierpienia śmierci, ukoronowany chwałą i czcią (doskonałością ludzkiej natury); aby z łaski Bożej skosztował śmierci za każdego człowieka" (Żyd. 2:9, 14, 16-18).

Cena okupu i dzieło okupu

    Jeśli jasno określiliśmy czym jest okup oraz że Jezus był Jedynym nadającym się na Okup za ojca Adama, naszym następnym punktem jest wykazanie na podstawie Biblii, że On dał Samego Siebie, jako okup. Na ten temat mamy słowa Samego Jezusa (Mat. 20:28), a także świadectwo Apostoła Pawła: "Człowiek Chrystus Jezus, który dał Samego Siebie na okup za wszystkich, aby o tym świadczono we właściwym czasie" (1 Tym. 2:6, NP). To dowodzi, że danie wartości wystarczającej do kupienia Adama i całego jego rodu zostało dokonane przez śmierć Jezusa na Kalwarii.

Cena okupu a dzieło okupu

    Dzieło odkupienia Adama i jego rodu to znacznie więcej, niż tylko dostarczenie ceny okupu. Myśl związana ze słowem okup wychodzi poza zwykłe danie i przyjęcie ceny. To obejmuje odzyskanie Adama i jego rodu z mocy grzechu i śmierci. Jest oczywiste, że to dzieło nie zostało jeszcze dokonane; rzeczywiście, ono zaledwie się rozpoczęło. Jak dotąd, jedyną dyspozycją wobec okupu, zasługi, było przypisanie jej za Kościół i to jedynie przez wiarę, gdy był on na ziemi. Obecnie Kościół jest uwielbiony w niebie i jest zupełnie wyzwolony z grzechu i śmierci. Członkowie tego ciała Chrystusa mają wielkie dzieło do wykonania, które będzie wymagało całego tysiąca lat Mesjańskiego Królestwa, aby odkupić, wyzwolić, uwolnić z mocy grzechu i śmierci Adama i wszystkie jego dzieci, wszystkich pozostałych z ludzkości.

Cena Okupu dla Sprawiedliwości

    Nie ma żadnej trudności, jeśli chodzi o cenę okupu; ponieważ ta cena od ponad dziewiętnastu stuleci znajduje się w rękach Boskiej Sprawiedliwości. Ona nie została zastosowana dla zbawienia świata, lecz jak dotąd została jedynie użyta do przykrycia Kościoła, który był powołany ze świata w minionych latach Wieku Ewangelii. Zupełne ukończenie dzieła okupu będzie obejmować to, o czym Biblia mówi w słowach: "Z mocy grobu odkupię ich" (Ozeasza 13:14). Dzieło okupu nie będzie zupełnie zakończone, dopóki ostatni członek ludzkiego rodu nie zostanie uwolniony z mocy grobu; ponieważ nadal będzie dokonywane wielkie dzieło zmartwychwstawania – powstawania z umysłowej, moralnej, fizycznej i religijnej niedoskonałości do pełnego obrazu i podobieństwa Bożego, utraconego przez nieposłuszeństwo Adama i odkupionego przez drogocenną krew na Kalwarii.

Ofiara za grzech różni się

    Z myślą o okupie w naszych umysłach, obecnie przeanalizujemy kwestię ofiary za grzech, pamiętając o tym, że te dwa tematy są oddzielne i różne. Ofiara za grzech pokazuje jak cena okupu jest stosowana i czyni ją skuteczną do skreślenia grzechów całego świata. Ofiara za grzech nie wymaga tak długiego czasu do swego dokończenia jak okup.

Cena okupu – ofiary pojednania

    Typiczne Ofiary za grzech w izraelskim Dniu Pojednania ukazują nam tę samą ofiarę Jezusa, która stanowi cenę okupu, lecz jest to różny obraz, ponieważ on ukazuje, jak Bóg używa zasługi Chrystusa do usunięcia ludzkich grzechów. Ten ostatni pogląd był zobrazowany w tym zarysie Prawa Mojżeszowego, który ustanawiał Dzień Pojednania. Ofiary za grzech były jego głównym zarysem w dwóch częściach. Pierwszą lub główną częścią był cielec, który był składany przez samego kapłana, a jego krew była zastosowana za rodzinę kapłana oraz za jego pokolenie (3 Moj. 16:11-14). Tutaj mamy przedstawioną śmierć Jezusa oraz pierwsze przypisanie Jego zasługi za Kościół.

Kościół Pierworodnych

    Ten Kościół Pierworodnych składa się z dwóch klas. Pierwszą jest klasa kapłańska, która podobnie jak Najwyższy Kapłan, jest szczególnie oddana Bogu i Jego służbie, która przedstawia swoje ciała żywymi ofiarami, "świętymi i godnymi przyjęcia przez Boga, ich rozumną służbę" (Rzym. 12:1, KJV). W typie oni byli zobrazowani zarówno przez synów Aarona jak i przez ciało Aarona, głowa Aarona przedstawiała Jezusa. Apostoł mówi o Chrystusie jako Głowie Kościoła, który jest Jego Ciałem, członkami Kościoła: "wy jesteście ciałem Chrystusa i członkami, każdy z osobna" (1 Kor. 12:27).

Wielka Kompania

    To jest inna klasa wyłoniona z klasy Kościoła, która chociaż uczyniła to samo Przymierze Ofiary, zaniechała posłusznego oddawania życia w Pańskiej służbie. Oni nie cofnęli się do grzechu i śmierci, lecz nie wytrwali do ukończenia etapu ofiarowania; zatem tworzą oni drugorzędną klasę – są sługami klasy Kościoła. Oni zostali przedstawieni w Przybytku jako Lewici, którzy byli sługami Kapłanów. Oni nie mają być na Tronie z Jezusem i ofiarującymi Kapłanami, Królewskim Kapłaństwem, lecz mają służyć Bogu przed Tronem, w Jego Świątyni, po oczyszczeniu się (Obj. 7:13-15). Oni nie mają mieć Koron Chwały, lecz ostatecznie otrzymają palmy zwycięstwa. Ci, którzy nie okazali się godni miejsca w którejś z tych dwóch klas, umrą we wtórej śmierci.

Szczególne przypisanie zasługi Chrystusa

    W tym obrazie Pan ukazuje nam szczególne przypisanie zasługi Jezusa wyłącznie za grzechy Jego poświęconego ludu. Usprawiedliwieni przez zasługę Jezusa, oni zostali przysposobieni, by przez Jego zasługę stać się razem z Nim udziałowcami w Jego wspaniałych kapłańskich urzędach.

Drugorzędna ofiara za grzech

    Jak zostało wspomniane, główną ofiarą za grzech w typicznym Dniu Pojednania była ofiara cielca, przedstawiająca ofiarę Jezusa na krzyżu. Drugorzędną ofiarą typicznego Dnia Pojednania był kozioł Pański. On nie był dostarczony przez typicznego Najwyższego Kapłana, tak jak cielec, lecz był wzięty od ludu. W rzeczywistości, w tym samym czasie były wzięte dwa kozły, jako przedstawiające dwie klasy Kościoła pierworodnych. Klasa ofiarująca lub kapłańska była przedstawiona przez kozła Pańskiego. Mniej gorliwa klasa, antytypiczni Lewici, była przedstawiona w drugim koźle – w koźle wypuszczalnym (hebr. kozioł Azazela) i on nie był ofiarowany ani w typie, ani w antytypie. Klasa kozła Pańskiego, przedstawiająca Kościół, była ofiarowana i stanowiła drugorzędną ofiarę za grzech (3 Moj. 16:8-10).

Kościół naśladuje Jezusa w ofiarowaniu

    Opis mówi nam, że kozioł Pański był ofiarowany i pod każdym względem postępowano z nim dokładnie w ten sam sposób jak z cielcem, który go poprzedzał. Typ mówi nam, że Kościół musi kroczyć śladami swego Pana w ofiarowaniu aż do śmierci. Powinniśmy pamiętać, że krew cielca nie była zastosowana za grzechy ludu, lecz tylko za grzechy rodziny najwyższego kapłana oraz grzechy pokolenia Lewiego, typicznie za Kościół. Powinniśmy również zauważyć, że drugorzędna ofiara za grzech, kozioł Pański, nie była składana za te same osoby, co cielec; ponieważ domownicy wiary nie potrzebowali żadnej innej ofiary. Ta ofiara była składana przez Najwyższego Kapłana, jako drugorzędna część jego własnej pierwotnej ofiary i jej wartość była zastosowana za cały lud w obozie, by dokonać pojednania za wszystkich Izraelitów.

Typ i Antytyp – Jezus Wstawiający się za Kościołem

    W antytypie ofiary za grzech, Najwyższy Kapłan, Jezus, ukończył Swą własną, osobistą ofiarę na Kalwarii. Czterdzieści dni później On wstąpił na wysokość i pojawił się przed Boską sprawiedliwością (Ubłagalnią) i przedstawił zasługę Swojej ofiary, nie za świat, lecz za Kościół. Jak pisze Apostoł: "Okazał się przed obliczem Bożym za nami", za Kościołem – nie za światem (Żyd. 9:24). Jest to w pełnej zgodzie z tym, co właśnie zauważyliśmy w typie.

Krew Kozła

    Począwszy od Pięćdziesiątnicy [aż do samego końca Wieku Ewangelii] Pan przyjmował poświęcone osoby reprezentowane w dwóch kozłach; tych, którzy byli wystarczająco gorliwi, przyjął jako członków Swego Ciała i ofiarował ich jako część Swej własnej ofiary (Dz. Ap. 8:17; 2 Tym. 2:11, 12; 1 Kor. 12:12). On ukończył to dzieło, kiedy ostatni członek Jego Ciała okazał się wierny aż do śmierci. Następnym krokiem dla Najwyższego Kapłana będzie przedstawienie, ponownie na Ubłagalni, krwi antytypicznego kozła Pańskiego, jako części Jego ofiary – ofiary Jego Kościoła, jako części Jego własnej ofiary. On czyni ją skuteczną za grzechy wszystkich ludzi, za pierwotny grzech ludzi.

    W niedalekiej przyszłości Ojciec nawróci wszystkich ludzi do Syna, a ich grzechy zostaną zupełnie przebaczone, na ile są one związane z pierwotnym przestępstwem Adama. Wówczas Mesjańskie Królestwo, ustanowione w mocy, zacznie działać wobec świata, w celu uwolnienia go z grzechu i śmierci, aż do zupełnego podniesienia do ludzkiej doskonałości wszystkich, którzy będą chętni i posłuszni zarządzeniom Jego Królestwa.

Karanie za świadome grzechy

    Są jeszcze inne grzechy świata, nie włączone w przestępstwo Adama. Ofiary za Grzech są jedynie za grzech Adama i wszystkie słabości oraz niedoskonałości, które wynikają z tego pierwotnego aktu nieposłuszeństwa. Te inne grzechy nie są przypisywane ludzkiej słabości, lecz mniej lub bardziej przedstawiają grzech przeciwko wiedzy, przeciwko światłu. Zupełny, świadomy grzech przeciw pełnemu światłu, sprowadza na grzesznika wtórą śmierć, lecz zaledwie nieliczni mieli pełne światło, pełną wiedzę, pełną sposobność; i w rezultacie do tego czasu bardzo niewielu zgrzeszyło na śmierć.

Wiedza i odpowiedzialność przez studiowanie

    Wszędzie tam, gdzie dotarło światło Ewangelii, wzrosła pewna miara odpowiedzialności; a Bóg podaje do wiadomości, że On prowadzi bardzo dokładne rozrachunki ze wszystkimi. Każdy grzech musi otrzymać sprawiedliwą karę za czynienie zła. Kara za grzech Adama w ogólny sposób dosięga całą ludzkość od sześciu tysięcy lat; jednak wszystkie grzechy niedoskonałości i słabości, wynikające z grzechu Adamowego, spowodowane przez dziedziczność, są przykryte przez ofiarę Jezusa na Kalwarii. Lecz kara musi być zapłacona za inne grzechy, o których mówimy, nie pokryte przez ofiarę Jezusa, które były bardziej lub mniej świadome, bardziej lub mniej przeciw światłu i wiedzy, i które nie były wcześniej przebłagane lub naprawione, lecz gromadziły się przez lata.

Świat chłostany przed restytucją

    Zanim Nowa Dyspensacja zostanie właściwie wprowadzona ze wszystkimi jej błogosławieństwami, wykroczenia świata przeciw światłu i wiedzy muszą zostać w pełni ukarane. To właśnie rozliczenie porachunków ze światem spowodowało wielki czas ucisku, jakiego nie było, odkąd istnieją narody (Dan. 12:1; Mat. 24:21), który od prawie stu lat dotyka każdego społeczeństwa i wzmaga się aż do wielkiego nieszczęścia w anarchii, którą się zakończy. Wówczas rachunki wobec Boskiej Sprawiedliwości zostaną spłacone i błogosławieństwa Mesjańskiego Królestwa będą mogły się rozpocząć.

Cierpienie kozła wypuszczalnego

    Bóg jest bardzo dokładnym Księgowym. Tak jak jest pewne, że rozliczy się ze światem za całe jego świadome nieposłuszeństwo, a szczególnie za prześladowanie Jego Kościoła, to On także jest chętny, by dać światu uznanie tam, gdzie to możliwe. Wierzymy, że jest to wyrażone w obrazie czynności, która następowała po ofiarach za grzech, mianowicie w wyznawaniu nad głową kozła wypuszczalnego pewnych występków ludu oraz w wysłaniu tego kozła na pustynię (3 Moj. 16:8, 10, 21).

Nieprawości świata włożone na kozła wypuszczalnego

    Rozumiejąc, że ten drugi kozioł reprezentuje niektórych z ludu Bożego, którzy omieszkali żyć zgodnie ze swymi przywilejami, uważamy iż to oznacza, że oni mieli wejść w czas wielkiego ucisku, przedstawiony w Obj. 7:14. Tam oni są przedstawieni jako wychodzący z ucisku wielkiego i oczyszczający swoje szaty oraz wybielający je we Krwi Baranka. Ten ucisk klasy Wielkiej Kompanii, klasy Lewitów, nie jest uciskiem za ich samowolne grzechy, lecz jest w celu zniszczenia ich ciała, w harmonii z Przymierzem zawartym przez tę klasę, Przymierzem Ofiary, którego oni nie zdołali zachować. Rozumiemy, że cierpienia klasy Wielkiej Kompanii są uznane na korzyść świata, aby zrekompensować Boskiej Sprawiedliwości za ich grzechy przeciwko światłu, a szczególnie przeciwko ludowi Bożemu.

    Podsumowując: Okup odnosi się do ofiarniczego dzieła samego Jezusa i jego ostatecznego rezultatu dla ludzkości, natomiast ofiary za grzech w izraelskim Dniu Pojednania, ukazują procesy, przez które Bóg sprowadza błogosławieństwa dla Kościoła i dla świata.

BS, 12, 40-43; S.B. '12, 40-44.