Ostatnie dni Dawida - figura i pozafigura

OSTATNIE DNI DAWIDA - FIGURA I POZAFIGURA

(Ciąg dalszy z T.P. 1962, 144)

WSPÓŁPRACOWAŁ z nim br. Woodworth (Ammisadab). Podczas gdy Asael w pościgu Abnera, jak wskazaliśmy, reprezentuje klasę braci, tu w tym rozdziale reprezentuje on jednostkę, być może br. Patona, który był zwalczany przez wodzów Adwentystów w czasie Hebrońskiej fazy aktywności brata Russella (Asael; w. 7). Brat J.D. Parker zajął, jak się wydaje, jego miejsce (Zabadyjasz). Prowadzili oni braci w pracy opartej o dwanaście głównych łask, specjalnie zaś o czwartą główną łaskę (czwarty miesiąc) wśród kontrowersji, w których oni i bracia mieli udział.

(26) Brat Hemery (Samut; w. 8) prowadził braci w pracy opartej o dwanaście głównych łask, a w szczególności o piątą główną łaskę (piąty miesiąc) wśród kontrowersji, w których on i bracia brali udział. Brat MacMillan (Hyra; w. 9) prowadził braci w pracy opartej o dwanaście głównych łask, a w szczególności o szóstą (szósty miesiąc) główną łaskę wśród kontrowersji, w których brał udział wraz z braćmi. Brat Sturgeon (Heles; w. 10) prowadził braci w pracy opartej o dwanaście głównych łask, a specjalnie o siódmą główną łaskę (siódmy miesiąc) wśród kontrowersji, w których brał wraz z braćmi udział. Brat Koetitz (Sobochaj, w. 11), który miał pieczę nad pracą w Niemczech i Szwajcarii, prowadził braci w pracy opartej o dwanaście głównych łask, a szczególnie o ósmą główną łaskę (ósmy miesiąc) wśród kontrowersji, w których on i oni brali udział. Brat Lundborg (Abijezer; w. 12), który opiekował się pracą w krajach skandynawskich, prowadził braci w pracy opartej o dwanaście głównych łask, a szczególnie o dziewiątą główną łaskę (dziewiąty miesiąc) wśród kontrowersji, w których wspólnie brali udział. Brat Rockwell (Mahary; w. 13) prowadził braci w pracy opartej o dwanaście głównych łask, a specjalnie o dziesiątą główną łaskę (dziesiąty miesiąc) wśród kontrowersji, w których wspólnie brali udział. Brat Sexton (Banajas; w. 14) prowadził braci w pracy opartej o wszystkie dwanaście głównych łask, a specjalnie o jedenastą główną łaskę (jedenasty miesiąc) wśród kontrowersji, w których on i oni brali udział. I ostatecznie brat Bundy (Heldaj; w. 15) prowadził braci w pracy opartej o wszystkie dwanaście głównych łask, a w szczególności o dwunastą główną łaskę (dwunasty miesiąc) wśród kontrowersji, w których on i oni brali udział. Myśląc o tych sprawach zauważamy, że lud Boży był zorganizowany do kontrowersji, które stanowiły dużą część jego pracy.

(27) Nie tylko fakty spełnienia się dowodzą, że w historycznych księgach Starego Testamentu po księdze Jozuego, kapłani figurują wybitnych sług Bożych, a Lewici podległych sług Bożych, lecz również użycie tych terminów w w. 16-22, związane z pokoleniem Izraela, dowodzi tego samego; bowiem przez cały czas panowania Dawida, Izrael w małym obrazie wyobraża parousyjny lud Boży w Prawdzie. Dlatego też dwanaście pokoleń duchowego Izraela jest figurowanych w w. 16-22 z kapłanami i Lewitami reprezentującymi ich wodzów z punktu widzenia obrazu świątyni, podczas gdy każde z dwunastu duchowych pokoleń ma wszystkie dwanaście głównych łask i każde z nich reprezentuje specjalnie jedną z tych łask specyficzną dla każdego pokolenia, figurowaną przez dwanaście drogich kamieni na napierśniku Najwyższego Kapłana i symbolizowaną przez dwanaście drogich kamieni w murach Nowego Jeruzalemu. Dwunastu wodzów tych dwunastu pokoleń, którzy są użyci by przedstawić lud Boży w pokoju i odpoczynku, wydaje się być tymi samymi dwunastoma braćmi wymienionymi, powyżej jako dwunastu hetmanów dwunastu hufów wojowników. Jednak porządek pokoleń podany tutaj, jest różny od porządku, w którym dwanaście hufów wraz z ich hetmanami są wymienione. Należy zauważyć, że Manases przedstawia dwa pokolenia na tej liście a Gad i Aser są zupełnie pominięci, gdyż podwojenie pokolenia Manasesowego (w. 21, 22) zajmuje miejsce pierwszego z nich, a podwojenie pokolenia Lewiego (w. 17 na kapłanów i Lewitów) zajmuje miejsce drugiego. Trzynaste pokolenie przedstawia idących na Wtórą Śmierć. Tak więc, dwunastokrotność pozafiguralnego Izraela w Parousji jest utrzymana. Jeśli chodzi o Sadoka jako wodza kapłanów (w. 17). to jego pozafigurą są główni wodzowie zatrzymujący korony, którzy podczas Parousji byli wodzami wybitnych sług Bożych. Nie podajemy tu specjalnych łask każdego z dwunastu pokoleń, gdyż byłoby to przedwczesnym podaniem pozafigur dwunastu drogich kamieni na napierśniku Najwyższego Kapłana oraz dwunastu drogich kamieni w murach Nowego Jeruzalemu. Powyższe uwagi są wystarczające, aby dać odpowiednie zrozumienie tych pozafigur z w. 16-22, jakie są na czasie.

(28) Podawszy już pozafigury z w. 23, 24 przejdziemy obecnie do interpretacji figury i pozafigury z w. 25-34. Wiersze te figurują główne wydziały (w. 25-31), oraz sprawy korporacyjne i inne (w. 32-34). W Bethel i Przybytku było dwanaście wydziałów pod bratem Russellem, odpowiadających dwunastu osobom wymienionym w w. 25-31 a to jak następuje: (1) Wydział produktów pióra, troszczący się o prawdy pisane (nad skarbami królewskimi był Asmawet; w. 25), (2) wydział propagandy, który zajmował się wszelkiego rodzaju ogłaszaniem prawdy (nad dochodami... był Jonatan), (3) wydział kolpoterów (nad oraczami... był Ezer; w. 26). (4) wydział pielgrzymów (nad winnicami był Semejasz; w. 27), (5) wydział korespondencji (nad urodzajami winnic... Zabdyjasz), (6) wydział ochotników (nad oliwnicami [Nowe Stworzenia]... i nad drzewami figowymi [nie Nowe Stworzenia] ... był Balanan; w. 28), (7) wydział publicystyczny (nad piwnicami oliwnymi był Joas), (8) wydział syjonistyczny (nad bydłem w Saron... był Sytraj; w. 29), (9) wydział Fotodramy Stworzenia (nad bydłem po dolinach Safat), (10) wydział organizacyjny (nad wielbłądami był Obil; w. 30), (11.) wydział pytań (nad oślicami Jechdejasz), (12) wydział pracy pasterskiej (nad drobnym bydłem Jazys; w. 31). Za pośrednictwem tych wydziałów były administrowane majętności Prawdy brata R. (ci byli przełożonymi nad majętnościami Dawida). Wiersze 32, 33 przedstawiają korporacyjne urzędy pozostające pod kontrolą brata R.: (1) Zarząd Międzynarodowego Stowarzyszenia Studentów Biblijnych (Jonatan... radca... pisarz; w. 32), (2) Zarząd Stowarzyszenia Kazalnicy Ludowej (Jehijel... z synami królewskimi), (3) Zarząd Towarzystwa (The Society's Board) aż do roku 1908 w tych, którzy się okazali nielojalnymi (Achitofel; w. 33) i w tych, którzy okazali się lojalnymi (Chusaj... przyjaciel królewski), a po roku 1908 w urzędnikach Zarządu Stowarzyszenia, prezydencie i wiceprezydencie, sekretarzu - skarbniku (po Achitofelu był Jojada; w. 34) i nieoficjalnych członkach Zarządu Stowarzyszenia (Abijatar). Główni kontrowersyjni pielgrzymi byli wodzami braci, jako wojownicy Prawdy i sprawiedliwości (Joab był hetmanem wojska królewskiego). Obecne nasze badanie 1 Kron. roz. 23-27 podobnie jak poprzednie badanie 1 Sam. 23:8-29 i 1 Kron. 11:10-12:40; 15:1-24 powinno przekonać nas, że zarówno figuralny jak i pozafiguralny Dawid byli bardzo wielkimi wykonawcami.

(29) Brat Russell pobudził wszystkich wodzów do zwrócenia uwagi (tedy zgromadził Dawid; 1 Kron. 28:1) na sferę jego szafarstwa (do Jeruzalemu), tj. wodzów pokoleń duchowego Izraela (przedniejszych), wszystkich trzech klas przełożonych nad wojskami (przełożonych nad hufcami, pułkowników i rotmistrzów), wodzów wydziałów (przełożonych nad majętnością) oraz wszystkich wojowników Prawdy (lud możny i rycerski), zachęcając ich do tego, co okazało się drugim uderzeniem Jordanu. To zaś uczynił on wznosząc się na wyżyny swej oficjalnej pozycji jako wykonawcy Pańskiego, wraz z odpowiednim zachowaniem się (powstawszy na nogi swoje; w. 2), nawołując ich w Strażnicy, drukowanych kazaniach i ustnie jako braci duchowego Izraela (bracia moi ... ludu mój). Przez czyn i słowo informował on ich o tym, że celem jego było zorganizowanie ludu Bożego w świątynię parousyjną (jam umyślił ... budować dom) jako miejsce pobytu mającej przyjść Prawdy i miejsce pracy Boga (skrzynia przymierza Pańskiego ... podnóżek nóg Boga naszego). On oświadczył im nawet przez czyn, że przygotował wszystko pod tę budowę (zgotowałem potrzeby ku budowaniu). Zbudowanie jednak tego domu przezeń byłoby przeciwne intencji Bożej (nie będziesz budował domu; w. 3), bo pracą brata R. miało być karmienie i prowadzenie Kościoła w kontrowersjach, pracą konieczną do wypełnienia i dokonania zbiorów (mąż waleczny ... rozlewałeś krew). Bóg jednak, wybierając go spośród ludu Bożego (ze wszystkiego domu ojca mego; w. 4), z głównych wojowników (z Judy) i wszystkich klas ludu Bożego (z synów ojca mego) naznaczył go Swym wojownikiem - wykonawcą (upodobał mię sobie za króla). Ze wszystkich zaś głównych pielgrzymów bardzo licznych (wiele synów Pan dał; w. 5) wybrał Bóg J., aby prowadził pracę Epifanii (obrał Salomona... aby siedział na stolicy ... nad Izraelem). To on powiedział przez swe czyny, nadając J. specjalnie wielkie znaczenie w Kościele od maja do listopada 1916 oraz polecając mu zająć się sytuacją w londyńskim Bethel i Przybytku, co okazało się pierwszą pracą J. dokonywaną pod kierownictwem Jezusa w kierunku symbo-licznego Kozła Azazela i pozafiguralnych trędowatych. Bóg prawdopodobnie objawił bratu R. za pośrednictwem typu, który obecnie studiujemy (mówił do mnie; w. 6), że J. był wybrany przezeń, by doglądał pod przewodem Jezusa pracy wznoszenia świątyni epifanicznej i wyznaczenia Lewitom ich miejsc służby (Salomon zbuduje dom mój i przysionki moje). Brat J. był wybrany przez Boga, by znajdował się w specjalnym do Niego synowskim stosunku (albowiemem go sobie obrał za syna, a Ja mu będę za ojca), a Bóg obiecał utrzymać J. w jego urzędzie aż do wypełnienia go (umocnię ... na wieki; w. 7), o ile J. będzie wierny (stateczny) w wypełnianiu poleceń (przykazań) i doktryn (sądów) tak jak i wtedy (jako i dziś).

(30) Następnie słowem i czynem zachęcał uroczyście wodzów, że będąc na widoku całego Kościoła i słyszani przez Boga, jak to widać w Strażnicach itd., powinni studiować i praktykować Prawdę (przed obliczem wszystkiego Izraela ... gdzie słyszy Bóg nasz ... strzeżcie a szukajcie rozkazań Pana; w. 8) aby mogli utrzymywać Prawdę i jej Ducha, jak również przekazać je tym, których pozyskają (abyście osiedli ziemię dobrą... dziedzictwo synom swoim ... na wieki). Słowem, pismem i przykładem wzywał on J., by czcił swego Boga (synu mój, znaj Boga, ojca twojego; w. 9), zalecając mu, by służył Panu sercem oddanym i mocnym postanowieniem (służ ... sercem... umysłem) jako temu, który doświadcza serce i umysł (wszystkie serca przegląda Pan i wszystkie zamysły nasze), zapewniając go, że jeśli będzie całkowicie oddany Bogu (jeśli go szukać będziesz) Bóg odpowie mu (znajdziesz go), lecz ostrzegając, że gdyby okazał się mu niewierny (jeśli go opuścisz) Bóg go odrzuci aby więcej nie był Jego wykonawcą i nauczycielem (odrzuci cię). Dlatego też zachęcał go, by był bardzo ostrożny, skoro został wybrany przez Boga do czynienia tego, co okazało się budowaniem świątyni Epifanii (obaczże ... iż cię Pan wybrał abyś zbudował dom świątnicy; w. 10), zalecając mu, by czynił to energicznie (zmacniajże się a wykonaj to). Poprzez swe pisma przede wszystkim brat R. dał J. zrozumienie: (1) poświęcenia (wizerunek przysionków; w. 11), (2) jego zarysów - śmierci względem siebie i świata, a ożywienia dla Boga (gmachów jego), (3) literatury Prawdy z tym związanej (komór jego), (4) wyższych urzędów doń należących (i sal jego), (5) pozafiguralnej Świątnicy i Świątnicy Najświętszej (wnętrznych pokojów jego), (6) urzędu Bożej sprawiedliwości (domu ubłagalni); a także wszystkich spraw Świątyni, co do których Bóg go oświecił (wizerunek wszystkiego, co był umyślił; w. 12) tzn. (7) tymczasowego i ożywionego usprawiedliwienia (sieni), (8) różnych urzędów różnych braci z trzech grup Lewitów (i o wszystkich gmachach), (9) literatury Prawdy świątyni epifanicznej (dla skarbów domu Bożego) oraz (10) literatury Prawdy zdobytej przez braci wśród walk i przekazanej Kościołowi (skarbów rzeczy świętych).

(31) Po drugie br. R. dał J. zrozumienie służby (1) wybitnych sług Bożych (poczty kapłańskie; w. 13) i (2) podległych sług Bożych (Lewitów), a także (3) całej pracy Kościoła (wszystkiej pracy... domu) oraz (4) wszystkich doktrynalnych, zbijających, naprawiających i etycznych nauk świątyni Epifanii (naczynia... domu). Dał mu on opisowe (wagę; w. 14) zrozumienie (5) Boskich spraw odnoszących się do świątyni (złota... na naczynia złote) i do każdej odpowiedniej jej części (naczynia ku usłudze; (6) rzeczy Prawdy odnoszących się do każdej odpowiedniej części tejże świątyni (naczynia srebrne); i (7) każdej pracy tej świątyni (ku wszelakiej usłudze); opisowe zrozumienie (8) Kościoła oświecającego braci, jako rzecz Boską (świeczniki [dziesięć ramion jednego świecznika] złote; w. 15) jak również (9) o urzędzie Kościoła jako Boskiego oświeciciela braci (lampy złote) stosownie do każdego okresu Kościoła Epifanii (każdego świecznika - ramię jego) i jego funkcji oświecania (lampy jego). Następnie dał mu on opisowe zrozumienie (10) Prawdy na temat całego Kościoła Epifanii, jako oświeciciela braci (świeczniki ze srebra) a także (11) każdego z jego dziesięciu okresów (wagi... świecznika) i (12) urzędu każdego okresu (lamp jego) zależnie od urzędu każdego okresu; dał on również opisowe zrozumienie (13) tych zarysów Kościoła, które charakteryzują go, jako karmiącego braci chlebem żywota, by ich rozwinąć w każdym dobrym słowie i uczynku w dziesięciu okresach Kościoła Epifanii (złota na stoły... na każdy stół... srebra na stoły; w. 16); (14) zrozumienie Boskiej (szczerego złota; w. 17) i (15) Prawdy składającej się z naprawy (widełki), zbijań (czasze), doktryn (kadzielnice - w ang. kubki) oraz etyki (kociołki - w ang. miednice), które należą do każdego z czterech sposobów użycia Słowa Bożego (na czaszę... na każdą czaszę). Było to dalej opisowe zrozumienie (16) Kościoła pocieszającego, wzmacniającego, ostrzegającego i poprawiającego poświęcające się Kapłaństwo wśród ognistych prób (ołtarz do kadzenia; w. 18) oraz (17) planu Bożej organizacji i koordynacji Jego mocy i miłości (złota... ku wystawieniu woza Cherubinów) przyczyniających się do wykonania planu Bożego (rozciągnionemi skrzydłami), a jednocześnie współdziałających w harmonii z Bożą sprawiedliwością (okrywali skrzynię). Brat R. nie wziął na siebie zaszczytu stworzenia planu świątyni Epifanii, lecz przypisał go Bogu, jako dar dla Niego (to wszystko... z ręki Pańskiej... abym zrozumiał; w. 19) z samej Biblii (jako co urobić miano).

(32) Brat R. zachęcał J. ustnie i na piśmie by był on pełen odwagi, siły i energii (wzmacniaj się... czyń to; w. 20) i by nie poddawał się lękowi lub zniechęceniu (nie bój się, ani się lękaj) zapewniając go, że Bóg, który bez wątpienia da mu konieczną pomoc i nie opuści go w bezsilności (Bóg mój... nie opuści cię), będzie go podtrzymywał aż do wypełnienia całkowitej pracy związanej ze świątynią Epifanii (aż dokończysz wszystkiej roboty służby domu Pańskiego). Zapewnił on też J., że różnorodne służby wybitnych i podległych sług świątyni Epifanii będą mu pomocne w jego pracy (poczty kapłanów i Lewitów... będą z tobą; w. 21) i że każdy z poświęconych będzie pełnił dla niego odpowiednią służbę (każdy ochotny i roztropny przy wszelkiej posłudze) oraz, że w pracy tej wodzowie i wszyscy pozafiguralni Izraelici znajdą się pod jego wykonawczą władzą (książęta i wszystek lud stanął na każde rozkazanie twoje). Następnie przez swe nauki i odpowiednie przygotowania do pracy J., brat R. podał swe zarządzenia dla pozafiguralnego Izraela, a w szczególności łączące się z drugim uderzeniem Jordanu. Powiedział on braciom (do wszystkiego zgromadzenia; 1 Kron. 29:1), że Bóg wybrał J. jako jedynego kapłańskiego wykonawcę (Salomona... jedynego... obrał Bóg) pomimo braku jego dojrzałości i słabości (młodzieńczyka małego) zważywszy ogrom jego pracy (wielka sprawa), ponieważ świątynia Epifanii nie jest dla człowieka, lecz dla Boga (nie człowiekowi pałac ten, ale Panu Bogu będzie). Przez swe ustne i pisemne nauki a także przez swe czyny brat R. powiedział braciom, że przygotował z całą swa mocą pod świątynię Epifanii (według najwyższego przemożenia mego nagotowałem na dom Boga; w. 2) Boskie rzeczy dla Boskich rzeczy (złota na naczynia złote), rzeczy Prawdy dla rzeczy Prawdy (srebra... na srebrne), rzeczy usprawiedliwienia dla rzeczy usprawiedliwienia (miedzi... na miedziane), mocnych spójni dla rzeczy wymagających tego (żelaza... na żelazne), zdolne do zepsucia rzeczy ludzkie dla zdolnych do zepsucia rzeczy ludzkich (drzewa na drewniane), Prawdy o dwóch wielkich przymierzach (kamienia onychynowego) i Prawdy o dwunastu głównych łaskach (kamienia karbunkułowego o rozlicznych kolorach - wg. przekładu ang.) oraz o wszystkich innych łaskach (wszelakiego kamienia drogiego) i o świętych (kamienia marmurowego) pod dostatkiem.

(33) W dalszym ciągu przez swą działalność powiedział on braciom, że z miłości do Kościoła poświęcił swe wszystkie ludzkie rzeczy (z chęci mojej ku domowi Boga... które mam: w. 3), przystosowując je do Boskiego użycia i użycia dla Prawdy (złoto i srebro), dla świątyni Epifanii (domu) i że jeszcze ponadto przygotował, jako oficjalny wykonawca i wojownik Pana (oprócz tego, com przygotował na dom świątnicy). Te rzeczy składały się z Boskich Prawd (złota... srebra; w. 4), które on oczyścił od utratników koron i usprawiedliwionych pisarzy nominalnego Kościola (Ofir) w zupełności (trzy tysiące talentów... siedem tysięcy talentów; 3000+7000=10000 - wielokrotność dziesięciu - zupełność natur niższych od natury Boskiej), dzięki którym to władzom Prawda i jej zarządzenia świątyni zostaną wzmocnione i upiększone (na okrycie ścian gmachów). Boskie rzeczy dla Boskich rzeczy (złota na naczynia złote; w. 5), rzeczy Prawdy dla rzeczy Prawdy (srebra... na srebrne) dałem aby mogły być wypracowane przez Jezusa i członka gwiazdy czynnego w dziele Epifanii (roboty rąk rzemieślniczych). Następnie br. R. wzywał wszystkich, którzy chcieli ofiarować swe usługi dla świątyni, a wezwanie to było połączone z zachętą poddania wszystkiego w nas co ludzkie przyszłemu uderzeniu Jordanu, tzn. wtórremu uderzeniu (dobrowolnie ofiarować). Na wezwanie to chętnie odpowiedzieli przede wszystkim wodzowie (dobrowolnie ofiarowali przedniejsi z domów i przedniejsi z pokoleń Izraelskich i pułkownicy, i rotmistrze, i przełożeni nad robotą królewską; w. 6). Oni ofiarowywali dary odpowiednie dla natur niższych od Boskiej (pięć tysięcy... dziesięć tysięcy... dziesięć tysięcy... osiemnaście tysięcy... sto tysięcy - wszystko wielokrotności dziesięciu; w. 7) dla Boskiej (złota) Prawdy (srebra), usprawiedliwionych (miedzi) oraz silnych spójni (żelaza). Ci, którzy posiadali artykuły Prawdy lub rozprawy o łaskach oddali je do dyspozycji świątyni Epifanii (drogie kamienie... do skarbu domu Pańskiego; w. 8) pod opiekę strażników literatury Prawdy (Jehijela; por. z 26:21, 22) Nie tylko wodzowie, ale reszta ludu Bożego dała na służbę świątyni Epifanii wszystko co posiadała dobrowolnie; zaznaczyła zaś to odpowiadając na rzeczy przedstawione w Z '16,141, par. 1-7 (weselił się lud... że ochotnie ofiarowali; w. 9), dając wszystko z najlepszą intencją Bogu (sercem doskonałym... Panu). Z tego powodu brat R. był bardzo zadowolony (Dawid weselił się weselem wielkim).

(34) Swoim czynem i swoją nauką brat R. składał hołd Bogu w obliczu całego ludu Bożego (błogosławił Dawid Panu... przed obliczem... zgromadzenia; w. 10), chcąc by Bóg jako Ojciec duchowego Izraela był wciąż chwalony (błogosławionyś ty Panie... na wieki), uznając Jego majestat (wielmożność; w. 11), potęgę (moc), chwałę (sława), tryumf (zwycięstwo), wielkość (majestat), uznając, że wszechświat i jego zawartość do Niego należy (wszystko twoje jest), że władza rządzenia do Niego należy (królestwo) i że supremacja Jemu się należy (a tyś jest wywyższony nad wszelką zwierzchność), że duchowe bogactwo i przywileje od Niego pochodzą (bogactwa... od ciebie są; w. 12), że jest On najwyższym królem (panujesz nad wszystkimi) mając siłę i potęgę (moc i siła) i że On tylko może dać wszystkim wielkość (wywyższyć) i siłę (utwierdzić wszystko). Dlatego też, wyrażając swe własne uczucia i uczucia innych, odczuwał on wdzięczność dla Boga i chwalił Go za Jego doskonały charakter (wyznajemy cię, a chwalimy imię sławy twojej; w. 13). Wyznawał on, że ani on sam ani bracia nie zasługiwali na prawo składania ofiar tak obficie, jak to czynili (albowiem cóżem ja i co jest lud mój... dobrowolnie ofiarować; w. 14). Skoro Bóg jest źródłem wszystkich rzeczy ofiarowanych (od ciebie... wszystko),a oni ofiarowywali z rzeczy należących do Niego (z rąk twoich wziąwszy daliśmy tobie) wszyscy z nich byli bowiem przychodniami i pielgrzymami, gdy chodzi o sprawy Pańskie podobnie jak i poprzednie pokolenia ludu Bożego były tylko pielgrzymami i przychodniami (pielgrzymami... ojcowie nasi; w. 15), słabymi i krótko żyjącymi (dni nasze na ziemi jako cień). Dalej wyznawał on z pokorą, że Bóg jest źródłem wszystkich ofiar przygotowanych przez niego dla świątyni Epifanii na chwałę Bożą (wszystek dostatek... zgotowali... domu... imieniowi.:. z ręki twojej; w. 16). Wyznawał on, że Bóg wypróbowuje serca swego ludu i kocha szczerość (kochasz się w szczerości serca mego; w. 17). Zapewniał przy tym, że ofiary swe przyniósł on prawdziwym i szczerym sercem oraz wyrażał swą radość z powodu ofiar braci (ofiarował... lud twój... z ochotą ofiarujący). Następnie błagał on Boga, który uczynił przymierze ze sobą, w swoim przymiocie miłości (Boże Abrahama; w. 18) z Jezusem (Izaaka) oraz duchowym Izraelem (Izraela), poprzednikami obecnego ludu Bożego (ojców naszych), aby zawsze utrzymywał te myśli w Swym obecnym ludzie i skierował je do serca ku Sobie (zachowajże... tę chęć i umysł serca ludu twego). Modlił się on specjalnie za J., by całym sercem przestrzegał przykazań Bożych (Salomonowi... daj serce doskonałe; w. 19) aby żył zgodnie z odpowiednimi pozafigurami (świadectwami) a także by trzymał się doktryn (ustaw) i wszystkiego, co należy do rzeczywistej budowy świątyni Epifanii, której budowę sam przygotował (czynił wszystko, i aby zbudował dom, dla któregom potrzeby zgotował).

(35) Brat R. wzywał wszystkich braci, by chwalili Boga (błogosławcież... Bogu waszemu; w. 20). Wszyscy też przez czyn i słowo czynili to (błogosławili), błogosławiąc Bogu pozafiguralnego Abrahama, Izaaka i Jakuba (ojców). Pokornie (nachyliwszy się) oddawali oni poświęcone usługi Bogu i bratu R. (pokłonili się Panu i królowi). Z radością, żarliwością poświęcali oni, z oznakami przyjęcia przez Boga ofiar (ofiarowali... całopalenia Panu; w. 21) w okresie następującym po tym czasie, na zasadzie zasługi Jezusa (woły) czyniącej godną przyjęcia (barany) ofiarę z ich ludzkiej natury (baranki) wraz z naukami prostszych spraw Słowa Bożego (z mokremi ofiarami), czyniąc ofiary z rzeczy mniej niż Boskich (tysiąc... tysiąc... tysiąc; 1000 jest wielokrotnością 10), a wszystkie te ofiary czynione były obficie z korzyścią dla ludu Bożego (ofiar wielkie mnóstwo, ze wszystkiego Izraela). Z wielką radością ucztowali bracia w Prawdzie podczas ostatniej połowy roku życia brata R., jak na to wskazują Strażnice, liczne konwencje, podróże pielgrzymskie i specjalne zebrania (jedli... z weselem wielkim; w. 22). Przed studiowaniem reszty rozdziału 29 z 1 Kroniki należy najpierw studiować 1 Ks. Królewską roz. 1, ponieważ większość z tej księgi została wypełniona, nim wypełniona była reszta 1 Kron. 29. Ostatnie półtora roku życia brata R. zaznaczyło się stopniowym osłabieniem jego silnych władz umysłowych. Jego pamięć uprzednio tak świetna, czasami zawodziła go do tego stopnia, iż niekiedy miał trudności z przypomnieniem sobie tekstów Pisma Świętego itd.; co więcej, jego zdolność rozumowania traciła swą bystrość a to np. sprawiło, że niekiedy podawał w wątpliwość 40 lat jako czas żęcia. Zaczął on słabnąć pod tym względem około roku 1915, a nawet jego wesołe i przyjacielskie usposobienie także zaczęto się zmieniać (król Dawid zestarzał się i zaszedł w lata; 1 Król. 1:1), zaś przypominanie mu o jego dawnych siłach umysłowych nie przywróciło mu uprzedniej siły umysłu (odziewano szatami, przecie się zagrzać nie mógł). W związku z tym niektórzy bracia, wiedząc, że jako szafarz z przypowieści o groszu miał on dać grosz symbolizujący przywilej uderzenia Jordanu, zachęcali go, by wziął on na siebie władzę wydania symbolicznego grosza (szukali... panienki... któraby stawała i opatrowała go... sypiając na łonie jego; w. 2) uważając, iż wykonanie tej władzy ożywi jego słabnące siły umysłowe (żeby zagrzewała króla). Spośród nowych władz, tj. pracy pasterskiej, pracy z Fotodramą Stworzenia itd. (panienki... po wszystkich granicach Izraela; w. 3) uważali oni, że największą możliwość w kierunku ożywienia jego działalności umysłowej przedstawiała władza rozdawania symbolicznego grosza (Abisag - znaczy ojciec błądzenia - aluzja do pomyłki polegającej na utożsamieniu pierwszego i drugiego uderzenia Jordanu; Sunamitka - dwa miejsca spoczynku - aluzja do dwóch uderzeń Jordanu). Przynieśli oni mu tę władzę, by ją wykonywał (przywiedli ją do króla). Była to piękna władza (piękna; w. 4) i służyła do rozradowania i służby bratu R. (opatrowała króla... służyła); lecz on nie wykazywał jej głębszej znajomości, jak można to zauważyć w tym, iż nie widział różnicy pomiędzy rozdawaniem grosza po raz pierwszy a po raz drugi (król jej nie uznał).

(36) Wiadomym było w roku 1916 niektórym przełożonym braciom, że br. R. był zbyt chory, by mógł żyć długo. Do braci tych należał J.F.R. (Adonijasz - Jehowa jest mym panem - aluzja do przywiązywania przez niego dużego znaczenia do imienia Jehowy, jak by to było wszystkim w Bogu; Haggita - lubujący się w ucztach - aluzja do lubowania się przez J.F.R. w ucztach, jak np. gdy on, C.J. Woodworth, A.H. MacMillan i inni obchodzili jego zwycięstwo w debacie w Los Angeles w 1915 r. wydając wieczerzę z winem; w. 5), który nawet przed śmiercią brata R. chciał zostać jego następcą (wynosił się, mówiąc: ja będę królował). Przygotował w tym celu środki i pomocników, którzy by ogłosili jego przyszłe wywyższenie (nasprawiał sobie wozów i jezdnych i... mężów). Brat R. nie powstrzymywał go w tej ambicji (nie gromił go [dosłownie nie powstrzymywał] przecz żeś to uczynił: w. 6). Miał on wiele pociągających władz (był bardzo pięknej urody). Miało to miejsce w czasie żęcia na początku przesiewania w latach 1908-11, gdv zaczął on wybijać się jako ważna osobistość (którego porodziła Haggita po Absalomie). Dał on niektórym kontrowersyjnym pielgrzymom do zrozumienia przez czyn i słowo a w szczególności A.H. MacMillanowi, C.J. Woodworthowi, W.E. Van Amburghowi itd., w czym pokazała się jego ambicja (miał zmowę z Joabem - Jehowa jest ojcem: w. 7), a oni i inni jako wybitni wodzowie utratnicy koron (Abijatar - ojciec obfitości) stali się jego zwolennikami, podtrzymującymi tę ambicję (pomagali). Lecz wybitni bracia, tj. Kapłani zatrzymujący korony, pisarze kontrowersyjni i pielgrzymi (Sadok... Banajas... Natan; w. 8) i niektórzy członkowie Zarządu Towarzystwa (Semej - moja sława) oraz członkowie Zarządu Kazalnicy Ludowej (Rehy - przyjacielski), a także inni wpływowi bracia oddani bratu R. nie popierali ambicji J.F.R. (nie przestawali z Adonijaszem). Należy przy tym zauważyć, że wkrótce po debacie J.F.R. w Los Angeles on i powyżej wzmiankowani jego zwolennicy rozpoczęli postępowanie opisane w w. 5-7. Była w nim pycha i karierowiczostwo, które sprawiły, że pozafigury wymienionych w w. 8 stały się nieufne względem niego i nie popierały go. On wykonywał służbę Prawdy na różne nadzwyczajne sposoby, rozpoczynając od publikacji pod nazwą "Bitwa w Kościelnych Niebiosach" w Los Angeles, które były jego debatą (nabił... owiec; w. 9), postępując w sposób subtelnie przebiegły, by uzyskać przedmiot swej ambicji (kamień Zohelet - wąż) pozornie, by oczyścić swe postępowanie (Rogiel - źródło folusznika), w ten sposób przeciągając większość wybitnych pielgrzymów i niektórych kontrowersjonistów Prawdy (synów królewskich... mężów z Juda na swoją stronę). Jednak pielgrzymi zatrzymujący korony, kontrowersjoniści, wpływowi bracia i J. (Natan... Salomon...; w. 10) nie poszli za nimi. Nie pociągnął on ich za swym planem (nie wezwał).

(37) Zatrzymujący korony pielgrzymi, zdając sobie sprawę z wad i słabości charakteru J.F.R., zastanawiali się nad charakterem wymaganym przez Przymierze Sary (mówili do Betsaby - córka przysięgi - aluzja do przysięgi wiążącej to Przymierze; w. 11), potępiając postępowanie J.F.R. pełne pobłażliwości względem siebie samego, swojej dumy i działalności (nie słyszałaś... iż króluje... syn Haggity), o której nie wiedział brat R. (nie wie o tym). Postanowili oni wzbudzić owe obietnice w sobie samych i w innych, by działać w samoobronie i obronie J. (radę... zachowasz zdrowie twoje... Salomona; w. 12) a zwracając uwagę na Przymierze Sary i związane z nim wymagania charakteru, wskazujące J., a także zadania, jakie wiążą się z opieką nad pracą Epifanii, a do których J.F.R. nie posiadał kwalifikacji charakteru, przypominając jednocześnie bratu R., że te działania dawały uroczyste gwarancje wobec Przymierza, iż J. syn tego Przymierza będzie miał zleconą opiekę nad pracą Epifanii (izaliś ty nie przysięgł... mówiąc... syn twój będzie królował po tobie; w. 13). Dlaczegoż więc J.F.R. uzurpuje sobie królewskie uprawnienia (dlaczego króluje)? Owi zatrzymujący korony pielgrzymi dodawali wpływu do sugestii, że Przymierze w nich przemówi do przekonania brata R. (ty będziesz mówiła... ja... dopełnię słów twoich; w. 14). Przymierze to w nich przedstawiło całą sprawę bratu R. w lecie 1916, gdy ten powoli umierał (pokój... zestarzał; w. 15) przygotowując się do drugiego uderzenia Jordanu i przeprowadzając pierwsze jego uderzenie (Abisag... posługiwała królowi). Przymierze w swych sługach zbliżyło się do niego z szacunkiem (pokłoniła się... królowi; w. 16), a br. R. zapytał je przez nich, czego ono chce (czego chcesz). Wtedy Przymierze w nich powtórzyło (w. 17-19) to, co było podane, powyżej jako pozafigury w. 9, 10, 13. Przez czyn powiedziało ono bratu R. przez nich, że Kościół czeka aby okazał on, kto ma doglądać pracy Pańskiej po nim (oczy wszystkiego Izraela... oznajmił... na stolicy po tobie; w. 20) i że to powinno być uczynione, aby Przymierze w swych sługach włączając w to J. nie było traktowane, jako zło czyniące (grzesznicy; w. 21).

(38) Wtedy zatrzymujący korony pielgrzymi dodali swe własne poglądy (przyszedł Natan; w. 22), a będąc oznajmieni (Natan; w. 23) przyszli przedstawiając siebie samych z wielkim szacunkiem bratu R. (pokłonił się królowi twarzą do ziemi). Zapytywali oni, czy brat R. słowem lub czynem wskazał, że J.F.R. ma po nim doglądać pracy Pańskiej (rzekł Adonijasz... usiądzie na stolicy mojej; w. 24). Wtedy przedstawili oni (w. 25, 26) to co było podane powyżej jako pozafigury w. 9, 10. Przez słowo i czyn zapytywali oni, czy brat R. polecił czynić te rzeczy (stała się rzecz... króla; w. 27) i czy polecił to, nie mówiąc o tym wiernym pielgrzymom (nie oznajmiłeś słudze), kto ma doglądać pracy Pańskiej po jego śmierci (po nim). Brat R. przywołał w myśli Przymierze Sary w jego wymogach charakteru (zawołajcie do mnie Betsaby; w. 28), które przyszło przed jego myśl jako przedmiot rozwagi (przyszedłszy... stanęła). Zważywszy te wymogi charakteru brat R. dał uroczyste zapewnienie (przysiągł... jako żywy Pan... z każdego ucisku; w. 29) jako powtórzenie uroczystego przyrzeczenia, że zbadanie przezeń sprawy wysłania J. do Wielkiej Brytanii, spowodowało iż poddał się Przymierzu z powodu jego zasad, potwierdzając nominację J. (Salomon... królować będzie; w. 30), aby ten opanował sytuację brytyjską; a to było początkiem doglądania przez J. pracy Epifanii (tak dziś uczynię) pod kierunkiem Jezusa. To potwierdzenie znalazło swój szczyt w nocy 21 października 1916 r., gdy brat R. powiedział J., że poleca mu załatwić sprawy w londyńskim Bethel oraz Przybytku, odnośnie których szczegóły obiecał podać J. w Brooklynie między 6 a 11 listopada. Przymierze w swych sługach z wielkim szacunkiem przyjęło to zapewnienie (ukłoniła się królowi; w. 31) i błogosławiło mu (niech żyje).

(39) Oznajmiając w Strażnicy z 1 listopada 1916 r. o podróży J., brat R. wezwał do siebie wodzów kapłańskich zatrzymujących korony (zawołajcie... Sadoka; w. 32), pielgrzymów (Natana) i kontrowersjonistów (Banajasa), którzy przybyli. Polecił on im przez czyn, by wzięli jego zwolenników i uczynili ich zwolennikami J. (weźmijcie... sługi; w. 33) oraz by spowodowali, ażeby J. wykonywał część wykonawczej i nauczycielskiej władzy brata R., co było wprowadzone w życie przez to, iż Zarząd dał J. upoważnienie do wykonywania wykonawczej i nauczycielskiej władzy wszędzie, gdzie się on udał poza Ameryką (mulica moja) i że czynił to w zgodzie z Prawdą (Gihon, strumień, źródło). Również przez czyn polecił on, by wodzowie zatrzymujący korony jako kapłani i pielgrzymi pouczali o tych rzeczach w związku z J. (pomaże Sadok kapłan... za króla; w. 34) i ogłaszali o tym, wyrażając dobre życzenia (zatrąbicie... król). Przez akt również żądał on, by popierali J. (pójdziecie za nim; w. 35) w jego urzędowaniu (siądzie... będzie królował). Takie było prawdziwe znaczenie naznaczenia J. przez br. R. do europejskiej podróży (rozkazał... aby był wodzem). Kontrowersjoniści zatrzymujący korony przyjęli to w czynie (Banajas... mówiąc: Amen; w. 36) i modlili się o Boskie potwierdzenie tego aktu (niech to stwierdzi Bóg) oraz życzyli J. Bożego poparcia, takiego jakie miał brat R. (jako był... tak niech będzie; w. 37), a nawet w przesadnych uczuciach zaszli tak daleko, że życzyli by jego wykonawcza i nauczycielska władza była większa od władzy brata R. (niechaj wywyższy stolicę jego nad stolicę Dawida). Tak jak zostało polecone (w. 33, 34) tak wraz ze strażą brata R. czynili bracia (w. 38, 39; 1 Kron. 29:22). Oni ogólnie zgadzali się z wyznaczeniem J. do podróży europejskiej (szedł wszystek lud za nim; w. 40), a zaczynając rozumieć jej znaczenie, głosili o tym z radością (lud grał na piszczałkach... weseląc się), czyniąc rozłam w społecznej organizacji, stworzonej przez rewolucjonistów (rozłam ziemi). W Oakland, Md. dnia 30 października 1916 r. po południu J.F.R. przy okazji spotkania z J. wyraził się, że pragnąłby mieć to naznaczenie do podróży europejskiej, które posiadał J., ma się rozumieć ze wszystkimi tego konsekwencjami, choć tego nie wyraził lecz pragnął, jak dowiodło tego jego dalsze postępowanie i historia Adonijasza. Był to początek jego poddawania się J., które następowało stopniowo, gdyż wydarzenia z 1 Król. 1:1-37; 2:1-9 nastąpiły przed wydarzeniami z 1 Kron. 29: od środka w. 22 wzwyż do w. 30 i 1 Król. 1:38-53. Jego poddawanie się J. nie było poddawaniem jego władzy wykonawczej w Towarzystwie, czego on nie uczynił ani też czego J. nie chciał, lecz poddaniem się J. jako Posłannikowi Epifanii.

(40) Pozafiguralnym ucztowaniem z w. 9,25,41 było zadowolenie i przyjemność związane z planem uczynienia J.F.R. następcą brata R. w połączeniu z uciechą spowodowaną ukazaniem się w druku debaty w Los Angeles oraz broszurki pt. "Bitwa w Kościelnych Niebiosach". Ta uciecha jednak stopniowo się zmniejszała, gdy ucztujący zaczynali rozumieć prawdziwe znaczenie europejskiej podróży J. bez wątpienia było to bowiem jedno z najważniejszych ostatecznych przygotowań brata J. do pracy, nawet, jeśli nie bierze się pod uwagę wszystkich konsekwencji tej podróży. Na początku nie było to wcale zrozumiane (Adonijasz... wezwani... cóż to za krzyk; w. 41). A.M. MacMillan kapłański wódz tracący koronę wówczas się pojawił (Jonatan, Jehowa daje... syn kapłana; w. 42). J.F.R. powitał go z radością jako swego sojusznika (Wnijdź... mąż stateczny... powiesz nam co dobrego). Wiedząc, że brat R. postanowił by J. pokierował sprawami londyńskiego Bethel i Przybytku, A.H.M. opowiadał to co wiedział, nie zdając sobie sprawy z pełnych konsekwencji tego (Salomona królem; w. 43), a także mówił to (w. 44-47) co było spełnione w pozafigurze z polecenia w w. 33-35 i co było powiedziane w spełnieniu w. 37-40. Oświadczył on także, że brat R. przyjął te dobre życzenia (pokłonił się król na łożu swem; w. 47) i chwalił Pana, że pozwolił mu widzieć to, iż wybranym był J. jako ten, który wiernie wykona pracę Epifanii (błogosławiony... Bóg... dał... siedzącego... na stolicy mojej... patrzą oczy moje; w. 48). Gdy stopniowo skutki i znaczenie zarządzeń brata R. stawały się jasne biesiadującym na symbolicznej uczcie Rutherforda, ogarniało ich przerażenie i starali się odsunąć od przedsięwzięcia uczynienia J.F.R. wykonawcą dzieła Epifanii, ponieważ to wskazywało na postępowanie z Kozłem Azazela a każdy dbał o siebie (zlękli się... i poszli każdy w drogę swoją; w. 49).

(41) J.F.R. bojąc się J. szukał schronienia (Adonijasz... bojąc się... uchwycił się rogów ołtarza; w. 50), co było przyznaniem, że J. miał wykonawczą władzę nad pracą gdziekolwiek by się nie udał, a przyznał to J.F.R., gdy głosował w Wydziale za wprowadzeniem w życie planu J. w dniu 2 listopada i gdy zgodził się 7 listopada przyjąć miejsce w komisji wykonawczej, zajmującej się urządzeniem podróży europejskiej J. oraz gdy przygotował dlań listy uwierzytelniające w dniu 10 listopada 1916 r., a pięć dni później J. otrzymał swe paszporty z Waszyngtonu co dowodzi, że nieprawdziwym było twierdzenie, iż listy uwierzytelniające były mu dane tylko dla uzyskania paszportów, chociaż list nominujący go z dnia 1 listopada był mu w tym celu dany. Należy zauważyć raz jeszcze, że J.F.R. działając tym trojakim sposobem sam przez swe czyny częściowo przyznał, że błądził w swej ambicji, by kierować Pańską pracą kapłańską. J. dowiedział się o sytuacji J.F.R., choć nie zdawał sobie całkowicie sprawy z jej znaczenia (oznajmiono Salomonowi... Adonijasz uchwycił się rogów ołtarza; w. 51) a także dowiedział się o tym. że J.F.R. pragnął uroczystego zapewnienia co do bezpieczeństwa braterskiej społeczności (przysięże król... nie zabije sługi mieczem). J. dał to zapewnienie warunkowo, jeżeli J.F.R. będzie godnie postępował (jeśli będzie mężem statecznym; w. 52) zastrzegając się, że gdyby tak nie postępował, to zerwie z nim braterską społeczność (jeśli... co złego... umrze). Ta obietnica i to ostrzeżenie ze strony J. miały miejsce 3 listopada, kiedy powiedział on J.F.R., odpowiadając na jego pytanie, że pewien brat otrzyma polecenie czuwania nad pracą Pańską i ostrzegł go przed sięganiem po tę władzę. To ostrzeżenie było też powtórzone między innymi wtedy, kiedy J. obiecał popierać go jako prezydenta Towarzystwa tak długo, jak długo będzie on przestrzegał nauk i zarządzeń br. R. To ostrzeżenie J. stałoby się szczególnie aktualne, gdyby J. protestował przeciw wtrącaniu się J.F.R. w jego brytyjską pracę. Zapewnienia te dały J.F.R. spokój i przez jakiś czas pracował on w harmonii z wykonawczymi aktami J. w Wielkiej Brytanii (ołtarza... ukłonił się). J. wtedy polecił mu by wykonywał pracę jako prezydent Towarzystwa (do domu swego).

(42) Epizod z 1 Król 2:1-11 miał miejsce w figurze i pozafigurze wg. w. 12 przed większością wydarzeń z 1 Król. 1:41-53. Pod koniec swego życia (przybliżał się czas śmierci...; 1 Król. 2:1) brat R. przez akt wskazywał na to, że niedługo umrze, dając J. zachęty w obliczu zbliżającej się śmierci słowem i czynem (ja idę w drogę; w. 2), aby był silny, wierny i odważny w swym urzędzie (bądź mężem... zachowaj ustawy Pana; w. 3) i wiernie przestrzegał naprawiających (wyroków), etycznych (przykazań), doktrynalnych (sądów) i typowych (świadectw) nauk Pańskich (jako napisano w zakonie), aby powodziło mu się w czynach (abyć się szczęściło wszystko) i przedsięwzięciach (ze wszystkim, do czego się obrócisz). W ten sposób wypełni się Słowo Boże względem brata R. (utwierdził Pan słowo swoje; w. 4), że Bóg mu da wiernego syna, by doglądał pracy Pańskiej oraz jej wypełnienia (jeśli będą strzec... w prawdzie... serca... duszy... nie będzie wytracony... z stolicy izraelskiej). Specjalnie zaś w Dallas dnia 21 października ostrzegł on przeciw złym kontrowersyjnym wodzom w ogóle, a szczególnie przeciw kierownikom brytyjskim (Joab; w. 5), którzy źle traktowali go i ze złą intencją pozbawili braterskiej społeczności dwie inne grupy bez winy wodzów (co uczynił... Abnerowi... Amazie... wylał krew... czasu pokoju) w ten sposób brudząc swą służbę i swe postępowanie (krwią pas rycerski... nogach). Wskazywał on, że J. powinien postąpić względem nich zgodnie z mądrością daną mu przez Pana w zwalczaniu ich (uczynisz według mądrości... do grobu). J. wiernie wykonywał to zwalczając takich ludzi w okresie Epifanii. Przez słowo i czyn brat R. zachęcał J. by karmił Prawdą tych, którzy w przesiewaniu 1908-1911 podtrzymywali go (nad synami Barsylai... jadają... przyszli do mnie... Absalomem w. 7). Podobnie przez czyn i słowo nakazywał on J. nie traktować jako niewinnych tych, którzy rzucali na niego oszczerstwa podczas tego przesiewania (Semej... złorzeczył... gdym szedł do Mahanaim; w. 8) pomimo tego, że wyrazili oni później żal, a on obiecał im, iż ich nie odtrąci (zaszedł mi w drogę... przysiągłem... nie... mieczem). Brat R. chciał, by J. bronił go w swych pismach (nie przepuszczaj mu... mądrym... uczynić... sędziwość... do grobu; w. 9). To także J. uczynił zwalczając te oszczerstwa w swych opisach o wspomnianym wyżej przesiewaniu oraz tych, którzy miotali je na brata R. w owym czasie. Brat R. zmarł 31 października 1916 r. (zasnął Dawid; w. 10) i został otoczony pełną czci pamięcią w sferze swojej działalności wykonawczej (w mieście Dawidowym; w. 10). Wykonywał on swój urząd jako wojownik - wykonawca przez lat 40 i 6 miesięcy (2 Sam. 2:11) a mianowicie od 31 maja 1876 r. do 31 października 1916 r., przy czym 7,5 lat we wspólnym stowarzyszeniu się z braćmi, których traktował jako równych sobie (Hebron, przyjaźń; 2 Sam. 2:11; 1 Kron. 29:26, 27) oraz 33 lata jako wyłączna władza w swojej działalności wykonawczej (Jeruzalem). J. nastąpił po nim nie w jego urzędzie "onego Sługi" nad domownikami, ale jako Pański wykonawca na Epifanię, po czasie, gdy brat R. zakończył swe życie pełne mądrej rady (w starości dobrej; 1 Kron. 29:28), pożytecznego żywota (pełen dni), bogactwa wiedzy i łaski (bogactw) oraz wysokiego urzędu (sławy). Życie jego było omówione w różnych pismach i opowiadaniach niektórych sług Prawdy z epoki Filadelfijskiej (zapisane w księgach Samuela; w. 29) jak również omówione przez pielgrzymów zatrzymujących korony (Natana) oraz omówione przez niego i przez J. (Gada). Wszystkie te pisma przedstawiają jego wykonawcze akty (królowanie; w. 30), jego władzę (możność) oraz doświadczenia prawdziwego i nominalnego ludu Bożego (z czasami... za niego... przeszły).

PYTANIA BEREAŃSKIE

(18) Co potem następuje? Co należy zauważyć? Jak nie mieli oni służyć? Podobnie do jakiego przykładu? Jak to jest figurowane? Kogo oni obejmowali? Jak to jest figurowane? Jakie były oddziały w ich porządku? Jakie były im odpowiadające kapłańskie oddziały? Jak to jest figurowane w każdym przypadku?

(19) Co stanowi następną grupę sług świątyni Epifanii? Jak to jest figurowane? Jaka jest ich pierwsza klasa jako pozafiguralnych Korejczyków? Jak to jest figurowane? Ile podróżujących kompanii było wśród nich? Czym była, a czym nie była pierwsza grupa roznosicieli literatury? Jaka była ich najważniejsza praca? Jak to jest figurowane? Jak to jest figurowane? Ile tam było lokalnych kompanii? Podaj przykład! Jak to jest figurowane? Co stanowiło drugą klasę pozafiguralnych Korejczyków? Jak to jest figurowane? Wymień najważniejszych z nich! Jak to jest figurowane? Które z tych kompanii były organizowane przez pierwszą grupę? Jak to jest figurowane w każdym przypadku? Gdzie jeszcze były ich inne kompanie organizowane dzięki pracy siostry Sanford i br. J.? Jak to jest figurowane w każdym przypadku? W ilu jeszcze miejscach była zorganizowana praca pasterska? Jak byli oni częściowo poruszeni? Jak innym sposobem?

(20) Kto stanowił trzecią grupę pozafiguralnych odźwiernych? Jak to jest figurowane? Czym była, a czym nie była pierwsza grupa roznosicieli literatury? Jaka była ich najważniejsza praca? Jak to jest figurowane? Kim były trzy inne rodzaje pracowników względem ich znaczenia? Jak to jest figurowane w każdym przypadku? W ilu i jakich grupach znaleźli się krzewiciele literatury? Jak to jest figurowane?

(21) W skład jakich grup wchodzili pozafiguralni odźwierni? Jak to jest figurowane? Co ich wodzowie mieli czynić? Jak to jest figurowane? Komu było dane polecenie pracy? Jak to jest figurowane? Zależnie od czego? Jak to jest figurowane? Gdzie jako całość byli przydzieleni pracownicy Fotodramy Stworzenia? Jak to jest figurowane? Jaka pozycja przypadła ich podróżującym siedmiu kompaniom? Jak to jest figurowane? Pasterskim pracownikom? Jak to jest figurowane? Co należy zauważyć, odnośnie opuszczenia dokonanego powyżej? Dlaczego jest tu wspomniane? Jaka była im dana pozycja? Jak to jest figurowane? Kto jeszcze miał tę pozycję? Jak to jest figurowane? Co było ich specjalną pracą? Jak to jest figurowane? W jakim stopniu rozwoju? Jak to jest figurowane?

(22) Gdzie miało swą pozycję sześć podróżujących kompanii pracowników Fotodramy Stworzenia? Jak to jest figurowane? Siódma kompania? Jak to jest figurowane? Ile i jakie stałe miejsca miały trzy z nich? Jakie prawdo-podobnie miejsce miała inna? Z ilu i z jakich grup składały się grupy pasterskich pracowników? Jak to jest figurowane? Nad czym mieli oni pieczę? Jak to jest figurowane? Jaka była ich pozycja? Jak to jest figurowane? W jakim celu miały one specjalnie pracować? Jak to jest figurowane? Jakie jeszcze dwie grupy były aktywne w tej samej pozycji? Co było wskazane w paragrafach 20-22? Jak to jest figurowane?

(23) Kto budzi naszą uwagę w w. 20-32? Jakie dwie rzeczy pierwsi spośród nich mieli na pieczy? Jak to jest figurowane w każdym przypadku? Komu to przypadło w udziale? Komu specjalnie? Dlaczego? Jak to jest figurowane? Kto stanowił pierwszy pododdział? Jak to jest figurowane? Co oni mieli na pieczy? Jak to jest figurowane? Co na pieczy mieli inni? Jak to jest figurowane? Czym oni, krótko mówiąc, byli? Jak to jest figurowane? Jakie jeszcze były cztery grupy? Jak to jest figurowane w każdym przypadku? Kto był przewodzącą grupą pozafiguralnych Amramitów? Jak to jest figurowane? Co było ich obowiązkiem? Jak to jest figurowane? Co stanowiło drugą grupę pozafiguralnych Amramitów? Jak to jest figurowane? Kto jeszcze tam należał? Jak to jest figurowane? Nad czym mieli pieczę R. H. Hirsh i inni? Jak to jest figurowane? Jakie były pozafiguralne rzeczy poświęcone? Jak to jest figurowane i dowiedzione? Do jakich czterech klas niektórzy z nich należeli? Jak to jest figurowane w każdym przypadku? Pod czyją pieczą znajdowały się te inne, podobne rzeczy? Jak to jest figurowane?

(24) Kto następnie zwraca naszą uwagę? Jak to jest figurowane? Co oni mieli polecone? Jak oni i ich prace są ukazane w figurze? Jakie dwie rzeczy należy zauważyć w związku z w. 30-32? Co należy przypuszczać, gdy chodzi o podwójne użycie słowa "Hebrończycy" w w. 31? Co oznacza wyrażenie "za Jordanem na zachód"? Jaki był obowiązek Hebrończyków w związku z tym? Husyjelczyków? Jak to jest figurowane w każdym przypadku? Na który rok służby brata R. była wyznaczona praca Husyjelczyków? Jak to jest figurowane? Poprzez co i dlaczego? Jak to jest figurowane i dowiedzione? Jaka była ich postawa umysłowa? Jak to jest figurowane? Jakiej potrójnej pracy dozorcami byli oni naznaczeni? Jak to jest figurowane w każdym przypadku i dlaczego?

(25) Co jest opisane w 1 Kron. 27? Z jakich trzech punktów widzenia? Gdzie każdy z nich jest opisany? Do jakiego okresu dotychczas opisani pracownicy należeli? Jak było, jeśli chodzi o opisanych w 1 Kron. 27? Jak to jest dowiedzione trzema sposobami? Kim są główni ojcowie? Jak to jest dowiedzione? Co oni robili? Jak to jest figurowane i dowiedzione? Kto miał każdą łaskę? Jak to jest figurowane? Co posiadał każdy podział w sposób ogólny i w szczególny? Co tu jest uczynione jeśli chodzi o dwanaście łask? Gdzie to jeszcze jest symbolizowane? Kto prowadził pierwszy huf? W jaki sposób? Jak to jest figurowane? Drugi? W jaki sposób? Kto jeszcze był w drugim hufie? Jak oni są figurowani? Trzeci huf? W jaki sposób? Kto jeszcze był w tym hufie? Jak jest on opisany? Jak oni są figurowani? Czwarty huf? W jaki sposób? Jak to jest figurowane? Jaka uwaga jest uczyniona na temat Asaela? Kto, jak się wydaje, zajął miejsce p. Patona? Jak to jest figurowane? Jak oni pracowali? Jak to jest figurowane?

(26) Piąty huf? W jaki sposób? Jak to jest figurowane? Szósty huf? W jaki sposób? Jak to jest figurowane? Siódmy huf? W jaki sposób? Jak to jest figurowane? Ósmy huf? W jaki sposób? Jak to jest figurowane? Dziewiąty huf? W jaki sposób? Jak to jest figurowane? Dziesiąty huf? W jaki sposób? Jak to jest figurowane? Jedenasty huf? W jaki sposób? Jak to jest figurowane? Dwunasty huf? W jaki sposób? Jak to jest figurowane? Jaki wniosek można wyciągnąć na podstawie tych spraw?

(27) Jakie dwa rozważania dowodzą, że w historycznych księgach po księdze Jozuego, kapłani przedstawiają wybitnych a Lewici podległych sług Bożych? Dlaczego? Jaki wniosek można wyciągnąć z tego co do w. 16-22? Jaki jest stosunek dwunastu duchowych pokoleń do dwunastu głównych łask? Jak to jest figurowane? Symbolizowane? Kto stanowił ich wodzów? Jaka jest różnica gdy chodzi o porządek? Ile pokoleń figuruje Manases? Co w tej liście uczyniono z Gadem i Aserem? Co uczyniono, by wyrównać ich liczbę? Gdzie jest o tym mowa? Co jest przez to utrzymane? Jaka klasa jest figurowana przez jedno z trzynastu pokoleń? Kto był pozafigurą Sadoka? Co nie jest tu podane? Dlaczego to jest wystarczające?

(28) Dlaczego w. 23, 24 nie są tu omawiane? Co będziemy następnie studiować? O czym mówią w. 25-31? W. 32-34? Ile wydziałów posiadał główny urząd? Czemu one odpowiadały? Jakie to były wydziały w każdym przypadku? Jak to jest figurowane? Jakimi dziełami one administrowały? Jak to jest figurowane? Jakie trzy rzeczy przedstawiają w. 32, 33 i jak to jest figurowane w każdym przypadku? Kogo przedstawia Joab? Co dowiodło, że obaj Dawidowie byli wielkimi administratorami?

(29) Powodem zwrócenia uwagi jakich czterech klas był brat Russell? Jak to jest figurowane w każdym przypadku? W jakim kierunku? Jak? Jak to jest figurowane? Przez co? Jak to jest figurowane? W jaki sposób on ich nawoływał? Jak to jest figurowane? Co on im powiedział? Jak to jest figurowane? Co było jego celem? Jak to jest figurowane? Co on oświadczył czynami? Jak to jest figurowane? Co Bóg w związku z tym postanowił? Jak to jest figurowane? Jakie trzy klasy Bóg odrzucił od tego urzędu? Jak to jest figurowane w każdym przypadku? Kogo on wybrał na ten urząd? Jak to jest figurowane? Kogo Bóg wybrał spośród wielu pielgrzymów na doglądającego pracę Epifanii? Jak to jest figurowane? Jakimi dwoma sposobami on to powiedział? Kto mu to objawił? Jak to jest figurowane? Jakie dwie rzeczy miał czynić J.? Jak to jest figurowane? Jaki miał być stosunek pomiędzy Bogiem a J.? Jak to jest figurowane? Co Bóg obiecał? Jak to jest figurowane? Pod jakim warunkiem? Pod jakimi trzema względami? Jak to jest figurowane?

(30) Co następnie uczynił brat R.? Jak to jest figurowane? Dlaczego? Jak to jest figurowane? Co on potem uczynił? Jak to jest figurowane? Dlaczego? Jak to jest figurowane? O czym on zapewnił J.? Jak to jest figurowane? Jak go ostrzegał? Jak to jest figurowane? Do czego on zachęcał J.? Do czynienia czego? Jak to jest figurowane? Jakich jedenastu rzeczy zrozumienie dał mu brat R.? Jak to jest figurowane w każdym przypadku?

(31) Po drugie, zrozumienie jakich innych siedemnastu rzeczy dał brat R. Johnsonowi? Komu on nie przypisywał, a komu przypisywał zaszczyt stworzenia całego planu? Jak to jest figurowane? Gdzie to było napisane? Jak to jest figurowane?

(32) Do czego brat R. zachęcał J.? Przez co? Jak to jest figurowane? Przed czym go ostrzegał? Jak to jest figurowane? O czym on zapewnił J.? Jak to jest figurowane? Aż do jakiej pory? Jak to jest figurowane? Jakie jeszcze dwa zapewnienia dał on J.? Jak to jest figurowane w każdym przypadku? Kto będzie pod wykonawczą władzą J. w tej pracy? Jak to jest figurowane? Przez co powiedział on braciom, że J. był jedynym wybranym Boga jako wykonawca? Jak to jest figurowane w swoich dwóch częściach? Pomimo czego? Jak to jest figurowane? Ze względu na co? Jak to jest figurowane? Dlaczego? Jak to jest figurowane? Co on jeszcze powiedział braciom; w jaki sposób? Jak to jest figurowane? Z jakich dziesięciu rzeczy składały się te przygotowania? Jak to jest figurowane w każdym z dziesięciu przypadków? W jaki sposób? Jak to jest figurowane?

(33) Co on dalej powiedział braciom? Jak to jest figurowane? Z czego to się składało? Jak to jest figurowane? Dlaczego? Ukaż figurę! Ponad co? Jak to jest figurowane? Z czego się one składały? Jak to jest figurowane? W jaki sposób? Jak to jest figurowane? Dla jakich użytków? Jak to jest figurowane? Jak one były różnie zastosowane? Jaka jest figura w każdym przypadku? Przez kogo były opracowane? Figura? Co wtedy on uczynił? Figura? Przez kogo była najpierw dana odpowiedź? Figura? Na co były dary pożyteczne? Jak to jest figurowane? Jakich rodzajów? Jak to jest figurowane? Jakie inne rzeczy były dane? Jak to jest figurowane? Pod czyją pieczą? Jak to jest figurowane? Kto jeszcze odpowiedział? Jak to jest figurowane? W jaki sposób? Jak to jest figurowane? Z jakim skutkiem? Jak to jest figurowane?

(34) Co jeszcze uczynił brat R.? Jak to jest figurowane? Pragnąc czego? Jak to jest figurowane? Jakich pięć rzeczy przypisał on Bogu? Jak to jest figurowane w każdym przypadku? Jakie siedem rzeczy on wyznał? Jak to jest figurowane w każdym przypadku? Co on potem uczynił? Jak to jest figurowane? Co on jeszcze wyznał? Jak to jest figurowane? Dlaczego? Jak to jest figurowane w każdym przypadku? Jak on w swej, wypowiedzi określił lud Boży? Jak to jest figurowane? Na czym polega ich słabość? Jak to jest figurowane? Co jeszcze on wyznał? Jak to jest figurowane? Co on uznał? Jak to jest figurowane? O czym zapewnił? Jak to jest figurowane? Kogo i o co on błagał? Jak to jest figurowane? O co on się modlił dla J.? Jak to jest figurowane w każdym przypadku? W jakim celu? Jak to jest figurowane?

(35) Co on wtedy uczynił? Jak to jest figurowane? Jaką miał na to odpowiedź? Jak to jest figurowane? Jakimi sposobami oni to czynili? Jak to jest figurowane w każdym przypadku? Co oni poświęcali? Jak to jest figurowane? Co oni łączyli z tą ofiarą? Jak to jest figurowane w każdym przypadku? W jakim stosunku do Boskiej natury? Jak to jest figurowane? W jaki sposób? Jaka jest figura? Co oni czynili w czasie ostatniego półrocza życia brata R.? Jak? Jak to jest figurowane? Dlaczego pozostawiamy nie dokończone badanie 1 Kron. 29, a zaczynamy studiować 1 ks. Królewską? Czym się zaznaczył ostatni półtoraletni okres życia brata R.? W jakich szczegółach? Jak to jest figurowane? Co nie przywróciło mu jego pierwotnej siły? Jak to jest figurowane? Do czego oni go zachęcali i dlaczego? Jak to jest figurowane? Dlaczego chcieli mu dać tę władzę? Jak to jest figurowane? Jakie nowe władze on wtedy wykonywał? Jak to jest figurowane? Którą z tych władz uważali oni za najbardziej obiecującą? Jak to jest figurowane? Co oni uczynili z tą władzą? Jaka jest figura? Jaką była jedna z jej zalet? Jaka jest figura? Dlaczego została użyta? Jaka jest figura? Czego on nie czynił w stosunku do niej? Z czego to widać? Jak to jest figurowane?

(36) O czym niektórzy wiedzieli w roku 1916? Kto do nich należał? Jak to jest figurowane? Jakie zalety on posiadał i jak wskazuje na to jego typowe imię? Czego on chciał nawet przed śmiercią brata R.? Jak to jest figurowane? W związku z tym do czego on się przygotowywał? Jak to jest figurowane? Czego w łączności z tym nie czynił brat R.? Jak to jest figurowane? Co on miał? Jak to jest figurowane? Kiedy zaczął się on wybijać? Jak to jest przedstawione? Co on w związku z tym czynił? Jaka jest tego figura? Jak oni i inni na to reagowali? Jak to jest figurowane? Kto nie popierał jego ambicji? Jak to jest figurowane? Kiedy zaczęło się jego postępowanie opisane w w. 5-7? Co sprawiło, że wierni nie ufali mu i nie podtrzymywali go? Czego on dokonał? Jak to jest figurowane? W jaki sposób starał się o spełnienie swych ambicji? Jak to jest figurowane? Czego pozory dawał? Jak to jest figurowane? Kogo on pociągnął za sobą? Kogo nie? Jak to jest figurowane?

(37) Co w związku z tym uczynili pielgrzymi zatrzymujący korony? Dlaczego? Jak to jest figurowane? W jaki sposób? Jaka jest figura? W jaki sposób J.F.R. starał się urzeczywistnić swe ambicje? Jak to jest figurowane? Co zdecydowali się uczynić wierni pielgrzymi? Jaka jest figura? Jak? Na co te akty wskazywały? Jaka jest figura? Jaką to sprawę podniosło? Jak to jest figurowane? Co ci pielgrzymi uczyniliby? Jak to jest figurowane? Co będące w nich przymierze uczyniło? Kiedy? Jak to jest figurowane? W czasie jakich jego działalności? Jaka jest tego figura? Co Przymierze wtedy uczyniło? O co zapytał brat R.? Jak to jest figurowane? Jaką dostał odpowiedź? Gdzie to było wytłumaczone? Co ono oświadczyło? Jak to jest figurowane? Dlaczego to jest konieczne? Jak to jest figurowane?

(38) Co wtedy się stało? Jak to jest figurowane? Co zostało uczynione? Co oni uczynili? Jak to jest figurowane? O co zaczęli się pytać? Jak to jest figurowane? Co wtedy przedstawili? Jak to jest podane i figurowane w równoległości? O jakie dwie rzeczy oni pytali? Jak to jest figurowane? Co wtedy brat R. uczynił? Jak to jest figurowane? W jaki sposób ono przyszło przed jego myśl? Jak to jest figurowane? Jakie dwie rzeczy on uczynił? Jak to jest figurowane w każdym przypadku? Jak, co? Dlaczego? Jak jest figurowane? Przez co? Jaka jest figura? Kiedy i jak osiągnęło swój szczyt? W jaki sposób było to przyjęte przez Przymierze? Jakie to były dwa sposoby? Jak to było figurowane w każdym przypadku?

(39) Kogo on wezwał? Jak? Jak to jest figurowane? Jakie dwie rzeczy polecił on im czynić? Jak to jest figurowane w każdym przypadku? Jak to było wprowadzone w życie? Jak to jest figurowane? Jak to czynić? Jaka jest figura? Jakie dwie inne rzeczy on polecił? Jak to jest figurowane w każdym przypadku? Czego on wymagał? Jak to jest figurowane? W czym? Jaka jest figura? Jakie było tego znaczenie? Jaka jest figura? Kto to przyjął? Jaka jest figura? O co oni się modlili? Figura? Czego życzyli? Figura? Jak oni przesadzali w swych życzeniach? Figura? Jak działali ci, którym to było polecone? Z kim? Jak to jest figurowane i dowiedzione? Jaka była podwójna reakcja braci? Jak to jest figurowane w każdym przypadku? Z jakim skutkiem? Jaka jest figura? Co J.F.R. powiedział J. 30 października 1916? Czego on nie wyraził mimo pragnienia? Jak to jest dowiedzione? Czego to było początkiem? Jaki był dalszy rozwój? Jak wydarzenia z 1 Król. 1:1-37; 2:1-9 są związane w czasie z wydarzeniami z 1 Kron. 29 od środka w. 22 do 30 oraz 1 Król. 1:38-53? Czego poddaniem dla J. to nie było?

(40) Co było pozafigurą ucztowania z w. 9,25,41? Co przerwało to ucztowanie? Dlaczego? Nawet w jakich warunkach? Co na początku nie było zrozumiane? Jak to jest figurowane? Kto się tam zjawił? Jak to jest figurowane? Co J.F.R. uczynił względem niego? Z jakiego uprzywilejowanego stanowiska mógł on mówić? Pomimo czego? Co on powiedział? Jak to jest figurowane? Gdzie? Jeśli chodzi o jakie polecenie? Spełnienie? Co on powiedział o bratu R.? Jak to jest figurowane? Co jeszcze? Jak to jest figurowane? Co stopniowo stało się jasne ucztującym? Dlaczego? Jaka jest figura tego? Co oni wtedy uczynili? O co każdy dbał? Jak to jest figurowane?

(41) Jaki to miało wpływ na J.F.R.? Jaka jest figura? Czego to było przyznaniem? Przez jakie trzy akty to przyznanie nie zostało uczynione? Co dowodzi, że listy uwierzytelniające nie były dane J. dla otrzymania paszportów? Co było dane dla otrzymania paszportów? O czym się dowiedział J.? Jak to jest figurowane? O czym jeszcze? Jak to jest figurowane? Jak zareagował? Pod jakim warunkiem? Jak to jest figurowane? Co według powiedzenia J. miało się stać w wypadku niewypełnienia tych warunków? Jak to jest figurowane? Kiedy te obietnice i to ostrzeżenie zaczęło się? W jaki jeszcze sposób on go ostrzegł? Kiedy te ostrzeżenie miało swój punkt szczytowy? Jakie były skutki obietnicy J.? Jak to jest figurowane? Co J. nakazał mu wtedy czynić? Jak to jest figurowane?

(42) Kiedy porównawczo miał miejsce epizod z 1 Król. 2:1-11? Na co wskazywał brat R. przez akt przed swą śmiercią? Jak to jest figurowane? Co on dawał w tym czasie J.? Jak to jest figurowane? W obliczu czego? Jak to jest figurowane? Do czego on zachęcał J.? Jaka jest figura? W jakich czterech sprawach miał on przestrzegać Słowa Bożego? Jak to jest figurowane w każdym przypadku? Z jakimi skutkami? Jaka jest figura? Co to wypełni? Figura? Jaka była wiążąca się z tym Boża obietnica? Pod jakimi warunkami ten syn wszystko wypełni? Jaka jest figura tego? Jakie ostrzeżenie brat R. dał J. w Dallas dnia 21 października? Figura? Z jakich dwóch powodów? Figura? Co oni przez to uczynili? Figura? Co on nakazał J. czynić względem nich? Figura? Co J. uczynił, by spełnić to polecenie? Kiedy? Do czego jeszcze on zachęcał J.? Figura? Pomimo jakich dwóch rzeczy? Figura? Co on chciał, by J. dla niego uczynił? Figura? Jak J. spełnił to polecenie? Kiedy zmarł brat R.? Jaką pamięć zostawił po sobie jako wykonawca? Figura? Jak długo on wykonywał swą władzę wykonawczą? Odkąd? Dokąd? W jaki sposób w czasie pierwszych 7,5 lat? Jak w czasie następnych 33 lat? Jak to jest figurowane i dowiedzione? W jakim sensie J. nie był jego następcą, a w jakim był? Po jakich czterech wielkich osiągnięciach? Jak to jest figurowane w każdym przypadku? Przez jakie trzy grupy braci zostało opisane jego życie? Jak to jest figurowane w każdym przypadku? Co oni przedstawili? Jak to jest figurowane?

TP ’63, 34-44.