Podroz do gory Synaj

PODRÓŻ DO GÓRY SYNAJ

(E. tom 11, rozdział 5)

2 Moj. 15:22-19:15

MARA. ELIM. MANNA. RAFIDYM. JETRO. SĘDZIOWIE. PRZED PRZYMIERZEM NA GÓRZE SYNAJ

JAK już zauważyliśmy, jest dwojakie doświadczenie przy Morzu Czerwonym: rzeczywiste wyzwolenie, które nastąpi w Tysiącleciu i przypisane wyzwolenie w usprawiedliwieniu z wiary, które należy do Wieku Ewangelii. Z punktu widzenia tego przypisanego wyzwolenia prowadzenie Izraelitów przez Mojżesza od Morza Czerwonego przedstawia prowadzenie pozafiguralnego Izraela przez naszego Pana w Wieku Ewangelii do doświadczeń Wieku Ewangelii, ponieważ maszerowanie od Morza Czerwonego do góry Synaj i Przymierza Zakonu przedstawia postęp ludu Bożego w Wieku Ewangelii od Zielonych Świątek aż do Królestwa Tysiącletniego i Nowego Przymierza (ruszył... od morza, 2 Moj. 15:22; następnie będą podawane tylko wiersze tego rozdziału). Natychmiast po Zielonych Świątkach Kościół wszedł w styczność z twierdzami (Sur [twierdza, broniąca Egipt]) imperium Szatana, tak jak one były przedstawione w kościelnictwie żydowskim, i w pogańskich świeckich i religijnych zarządzeniach. W zasadzie Kościół stawiał czoło tym samym warunkom przez większą część piątego, przez cały szósty i na początku siódmego tysiącletniego dnia historii ludzkiej (trzy dni). W początkowej części siódmego tysiącletniego dnia [począwszy od r. 1872] przeważał wielki brak czystej i smacznej Prawdy oraz obecność gorzkich doświadczeń (nie znaleźli wody); ponieważ w tym czasie przeważały nauki takie, jak np.: trójca, nieśmiertelność, wieczne męki, zupełne przeznaczenie niewielu do życia, a wielkiej większości do wiecznych mąk, próba ograniczona do obecnego życia, sądny dzień jako dzień wyroku, itd., itd. z wynikającymi z tego bardzo smutnymi doświadczeniami, które rzeczywiście były gorzkie (przyszli do Mara [gorzki] ... nie mogli pić ... gorzkie ... imię ... Mara, w. 23).

(2) Te gorzkie doktryny i doświadczenia spowodowały wiele szemrania wśród ludu Pańskiego, w którym on przez swoją postawę i czyny obciążał naszego Pana odpowiedzialnością za te błędy i za te gorzkie doświadczenia (szemrał lud przeciw Mojżeszowi, w. 24) i narzekał, że nie mógł zaspokoić swego pragnienia i w sposób naganny zapytywał się, jakie nauki i doświadczenia powinien przyjąć (cóż będziemy pić). Nasz Pan Jezus wiedząc, że Bóg był jedynym Źródłem i Dawcą potrzebnej Prawdy i stosownych doświadczeń, przedstawił tę sprawę Bogu (wołał do Pana, w. 25), który wskazał naszemu Panu Jezusowi na ofiarę okupu (ukazał mu ... drzewo [Gal. 3:13]). którą Pan Jezus za pośrednictwem ludu Pańskiego, szczególnie przez br. Russella, czyniąc z niej probierz Prawdy i stosując ją, jako taką w sposób zbijający (wrzucił do wody), usunął wszystką gorzkość w wymienionych błędach i doświadczeniach i w ten sposób osłodził nauki i doświadczenia w błogosławione prawdy i dzieła Paruzji (stały się słodkie wody [Dan. 12:12]). W tym związku Jezus nauczał paruzyjny lud Pański o przykazaniu ofiary, o poświęconym życiu (potem ustawił prawa, dosłownie dekret) i o doktrynie okupu (sądy, dosłownie sąd), tak samo w związku z nauką o okupie, o poświęconym życiu i o dwóch ofiarach za grzech Jezus doświadczał lud Pański (tam go doświadczał, heb. słowo nasah w tym tekście znaczy próbować, doświadczać, wypróbować; to samo słowo nasah zostało przetłumaczone jako doświadczać w 16:4 i 20:20), tak jak tego dowodzą stosowne doświadczenia paruzyjne. Uboczna strona tych doświadczeń odnosząca się do przesiewających wodzów jest wyobrażona w doświadczeniach Mojżesza i Aarona uderzających skałę dwakroć (4 Moj. 20:1-13). Było to niewątpliwie podczas stosownych warunków paruzyjnych, iż Jezus obiecał (rzekł, w. 26) przez Swoje mówcze narzędzia, szczególnie przez onego Sługę, że jeżeli lud Pański będzie wiernie przestrzegał Słowa Bożego (będzieszli pilnie słuchał głosu ... Boga) i postępował zgodnie z Boską sprawiedliwością (a co dobrego...), zwracał uwagę na Jego szczegółowe zlecenia sprawiedliwości ( nakłonisz uszy ku przykazaniom jego) i przestrzegał wszystkich Boskich podsuniętych myśli o ofierze (strzegąc wszystkich ustaw jego, to Bóg dopilnuje, aby żadna z win ludzi światowych przychodząca na sąd ze strony Pana jako duchowa choroba nie dotknęła duchowego Izraela (żadnej ... nie dopuszczę na cię, którąm dopuścił na Egipt), ponieważ Bóg zamierzył uzdrowić duchowe choroby Swego ludu (Ja ... który cię leczę). Otóż zastosowaliśmy w. 23-25 do uleczenia z błędów i z gorzkich doświadczeń w okresie Paruzji. Stosują się one również do uleczenia z katolickich błędów i ze smutnych doświadczeń w okresie Reformacji, kiedy nasz Pan używał doktryny o okupie w celu uleczenia z błędów odnoszących się do usprawiedliwienia przez uczynki, do pokuty, do pielgrzymek, do ascezy, do intryg kleru, do klasztornictwa, do mszy, do transsubstancjacji, do samopojednania, do sakramentalii, do czyśćca, itd. i do wynikających z tego gorzkich doświadczeń wyleczonych przez okup.

(3) Następne doświadczenie Kościoła przed-stawione podczas podróży Izraela do góry Synaj i Przymierza Zakonu jest doświadczeniem z jego wodzami (Elim [drzewa, symbolicznie wielcy, Iz. 61:3, natomiast trawa przedstawia zazwyczaj tych, którzy są prowadzeni], w. 27). Oni są wielkimi nie w oczach ludzi, ale w oczach Boga i Kościoła. Główni z tych wodzów to dwunastu Apostołów (dwanaście źródeł) jako zachowawcy Prawdy (Mat. 18:18), od których lud Pański w Wieku Ewangelii czerpał odświeżającą Prawdę (wodę) i 70 generalnych starszych Żniwa Żydowskiego, Okresu Przejściowego i Żniwa Ewangelicznego, przez których lud Boży był chroniony, gdy znajdował się w stanie odosobnienia od świata (siedemdziesiąt palm). Te symboliczne źródła odświeżały lud Pański podczas jego podróży po puszczy (Psalm 23:2), a symboliczne palmy chroniły go przed ognistymi promieniami słońca pokuszenia świecącymi w jego stanie odosobnienia od świata (Mat. 13:6,21). U nich więc lud Boży znalazł odświeżenie i ochronę podczas wygnania na puszczy, uciekając się do nich po nie (położyli się tam obozem nad wodami). Lud Boży doznawał tego doświadczenia przez cały Wiek, ale szczególnie to miało miejsce podczas Żniw, w których takie doświadczenia były najobfitsze.

NIEBIAŃSKA MANNA

(4) Następna seria doświadczeń, która zaznaczyła podróż Kościoła do pozafiguralnej góry Synaj, do Królestwa i Nowego Przymierza jest ta, która była związana z jego otrzymywaniem Słowa Bożego, jako symbolicznego pokarmu. Doświadczenia te są przedstawione w 2 Moj. 16. Przejście z pierwszej serii doświadczeń do drugiej jest przedstawione przez podróż z Elim (ruszyli się potem z Elim, 2 Moj. 16:1) do puszczy Zyn (przyszło wszystko mnóstwo... na puszczę Zyn [ciernisty]), która przedstawia walczące zarysy Prawdy, ponieważ Prawda zazwyczaj rozwijała się wśród kontrowersji. Niewątpliwie były takie kontrowersje pomiędzy odświeżającymi i chroniącymi doświadczeniami a przyjściem do Królestwa i Nowego Przymierza (między Elim i między Synaj [szczytowy, spiczasty, w aluzji do wysokiej i szczytowej pozycji Królestwa]). Ponieważ Prawda była potrzebna, ale nie była jeszcze na czasie (piętnastego dnia miesiąca wtórego, dokładnie jeden miesiąc po opuszczeniu Egiptu) podczas kontrowersji, następujących po wyjściu ludu Pańskiego z obecnego złego świata (po wyjściu... z ziemi Egipskiej), więc lud Pański swoją postawą i czynami krótko po Zielonych Świątkach obwiniał Jezusa (szemrało wszystko zgromadzenie synów Izraelskich, w. 2) i w dodatku słowami obwiniał mówcze narzędzia Jezusa (Aarona) w swoim stanie odosobnienia (na puszczy), pokazując swoje pragnienie, że nigdy nie opuścił przez pokutę, wiarę i poświęcenie symbolicznego świata, ale że pozostał pod przekleństwem aż do śmierci (obyśmy byli pomarli... w ziemi Egipskiej, w. 3) dając do zrozumienia, że miał on pod dostatkiem twardego, średniego i lekkiego pokarmu dla serca i umysłu (garnki mięsa... chleba do sytości i oskarżając w ten sposób Jezusa i Jego mówcze narzędzia, że chcieli go wygłodzić brakiem pokarmu duchowego i jego stanem odosobnienia (wywiedliście nas na tę puszczę, abyście pomorzyli... głodem).

(5) Bóg zapewnił Jezusa, że On sprawi, iż przyjdzie od Niego pokarm duchowy (rzekł Pan do Mojżesza... jako deszcz chleb z nieba, w. 4). W celu otrzymania tego lud miał wytężyć swoją energię umysłową, aby zdobyć tyle pokarmu duchowego ile każdy będzie potrzebował na czasie w okresie Kościoła, w którym on żył (będzie zbierał, coby dość było na każdy dzień). Takie postępowanie ze strony ludu Bożego dostarczyłoby Bogu sposobności do wypróbowania jego poświęcenia się Słowu Bożemu, czy będzie ono w nim czynne lub nie (abym go doświadczył... chodził w zakonie moim, czyli nie). Siedem dni tygodnia zdaje się tutaj przedstawiać siedem okresów Kościoła, siódmy okres obejmuje również Tysiąclecie. W każdym z pierwszych sześciu okresów przy pomocy nauczycieli, szczególnie członków gwiezdnych, lud Pański miał badać Biblię bezpośrednio i wyciągać z niej to, co mógł znaleźć dla swojej potrzeby (zbierał... dość... na każdy dzień); ale w okresie Filadelfii (dnia szóstego, w. 5) nazbiera on dosyć, aby starczyło na okres Filadelfii i na okres Laodycji (nagotują... przyniosą... tyle dwoje... co... na każdy dzień). Prawdy bowiem filadelfijskie będą również obejmowały wszystkie prawdy dane przedtem w Okresie Przejściowym, a jako podstawa postępującej Prawdy w okresie Laodycji będą one przeniesione do tej ostatniej prawdy, ponieważ dziełem Laodycji będzie częściowo ale nie wyłącznie polerowanie naczyń danych w okresie Filadelfii i ułożenie ich we właściwym porządku (C 124, par. 2 i 3). Jakakolwiek jednak nowa prawda przyjdzie w okresie Laodycji, przyjdzie ona bez zbierania jej przez lud Pański i wydobywania jej przez bezpośrednie badanie Biblii, ale przez gromadzenie jej przez posłannika Paruzji i posłannika Epifanii, Niektórzy inni zdobywają niektóre nowe jej zarysy nie przez zbieranie, ale raczej niejako przez napotkanie się z nią, ponieważ w tym związku zbieranie przedstawia szukanie mniej lub więcej przez nich samych. Należy zauważyć, że szczególnie w okresie Laodycji wszelkie bezpośrednie badanie Biblii jest zabronione poświęconemu i nie poświęconemu ludowi Pańskiemu; Jezus i ci dwaj posłannicy tego okresu są w tym wyjątkiem (2 Moj. 19: 21-25). Chociaż żaden taki ogólny zakaz nie był poprzednio dany, to jednak były nałożone pewne ograniczenia na bezpośrednie badanie Biblii przedtem (4 Moj. 12: 2-8), tzn. że ono miało być czynione w związku ze służbą członków gwiezdnych i ich specjalnych pomocników. Ponieważ lud Pański był nasiąknięty stosowną praktyką mającą przewagę w Babilonie przed okresem Laodycji, więc niemało z ludu Pańskiego potknęło się o te stosowne zarządzenie laodycyjskie, jako rzekome naruszenie ich wolności i jako rzekome wywyższanie się dwóch członków posłannika Laodycji. Więcej szczegółów podamy na ten temat, gdy będziemy badali w. 22-27.

(6) Jezus i Jego mówcze narzędzia w Wieku Ewangelii powiedzieli ludowi Pańskiemu podczas jego szemrania, że Bóg zarządzi sprawami, iż błąd w czasie duchowej ciemności będzie obfitował wśród niego, jako jedna z części każdego ze sześciu okresów (mówił Mojżesz i Aaron... w wieczór, w. 6), a co będzie dla niego strofującym przypomnieniem, że chociaż Bóg już raz wyzwolił go ze świata, to jednak znowu uwikłał się błędem światowym (poznacie... Pan wywiódł... z ziemi Egipskiej). Niemniej jednak w każdym okresie łaski, pomimo szemrania 1udu Bożego, Bóg dostarczy mu dosyć prawdziwego pokarmu duchowego podczas duchowego światła dziennego (rano, w. 7), przez co będzie w stanie rozpoznać Boską mądrość, sprawiedliwość, miłość i moc (oglądajcie chwałę Pańską); te dwie rzeczy będą uczynione, ponieważ Bóg zauważył szemranie ludu przeciwko Niemu (usłyszał... przeciw Panu) pierwsza, jako odpłata i jako naturalny wynik dla źle usposobionych, a druga z tych rzeczy, jako łaska dla właściwie usposobionych. Nie było żadnego ważnego powodu z jego strony do szemrania przeciwko Jezusowi i Jego mówczym narzędziom (co... szemrzecie przeciwko nam?). Nasz Pan wykazał, że stanie się jasne, kiedy będzie On znosił błąd następujący w każdym okresie i kiedy On również da pokarm duchowy tym, którzy szemrali przeciwko Bogu (to stanie się ... da ... mięso ... chleb ... Pan ... szemrzecie przeciw Niemu, w 8; w pol. tekście jest brak słów: to stanie się). Ponieważ Jezus i Jego mówcze narzędzia byli tylko Boskimi przedstawicielami w tej sprawie, więc ich szemranie nie było rzeczywiście przeciwko nim, ale przeciwko Bogu (my co jesteśmy ... nie przeciwko nam, ale ...Panu). Wówczas Jezus polecił w każdym okresie szemrania Swoim mówczym narzędziom, aby przez ich nauki zgromadzili lud razem w sprawach odnoszących się do Pana (Aaron ... zgromadzenia ... przystąpcie przed obliczność Pańską, w. 9), ponieważ przeciwko Bogu oni zgrzeszyli, a to On zauważył (usłyszał Pan szemranie wasze). Gdy tak nauczały mówcze narzędzia, a lud zwracał uwagę na prawdę o jego odosobnieniu od świata, to Boska mądrość, sprawiedliwość, miłość i moc stały się dla niego widoczne w Prawdzie (mówił Aaron ... do synów Izraelskich ... ku puszczy ... chwała ... w obłoku, w. 10). Potem Jehowa powtarza Jezusowi myśli wyrażone w w. 6-8 o błędzie i Prawdzie następujących w sześciu okresach (w. 11 i 12).

(7) Wynika z tego, że w każdym okresie nastąpił błąd (wieczór ... przepiórki, w. 13). Te błędy następowały stopniowo i w sposób wzrastający w każdym następującym okresie aż osiągnęły swój szczyt w okresie Filadelfii zarówno w katolickim jak i protestanckim sekciarstwie w sprawach doktryny, praktyki i organizacji (okryły obóz). Szczegóły tych spraw były podane w naszym przedstawieniu o ofiarach książąt Wieku Ewangelii (T.P. '33, 51, 77; '34, 35, 62, 74, 93; '35, 26, 43, 62; '36, 44, 52, 76, 83) i o Eliaszu - figura i pozafigura (T.P. '28, 50-56; '32, 44-45; dalszy ciąg w E. tomie 3, 39-58), dlatego nie będziemy tu tego powtarzać. Pozostając wiernym Swojej obietnicy danej przez Prawdę Jego Słowa Pan również dał w każdym z pierwszych sześciu okresów Swojemu ludowi stopniowo i w sposób wzrastający duchową Prawdę na czasie, znalezioną w stanie odosobnienia (rano rosa leżała ... przestała padać ... na puszczy ... coś drobnego [dosłownie cienkiego], okrągłego [dosłownie płatkowatego, w. 14). Prawda ta przychodziła w bardzo małej ilości i jasności w każdym okresie, a gromadząc się pod koniec każdego okresu dochodziła ona do dużej ilości i zgody (drobnego [cienkiego] jako szron na ziemi). Gdy każdy nowy zarys Prawdy przychodził na czasie, to lud Pański nie znając go przedtem wzajemnie się pytał, co to jest w odniesieniu do jego natury i znaczenia (co gdy ujrzeli synowie Izraelscy, mówili ... Manhu, czyli: Co to jest? [man hu dosłownie znaczy co to jest? Oczywiście, że zaraz nie nazwali ją Manną, ponieważ nie wiedzieli, co to było, a dopiero dowiedzieli się, czym ona była, gdy Mojżesz im to wyjaśnił] nie wiedzieli, co było, w. 15). Nasz Pan wyjaśnił przez Swoje mówcze narzędzia Swojemu ludowi, że był to pokarm duchowy dostarczony przez Boga (rzekł Mojżesz ... tenci jest chleb, który wam dał Pan ku jedzeniu). Popularne hebrajskie słowo oznaczające co, man, stało się odtąd hebrajską nazwą dla tego pokarmu z nieba. Ponieważ manna przedstawia Prawdę jako pokarm duchowy, więc ona też przedstawia naszego Pana jako nasze oświecenie, usprawiedliwienie, uświęcenie i wyzwolenie, albowiem Prawda i Biblia koncentrują się na Chrystusie, są Chrystocentryczne (Jana 6:27, 32-58); w miarę jak ją spożywamy, korzystamy z Niego jako z naszego Nauczyciela, Usprawiedliwiciela, Uświęciciela i Wyzwoliciela (1 Kor. 1:30). Nasz Pan na Boską sugestię w miarę jak Prawda stawała się na czasie w szóstym okresie polecił Swojemu ludowi (rozkazał Pan, w. 16) przez Swoje mówcze narzędzia, by zawsze badał (zbierajcie) Prawdę stosownie do jego zdolności (gomer) i potrzeby (ku jedzeniu) według określenia (liczby) ich zgromadzeń (namiotów) wymagających tego, jako zgromadzenia i jako jednostki w zgromadzeniach (liczby dusz). W zgodzie z tym poleceniem lud Boży uczynił tak, jako zgromadzenia i jako jednostki (uczynili tak synowie Izraelscy, w. 17) według swojej potrzeby i zdolności; niektórzy zdobyli więcej Prawdy, inni zaś mniej (jedni więcej, drudzy mniej). Mierzyli ją swoją zdolnością (mierzyli w gomer, w. 18) i swoją potrzebą (co ... zjeść), każdy miał dosyć bez nadwyżki; bo niektórzy mieli zdolność i potrzebę na więcej, inni zaś na mniej (nie zbywało ... co więcej nazbierał ... nie dostawało ... co mniej).

(8) Nasz Pan dał polecenie, aby żadne zgromadzenie lub jednostka nie pozostawiło żadnej Prawdy na czasie nie użytej w danym okresie do następnego okresu, ale żeby wszelka Prawda na czasie w jakimkolwiek okresie była przyswojona, jako pokarm duchowy w ciągu jej stosownego okresu; ponieważ jako pokarm na czas słuszny była ona potrzebna do zwycięskich celów w jej własnym okresie (mówił też Mojżesz do nich: Żaden niech nie zostawia z niego aż do zarania, w. 19). Niektórzy nie chcieli zastosować się do tego napomnienia (nie słuchali... zostawili z niego ... aż do poranku, w. 20), a wynikiem tego było, że Prawda zepsuła się w ich umysłach na błąd (obróciło się w robaki), a w ich sercach na grzech (ześmierdło się), a co oczywiście nie podobało się naszemu Panu (rozgniewał się na nie Mojżesz) aż do odrzucenia ich od Swojej specjalnej łaski. Miało to miejsce w przesiewaniu każdego okresu. We wszystkich sześciu okresach lud Pański badał i przyswajał sobie Słowo Boże (zbierali to na każdy dzień rano [dosłownie co rano], w. 21) stosownie do potrzeby każdego (według tego, co mógł zjeść) Słowo Boże przeważało tak długo jak było na czasie, ale w czasach doświadczenia i pokusy żadna nowa prawda nie przyszła na czas, aby mogli się ostać, ponieważ Bóg chce, by siła wypływająca z poprzednio będącej Prawdy na czasie była wypróbowana, dlatego żadna prawda na czasie nie nastąpiła, by udzielić im siły do stawienia czoła w tej próbie i pokusie (zagrzało słońce, tedy ono topniało, Mat. 13:6, 21). Podczas szóstego okresu Filadelfii niezwykle duża ilość Prawdy stała się na czasie (dnia szóstego zbierali ... po dwa gomer, w. 22), tak jak można to widzieć między innymi rzeczami z faktu, że dziesięć z dwunastu szafarskich prawd oraz wiele prawdy zbijającej stało się wówczas na czasie. Co więcej, wszystka poprzednia Prawda na czasie z czterech poprzednich okresów była zrozumiana w szóstym okresie, jak również wiele prawd z pierwszego okresu. Wiele więc Prawdy przeważało w tym okresie, a lud Pański w jego wodzach i członkach badał (zbierali) ją z Biblii. Wodzowie w członkach gwiezdnych, w ich specjalnych pomocnikach i w wodzach utratnikach koron donieśli o tym fakcie naszemu Panu przez ich wykłady i pisma (książęta ... oznajmili to Mojżeszowi).

ODPOCZYNEK OD WSZELKIEJ SPEKULACJI

(9) Nasz Pan oświadczył tym wodzom (który im rzekł, w. 23), że według Słowa Pańskiego, które się wówczas stało jasne (co mówił Pan), Tysiącletni Sabat, którego pierwszym okresem był okres Laodycji, już nadszedł i że miał to być okres odpoczynku od pracy, która się poprzednio podobała Panu, ale że w okresie następującym po okresie Filadelfii bezpośrednie badanie Biblii będzie uważane dla wszystkich za spekulację z wyjątkiem naszego Pana i Jego specjalnych mówczych narzędzi (odpocznienie... Panu jutro będzie). Stąd wodzowie mieli przygotować na piśmie sprawy doktrynalne (pieczęcie) i praktyki (warzcie), które miałyby odpowiednią wartość nie tylko na okres Filadelfii, ale również na okresy Laodycji i Restytucji. Szczególnie przez umieszczenie tych spraw na piśmie, miały one być zachowane na późniejsze czasy (cokolwiek zbędzie ... zachowajcie do jutra). W zgodzie z tą myślą nasz Pastor użył różnych pism z okresu Filadelfii dla celów paruzyjnych, np. historycznych dzieł kościoła Mosheima, hebrajskiego, chaldejskiego i greckiego konkordansu Englishmana, Diaglotta, męczenników Foxa itd., tak jak i my również używamy ich i innych dzieł filadelfijskich dla celów Epifanii, jak również zbieramy główne dzieła kapłańskie i lewickie z Wieku Ewangelii dla obecnego i tysiącletniego użytku, a co miało być czynione według nauki w. 23 i 32. Wodzowie więc i członkowie Kościoła przez nich prowadzeni z okresu Filadelfii zachowali stosowne dzieła literackie na późniejszy użytek, a które w Boskiej opatrzności okazały się, że należą do okresów Laodycji i Tysiąclecia (zostawiali tedy ono na jutro, w. 24), tak jak na to wskazał Jezus przez Boskiego Ducha i opatrzność (jako był rozkazał Mojżesz). Stosowne pisma o postępowaniu nie zepsuły serc ludu Bożego siódmego okresu ani ich nie zepsują (nie ześmierdło się), one też nie skażą jego umysłów (robak nie był w nim).

(10) W ciągu okresu Laodycji Jezus nakazał i w ciągu okresu Tysiąclecia również nakaże ludowi Pańskiemu, by przyswajał sobie prawdy z czasów Filadelfii (mówił Mojżesz: Jedzcież to dziś, w. 25) bo nie ma on w ciągu żadnego z tych dwóch okresów badać bezpośrednio Biblię, albowiem od wszystkich było wymagane oprócz wyżej wymienionych wyjątków, by przez wzgląd na Pana, odpoczywali od takiego badania podczas pozafiguralnego Sabatu (dziś sabat Panu). Jezus oświadczył i nadal będzie oświadczał przez cały ten Sabat, że żadna Prawda nie będzie znaleziona w ten sposób podczas tego siódmego dnia (dziś nie znajdziecie tego na polu). W ciągu poprzednich sześciu okresów Kościoła przez bezpośrednie badanie Biblii lud Boży doszedł do Prawdy przy pomocy mówczych narzędzi Pańskich, to nawet było prawdą w okresie efeskim, w czasie obecności i działalności Apostołów (Jana 5:39; 1 Kor. 14:26), a szczególnie w okresie filadelfijskim (przez sześć dni zbierać to będziecie, w. 26); Pan jednak zapewnił nas (2 Moj. 19: 21-25), że w okresie Laodycji i Tysiąclecia takiego badania nie powinno się czynić, ponieważ żadna Prawda nie będzie wówczas znaleziona w ten sposób (dnia siódmego sabat ... nie będzie weń manny). Możemy być pewni, że zamiar Pański w tej sprawie jest mądry, sprawiedliwy i miłujący; np. wiedział On, że przez spekulację bracia dostarczą okazji diabłu, by wnieść do ludu Pańskiego wszelkie rodzaje błędów. Okres bowiem Laodycji był specjalnym czasem na jego podniecanie do szalonych złudzeń (2 Tes. 2:9-12). Przestrzegając ten nakaz Pański Jego lud jest ochroniony od błędu i pokuszenia tej pychy, którą Szatan wzbudza przez spekulację w rzekomych "odkryciach nowej prawdy".

(11) Pomimo jednak stosownych ostrzeżeń Pańskich odnoszących się do bezpośredniego badania Biblii po "szóstym dniu", niektórzy pozwalali sobie na takie badanie, tak jak tego dowodzi doświadczenie w Paruzji, a szczególnie w Epifanii i być może, że niektórzy będą usiłowali to czynić w klasie restytucji w następnym Wieku. Szczególnie sześć klas przesiewania ponosiło winę za to zło (dnia siódmego, wyszli niektórzy z ludu, aby zbierali, w. 27). Pomimo ich oświadczeń, że odkryli "cudowne światło", ci spekulanci nie zdobyli wcale żadnej nowej prawdy przez takie badanie (ale nie znaleźli), ponieważ Pan siódmego pozafiguralnego dnia nie da żadnej prawdy przez tę metodę. Takie zabronione postępowanie doprowadziło Boga do powiedzenia Jezusowi (rzekł Pan do Mojżesza, w. 28), by uczynił wymówki tym, którzy w taki sposób odmówili (dokąd nie będziecie chcieli przestrzegać Boskie nakazy (przykazania) i zarządzenia (zakon). Jezus uczynił ten zarzut ustnie i na piśmie podczas Paruzji szczególnie przez onego Sługę, a podczas Epifanii szczególnie przez posłannika Epifanii. Zarzut ten był uczyniony, ponieważ Bóg wymagał wypoczynku od pracy bezpośredniego badania Biblii w siódmym pozafiguralnym dniu (iż wam ... dał sabat, w. 29), z tego powodu Bóg dał dosyć pokarmu z takiej pracy podczas okresu Filadelfii, aby starczyło to na ten i na następny okres (w dzień szósty ... chleb na dwa dni). Dlatego Bóg wymaga od każdego, by pozostał w Jego stosownych urzędowych funkcjach podczas siódmego pozafiguralnego dnia (zostawajcie każdy na miejscu swym) i żeby nie opuszczał tych urzędowych funkcji w celu wykonywania funkcji, które są ograniczone do Jezusa i Jego specjalnych mówczych narzędzi, czyli rzeczników (niech ... żaden ... w dzień siódmy). To więc polecenie było wypełnione przez lud Pański (odpoczywał lud dnia siódmego, w. 30). Figura tutaj nie odnosi się do tych, którzy spekulowali nie będąc już więcej ludem Bożym, a porównanie z w. 27 wykazuje, że ci, którzy cośkolwiek spekulowali i którzy pozostali wśród ludu Bożego, oczyścili się z tej wady i już więcej tego nie czynili.

(12) Lud Boży przypisuje zaletę zrozumiałości Prawdzie jako rzecz równocześnie rozsądną i jasną (nazwał dom Izraelski imię onego pokarmu Man ([hebrajskie słowo man znaczy co?, a to nasuwa na myśl, że jego znaczenie - Co to jest? - gdy się je bada na czasie, to staje się rozumne i jasne], w. 31). Prawda jest wonna i zbawcza, wonna bo natchniona przez Boga, czysta, doskonała, godna zaufania, skuteczna, zadowalająca duszę i trwała; a zbawcza, bo czyni człowieka mądrym ku zbawieniu, rozwija łaski i zachowuje wierzącego i posłusznego (był jako nasienie koryjandrowe). Ona jest również mądra, sprawiedliwa, miłująca i potężna (biały). A czułym na nią daje nadzieję, a więc duchowo jest słodka (jako placki [dosłownie jako placek] z miodem); ponieważ napełnia ona czułego usposobieniem miłości, nadziei, wiary, radości, pokoju i pociechy, wszystkie te łaski stanowią duchową słodycz. Jezus po raz drugi polecił na Boski rozkaz (mówił Mojżesz ... rozkazał Pan, w. 32), żeby Prawda stosownie do zdolności ludu Bożego (gomer z niego) była zachowana na piśmie (na zachowanie) i to już od pierwszego okresu dla przyszłego użytku ludu Bożego (w narodziech, czyli w pokoleniach waszych). To zlecenie doprowadziło do wytworzenia Nowego Testamentu i głównych pism większości członków gwiezdnych i ich specjalnych pomocników i do zachowania ich do końca, aby później przychodzący do ludu Bożego mogli widzieć Prawdę otrzymaną w pierwszych "dniach" Wieku Ewangelii (aby widzieli chleb ten ... was karmił na puszczy... z ziemi Egipskiej). Jezus w dodatku polecił Swoim mówczym narzędziom (rzekł zatem Mojżesz do Aarona, w. 33), aby wzięli doktrynę o przyszłym życiu klasy Chrystusowej (weźmij wiadro) i napełnili ją do jej najwyższej pojemności, którą jest nieśmiertelność jako ich rodzaj wiecznego życia (pełen gomer manny) i aby zachowali tę naukę jako sprawę odnoszącą się do Pana w stanie narodzenia z Ducha (przed Panem), by wiecznie była trzymana przed wszystkimi pokoleniami ludu Bożego (na zachowanie do narodów waszych). Było to odpowiednio wykonane przez mówcze narzędzia Pańskie i jest to ustalone, jako stosowna nauka odnosząca się do stanu narodzenia z Ducha (tak postawił je Aaron przed świadectwem na zachowanie, w. 34). Prawda w jej stosownym czasie była i nadal będzie przez cały ten Wiek pokarmem dla ludu Bożego aż dojdzie on do Królestwa (synowie Izraelscy ... mannę przez czterdzieści lat, aż ... do ziemi mieszkania ... granic ziemi Chananejskiej, w. 35). Zdolność ludu Bożego (gomer, w. 36) do Prawdy istnieje w ograniczonym stanie z powodu niedoskonałości jego władz umysłowych, moralnych i religijnych (dziesiąta część miary Efa).

PRAWDA POCHODZI OD CHRYSTUSA JAKO OD ODKUPICIELA

(13) Widzimy z naszego obecnego badania o podróżowaniu Izraela od Morza Czerwonego do góry Synaj, że pewne znamienne doświadczenia ludu Bożego z Wieku Ewangelii są przedstawione figuralnie: W 2 Moj. 15:22 mamy w krótkości przedstawione jego doświadczenia z zorganizowanym światem, jak również jego podróżowania w Wieku Ewangelii odnoszące się do trzech okresów tysiącletnich; w 2 Moj. 15:23-26 są wyobrażone doświadczenia ludu Bożego z okupem jako z czynnikiem usuwającym gorzkość błędu, natomiast w 2 Moj. 15:27 są przedstawione jego doświadczenia z generalnymi starszymi Kościoła. Zaś w 2 Moj. 16 są przedstawione jego różne doświadczenia w związku ze Słowem Bożym, jako z pokarmem udzielonym mu z nieba. W 2 Moj. 17:1-7, jak to zauważymy, są przedstawione jego doświadczenia w Wieku Ewangelii z okupem, jako ze źródłem wody żywota dającym duchowy napój, natomiast wiersze z 2 Moj. 17:8-16 są symbolem na ich doświadczenia w walce z grzechem. Te zaś części jego podróży, które są przedstawione w 2 Moj. rozdziały 18 i 19 - jak to zauważymy, jeżeli Bóg dozwoli - dotyczą innych zarysów doświadczeń Kościoła Wieku Ewangelii w miarę jak on posuwał się naprzód do dania Nowego Przymierza. Oprócz doświadczeń wyobrażonych w 2 Moj. 16, na Boskie polecenie (według rozkazania [dosłownie, ust] Pańskiego, 2 Moj 17:1) cały Kościół (wszystko ... synów Izraelskich) wyszedł z ciernistych i kontrowersyjnych doświadczeń odnoszących się do Prawdy jako do pokarmu duchowego, a wszedł do szczególnych doświadczeń związanych z okupem jako ze źródłem wody żywota, która miała być dana jako odświeżenie (Rafidym [odświeżenie]) dla duchowo spragnionych. Jednak przed tym odświeżeniem, lud Boży doznał pragnienia za wodą żywota i niejednokrotnie podczas Wieku Ewangelii odczuł on brak tej wody (wody nie było, aby pił). Szczególnie to miało miejsce w odniesieniu do okupu, za którym odczuwali pragnienie szczególnie błądziciele z powodu błędów na temat mszy, nieśmiertelności, czyśćca, wiecznych mąk, uniwersalizmu itd.

(14) Wśród takich błędów postawa, czyny i nauki takiego ludu walczyły z naszym Panem (swarzył się lud z Mojżeszem, w. 2); a skutkiem tego powstało wiele sporów, w których doznano wielkiego kontrowersyjnego pragnienia, szczególnie doznali tego błądziciele podczas okresów Filadelfii i Laodycji (dajcie nam wody). Podczas tych sporów Jezus przez Swoje mówcze narzędzia czynił wymówki tym swarzącym się za ich złą postawę, czyny i nauki wobec Niego i Boga (odpowiedział Mojżesz: Cóż się swarzycie ze mną? a czemu kusicie Pana?). Ci polemizujący błądziciele i ci, którzy byli oszukani przez nich, pragnąc odświeżającej Prawdy w ich zakłopotaniu szemrali przeciwko naszemu Panu występującemu w Jego mówczych narzędziach, którzy wysunęli zarzuty przeciwko tym stosownym błędom (pragnął tam ... wody ... a szemrał, w. 3) Ich opozycyjna postawa, czyny i nauki obwiniały Pana w Jego mówczych narzędziach za uczynienie ich stanu więcej podlegającym skazaniu na śmierć ich serca i umysłu niż gdy byli w świecie i stawiali oni pytanie, dlaczego On ich w ten sposób traktuje, ich zwolenników i ich władze (pocóżeś ... wywiódł z Egiptu, abyś pomorzył). Nasz Pan w Swoich mówczych narzędziach przedstawił tę sprawę Bogu, usilnie prosząc Go o informacje, co ma uczynić w tych okolicznościach i powiedział Bogu o ich gotowości usiłowania zbicia Go ich naukami w Jego mówczych narzędziach (Cóż mam czynić ... blisko tego, że mię ukamionują, w. 41. Jehowa polecił naszemu Panu działającemu w Jego mówczych narzędziach, aby publicznie stawił opór (idź przed ludem, w. 5) tym błędom i ich nauczycielom, współpracując z wiernymi wodzami (weźmij ... starszych), a przez wykonywanie Swojej urzędowej władzy (laskę też twoją ... weźmij w rękę twoją) i jej stosowne użycie uczynił Prawdę wstrętną i śmiertelną dla symbolicznych Egipcjan (którąś uderzył w rzekę, 2 Moj. 7:17-21).

(15) Bóg obiecał stać przy Chrystusie Swoją mądrością, sprawiedliwością, miłością i mocą i to na Nim jako na Okupie (stanę przed [dosłownie, na korzyść] tobą tam na skale, w. 6; 1 Kor. 10:4), gdyby nawet to było w stanie odosobnienia (Horeb [pustynia]). Potem Bóg polecił Chrystusowi w Jego mówczych narzędziach, by przedstawił w Swoim autorytecie Chrystusa jako Odkupiciela (uderzysz w skałę), z którego przez tą działalność wypłynie obfitość Prawdy w celu ugaszenia pragnienia ludu Bożego (wynijdą z niej wody ... będzie pił lud). Nasz Pan w Swoich mówczych narzędziach uczynił to publicznie, szczególnie w obecności wodzów ludu Bożego (uczynił tak Mojżesz przed oczyma starszych), tak jak byliśmy tego świadkami w Laodycji i jak o tym czytaliśmy w okresie Filadelfii. Niewątpliwie, że w tych doświadczeniach lud Boży był kuszony i doświadczony i on również kusił w nich Boga i Chrystusa (nazwał ... miejsce Masa [doświadczenie, pokusa], w. 7), tak jak o tym wiemy z doświadczeń Laodycji i jak o tym czytaliśmy z doświadczeń w okresie Filadelfii. Nie ulega wątpliwości, że lud Boży był wciągnięty w wielkie kontrowersje na temat okupu w obu tych okresach (Meryba [walka, spór]), ponieważ błądziciele z szatańskim podstępem zwalczali Prawdę na ten temat, oni kusili Boga i Chrystusa, kpili z Nich i ośmielili się podać w wątpliwość Ich obiecane światło i pomoc, jak również oni sami byli doświadczeni i kuszeni (kusili Pana ... jestże Pan między nami czyli nie?). Krzyż nadal pozostaje Kamieniem obrażenia, tak jak był on w Żniwie Żydowskim i w okresach Filadelfii i Paruzji.

(16) Innym doświadczeniem ludu Bożego w Wieku Ewangelii jest jego walka z grzechem (Amalek [pracowity], w. 8), który w jego ciele, w świecie i w Szatanie we wszystkich jego pracowitych formach, stale walczył przeciwko ludowi Bożemu (walczył z Izraelem) i to już po otrzymaniu jego odświeżenia z okupu i po radowaniu się tym odświeżeniem (w Rafidym). Jezus polecił członkom gwiezdnym (rzekł Mojżesz do Jozuego, w. 9) jako Swoim specjalnym przedstawicielom, by wybrali zdolniejszych wojowników, poświęconych, do prowadzenia specjalnej walki (wybierz nam męże) i do prowadzenia ludu Bożego naprzód w walce przeciwko grzechowi w jego wszystkich formach używanych przez diabła, świat i ciało (wyszedłszy, stocz bitwę z Amalekity). Jezus obiecał członkom gwiezdnym, że w czasie walki (jutro) On zajmie stanowisko na szczycie zarodkowego królestwa (stanę na ... pagórku) wykonując Swój urzędowy autorytet (laskę Bożą w ręce mojej) jako Wyzwoliciel ludu Bożego w jego walkach z grzechem. Zgodnie z tym, członkowie gwiezdni (Jozue, w. 10) wypełnili to polecenie przygotowawszy zdolniejszych wojowników, poświęconych (uczynił ... jako mu rozkazał Mojżesz), prowadząc wojnę z grzechem (stoczył bitwę z Amalekiem). Na korzystnym miejscu w zarodkowym królestwie Jezus (Mojżesz), zachowawcy koron (Aaron) i utratnicy koron (Chur, szlachetny) wzięli się do tej działalności podczas tej walki (wstąpili na ... pagórka). Przez wykonywanie mocy Jezusa (podnosił Mojżesz rękę swoje, w. 11), którą On zawsze używał, gdy Jego wojownicy wiernie walczyli, lud Boży zwyciężał grzech (przemagał Izrael); ale kiedy Jezus przestał wykonywać swoją moc (opuszczał rękę swoje), a co On czynił, gdy Jego wojownicy nie walczyli wiernie, to grzech odnosił zwycięstwo (przemagał Amalek).

(17) Moc naszego Pana, nie działająca wszechpotężnie, tj. zmuszająco, ale łaskawie w naszych walkach z grzechem, wymaga współpracy ludu Bożego; w przeciwnym, bowiem razie przestaje ona działać skutecznie, jak gdyby w oczach ludzkich była znużona (ręce Mojżeszowe były ociężałe, w. 12). Jednak tak zatrzymujący korony jak i utratnicy koron współpracowali z Panem popierając Go w Jego dopomaganiu Swoim wojownikom do odniesienia zwycięstwa. To poparcie oni udzielili Panu częściowo przez osadzenie Go na tronie Prawdy (wziąwszy tedy kamień, podłożyli podeń, i usiadł na nim), żeby ze strony Boga był On uczyniony dla ludu Bożego Mądrością, Sprawiedliwością, Uświęceniem i Wyzwoleniem, tzn. że On jest Tym, który daje ludowi Bożemu zwycięstwo w jego walkach z wrogami, a zatem również zwycięstwo w jego walkach z grzechem; a częściowo przez użycie ich mocy do poparcia Jego wykonywania mocy na korzyść Jego wojowników (Aaron i Chur podpierali ręce jego). W tej walce zatrzymujący korony udzielili pomocy kapłańskiej (jeden z jednej ... strony), a utratnicy koron udzielili pomocy lewickiej (drugi z drugiej strony). Na skutek takiego poparcia Jezus będzie wykonywał Swoją moc, udzielając Swoim wojownikom niezbędnej pomocy aż do końca Wieku Ewangelii (nie ustały ręce jego aż do zajścia słońca, Mat. 28:20). Wynikiem tego było zwycięstwo członków gwiezdnych (Jozue, w. 13) i wojowników Pańskich, którzy przezwyciężyli grzech i jego rozgałęzienia (poraził ... Amaleka i lud jegoż) mocą Słowa Bożego, które jest mieczem Ducha (ostrzem miecza). Bóg polecił Jezusowi (rzekł Pan do Mojżesza, w. 14), aby sprawił, by na piśmie było to zapisane dla zachęcenia członków gwiezdnych (wpisz ... dla pamięci ... a włóż ... Jozuego), że On ostatecznie unicestwi grzech we wszystkich jego formach (pewnie wygładzę pamiątkę Amaleka). Zgodnie z tym Jezus (Mojżesz, w. 15) rozwinął Kościół (zbudował ... ołtarz), dając mu charakter według Boskiego wzoru, tzn. charakter podobny do Boskiego charakteru (imię jego: Pan chorągiew moja, Jehovah - nissi) oświadczając, że tak ma się stać, ponieważ Sam Bóg uroczyście zobowiązał się (przysiągł Pan, w. 16; w polskiej Biblii słowa te zostały opuszczone) sprzeciwić na zawsze grzechowi (wojna ... przeciwko Amalekowi od rodzaju do rodzaju); bo przyjdzie czas, kiedy "wszelka nieprawość zatka usta swe" (Psalm 107:42), a tego dokona gorliwość Pańska zwalczając ją aż do zupełnego usunięcia jej. Na to powiedzmy wszyscy: Amen i Amen.

PYTANIA BEREAŃSKIE

(1) Jakie jest dwojakie zastosowanie doświadczeń Izraela przy Morzu Czerwonym? Co jest przedstawione przez Mojżeszowe prowadzenie Izraela od Morza Czerwonego? Co przedstawia ten marsz do góry Synaj? Jak jest to wyobrażone? Z czym natychmiast wszedł w styczność Kościół po Zielonych Świątkach? Jak jest to przedstawione? W zasadzie kiedy indziej te same warunki wystąpiły? Jak jest to przedstawione? Jaki brak i jakie doświadczenia przeważały w początkowej części siódmego tysiącletniego dnia? Jak jest to wyobrażone? Jakie nauki to spowodowały? Jak jest to przedstawione?

(2) Co spowodowały te gorzkie doktryny i doświadczenia? Co lud uczynił naszemu Panu? Jak? Jak jest to przedstawione? Jakie było jego żądanie i o co on zapytywał się? Jak jest to przedstawione? Co wtedy Jezus uczynił? Dlaczego? Jak jest to przedstawione? Co Bóg odpowiedział? Jak jest to przedstawione? Co wtedy Jezus uczynił? Przez kogo? Jak jest to przedstawione? Jaki był tego skutek? Jak jest to wyobrażone i udowodnione? Jakie dwie rzeczy uczynił Jezus najpierw w tym związku? Co heb. słowo nasah w tym tekście oznacza? Gdzie ono jest odpowiednio przetłumaczone? W jakim doświadczeniu jest wyobrażona uboczna strona tych prób odnosząca się do przesiewających wodzów? Jak jest to przedstawione? Jaką trzecią rzecz uczynił Jezus? Co dowodzi tego? Jak jest to przedstawione? Co Jezus obiecał podczas tych warunków? Przez kogo? Na jakich pięciu warunkach? Jak jest to wszystko wyobrażone? Dlaczego mógł Jezus to obiecać? Jak jest to wyobrażone? Jakie drugie zastosowanie jest również prawdziwe?

(3) Jakie było następne doświadczenie w podróży pozafiguralnego Izraela? Jak jest przedstawione i udowodnione? W czyich oczach są wodzowie wielcy, a w czyich nie? Kto był główny z tych wodzów? Przez co oni są przedstawieni? Kto był następnie głównym z tych wodzów? Przez co są oni przedstawieni? Co uczyniło dwanaście symbolicznych źródeł ludowi Bożemu? A co 70 palm? Szczególnie w jakich okresach? Jak są przedstawione te czynności?

(4) Jaka jest następna seria doświadczeń podróżowania Kościoła do Królestwa i Nowego Przymierza? Z czym była ona związana? Gdzie jest to przedstawione? Przez co jest przedsta-wione przejście z pierwszej serii doświadczeń do drugiej? Co przedstawia puszcza Zyn? Jak dowodzą tego fakty? Jak jest to wyobrażone? Co nasuwa na myśl w pozafigurze znaczenia słowa Synaj? Co jest przedstawione przez przyjście Izraela do puszczy Zyn dokładnie miesiąc czasu po wyjściu z Egiptu? Co lud Pański miał po opuszczeniu świata, a przed otrzymaniem stosownej Prawdy na czasie? Co lud Pański uczynił Jezusowi i Jego mówczyni narzędziom w tych kontrowersjach? Jak jest to przedstawione? Gdzie? Jak jest to przedstawione? Jakie było jego pragnienie? Jak jest to wyobrażone? O co oskarżał lud Pański Jezusa i Jego mówcze narzędzia? Jak jest to wyobrażone?

(5) Jakie zapewnienie dał Bóg Jezusowi? Jak jest to przedstawione? W celu otrzymania tego co lud Boży miał uczynić? Jak jest to przed-stawione? Co takie postępowanie dostarczyłoby Bogu? Jak jest to przedstawione? Co przedstawia tutaj siedem dni? Co bracia mieli czynić podczas każdego z pierwszych sześciu dni? Przy czyjej pomocy? Jak jest to przedstawione? W ciągu jakiego okresu miał on nazbierać dosyć na dwa okresy? Jak jest to przedstawione? Dlaczego tak się stało? Jak nie przyjdzie nowa Prawda laodycejska, a jak przyjdzie? Jakie wówczas będą wyjątki? Co jest przedstawione przez zbieranie w tym związku? Kiedy szczególnie jest zabronione bezpośrednie badanie Biblii ludowi Pańskiemu? Z jakimi wyjątkami? Jak jest to dowiedzione? Jaki stan przeważał przedtem? Jak przyszło do tego, że niektórzy potknęli się o to zarządzenie laodycyjskie? Jako co? Gdzie podamy więcej szczegółów na ten temat?

(6) Co Jezus i Jego mówcze narzędzia powiedzieli ludowi Pańskiemu podczas jego szemrania? Jak jest to przedstawione? Na co to będzie służyło? Jak jest to przedstawione? Co On niemniej jednak uczyni? Jak jest to przedsta-wione? Co to pozwoli im rozpoznać? Jak jest to przedstawione? Dlaczego będą uczynione te dwie rzeczy? Jak jest to przedstawione? Na co nie było żadnego ważnego powodu? Jak jest to przedstawione? Przez co ich szemranie przeciwko Bogu stanie się jasne, jako takie? Dlaczego to szemranie było rzeczywiście przeciwko Bogu, a nie przeciwko Jezusowi i Jego mówczym narzędziom? Jak jest to przedstawione? Co Jezus polecił uczynić w każdym okresie szemrania? Jak jest to przedstawione? Dlaczego? Jak jest to przedstawione? Co stało się podczas takiego nauczania i zwracania na nie uwagi ludu? Jak jest to przedstawione? Co potem Jehowa czyni? Jak jest to przedstawione?

(7) Co więc nastąpiło w każdym okresie? Jak jest to przedstawione? Jak, w czym i gdzie one nastąpiły? Gdzie były podane szczegóły o tym, czyniąc powtarzanie tego tutaj zbytecznym? Pozostając wiernym Swojemu Słowu, co w dodatku Pan dał? Gdzie? Jak jest to przedstawione? Jak Prawda ta przychodziła? Jak jest to przedstawione? Co lud Pański czynił przy nastąpieniu każdej nowej prawdy? Jak jest to przedstawione? Jakie jest dosłowne tłumaczenie hebrajskich słów: man hu? Jak odpowiedział Jezus? Jak jest to przedstawione? Jakie popularne hebrajskie słowo stało się nazwą dla tego pokarmu? Jak harmonizujemy oświadczenie, że manna przedstawia Prawdę z oświadczeniem Jezusa, że ona Jego przedstawia? W miarę jak ją spożywamy, to co czynimy? Jak jest to udowodnione? Co Bóg rozkazał, gdy Prawda stała się na czasie? Jak jest to przedstawione? Stosownie do jakich dwóch rzeczy? Jak jest to przedstawione? Jak? Jak jest to przedstawione? Gdzie? Jak jest to przedstawione? Co więc było uczynione? W jaki sposób? Jak jest to przedstawione? Jak mierząc ją każdy zbierał i jadł? Jak jest to przedstawione? Jaki był wynik? Jak jest to przedstawione?

(8) Co było zabronione i nakazane każdemu zgromadzeniu lub jednostce? Dlaczego? Jak jest to przedstawione? Co niektórzy odmówili uczynić w tej sprawie? Jak jest to przedstawione? Z jakim potrójnym wynikiem? Jak jest to przedstawione? Kiedy to się stało? Co lud Pański uczynił? Kiedy? Jak jest to przedstawione? Stosownie do czego? Jak jest to przedstawione? Jak długo następowała nowa niebiańska manna? Aż dokąd ona trwała? Dlaczego? Jak jest to przedstawione i udowodnione? Podczas jakiego okresu była specjalnie duża ilość Prawdy na czasie? Jak jest to przedstawione? W czym to można widzieć? Co wówczas uczynili wodzowie i członkowie ludu Pańskiego? Jak jest to przedstawione? Co wtedy uczynili wodzowie? W jakich trzech rodzajach? Jak jest to przedstawione?

(9) Kto odpowiedział tym wodzom według Boskiego wyjaśnionego Słowa? Jak jest to przedstawione? Jakie dwie rzeczy powiedział On? Jak jest to przedstawione? Jakie dwie rzeczy mieli przygotować wodzowie na pismach? Jak jest to przedstawione? Dla jakich okresów miały one być wartościowe? Przez co był zagwarantowany ich przyszły użytek? Jak jest to przedstawione? W zgodzie z tym, jakie były niektóre dzieła filadelfijskie używane przez naszego Pastora i Redaktora? Co ten ostatni czyni pod tym względem dla tysiącletniego użytku? Gdzie jest to nakazane? Co więc wodzowie Filadelfii i członkowie Kościoła przez nich prowadzeni uczynili? Jak jest to przedstawione? Jak było to nakazane? Jak jest to przedstawione? Jakie dwie rzeczy stosowne pisma nie uczynią? Jak jest to przedstawione w każdym przypadku?

(10) Co Jezus nakazał na okresy Laodycji i Tysiąclecia? Jak jest to przedstawione? Dlaczego? Dlaczego ten powód? Jak jest to przedstawione? Co za stosowną rzecz Jezus oświadcza? Jak jest to przedstawione? Jaki odrębny wynik był osiągnięty w poprzednich sześciu okresach? Nawet kiedy? Szczególnie kiedy? Jak jest to przedstawione? Co Pan mówi o tym na siódmy okres? Gdzie i jak? Jak jest to przedstawione? O czym możemy być pewni? Dlaczego On dał ten zakaz? Co dowodzi tego? Co wynika z naszej właściwej odpowiedzi na to?

(11) Pomimo tych ostrzeżeń, co niektórzy uczynili? Kiedy? Kto szczególnie? Jak jest to przedstawione? Pomimo przeciwnych twierdzeń, co oni nie znaleźli? Dlaczego nie? Jak jest to przedstawione? Wobec tego złego postępowania, co Bóg kazał uczynić Jezusowi? Jak jest to przedstawione? Jak były uczynione te zarzuty? Szczególnie kiedy? Przez kogo? Dlaczego zostały uczynione? Jak jest to przedstawione? Kiedy Bóg dostarczył dosyć na "Sabat"? Jak jest to przedstawione? Dlatego co On żąda? Jak jest to przedstawione?

(12) Co lud Boży przypisuje Prawdzie? Jako co? Jak jest to przedstawione i udowodnione? Jakie inne zalety ma Prawda, najpierw jako wonna, następnie jako zbawcza? Jak jest to wyobrażone? Jaką trzecią zaletę ona ma? Jak jest to wyobrażone? Jaka czwarta z jej zalet jest zawarta w tej trzeciej? Jakie ma ona zalety dla czułych? Jak jest to wyobrażone? Czym ona napełnia czułe serca? Z czego są te składniki? Co Jezus polecił drugi raz na Boski rozkaz? Jak jest to przedstawione? Jakie były wyniki? Dlaczego? Jak jest to przedstawione? Jakie były wyniki? Dlaczego? Jak jest to przedstawione? Jakie dodatkowe polecenie dal Jezus Swoim mówczyni narzędziom? Jak jest to przedstawione? Jak mieli oni zachować tę naukę? Jak jest to przedstawione? W jakim celu? Jak jest to przedstawione? Co było uczynione z tym poleceniem? Jak jest to przedsta-wione? Do czego służyła i nadal będzie służyć Prawda? Aż do kiedy? Jak jest to przedstawione? W jakim stanie znajduje się zdolność ludu Bożego do Prawdy? Dlaczego? Jak jest to przedstawione?

(13) Co widzimy z naszego obecnego badania? Podaj w krótkości te doświadczenia w ich zarysach już zbadanych? Co jest pozafigurą 2 Moj. 17:1-7? Co jest pozafigurą 2 Moj. 17:8-16? Gdzie indziej są wyobrażone inne zarysy doświadczeń podróżowań Kościoła Wieku Ewangelii? Co jest pozafigurą różnych zarysów 2 Moj. 17:1? Do czego one były wstępem? Co nastąpiło przed tym odświeżeniem? Kiedy tego doznano? Jak jest to przedstawione? Szczególnie w odniesieniu do czego? Z powodu jakich błędów? Kto szczególnie to odczuł?

(14) Co uczynił taki lud? Jak jest to przedstawione? Co doznano w tych sporach? Kiedy? Jak jest to przedstawione? Co Jezus uczynił w tych sporach przez Swoje mówcze narzędzia? Jak jest to przedstawione? Co uczynili złoczyńcy? W czym? Jak jest to przedstawione? O co oni oskarżali Pana przez swoją opozycyjną postawę, czyny i nauki? O co oni pytali Pana w Jego mówczych narzędziach? Jak jest to przedstawione? Co na to uczynił Jezus i Jego mówcze narzędzia? Jak to jest przedstawione? Co Bóg najpierw polecił? Jak jest to przedstawione? Co po drugie? Jak jest to przedstawione? Jak ta urzędowa władza już była użyta? Jak jest to przedstawione?

(15) Co Bóg obiecał? Jak jest to przedstawione i udowodnione? Nawet w jakich okolicznościach? Jak jest to przedstawione? Co potem Bóg polecił Chrystusowi w Jego mówczych narzędziach, by uczynił? Jak jest to przedstawione? Jakie były wyniki? Jak jest to przedstawione? Jak nasz Pan odpowiedział? Jak jest to przedstawione? Jakie fakty dowodzą tego? Co przez te doświadczenia uczyniono ludowi Bożemu? Jak jest to przedstawione? Skąd my to wiemy? W co był wciągnięty lud Boży przez te doświadczenia? Jak jest to przedstawione? Co i jak w tym uczynili prowadzący spór? Do jakich to doszło wyników? Jak te rzeczy są przedstawione? Czym nadal pozostaje krzyż? Według jakich przykładów?

(16) Jakie inne doświadczenie miał lud Boży według w. 8? Jak jest to przedstawione? Po czym? Jak jest to przedstawione? Komu Jezus dał w tym polecenie? Jako co? W odniesieniu do czego? Jak jest to przedstawione? Co mieli oni czynić z nimi? Jak jest to przedstawione? Co Jezus obiecał im w czasie walki? Jak jest to przedstawione w szczegółach? Co uczynili członkowie gwiezdni? Jak jest to przedstawione? Kto wziął się do działalności na szczycie zarodkowego królestwa? Jak jest to przedstawione? W jakich warunkach lud Boży zwyciężał? Czy grzech przynosi zwycięstwo? Jak jest to przedstawione w każdym przypadku?

(17) Jak nie działa moc Pańska, a jak działa? Co więc ona wymaga? W przeciwnym razie co się staje? Jak gdyby co? Jak jest to przedstawione? Kto w sposób popierający współpracował z Panem w odniesieniu zwycięstwa? W jakie dwa sposoby oni udzielili Panu popierającej współpracy? Jak jest to przedstawione? Jak długo? Jak jest to przedstawione? Jaki był tego wynik? Jak jest to przedstawione? Jakie stosowne polecenie dał Bóg Jezusowi w odniesieniu do członków gwiezdnych? Jak jest to przedstawione? Co zgodnie z tym uczynił Jezus? Jak jest to przedstawione? Jakie stosowne oświadczenie uczynił Jezus? Jak jest to przedstawione? Zgodnie z tym, co stanie się kiedyś? Jak jest to dowiedzione? Kto tego dokona? Jak? Co powinniśmy powiedzieć na to? (C.d.n.).

TP ’75, 30-40.