ZDUMIEWAJĄCY POSTĘP W PIERWSZYM STULECIU TYSIĄCLECIA

(P '74,74-78)

NAJCUDOWNIEJSZY okres w historii ludzkiej był od roku 1874 do 1974 r. Nigdy przedtem człowiek nie wiedział tak wiele, nie był w stanie dokonać tak wiele i nie uczynił więcej i większych osiągnięć. Żadna część przeszłości nie była tak chwalebna jak ten właśnie okres. Te sto lat poza nami są przepełnione i zatłoczone wspaniałymi odkryciami, wynalazkami i osiągnięciami, które przewyższają całą sumę postępu począwszy od podpisania Wielkiej Karty Wolności.

    Dzisiaj przeciętny robotnik cieszy się licznymi luksusami, którymi nie mógł rozporządzać przy całym swoim bogactwie bajeczny król Midas. Obecnie przeciętny student pierwszego roku szkoły wyższej ma więcej rzeczywistej wiedzy niż miał największy uczony erudyta w epoce Renesansu. Więcej dokonano w ciągu tego stulecia (od 1874 do 1974), aby postawić życie na zdrowej, rozsądnej i przyjemnej podstawie od całej sumy osiągnięć uzyskanych poprzednio przez rodzaj ludzki. Pierwsze stulecie Tysiąclecia było stuleciem wspaniałych błogosławieństw pod względem naturalnym i duchowym. Zastanowimy się nad niektórymi z nich pod dziesięcioma odrębnymi nagłówkami.

ODKRYCIA I WYNALAZKI

    "Niemożliwość" jest obecnie staromodnym słowem, o definicji, która jednak niewiele znaczy. Prawie każde urojone odkrycie lub wynalazek z przeszłości jest obecnie rzeczywistością. Cudowne miasta i czarodziejskie królestwa minionej ery nie są nawet o połowę tak wspaniałe jak świat, w którym żyjemy dzisiaj.

    Niewiele więcej niż sto lat temu nawet naukowiec myślał, że atmosfera była tylko przestrzenią i że gaz był tylko zapachem. Pierwszy mikrob nie objawił jeszcze swojej tożsamości. Najlepsze oświetlenie, jakie mógł osiągnąć Jerzy Waszyngton, pochodziło ze świeczek łojowych, zapalanych iskrą powstałą przez krzesanie krzemienia o stal. Każda tkanina była tkana ręcznie. Jedyny koń parowy, jaki był, miał cztery nogi i ogon.

    Sto lat temu elektryczność nigdy nie była przyczepiona do roweru; proch armatni był najpotężniejszym środkiem wybuchowym; Elektryczna kolej podziemna i inne nowoczesne środki transportu nie były uważane jako będące w zasięgu możliwości. To, co następuje, jest częściową listą różnorodnych i wspaniałych wynalazków i niektórych odkryć, które nastąpiły w tym stuleciu bez precedensu, począwszy od 1874 r. w dalszym wypełnieniu pror. Dan. 12:4 w "czasie końca", kiedy - jak było to przepowiedziane - "wiele ich biegać będzie tam i z powrotem a rozmnoży się umiejętność". Podajemy je w przybliżeniu według porządku ich pojawienia się:

    Telefon, mikrofon, oddzielacz śmietany, mechaniczna zamiatarka dywanów, silnik gazowy, spawarka elektryczna, fonograf, lampa łukowa i elektryczna, lampa oscyloskopowa, kasa rejestrująca, pociąg elektryczny, fotografia kolorowa, żelazko elektryczne, sztuczny jedwab, turbina parowa, linotyp, wieczne pióro, motocykl, szczepionka do leczenia wścieklizny, maszyna rolnicza do żęcia i młócenia, dyktafon, samochód, gaźnik, zamek błyskawiczny, długopis, maszyna do adresowania, sumator (handlowy), turbina okrętowa, film ruchomy, silnik wysokoprężny (Diesla), radiotelegraf, promienie rentgenowskie, piec elektryczny, komórka fotoelektryczna, rad, magnetofon, celofan, odkurzacz, samolot, elektrokardiograf, pralka elektryczna, helikopter, busola giroskopowa, urządzenie klimatyzacyjne, stal nierdzewna, lampa neonowa, sonar (wynalazek do określenia obecności i zlokalizowania przedmiotów pod wodą), głośnik, rakieta, telewizja, film ruchomy i dźwiękowy, radiotelefon, lampa elektronowa do radia, guma z piany mleczka kauczukowego, buldożer, elektryczna maszynka do golenia, automatyczny pilot samolotu, licznik do mierzenia czasu postoju, nylon, radio o modulacji częstotliwościowej, radar, silnik odrzutowy, mikroskop elektronowy, penicylina, rozszczepienie atomu i jego stopienie, elektronowy kalkulator, kserografia, maszyna do składania swiatłodruków (phototypesetting machine), tranzystor, szczepionka przeciw paraliżowi dziecięcemu, promień "Lasera", silnik Wankla, satelita przestrzeni, wytwarzacz słów (?) (po ang. word processor), elektroniczna maszyna do liczenia.

PRZYWRÓCENIE DZIEDZICTWA LUDZKIEGO

    Cykle Jubileuszowe wskazują na paźdz. 1874 jako na czas zapoczątkowania Wielkiego Jubileuszu Ziemi (B 201, 204-207, 214, 216, Przedmowa, str. II itd.). Pierwszym dziełem w figuralnym roku jubileuszowym było odszukanie pierwotnych praw i posiadłości oraz ustalenie obecnych braków.

    Przychodząc do pozafigury, widzimy, że od paźdz. 1874 ludzie dokonali wiele badań nad ich oryginalnym dziedzictwem danym im przez Boga (1 Moj. 1:28) i nad ich obecnymi prawami, brakami itd. Niektórzy mniej lub więcej powodowani samolubstwem i ignorancją żądają i krzyczą o to, co posiadają drudzy, a nawet niektórzy niesprawiedliwie i gwałtem starają się zdobyć to, do czego w wielu wypadkach nie mają prawa. Widzimy więc walki prowadzone przez tych, którzy mają posiadłości by zatrzymać tak wiele jak tylko mogą, powodując spory, kontrowersje, nienawiść klasową, walkę, strajki, lokauty itd., przy mniejszej lub większej niesprawiedliwości lub sprawiedliwości po obu stronach. To w końcu musi być rozstrzygnięte przez Chrystusa, tak jak były rozstrzygane spory pod Zakonem przez Mojżesza, a po jego śmierci przez tych, którzy usiedli na jego stolicy (Mat. 23:2).

    W figurze trąba jubileuszowa miała rozbrzmiewać, kiedy rozpoczął się rok jubileuszowy, obwieszczając wolność po całej ziemi wszystkim jej mieszkańcom (3 Moj. 25:10). W pozafigurze Wielki Jubileusz Ziemi jest ogłoszony trąbieniem Siódmej (symbolicznej) Trąby, Trąby Bożej, Ostatecznej Trąby wraz z towarzyszącym "okrzykiem" (keleusma) zachęty przy Wtórym Przyjściu Jezusa (1 Kor-15:52; 1 Tes. 4:16; Obj. 11:15; B 160). Jest to naprawdę Wielka Trąba, która ogłasza wolność każdemu więźniowi. Chociaż na początku oznacza ona wyrzeczenie się wielu minionych praw i przywilejów oraz czas niepokoju i zburzenia obyczajów, zwyczajów itd., to jednak właściwie oceniona, oznacza ona w istocie "dobrą nowinę o wielkiej radości, która będzie dla wszystkiego ludu".

    Wielki postęp został dokonany w ciągu minionych 100 lat, aby przywrócić człowiekowi jego dziedzictwo wraz z jego prawami i przywilejami. Liczne rodzaje praw były ustanowione w celu ochrony praw, zdrowia, otoczenia, bezpieczeństwa i życia ludzi, włączając liczne prawa ochrony przed zanieczyszczeniem i zakażeniem powietrza, wody, żywności, mieszkań, miejsca pracy i rozrywki. Palenie tytoniu jest obecnie urzędowo uznane jako niebezpieczne dla zdrowia. Nałożono ograniczenia na używanie trunków, leków, tytoniu i innych narkotyków, na trujące środki rozpylania, na chemiczne dodatki do żywności i na reklamowanie i sprzedawanie tychże. Prawa ludzi są coraz bardziej szanowane i chronione przed wyzyskiem. Istnieje wiele intencji przeciwko militaryzmowi, wojnie i na rzecz zniesienia stałych armii wraz z ogromnym brzemieniem podatków, które są wymagane na ich utrzymanie.

    Obywatelskie prawa grup mniejszości narodowej są chronione różnymi sposobami. Ludzkie i zapobiegające okrucieństwu towarzystwa przeciwdziałają okrutnemu obchodzeniu się z dziećmi i innymi osobami, które są słabe i nieszczęśliwe, jak również ze zwierzętami. Dzieci są chronione przed zatrudnianiem prawami pracy. Pracodawcy są zmuszeni dbać o prawa pracowników. Dawne warunki "fabrykantów eksploatujących robotników" są zabronione w wielu krajach. Pracodawcy muszą zabezpieczyć dobre powietrze, wodę, warunki pracy, odpowiednie miejsce na wypoczynek i dobre warunki pierwszej pomocy, odpowiednią ochronę przed ogniem, zasiłek chorobowy, regularne godziny pracy i regularną płacę, dodatkową płacę za godziny nadliczbowe, płatny urlop, odszkodowanie dla pracowników itd. Zabezpieczone jest odszkodowanie w przypadku bezrobocia, publiczna pomoc dla nieszczęśliwych i ubezpieczenie społeczne, emerytury na starość, opieka lekarska dla osób podeszłych wiekiem i nieszczęśliwych, która jest praktycznie całkowicie bezpłatna.

POWRÓT CIELESNEGO IZRAELA

    Najwspanialszy może postęp w wypełnieniu się proroctwa biblijnego podczas minionych stu lat był dokonany w powrocie cielesnego Izraela do jego ojczyzny. Sto lat temu było bardzo mało Żydów w Ziemi Świętej i byli oni bardzo źle traktowani. Na Berlińskim Kongresie Narodów odbytym w czerwcu 1878 (przy końcu 1845 lat "dwójnasobu" niełaski dla Izraela, która zaczęła się w 33 r. po Chr. - Iz. 40:1, 2; Jer. 16:16) Europejskie Porozumienie Narodów pod kierownictwem Disraeli, Żyda, ówczesnego premiera Anglii, uczyniło z tego sprawę Międzynarodowego Prawa, by Żydom dano prawo osiedlenia się w Ziemi Świętej wraz z usunięciem uciążliwych przeszkód dla nich. W wyniku tego wielu Żydów powróciło do Palestyny, w dużej mierze z powodu działalności prześladowców ("łowców") i syjonistów ("rybitwów" - Jer. 16:16). Wojna Światowa (faza I) doprowadziła 2 listopada 1917 do Deklaracji Balfoura, która zobowiązała Wielką Brytanię do "przychylnego rozpatrzenia sprawy założenia w Palestynie narodowego ogniska dla ludu żydowskiego" i do "uczynienia najlepszych wysiłków ułatwiających osiągnięcie tego celu". Doprowadziło to z kolei 9 grudnia 1917 do cudownego zdobycia Jerozolimy i jej zachowania bez żadnego strzału.

    Wielka Brytania otrzymała mandat nad Palestyną w kwietniu 1920, co zostało potwierdzone w 1922 r. Nastąpiła więc wielka emigracja Żydów do Palestyny, ale z powodu opozycji arabskiej Wielka Brytania tymczasowo ją ograniczyła. Jednak był wywarty na Wielką Brytanię nacisk częściowo przez Wojnę Światową (faza II), która zmusiła ją do zezwolenia Żydom na powrót przy mniejszych ograniczeniach. Po skończeniu się mandatu brytyjskiego, powstało Państwo Izraelskie w maju 1948.

    Tak samo wielki postęp był dokonany w minionych stu latach w częściowym odwróceniu zaślepienia od Izraela (Rzym. 11:25). Rozpoczęło się to w czerwcu 1878 rozpowszechnieniem Nowego Testamentu w hebrajskim języku przez Delitzscha. Obecnie cała Biblia z Nowym i Starym Testamentem jest rozpowszechniana bardzo czynnie wśród ludności żydowskiej i wielu ją czyta oraz posiada w swoim domu. Ona nawet jest używana w szkołach izraelskich jako dzieło podręczne. Wielu Żydów poważa Jezusa bardzo wysoko i większa liczba przyjęła Go za swego Mesjasza. Naprawdę duży postęp został dokonany w ciągu minionych stu lat pod tymi względami!

UDZIELANIE I ROZPOWSZECHNIANIE PRAWDY NA CZASIE

    Stulecie od 1874 do 1974 było świadkiem wspaniałych rzeczy w dawaniu i rozpowszechnianiu obiecanej Prawdy na czasie, jako pokarmu na czas słuszny (Przyp. 4:18; Mat. 24:45-47; Łuk. 12:37; 2 Piotra 1:12;Obj.3:20).Obejmuje to przwdę na rożne zarysy doktryn Okupu i Restytucji. W 1874 r. br. Russell doszedł do zrozumienia, że Jezus w Swoim Wtórym Przyjściu będzie niewidzialny dla fizycznych oczu ludzi. W r. 1876 zrozumiał on, że niewidzialna obecność Jezusa w Jego Wtórym Przyjściu rozpoczęła się w październiku 1874. Postanowił on natychmiast szeroko rozpowszechnić tę prawdę i uczynił to przy wielkich osobistych wydatkach począwszy od kwietnia 1877. W 1879 r. zrozumiał on prawdę o Przybytku i otrzymał od Boga urząd "onego Sługi". Od tego czasu różne zarysy poselstwa Prawdy, takie jak prawda o nadchodzącym Królestwie na ziemi, były dane i szeroko ogłaszane w Strażnicy, w sześciu tomach (pierwszy wydany w 1886 r. a ostatni w 1904) w Bibie Students Monthly (w Miesięczniku Badaczy Pisma św.) i w ulotkach. Wiele wyjaśnienia prawdy nastąpiło o Okupie, o Ofiarach za Grzech, o Przymierzach, o Pośredniku itd. w wyniku przesiewania z 1908-1911, które to wyjaśnienie br. Russell podał w stosownych Strażnicach i innych pismach Prawdy.

    Wśród innych prawd, które Pan dał za pośrednictwem br. Russella i które były szeroko rozpowszechniane, są prawdy o Tysiącletnim Panowaniu Chrystusa i o wiązaniu Szatana począwszy od 1874 r., o Epifanii jako o okresie zaczynającym się w 1914 r., o poświęconych lecz niespłodzonych z Ducha (tj. o Młodocianych Godnych), o ostatnich pokrewnych czynnościach Eliasza i Elizeusza w figurze i pozafigurze, o rozdzieleniu Małego Stadka od Wielkiego Grona itd. Po śmierci br. Russella prawda na te przedmioty rozszerzyła się i wyjaśniła oraz była przedstawiona przez br. Johnsona wraz z licznymi innymi objaśnieniami, ponownymi potwierdzeniami i obroną Prawdy Paruzyjnej. One są głównie przedstawione w T.P. i w tomach epifanicznych a odnoszą się szczególnie do dwóch wybranych klas epifanicznych - do Wielkiego Grona i Młodocianych Godnych.

    Od śmierci br. Johnsona w 1950 r,, Pan nadal dawał wyjaśnienia Prawdy, które zostały szeroko rozpowszechnione. W tym celu On nadal używał głównie T. P. Te wyjaśnienia dotyczą uzupełnienia w chwale Małego Stadka, oczyszczenia i służby Wielkiego Grona, zakończenia się okresu Epifanii w jego wąskim lub ograniczonym znaczeniu w 1954 r., zakończenia się powołania do Młodocianych Godnych, budowania Obozu Epifanicznego wraz z tymczasowym usprawiedliwieniem w nim dla "prawdziwie pokutujących i wierzących", Poświęconych Obozowców Epifanii, Lewitów, Netynejczyków i pagórka Ofel w figurze i pozafigurze itd. W okresie Epifanii nadal ogłaszano radosne poselstwo nadchodzącego Królestwa Bożego na ziemi wraz z innymi grupami biorącymi w tym udział. Takie ogłaszanie, szczególnie przez braci w Prawdzie, doprowadziło wielu do uwierzenia w to poselstwo nawet w kołach nominalnego kościoła.

ZBIJANIE I NISZCZENIE BŁĘDU

    Wraz z dawaniem Prawdy na czasie nastąpiło zbijanie i niszczenie błędu i pod tym względem również wiele dokonano w tym stuleciu od 1874 do 1974. Jezus jako Zbijacz i Niszczyciel błędu jest przedstawiony w Obj. 19:11-16, jako Wódz siedzący na białym koniu z ostrym mieczem - prawdy na sprawy świeckie i religijne - wychodzącym z Jego ust. A idące za Nim armie również na białych koniach przedstawiają członków Jego ciała.

    Nastąpiło wiele zbicia i zniszczenia błędu przez naszego Pana za pośrednictwem paruzyjnych tomów br. Russella i epifanicznych tomów br. Johnsona, przez ich czasopisma i innym sposobem, jak również przez innych, włączając w to innych wówczas pozostających członków Małego Stadka, członków Wielkiego Grona, Młodocianych Godnych i Poświęconych Obozowców Epifanii, zbijających sześć wielkich błędów sześciu wielkich przesiewań - Zaprzeczanie Okupu, Niewiara, Kombinacjonizm, Reformizm, Kontradykcjonizm i Rewolucjonizm (zob. art. "Wezwania, Przesiewania i Broń Ku Zabijaniu"; T. P. '34,18; '63,44) - gdy one działały i jeszcze działają wśród poświęconych, usprawiedliwionych i nieusprawiedliwionych. Ta praca zbijania nadal była prowadzona w T. P. i w naszych innych publikacjach od śmierci br. Johnsona, jak również przez zbijające wysiłki tych, którzy posiadali prawdę na te przedmioty.

    Trzy wielkie podstawowe doktryny imperium Szatana - o Boskim prawie (1) królów, (2) arystokratów i (3) kleru - były szczególnie atakowane przez naszego Pana i są one w procesie zupełnego zniszczenia. Również i pod tym względem wiele dokonano. Nauki o Boskim prawie królów i arystokracji zostały prawie zupełnie zniszczone w umysłach ludzi, a nauka o Boskim prawie kleru idzie tą samą drogą. Stosunkowo mało już ludzi przyjmuje na ślepo i bez kwestionowania to, co naucza kler. Nawet papież w swoich wypowiedziach jest kwestionowany przez laików rzymskokatolickich, a w wielu wypadkach jest on zlekceważony i nie poparty przez nich, np. w jego wypowiedziach na temat kontroli urodzeń i w sprawie głosowania nad prawem zezwalającym na cywilny rozwód we Włoszech.

    Trzy wielkie podtrzymujące doktryny imperium Szatana - (1) wieczne męki, (2) świadomość umarłych i (3) nieśmiertelność ludzkiej duszy - były również specjalnie atakowane przez naszego Pana począwszy od 1874 r. i są one stopniowo niszczone. Dziękujemy Bogu za postęp, jaki był dokonany. Obecnie stosunkowo mało ludzi będzie się starało popierać te fałszywe nauki. Jezus za pośrednictwem złączonych wysiłków wszystkich braci i sióstr w Prawdzie, wraz z innymi zupełnie zniszczy wiarę ludzi w te wielkie błędy. Jego postępowanie z tymi podtrzymującymi doktrynami (1) i (2) jest przedstawione przez powstanie Giedeona i zabicie madiańskich królów Zebeę i Salmana. Odbieranie przez Jezusa każdego tekstu Pisma Św. za pośrednictwem wszystkiego ludu Bożego, używanego przez odnośnych błądzicieli do upiększenia ich organizacji, aby podtrzymać fałszywe nauki, jest przedstawione przez Giedeonowe odebranie ozdoby z szyi wielbłądów ich (Sędz. 8:21; P '40, 121, szp.2). Wszyscy powinni się przyłączyć do Jezusa w tej pracy.

UPADEK BABILONU

    Sto lat temu Babilon, nominalny kościół, nie był jeszcze odrzucony. Był on jeszcze mówczym narzędziem Pańskim, "złotym kubkiem w ręce Pańskiej" (Jer. 51:7; Obj. 17:4). Ale w kwietniu 1878 (jako równoległość odrzucenia nominalnego systemu żydowskiego od urzędu mówczego narzędzia 1845 lat wcześniej, tj. w kwietniu 33 r. po Chr.) Babilon został odrzucony od urzędu mówczego narzędzia. Został on wówczas wypluty z ust Pańskich (Obj. 3:16), a głos Oblubieńca i Oblubienicy nie był już słyszany od tego czasu ani już więcej nie będzie słyszany w nim - za jego pośrednictwem (Obj. 18:23). Od tego czasu głos mówi tylko poza Babilonem, jak to pokazuje historia (P '50,63).

    Również w 1878 r. nastąpiło wezwanie do ludu Bożego, aby wyszedł z Babilonu (Obj. 18:4; Iz. 52:11; Jer. 51:6 Mat. 24:31) i żeby nie stał się uczestnikiem jego grzechów i nie wziął z jego plag - ze śmierci, smutku i duchowego głodu (Obj. 18:8). Wszyscy z Małego Stadka znajdujący się w Babilonie wyszli z niego na wiosnę 1916, kiedy zakończyło się pokłosie żniwa (Obj. 7:1-4); tak samo wyszło z Babilonu wielu członków Wielkiego Grona, Młodocianych Godnych, Poświęconych Obozowców Epifanii i niepoświeconych tymczasowo usprawiedliwionych. W ogólności Babilon obecnie odczuwa smutny brak prawdziwego Ducha Chrystusowego.

    Chociaż niektórzy prawdziwie poświęceni z każdej powyżej wymienionej klasy poświęco-nych są jeszcze w Babilonie z wyjątkiem Małego Stadka, to jednak są oni stosunkowo nieliczni w porównaniu do liczby prawdziwie poświęconych, która znajdowała się w nim na początku Żniwa. Prawdziwie poświęceni, którzy jeszcze znajdują się w Babilonie, są wielce rozgniewani (por. 2 Piotra 2:7) z powodu jego upadania w doktrynie i praktyce. Ubolewają oni nad samolubstwem, komercjalizmem, ostentacją, światowością, oziębłością, chełpliwością itd. Babilonu (Obj. 3:16-18).

    W tym stuleciu od 1874 do 1974 Babilon doznał wielkich strat, w miarę jak chylił się stopniowo do zniszczenia. Poparcie i zasilanie, które otrzymywał Babilon od ludzi (Eufrates, Obj. 16:12; 17:15; B 230, par. 1; D 46, 47) staje się coraz więcej nikłe (suche), w miarę jak ludzie coraz więcej rozpoznają w nim obłudę, komercjalizm, itd., a to szczególnie przez wyjawiania okresu Epifanii (1 Kor. 4:5). Chociaż w Babilonie nastąpił pewien wzrost w liczbie i w bogactwie w niektórych krajach, gdzie nie był on poprzednio obwarowany, to jednak ogólna tendencja idzie stanowczo ku upadkowi, szczególnie w tych krajach, w których miał on wielką władzę. Wielu, szczególnie czciciele Babilonu i ci, którzy korzystali z niego, smuci się, gdy widzą jego upadanie i będą coraz więcej smucić się w miarę jak będą widzieć jego niszczenie (Obj. 18:8-19), Jednak lud Boży powinien się radować gdy widzi, jak daleko on już upadł i że jego zupełne zniszczenie należy do bliskiej przyszłości (Obj. 18:20).

NISZCZENIE IMPERIUM SZATANA

    Przed pierwszym stuleciem Tysiącletniego Panowania Chrystusa, które rozpoczęło się w 1874 r., Szatan, "bóg" teraźniejszego świata złego" (2 Kor. 4:4; Gal. 1:4), rządził nad upad-łymi aniołami i nad swoim imperium na ziemi przy stosunkowo małej opozycji. Ale kiedy Jezus przyszedł w Swoim Wtórym Przyjściu w 1874 r., to Jego pierwszą pracą było związanie Szatana (Obj. 20:1-3), "mocarza" (Mat. 12:29; Mar. 3:27; Łuk. 11:21, 22), jako jednostki, zanim On przystąpił do niszczenia jego domu, jego imperium. Oznacza to, że Jezus dał tak wiele Prawdy upadłym aniołom między 1874 r. a 1878, iż Szatan od 1878 r. nie mógł już ich kontrolować tak jak poprzednio.

    Wiązanie systemu szatańskiego Prawdą świecką i religijną (wielkim łańcuchem) jest stopniowe, przechodzące przez cztery etapy: Pierwszy etap trwał od 1874 r. aż do początku Wojny Światowej, do 1914 r. Drugi etap rozpoczął się przy końcu Wojny Światowej i będzie ukończony z końcem Armagieddonu. Trzeci etap będzie między Armagieddonem a Anarchią. Czwarty etap będzie miał miejsce podczas Anarchii, w jej ostatniej fazie, w drugiej fazie Ucisku Jakuba (E. tom 2, 143, 144; E. tom 4, 120, 121).

    W 1874 r. nastąpił czas na światowe ogłaszanie o przeniesieniu panowania nad ziemią od Szatana do Boga i Chrystusa (Obj. 11:15). Niszczenie imperium Szatana rozpoczęło się sławną walką od 1874 r. do 1914. Ono nadal ciągnęło się w Wojnie Światowej, Faza I i II, pod koniec której jego imperium zostało wielce osłabione i obarczone długiem. A z biegiem lat od tego czasu to wielce wzrosło, włączając wojny w Korei i w Wietnamie tak, iż obecnie z powodu zawrotnych kosztów tych wojen i ich następstw, programów dobrobytu społecznego itd. i z powodu światowej galopującej inflacji obecny porządek świata jest osłabiony i obciążony długiem prawie do upadku.

    Pan Jezus wprawdzie uderza królów i rani wodzów w licznych krajach, w miarę jak panuje wpośród Swoich nieprzyjaciół (Psalm 110). Władcy są nadal wprowadzani na urząd i usuwani z urzędu według Boskiego upodobania (Dan. 4:32,33; Iz. 40:15-23). Kamień odcięty z góry bez ręki ludzkiej nadal uderza w wielki posąg i kruszy go na proch w przygotowaniu ustanowienia na ziemi Piątego Uniwersalnego Imperium - Królestwa Chrystusowego (Dan. 2:35, 44; Obj. 2:26,27; A str. 300, 301). Królowie, którzy pozostają w świecie, są bardzo nieliczni i prawie we wszystkich przypadkach są tylko marionetkami o małej rzeczywistej władzy. Staje się coraz bardziej widoczne, że w sprawach ludzkich istnieje trudny do opanowania kryzys, którego władcy obecnego złego świata nie mogą skutecznie zwalczyć. Zbliżające się stadium Armagieddonu i Anarchia Światowa wraz z drugą fazą Ucisku Jakuba przy jej końcu dokończą zniszczenia imperium Szatana. Nasze serca wzdychają za dokonaniem się tego i za przyjściem Królestwa Bożego na ziemi (Mat. 6:10)! Podnośmy nadal nasze głosy w ogłaszaniu przeniesienia tych królestw (Obj. 11:15)!

WIĄZANIE I PALENIE KĄKOLU

    Pismo Św. pokazuje, że dzieło Żniwa gromadzenia wybranych będzie połączone z wiązaniem i paleniem kąkolu (Mat. 13:30, 40-42). W naturze kąkol (brodata życica) jest podobny do pszenicy; podobnie imitacja chrześcijan jest podobna do prawdziwych chrześcijan. W czasie rośnięcia niełatwo jest odkryć różnicę, ale w czasie żniwa kąkol staje się bardzo widoczny.

    Czas od 1874 r., kiedy rozpoczęło się Wtóre Przyjście Jezusa, był świadkiem gromadzenia imitacji chrześcijan, czyli niepoświeconych wyznających chrześcijan we wszelkiego rodzaju organizacje. Od 1874 r. organizacje tego kąkolu wzrosły jak nigdy przedtem pod względem kapitalistycznym, religijnym, narodowym, międzynarodowym, politycznym, zawodowym braterskim, reformatorskim, filantropijnym, społecznym itd., wraz z niektórymi organizacjami łączącymi się z innymi. Nowe zaś organizacje w chrześcijaństwie wielce wzrosły, tak jak tego dowodzą prawie nieskończone liczby klubów, towarzystw, zakonów federacji, związków, korporacji, karteli, przymierzy, lig, itd. Samolubstwo, szczególnie w formie samozachowania i samopowiększenia, jest tym sznurem, który wiąże kąkol w snopy w przygotowaniu do spalenia go.

    Czynność z kąkolem jest pracą postępującą, poczynając od gromadzenia i wiązania narodowego, religijnego, arystokratycznego itd. kąkolu w przygotowaniu do wrzucenia w symboliczny piec ognisty. To stadium gromadzenia i wiązania zostało ukończone przed Wojną Światową, do której stosownie związany kąkol był wrzucony, jako do ognistego pieca. Kąkol ten znajduje się w ognistym piecu począwszy od 1914 r., a jego następne kłopoty są tylko późniejszymi zarysami doświadczeń tego ognistego pieca; one będą trwały tak długo, aż wszystek kąkol zostanie spalony, jako taki.

    Spalenie kąkolu nie oznacza literalnego spalenia, ale zniszczenie przez wyjawienia jego obłudy itd., jego twierdzeń i wyznań, że stanowi on chrześcijan postępujących według zasad chrześcijańskich. Okres Epifanii, który rozpoczął się w 1914 r., jest specjalnym czasem na te wyjawienia (1 Kor. 4:5) i takich wyjawień było już wiele. Ten proces wiązania i palenia będzie nadal trwał i postępował aż do jego ukończenia w nadchodzących stadiach wielkiego Czasu Ucisku, tak jak to jest opisane np. w P '41,50. Radujemy się z dalszego wypełniania się tego proroctwa pod tym względem nawet w naszym czasie!

ROZWIJANIE I GROMADZENIE WYBRANYCH

    Minione sto lat były naprawdę czasem rozwijania wybranych na podobieństwo Chrystusowe i gromadzenia ich. Był to specjalny czas na tę działalność wobec duchowych wybranych klas - Małego Stadka i Wielkiego Grona. Gromadzenie wybranych rozpoczęło się Żniwem w 1874 r. (Ps. 50:5; Mat. 24:31; Obj. 14:14,15). Zostali oni zgromadzeni do Prawdy i ona była dla nich atrakcją (Łuk. 17:37; Mat. 24:28; D 754). Coraz więcej ludzi przychodziło do Prawdy, w miarę jak Żniwo dochodziło do końca żęcia w jesieni 1914, a koniec pokłosia nastąpił na wiosnę 1916, w którym to czasie wszyscy ze 144 000 członków Małego Stadka byli popieczętowani na czołach (Obj. 7:1-8)- wszyscy oni otrzymali dosyć Prawdy, by umożliwić im wyjście z Babilonu lub z "roli" (Co do 80 dowodów pokazujących z Amosa 9:13; Iz. 52:8; 66:7; Jana 9:4 itd., że drzwi wejścia do Wysokiego Powołania zamknęły się w jesieni 1914 i że pokłosie zostało ukończone na wiosnę 1916, prosimy zob. T. P. nr 264; 265 - dostarczymy na żądanie).

    Wielu członków Małego Stadka pozostało w ciele przez wiele lat po 1914-16, by dopomagać Panu w czynności z Kozłem Azazela (czyli z Wielkim Gronem w jego człowieczeństwie). Ostatni członek Małego Stadka przeszedł poza zasłonę w paźdz. 1950. Od tego czasu radosne poselstwo z Obj. 19:5-9 było na czasie do ogłaszania w jego całości i ono było ogłaszane przez lud Pański oświecony Prawdą Epifaniczną.

    Wielu z tych, którzy byli powołani do Małego Stadka zanim zakończyło się spłodzenie z Ducha w jesieni 1914, stało się utratnikami koron i niektórzy z nich zupełnie upadli i poszli na Wtórą Śmierć. Wielu utratników koron było ściśle i zgodnie zespolonych z Małym Stadkiem od 1874 do 1914 (przedstawione przez chodzenie i rozmawianie Eliasza z Elizeuszem), ale począwszy od 1917 r. te dwie klasy zostały objawione jako oddzielne i różniące się T. P. '35,88, par. 36-38). Epifania była specjalnym czasem na oczyszczenie i rozwinięcie Wielkiego Grona i w wielu wypadkach obejmuje ona oczyszczoną służbę (Obj. 7:9-14; 4 Moj. 8:5-26; Mal. 3:1-3). Stulecie od 1874 do 1974 było świadkiem rozwoju i przygotowania do wiecznego życia znacznej większości członków Wielkiego Grona, którzy żyli przy końcu tego Wieku. Niektórzy jednak nadal tu pozostają i będą jeszcze żyć przez pewien czas.

    Trzecia klasa wybrańców, o której mówi br. Russell, a którą my nazywamy Młodocianymi Godnymi (co do licznych ustępów Pisma Św. odnoszących się do tej klasy prosimy zob. T.P. nr 270; 271; 273; 274; 275, które dostarczymy na żądanie), była również w procesie rozwijania i gromadzenia począwszy od 1881 r., kiedy ustało Ogólne Wezwanie do Wysokiego Powołania. Oni przyszli za późno, aby zdobyć jakąkolwiek koronę ze 144 000 wyznaczonych koron, z wyjątkiem tych stosunkowo nielicznych koron, które były przekazane niektórym z nich, z powodu utraty ich przez innych, dla których one były poprzednio wyznaczone. Dla wszystkich nowych poświęconych w okresie od paźdz. 1914 do paźdz. 1954 była dana nadzieja stania się Młodocianymi Godnymi. Chociaż nie są oni spłodzeni z Ducha, to jednak otrzymali oni oświecenie świętego Ducha, rozgrzewające ich serca w podobnym znaczeniu do Starożytnych Godnych. Bóg miał i nadal ma do czynienia z tą klasą; wielu z niej jest nadal rozwijanych i przygotowywanych do zajęcia miejsca w ziemskiej fazie Królestwa, jako specjalni tysiącletni pomocnicy Starożytnych Godnych. Podobnie do Starożytnych Godnych, klasa ta będzie spłodzona i narodzona z Ducha w Małym Czasie przy końcu Tysiąclecia, a więc otrzyma naturę duchową. Wspaniały postęp był dokonany w jej rozwoju i gromadzeniu przed restytucją!

PRZYGOTOWANIE NIBY WYBRAŃCÓW I NIE WYBRANYCH

    Jak już to nasi czytelnicy wiedzą (zob. T. P. nr 175 i 176), klasa, którą określamy niby - wybrańcami, składa się z trzech ogólnych grup. Najwyższą klasą wśród nich są Poświęceni Obozowcy Epifanii, składający się z tych, którzy poświęcają się w tej części okresu Epifanii, która następuje po paźdz. 1954. Oni więc zajmują stanowisko w Obozie Epifanicznym, ponieważ poświęcili się za późno, by należeć do Młodocianych Godnych (pozafiguralnych Lewitów) na Dziedzińcu Epifanicznym. Drugą klasą wśród niby - wybrańców są ci poganie i niektórzy Żydzi, co "prawdziwie pokutują i wierzą" w Chrystusa jako Zbawiciela, ale którzy nie poświęcili się, jednak pozostają wierni Okupowi i sprawiedliwości. A trzecią klasą są ci Żydzi, którzy w wierze i praktyce przyszli do zgody z Przymierzem Abrahamowym i z Przymierzem Mojżeszowym i którzy pozostają wierni w praktykowaniu sprawiedliwości, jednak nie przyjmują Jezusa, jako Zbawiciela.

Niby-wybrańcy stanowią nasienie Abrahama sprzed Tysiąclecia i są oni przedstawieni w Marii (2 Moj. 15:20; T. P.'49, 39, par. 17), siostrze Aarona, który w tej figurze przedstawia Starożytnych i Młodocianych Godnych, jako mówcze narzędzia wśród ludzi. W ten sposób pokazane ścisłe pokrewieństwo pomiędzy niby-wybrańcami a Godnymi. Niby- wybrańcy, szczególnie Poświęceni Obozowcy Epifanii, będą specjalnymi pomocnikami Godnych w pracy błogosławienia wszystkich rodzin ziemi pod Nowym Przymierzem, gdy ziemska faza Królestwa będzie ustanowiona.

    Wielu spośród niby-wybranych Żydów i pogan, jako część nasienia Abrahamowego sprzed Tysiąclecia było rozwiniętych i zgromadzonych w okresie od 1874 do 1974. Oni weszli do Obozu Epifanicznego, szczególnie od paźdz. 1954. Jak już to zaznaczono, więcej z nich było wierzącymi Żydami w Jezusa, jako Mesjasza w okresie od 1874 do 1974. Radujemy się z niby-wybrańcami z ich licznych błogosławieństw, które były ich udziałem. Zachęcamy ich do pogłębienia pokrewieństwa z Bogiem i do wzrostu w znajomości Prawdy oraz na podobieństwo Chrystusowe. Wszyscy wierzący w Jezusa powinni być zachęceni do poświęcenia się lub do oddania swego życia Bogu i do wiernego codziennego wypełniania swego poświęcenia.

    W dodatku, przez głoszenie o poselstwie Królestwa i o spokrewnionych prawdach i przykazaniach od 1874 r. do 1974 wielu nominalnych chrześcijan nieusprawiedliwionych i pogan, zostało lepiej przygotowanych do wejścia do Tysiącletniego Obozu (E. tom 10, 672).

    Rozważywszy więc z różnych punktów widzenia wspaniały postęp w dziełach Boga i Chrystusa podczas minionych stu lat, widzimy, że przepowiednie oparte na Biblii i na stosownych naukach br. Russella, "onego wiernego, i roztropnego Sługi", ponownie potwierdzone, obronione i wzmocnione przez br. Johnsona i innych, coraz więcej się wypełniały, w miarę jak lata mijały w tym pierwszym stuleciu z Tysiąclecia. Nasze serca są napełnione wychwalaniem i adoracją dla Boga i Chrystusa oraz poważnym pragnieniem, aby pozostać wiernymi stosownie do najlepszych naszych zdolności w naszych odpowiednich powołaniach, współpracując z Bogiem i Chrystusem w błogosławionej służbie Prawdy (2 Kor. 6:1). Niechaj Bóg błogosławi pamięć Posłanników Paruzji i Epifanii!

TP ’75, 69-75.