Podroz do gory Synaj

PODRÓŻ DO GÓRY SYNAJ

(E. tom 11, roz. 5, dokończenie)

2 Moj. 15:22-19:25

JETRO. SĘDZIOWIE. PRZED PRZYMIERZEM NA GÓRZE SYNAJ

(18) W 2 Moj. 18 są przedstawione dwa doświadczenia ludu Bożego podczas Wieku Ewangelii w jego podróżowaniu do Królestwa i Nowego Przymierza, tak jak nasze poprzednie badanie zwróciło uwagę na niektóre inne doświadczenia. I tak jak w 2 Moj. 3:4 były nam przedstawione niektóre figury o pewnych wydarzeniach zachodzących pomiędzy Bogiem a Chrystusem, tak samo znajdujemy w 2 Moj. 18 podobną serię typów, tzn. że one wyobrażają pewne doświadczenia Boga i Chrystusa i pewne wynikające rzeczy wśród ludu Bożego zachodzące w jego podróży do Syjonu. W tej serii typów Jetro przedstawia Boga, szczególnie w Jego mądrości i mocy; a Mojżesz przedstawia naszego Pana Jezusa, tak jak on zwykle Go przedstawia w 2 Moj., w 4 Moj. i w 5 Moj. Tymi kilkoma wstępnymi uwagami zaczynamy nasze badanie 2 Moj. 18. Bóg, szczególnie w Swojej mądrości i mocy (Jetro, wyśmienity, 18:1), zwrócił specjalną uwagę (usłyszał) na przypisane i rzeczywiste wyzwolenie, które On opracował (uczynił Bóg) w Swojej mądrości, sprawiedliwości, miłości i mocy na korzyść naszego Pana i Jego ludu (Mojżeszowi... ludowi swemu) i w tym wyzwolił On Swój lud z imperium Szatana (Pan... z Egiptu). Nim postąpimy dalej, należy tu uczynić uwagę, że ta historia ma potrójne wypełnienie w wielkim obrazie: (1) w Żniwie Żydowskim, (2) w Okresie Przejściowym i (3) w Żniwie Ewangelicznym (tj. w Paruzji i Epifanii). W tym badaniu szczególniej wykażemy trzecie zastosowanie jako praktyczniejsze dla nas.

(19) W ciągu okresu od 1846 r. do 1874 Małe Stadko (Zefora, ptaszek, w. 2), oprócz odłączonej świątnicy i wierniejsi z usprawiedliwionych (Gerson, obcy tam, w. 3) oraz mniej wierni z usprawiedliwionych (Eliezer, mój Bóg jest pomocnikiem, w. 4) po powołaniu do Ruchu Millera w latach 1829-1844, byli z powrotem odesłani do Babilonu po 1846 r. (którą... odesłał) przez szczególne postępowanie naszego Pana rozpoczęte między 1844 a 1846 r. Oni przez poselstwo żęcia byli przyprowadzeni przez Boga do Ruchów Paruzji i Epifanii, a więc do naszego Pana Jezusa (wziął Jetro... przyszedł... z synami... z żoną... do Mojżesza, w. 5), z dala od Babilonu do stanu odosobnienia (na puszczę) wśród próbujących doświadczeń w bliskiej obecności Królestwa i Nowego Przymierza (obozem położył się przy górze Bożej). Rozwijanie wierniejszych z tymczasowo usprawiedliwionych (Gerson, w.3) było pierwszą pracą po wyzwoleniu naszego Pana z imperium Szatana a wprowadzeniem Go do Boskiej natury i chwały, w których był On naprawdę obcy, jako nowe stworzenie w obcej sferze dla Niego (przychodniem w ziemi cudzej), a mniej wierni z tymczasowo usprawiedliwionych byli stałym przypomnieniem o Boskim dopomaganiu Mu w przezwyciężaniu wojowniczych teorii Szatana (był mi ku pomocy... od miecza Faraonowego, w. 4). Przez nauki i dzieła paruzyjne i epifaniczne Bóg dał poznać Jezusowi, że był On w społeczności z Nim (wskazał... Jetro idę, w. 6); przez te nauki i dzieła Bóg również przyprowadził trzy powyżej wymienione klasy do naszego Pana (żona twoja... synowie), te ostatnie przyszły z pierwszą klasą (z nią).

BÓG I CHRYSTUS WSPÓLNIE ROZMAWIAJĄ

(20) Nasz Pan oczywiście odpowiedział na poselstwo Ojca i na stosowną działalność (Mojżesz wyszedł przeciwko świekrowi swemu, w. 7) i uczynił to z należącą się czcią Swojemu Zwierzchnikowi oraz z czułą miłością, jaką żywił do Boga (ukłoniwszy całował go). Obydwaj wyrazili żywe zainteresowanie we wzajemnej pomyślności (pytał jeden drugiego o pomyślność, zdanie to jest opuszczone w polskiej Biblii) i zajęli stanowisko w sferze urzędowej działalności Jezusa (weszli do namiotu). Jezus świadczył (rozpowiadał, w. 8) o dziełach Jehowy odnoszących się do Szatana i jego sług (wszystko, co uczynił... Faraonowi i Egipczanom) na korzyść paruzyjnego i epifanicznego ludu Bożego (za przyczyną Izraela). Jezus również opowiedział o bolesnych doświadczeniach i o ciężkich pracach, które przypadły im w udziale wśród doświadczeń wyzwolenia z obecnego złego świata, gdy postępowali naprzód do Królestwa i Nowego Przymierza (trudność... w drodze); On także podkreślił wyzwalającą moc Jehowy we wszystkich tych bolesnych doświadczeniach i ciężkich pracach (jako je Pan wybawił). Oczywiście, że Bóg w Swojej mądrości i mocy radował się z łaski, którą okazał Izraelowi (radował się... z dobrego, które uczynił... Izraelowi, w. 9) w Swojej mądrości, sprawiedliwości, miłości i mocy, iż wyzwolił On ich z niewoli sług Szatana (wyrwał z ręki Egipczanów). W Swojej mądrości i mocy Bóg (Jetro, w. 10) sprawił, że był Mu oddany zaszczyt w Jego mądrości, sprawiedliwości, miłości i mocy (błogosławiony Pan) za Jego dzieła wyzwolenia dokonane względem Jezusa i Jego ludu (który was wyrwał) co się tyczy mocy sług Szatana i mocy samego Szatana, ponieważ Bóg uwolnił Swój lud z mocy sług Szatana (lud z niewoli egipskiej). Przez doprowadzenie do tego, by Jego wyższość była znana w Jego istocie, charakterze, słowach i dziełach. Bóg pokazał naszemu Panu Swóją wyższość nad wszystkie niebiańskie istoty, włączając i naszego Pana (większy jest Pan ) nad wszystkie bogi, w. 11), wykazując ją w odniesieniu do Szatana i jego upadłych aniołów w tym, że w pysze wynieśli się oni, aby się sprzeciwiać Jego planowi (w rzeczach, w których oni pysznie postępowali był On ponad nimi, tak podaje przekł. KJV). Dokonując tej pracy, Bóg w Swojej mądrości i mocy podkreślił przyjęcie ofiary Chystusa (wziął... całopalenie, w. 12) i Chrystusowych ofiar za grzech (ofiary) w odniesieniu do Boga i Jego mądrości, sprawiedliwości, miłości i mocy (Bogu); a cały Kościół (Aaron) i wodzowie ludu Bożego (starsi) spożywali Prawdę Paruzyjną i Epifaniczną z Bogiem w jego mądrości i mocy w sprawach odnoszących się do Boga mądrości, sprawiedliwości, miłości i mocy (przed Bogiem). Co za wspaniałą społeczność mieli oni razem, która jest przedstawiona w w. 1-1.2!

(21) Chociaż w. 1-12 podają doświadczenie Boga i Chrystusa podczas podróży Wieku Ewangelii do Królestwa i Nowego Przymierza, w którym to doświadczeniu lud Boży i jego wodzowie mieli cośkolwiek przywilej brać udział, to jednak w. 13-27 przedstawiają inne doświadczenie, które głównie obejmuje Boga i Chrystusa, jednak także obejmuje wodzów i lud Boży. I podobnie do poprzedniego doświadczenia ma ono też potrójne zastosowanie: (1) do Żniwa Żydowskiego, (2) do Okresu Przejściowego i (3) do Żniwa Ewangelicznego. Tak jak powyżej będziemy badali tylko to ostatnie zastosowanie. W krótkości, pod figurą ustanowienia sędziów w pokoleniach izraelskich jest mowa o Boskim ustanowieniu nauczycieli w Kościele: Apostołów i innych członków gwiezdnych (przełożone tysiączniki), ich specjalnych pomocników (setniki), pielgrzymów i posiłkowych pielgrzymów (piędziesiątniki i starszych (dziesiątniki), aby budowali Kościół w każdym dobrym słowie i czynie (1 Kor. 12:28; Efez. 4: 11-15). Ci sędziowie nie przedstawiają dokładnie tych samych osób urzędowych, które są przedstawione przez 70 starszych w 4 Moj. 11; ponieważ w w. 13-27 wszyscy słudzy Kościoła są przedstawieni, natomiast w 4 Moj. 11 tylko niektórzy generalni słudzy Kościoła są przedstawieni. Z tymi wstępnymi uwagami jesteśmy gotowi przystąpić do szczegółów podanych w w. 13-27. Gorliwość Jezusa do Boga, Prawdy i braci pobudziła Go, aby nie oszczędzał się ale by stale i pilnie dbał o dobro ludu Bożego (usiadł Mojżesz, aby sądził lud, w. 13) i to najpierw bez specjalnej pomocy drugich. Można to łatwiej zauważyć w pierwszym zastosowaniu (nazajutrz), według którego, gdy Jezus był w ciele, to był przez pewien czas jedynym sługą Prawdy, tzn. aż do czasu powołania do pomocy dwunastu Apostołów, którzy byli powołani, aby Mu pomagali przed powołaniem 70. Na początku jednak Paruzji podobny stan przeważał. Wielu więc brało udział w Jego wyłącznej służbie (stał lud przed Mojżeszem) przez cały czas tej wyłącznej służby (od poranku aż do wieczora). Bóg jednak w Swojej mądrości i mocy obserwował ten stan Jego przemęczonego pracą Syna (widząc świekier Mojżesza wszystko, w. 14). Rozważając o tym, Bóg zwrócił Jezusowi uwagę na fakt, że to było zbyt wyczerpujące dla Niego (Cóż... czynisz... czemuż... sam siedzisz, a lud stoi... od poranku aż do wieczora?).

(22) Nasz Pan czynami dał odpowiedź (Mojżesz odpowiedział, w. 15), że liczne potrzeby ludu apelowały do Niego, by mu dopomóc w sprawach odnoszących się do Boga (lud... aby się radził Boga). Zbadane szczegółowo, czyny naszego Pana mówiły, że różne warunki ludu Bożego zwróciły Jego uwagę na liczne problemy wymagające rozwiązania (sprawę... mają, przychodzą do mnie, w. 16) i że On rozwiązywał je przy pomocy Ducha, Słowa i opatrzności Bożej (rozsądzam między nimi), w ten sposób uczył ich (oznajmując) doktryn (ustawy) i przykazań (prawa) Bożych. Praca ta była za wielka dla naszego Pana, więc Bóg pokazał (rzekł świekier, w. 17), że taka wyłączna służba nie powinna być kontynuowana (nie dobra rzecz), ponieważ było to za dużo dla Niego i dla ludu, który musiał czekać za długo, aby być obsłużonym, gdyby to było czynione przez jednego (ustaniesz, i ty i lud ten, w. 18) i ponieważ było to zbyt uciążliwe i obciążało Jego władze (cięższa... nie będziesz mógł... sam). Boskie stosowne czyny wezwały Jezusa do rozpoznania ich ważności (usłuchaj.... głosu, w. 19) jako rady Bożej (poradzęć), za którą idąc przyniesie Mu ona Boską współpracę (będzie Bóg z tobą). Ta rada nasuwała na myśl, że Jezus przedstawi potrzeby ludu Bożego przed Bogiem jako Swoją główną misję (przed Bogiem... odnoś sprawy do Boga). Jego drugorzędną misją było nauczać ich (onych... nauczaj, w. 20) doktryn (ustaw) i przykazań (praw), wyjaśniając im w ten sposób sprawy oświecenia, usprawiedliwienia, uświęcenia i wyzwolenia (drogę... chodzić) oraz służbę Prawdy, którą lud Boży powinien wykonywać (dzieło... czynić).

(23) W celu dokonania tego, było rzeczą konieczną dla Niego, by wybrał spośród ludu Bożego (upatrz z... ludu, w. 21) mężów z niezbędnymi talentami (męże stateczne), którzy stawiają Boga na pierwszym miejscu w ich życiu (bojące się Boga), którzy są całkiem uczciwi (męże prawdomówne) i którzy brzydzą się samolubstwem (nienawidzili łakomstwa). Takich mężów powinien On postanowić w Kościele, jako członków gwiezdnych (tysiączniki, czyli przełożeni nad tysiącami), jako ich specjalnych pomocników (setniki), jako pielgrzymów i posiłkowych pielgrzymów (pięćdziesiątniki) i jako starszych (dziesiątniki). Oni powinni się zajmować zawsze ogólną pracą nauczania Kościoła (na każdy czas lud sądzić będą, w. 22), ale przedmioty, które nie są im jasne, powinni kierować do Jezusa dla wyjaśnienia (wielką rzecz... do ciebie), jednak sprawy już jasne dla nich powinni wyjaśniać, jako potrzebne bez dalszych zabiegów (rzecz małą sądzić będą sami), a to rozdzieliłoby zadanie ku Jego dogodności (ulżysz sobie) i zapewniłoby ich współpracę (poniosą... z tobą). W Swojej mądrości i mocy Bóg zapewnił Jezusa, że jeżeli to uczyni (to jeśli uczynisz, w. 23) i jeżeli Bóg w Swojej mądrości, sprawiedliwości, miłości i mocy zatwierdzi to (a rozkażeć Bóg), to wówczas będzie On poparty w wykonaniu Swego urzędu (ostoisz się) i poprowadzi lud Boży pomyślnie do jego dziedzictwa (lud na miejsca... w pokoju, dosłownie w pomyślności). Zgodnie z tym, nasz Pan zwracając uwagę na to, co Mu radzono (usłuchał... rady, w. 24), wprowadził w czyn tę radę (uczynił... powiedział), wybierając zdolnych mężów (męże stateczne, w. 25) jako wodzów dla Jego ludu (przełożonymi nad, dosłownie dla ludu): członków gwiezdnych (tysiączniki, dosłownie książęta lub wodzowie tysięcy), ich specjalnych pomocników (setniki), pielgrzymów i posiłkowych pielgrzymów (pięćdziesiątniki) i starszych (dziesiątniki). Oni wykonywali nadzór w usługiwaniu ludowi Bożemu przy każdej sposobności (sądzili... każdego czasu, w. 26), jednak szukali u Jezusa rozwiązania spraw nie zrozumiałych dla nich (trudne rzeczy... do Mojżesza), ale natychmiast nauczali braci tych rzeczy, które rozumieli (rzecz mniejszą sami sądzili). Kiedy Bóg poczynił te zarządzenia, to Pan Jezus pozostawił ten przedmiot (puścił... Mojżesz, w. 27), a Bóg skierował się do innych spraw (odszedł do ziemi swej).

STOSOWNE WYDARZENIA W PARUZJI I W EPIFANII

(24) Wydarzenia z 2 Moj. 18 zaszły przed wydarzeniami z 2 Moj. 19:1,2, a to wyciągamy z 18:5 (Przyszedł... gdzie się był obozem położył przy górze Bożej). Opis z 2 Moj. 19:1,2 zdaje się być wprowadzony, aby ustalić chronologię przybycia do góry Synaj, ponieważ te wiersze, szczególnie w. l, oznaczają, że to przybycie nastąpiło 15 dnia trzeciego miesiąca, tzn. pierwszego dnia trzeciego rzeczywistego miesiąca po opuszczeniu Egiptu, co miało miejsce 15 dnia pierwszego miesiąca, a więc 60 dni później (miesiąca trzeciego... w tenże dzień, w. 1). Zbija to rabinów, którzy twierdzą, że Zakon był dany w Zielone Świątki, które nastąpiły 51 dni po Wyjściu z Egiptu. Ten trzeci miesiąc zdaje się przedstawiać okres siódmego tysiąclecia, czyli trzeci okres tysiąclecia licząc od piątego okresu, w ciągu którego nastąpiło symboliczne Wyjście z Egiptu, ponieważ Zielone Świątki miały miejsce r. 4163 A. M. (roku świata), a zatem w piątym tysiącleciu (miesiąca trzeciego po wyjściu... z ziemi Egipskiej). Przeto w 1874 r. lud Boży przyszedł do czasu Królestwa (przyszli... Synaj, szczytowy). Oni ukończyli już dwa doświadczenia (Rafidym, odświeżenie, w. 2), te, które miały związek z okupem i z walką przeciwko grzechowi, a następnie weszli w serię doświadczeń, które poprzedzały ich przyjście do Królestwa (na puszczę Synaj) i mieli trudne doświadczenia w stanie odosobnienia poza światem (położyli się obozem na puszczy); od tego czasu przechodzili oni trudne doświadczenia, podczas gdy Królestwo formowało się poza zasłoną, tj. od roku 1874 do 1954-1956 (rozbił... namioty przed górą). Przez cały Wiek Ewangelii klasa Chrystusowa wznosiła się do pozafiguralnego Synaju, tj. przez wypełnianie swego poświęcenia ona wznosiła się do stanu osiągnięcia Królestwa; a to oczywiście nadal trwało podczas Paruzji i Epifanii (Mojżesz wstąpił do Boga, w. 3). Przez cały czas tego wznoszenia się, szczególniej jednak podczas Żniwa Żydowskiego, Paruzji i Epifanii, Bóg nakazuje im, by przemawiali do braci żydowskich (powiesz domowi Jakubowemu) i do braci pogańskich (oznajmisz synom Izraelskim) o Boskim postępowaniu względem duchowych i cielesnych sług Szatana (com uczynił Egipcjanom, w. 4), o Jego (popieraniu tych braci Słowem Bożym (nosiłem was... na skrzydłach orłowych), i jak przez Swoje środki opatrznościowe odłączył On ich od zła, a przyprowadzał do Swojej społeczności i służby (przywiodłem was do siebie). Wobec tych wielkich korzyści (przeto, w.5), obiecał On uczynić ich Swoim szczególnym skarbem (własnością, przekład KJV, Leesera itd. podają "osobliwym skarbem") nad wszystkie inne klasy (nad wszystkie narody), ponieważ wszechświat jest Jego (moja jest wszystka ziemia). Bóg jednak na to postawił warunki: (1) posłuszeństwo wobec Jego Słowa (posłuszni będziecie głosu memu) i (2) wierność w ich przymierzu ofiary (strzec będziecie przymierza mego). Opisując szczegółowo Swoją myśl o ich staniu się Jego szczególnym skarbem, Bóg powiedział im, że oni staną się Jego królewskim Kapłaństwem (będziecie mi królestwem kapłanów, w. 6) i narodem całkowicie Jemu poświęconym (narodem świętym). Tę ofertę przywilejów wysokiego powołania Bóg polecił Jezusowi, aby podawał braciom przez cały Wiek Ewangelii, a szczególnie podczas Żniw (słowa... mówić będziesz do synów Izraelskich). Zgodnie z tym, Jezus wyjaśnił to wysokie powołanie wodzom ludu Bożego (zwołał starszych... i przełożył... te słowa, które mu rozkazał Pan, w. 7).

(25) To, że wodzowie tak pouczyli lud Pański, wiemy nie tylko z historii i obserwacji, ale również z tego, co zawiera dana odpowiedź ludu, tak jak jest to pokazane w w. 8. Przez cały Wiek Ewangelii, a szczególnie w Żniwach, lud Boży zgadzał się, co do przestrzegania przymierza ofiary (lud... mówiąc wszystko, co... rzekł uczynimy, w. 8). Jezus przekazał odpowiedź ludu Ojcu nie tylko na początku jego poświęcenia, ale również przy wszystkich odnowieniach jego poświęcenia (odniósł... słowa... do Pana). Tak jak to obiecał szczególnie w dwóch Żniwach wśród kłopotów ludu (przyjdę... w gęstym obłoku, w. 9), Bóg przemawiał do naszego Pana (będę mówił z tobą) w sposób zrozumiały dla ludu (aby słuchał lud). Było to uczynione w celu dopomożenia ludowi Bożemu, aby zawsze wierzył w Jezusa (ażeby też wierzyli tobie na wieki). Zaraz po tym Jezus oznajmił Bogu o poświęceniu ludu (opowiedział... słowa... Panu). Poprzez pozostały piąty tysiącletni dzień poczynając od Zielonych Świątek (dziś, w. 10) i przez cały szósty tysiącletni dzień (jutro) Bóg nakazał Jezusowi, aby służył uświęceniem ludowi (idź... a poświęć je). On również polecił Jezusowi, aby wymagał od ludu Bożego oczyszczenia się w jego postępowaniu z wszelkiej nieczystości ciała i ducha (wypiorą szaty swoje). To przygotuje ich (będą gotowi, w. 11), do stawienia czoła doświadczeniom, które nastąpią na początku trzeciego tysiącletniego dnia (dzień trzeci); albowiem w tym czasie, w Paruzji i Epifanii Bóg zwróci szczególną uwagę na sprawy Królestwa (zstąpi... na górę Synaj) w całkiem jawny i publiczny sposób, np. przez świeckie i religijne znaki w wyjawieniach zła w kościele, państwie, kapitale, pracy i społeczeństwie, a w związku z Izraelem w wojnie, rewolucji, anarchii, w gromadzeniach i przesiewaniach żniwa, w próbach i doświadczeniach, w objawianiu prawdy i błędu jako takich, w odłączeniu Małego Stadka, Wielkiego Grona itd. (przed oczyma wszystkiego ludu).

(26) Bóg również polecił Jezusowi, by zrobił różnicę pomiędzy ludem co się tyczy jego stosunków do królestwa. On więc odłączył klasy jedne od drugich przez szczególne nauki, czynności, gromadzenia i przesiewania należące do każdej z nich: Małe Stadko odrębne od Wielkiego Grona, Wielkie Grono od Młodocianych Godnych, Młodociani Godni od Usprawiedliwionych, Usprawiedliwieni od Obozowców, a Obozowcy odrębni od tych, którzy znajdują się poza Obozem (zamierzysz granice ludowi, w. 12). Ten nakaz był dany każdej klasie, aby trzymała się w swoich granicach (strzeżcie się), a przeto by nie chwytała za władzą odnoszącą się do Królestwa, nie należącą do niej (abyście nie wstępowali na górę) i żeby nie nie zanieczyścili, co odnosi się do Królestwa, czy to fałszywą doktryną, czy też złą praktyką (ani się dotykali brzegu jej). Ktobykolwiek więc zanieczyścił sprawy Królestwa, umrze w swoim stanowisku w klasie, do której należał: Członkowie Małego Stadka przez takie zanieczyszczenie odpadliby od Wielkiego Grona; a ktobykolwiek z Wielkiego Grona to czynił wypadłby z tej klasy i poszedłby na wtórą śmierć; zaś Młodociani Godni czyniąc to, wypadliby ze swojej klasy do Usprawiedliwionych; Usprawiedliwieni przez czynienie tego, wypadliby ze swojej klasy do klasy Obozu; a Obozowcy czyniąc to wypadliby ze swojej klasy do pogan, np. pan K. Darwin należał do Obozu, ale kładąc swoje nieczyste ręce na Królestwo przez bronienie ewolucji, przestał być Obozowcem i stał się poganinem (ktoby się dotknął... śmiercią umrze). Bóg zabronił wszelkiej służby, która zanieczyściłaby sprawy Królestwa (nie tknie się go ręka, w. 13). Jeżeli jakaś służba by to uczyniła, to jej wykonawca stanie się tarczą dla nauk Pisma Św., które będą ciskane na niego w sposób zbijający (kamieniem ukamionują go) lub będzie przebity ostrymi zasadami biblijnymi (zastrzelą go). Jeżeli to będzie rząd, państwo, to ostra nauka Pisma Św. będzie użyta, aby je zbić, np. pozafiguralne symboliczne cudzołóstwo Heroda z Kościołem Rzymsko-Katolickim było zbite przez list Eliasza, strofowanie Janowe, strofowanie Zachariasza (bądź bydle), albo jeżeliby to miał być jeden z licznych systemów antychrystusowych lub fałszywego proroka, szczególnie wielki antychryst, człowiek grzechu, to powinien otrzymać to samo traktowanie (bądź człowiek). Przeciwko tym wszystkim, co do jednego dekret Jehowy mówi, że powinni zginąć jako tacy. Ale kiedy siódma trąba (tysiącletnie ogłaszanie) będzie długo trąbić, tj. podczas jej zarysów Paruzji i Epifanii, to będzie ogólne zgromadzenie ludów, narodów, pokoleń i rodzin ziemi do Królestwa (przewłócznie trąbić będą... na górę, Sof. 3:8).

JEZUS PRZYGOTOWUJE LUD DO PRZYMIERZA

(27) Gdy nasz Pan otrzymał tę instrukcję od Boga, to zwrócił Swoją uwagę na lud (zstąpił... do ludu, w. 14) wykonując Swoją służbę w Wieku Ewangelii, szczególnie w Żniwach, oddzielając klasy każdą osobno (poświęcił lud), a to doprowadziło każdą klasę do wykonania swego stosownego oczyszczenia (uprali szaty swoje). Przez cały Wiek nasz Pan nakazał ludowi (mówił do ludu, w. 15), by był gotowy na dzień Boży, który okazał się być trzecim tysiącletnim dniem stykającym się z Wiekiem Ewangelii (bądźcie gotowi na dzień trzeci), w miarę jak napominał go, aby unikał łączenia się z nominalnym kościołem (nie przystępujcie do żon, dosłownie nie przybliżajcie się do niewiasty). W ciągu lat 1874-1954,56, w poranku trzeciego tysiącletniego dnia (po ranu dnia trzeciego, w. 16), powstały wielkie spory np. sześć przesiewających kontrowersji wśród poświęconych, w klasie Dziedzińca i wśród Obozowców (grzmienia) i były błyski Prawdy na świeckie i religijne przedmioty (błyskawice); były i będą wielkie uciski, te, które zapowiadały Czas Ucisku i te, które stanowią ten ucisk: wojna, rewolucja i anarchia przeplatane głodem i zarazami, a spowodowane obecnością Królestwa (gęsty obłok nad górą); i były również wielkie ogłaszania Prawdy bardzo głośno obwieszczane na wszystkie strony oraz przedmioty takie jak poselstwo Chrystusowe dla rodzaju ludzkiego (głos trąby bardzo potężny). Ta kombinacja tych rzeczy wielce niepokoiła i przerażała wszystkie narody chrześcijaństwa (bał się... lud). Przez kombinację tych rzeczy nasz Pan przeprowadził (wywiódł Mojżesz, w. 17) lud chrześcijaństwa (lud... z obozu) do zetknięcia się twarzą w twarz z Bogiem co do omawianych spraw (lud naprzeciwko Bogu), a oni zajęli stanowisko w bezpośrednim działaniu Królestwa (stanęli pod samą górą).

(28) Klasa Królestwa poza zasłoną była okryta naukami o gniewie Bożym, przepowiedniami w czasie Paruzji i wyjaśnieniami o jej realnościach w czasie Epifanii (góra Synaj kurzyła się wszystka, czyli dymiła się. w. 18), ponieważ Sam Jehowa zajął się nią (zstąpił na nią Pan) przez jej niszczenie imperium Szatana za pośrednictwem wielkiego ucisku (w ogniu). Nauki o tych wydarzeniach były te, które powstały z wielkiego ucisku (występował dym... jako... z pieca, Mat. 13:42). Królestwo wstrząsnęło społeczeństwem ludzkim od góry do dołu w największych wyjawieniach, doświadczeniach i rewolucji wszystkich czasów (trzęsła się wszystka góra [wstrząsnął symboliczną ziemią, Żyd. 12:26-29] bardzo). Gdy Prawda na świeckie i religijne przedmioty rozchodziła się przez długi czas jako trąbienie ostatniej trąby ze stale wzrastającą siłą (głos trąby im dalej tym bardziej rozlegał się, w. 19), to klasa Chrystusowa poza zasłoną rozmawiała ustnie z Bogiem o sytuacji (Mojżesz mówił, a Bóg mu odpowiadał głosem). Bóg wówczas zwrócił szczególną uwagę na klasę Królestwa (zstąpił... na górę Synaj, w. 20), szczególnie na Pana Jezusa, jako na Głowę tej klasy (na wierzch góry). Przez Swego Ducha, Słowo i środki opatrznościowe Bóg wezwał tę część klasy Chrystusowej, która była w ciele, aby uczyniła swoje powołanie i wybór pewnym i aby w ten sposób przeszła poza zasłonę, a potem by połączyła się z Jezusem, jako głową (wezwał... na wierzch góry). Oni więc to uczynili (wstąpił tam Mojżesz). Ale gdy wierni bracia to czynili, to zło spekulacji wybuchło wśród braci, a to skłoniło Boga do dania naszemu Panu polecenia, by zwrócił Swoją specjalną uwagę na to zło (rzekł... do Mojżesza: Zstąp, w. 21), polecając Mu by nakazał wszystkim zaangażowanym w nim by go zaprzestali (przestrzeż lud) w obawie, żeby każda klasa w swoich usiłowaniach przekroczenia naznaczonych granic dla każdej klasy do jej badań (by snać nie przestąpili kresu) spraw odnoszących się do Pana (do Pana, wg przekł. Leesera, KJV itd.) nie stała się winną spekulacji (chcąc Pana widzieć. Łacińskie słowo speculare, z którego nasze słowo spekulować pochodzi, najpierw oznacza wpatrywać się, bezczelnie przyglądać się). Spekulacja występuje wtedy, kiedy każda klasa usiłuje zaglądać do rzeczy nie podanych przez jej nauczycieli z wyższej klasy lub wyższych klas, aby w nie ona zaglądała.

(29) Np. ci, którzy znajdują się poza Obozem, nie powinni sami usiłować wyświetlić rzeczy, które należą do stanu poza Obozem, do Obozu, do Dziedzińca i do Świątnicy lub do Świątnicy Najświętszej, ale powinni badać takie rzeczy należące do tych stanów, gdy one są im podane przez Boskich naznaczonych nauczycieli dla tych poszczególnych stanów; ci, którzy znajdują się w Obozie, nie powinni sami usiłować wyświetlić rzeczy należące do stanu poza Obozem, do Obozu, do Dziedzińca, do Świątnicy lub do Świątnicy Najświętszej, ale powinni badać takie rzeczy w odniesieniu do tych stanów, gdy one są im podane przez Boskich naznaczonych nauczycieli dla poszczególnych stanów; ci zaś, którzy znajdują się na Dziedzińcu, nie powinni sami usiłować wyświetlić rzeczy należące do stanu poza Obozem, do Obozu, do Dziedzińca, do Świątnicy lub do Świątnicy Najświętszej, ale powinni badać takie rzeczy należące do stanu poza Obozem, do Obozu, do Dziedzińca, do Świątnicy i do Świątnicy Najświętszej, gdy one są im podane przez Boskich naznaczonych nauczycieli dla tych poszczególnych stanów; również ci, którzy znajdują się w Świątnicy, nie powinni sami usiłować wyświetlić rzeczy należące do stanu poza Obozem, do Obozu, do Dziedzińca, do Świątnicy, i do Świątnicy Najświętszej, ale powinni badać takie rzeczy odnoszące się do stanu poza Obozem, do Obozu, do Dziedzińca, do Świątnicy i do Świątnicy Najświętszej, gdy one są im podane przez Boskich naznaczonych nauczycieli dla tych poszczególnych stanów; i ci, którzy znajdują się w Świątnicy Najświętszej, nie powinni sami usiłować wyświetlić rzeczy należące do stanu poza Obozem, do Obozu, do Dziedzińca, do Świątnicy i do Świątnicy Najświętszej, ale powinni badać takie rzeczy należące do stanu poza Obozem, do Obozu, do Dziedzińca, do Świątnicy i do Świątnicy Najświętszej, gdy one są im dane przez Boga, przez Boskiego postanowionego Nauczyciela co do stanu poza Obozem, do Obozu, do Dziedzińca, do Świątnicy i do Świątnicy Najświętszej. Sposób wprowadzenia tych spraw w praktykę w czasie Paruzji i Epifanii był następujący: Bóg daje Jezusowi wyrozumienie prawd na czasie odnoszących się do tych stanów. Jezus zaś udziela tego wyrozumienia na czasie Posłannikowi Paruzji i Posłannikowi Epifanii, gdy oni zbadali te stosowne sprawy; a oni z kolei podali je Kapłaństwu, od którego przeszło ono następnie do Lewitów, a Lewici wraz z Kapłanami przekazali je Obozowcom, którzy z kolei z Kapłanami i Lewitami przekazali je tym, którzy znajdują się poza Obozem. Należy bowiem zauważyć, że spekulacja według w. 21-25 jest szczególnie zakazana w czasie Paruzji i Epifanii.

(30) Zakaz spekulowania nie był dany ludowi Bożemu w Paruzji i Epifanii celem odebrania mu praw wolności ani celem uczynienia Posłannika Laodycji panem nad dziedzictwem Bożym, ale jest on dany z dobroczynnego powodu: aby zachować jednostki z różnych objętych klas od utracenia stanowiska w ich poszczególnych klasach, tj. aby bracia z Małego Stadka z powodu spekulacji nie wpadli do Wielkiego Grona, by Wielkie Grono z powodu spekulacji nie wpadło do klasy wtórej śmierci, aby Młodociani Godni z powodu spekulacji nie wpadli do klasy tymczasowo usprawiedliwionych, zaś tymczasowo usprawiedliwieni z powodu spekulacji aby nie wpadli do klasy Obozu, aby Obozowcy z powodu spekulacji nie wpadli do klasy znajdującej się poza Obozem i aby ci z klasy poza Obozem nie dostali się do wynalazców pogańskich religii, np. Rosenberg, nazistowski wódz religijny, wynalazł zreformowaną formę starej niemieckiej religii pogańskiej, a inni z nich popadli w głębszy jeszcze poganizm (wielu z nich zginęło, przekł. KJV; a w pol. Biblii w. 21 podaje: aby ich nie upadło wielu). Chociaż "wielu" z powodu spekulacji utraciło swoje klasowe stanowisko w Paruzji, to jednak z powodu spekulacji jeszcze więcej z nich utraciło swoje klasowe stanowisko w Epifanii, tak jak to można widzieć w sześciu przesiewaniach, szczególnie w szóstym (5 Moj. 32:30; Ps. 91:7). Ale to jeszcze nie koniec. Ci, którzy znajdują się szczególnie w wielkim niebezpieczeństwie spekulacji podczas laodycyjskiego okresu Kościoła, to Kapłani, którzy mają przywilej przybliżać się do Pana przy pozafiguralnym złotym Świeczniku, przy Stole pokładnych chlebów, przy Ołtarzu do kadzenia i przy wtórej zasłonie, w miarę jak postępują naprzód w Boskich rzeczach. Dlatego byli oni szczególnie napominani przez naszego Pana przemawiającego specjalnie przez Posłannika Paruzji i Posłannika Epifanii, aby odłączyli się od zgubnego zwyczaju spekulowania, a poświęcili się zdobywaniu postępujących prawd, gdy one są im wyjaśnione przez tych dwóch posłanników (kapłani... do Pana, niech się poświęcą, w. 22). Ci, którzy przestrzegali tego ostrzeżenia, byli zachowani od upadku spowodowanego spekulacją; ale ci, którzy omieszkali to czynić, przesiewacze i wielu przesianych w okresach Paruzji i Epifanii, doznali, że Pan uczynił rozłam pomiędzy nimi a Małym Stadkiem, tzn. doświadczyli wyrzucenia ich z Małego Stadka do Wielkiego Grona, z którego przez dalszą spekulację wypadli do klasy wtórej śmierci. Tacy w wielu wypadkach stali się mężami szóstej broni ku zabijaniu, przesiewaczami żniwa (by ich snać nie potracił Pan; przekł. KJV podaje: aby Pan nie zrobił wyłomu wśród nich).

(31) Wiedząc, że członkowie niższych klas nie mogą widzieć, czyli zrozumieć szczególnych rzeczy należących do wyższych klas, nasz Pan odpowiedział Jehowie (rzekł Mojżesz do Pana, w. 23) coś w tym sensie, że szczególnie nie mogli oni pojąć rzeczy duchowych panującego Królestwa (1 Kor. 2:14; nie będzie lud mógł... na górę Synaj), tak jak to Bóg zarządził (nas przestrzegł), aby każda klasa była ograniczona w jej wnikaniu do rzeczy Bożych właściwie należących do niej, szczególnie wykluczając ich od zrozumienia rzeczy panującego Królestwa (Ogranicz górę, przekł. KJV podaje: Ustal granice wokoło góry), a to odłączyło górę od ich oczów wyrozumienia (poświęć ją). Widząc, że usiłowania "wpatrywania się", spekulowania, choć nie przyniosą żadnych prawd oddającym się tej czynności, to jednak będą obfitowały w wytworzeniu błędu, dlatego Bóg podkreślił wobec naszego Pana sprawę zwrócenia Jego uwagi na odradzanie ludowi ze wszystkich klas spekulacji (Idź, zstąp, w. 24). Potem Jehowa pokazał, kto może w czasie Paruzji i Epifanii przez osobiste i bezpośrednie badanie Biblii wydobyć z niej prawdy mające się stać pokarmem na czasie. Należy tu bowiem zaznaczyć, że tak jak to pokazuje Św. Paweł (Żyd. 12:18-21, 22-29), scena z 2 Moj. 19:3- 25 stosuje się do Paruzji i Epifanii; czas ucisku tej sceny należy do Epifanii. Scena ta nie jest jedynie paruzyjną, ona też jest epifaniczną, tak jak to potwierdzają fakty doświadczenia i zacytowane ustępy Pisma Św., w poprzednim zdaniu. Nasz Pan jest tu przedstawiony przez Mojżesza, zaś Aaron na Paruzję przedstawia Posłannika Paruzji, a na Epifanię Posłannika Epifanii (ty i Aaron).

(32) Ci dwaj posłannicy mogą przeprowadzać takie badanie i je przeprowadzali bez czynienia z tego spekulacji, ponieważ w tym oni działali z Jezusem i pod Jego kierownictwem, jako Jego oko, usta i ręka (z tobą). Jeżeliby jednak próbowali oni otworzyć jakiś tekst Pisma Św, nie na czasie, to również uczyniliby pomyłki w tym i wytworzyliby błąd, tak jak to obaj uczynili w nieznacznych szczegółach. Nikt inny nie miał posiadać tych przywilejów jakie oni mieli, bo gdyby inni Kapłani lub którzykolwiek z niższych klas ludu Pańskiego usiłowali przełamać tę zakazującą barierę osobistego i bezpośredniego badania Biblii w Paruzji i Epifanii (kapłani i lud niech nie przestępują kresu... do Pana), to znaleźliby się w niebezpieczeństwie doznania odrzucenia z ich poszczególnych klas (by ich snać nie potracił). Przeto Jezus zwrócił Swoją uwagę na ten przedmiot (zstąpił Mojżesz, w. 25) i ostrzegł lud szczególnie przez Posłannika Paruzji w czasie Paruzji i przez Posłannika Epifanii w czasie Epifanii przed tą niebezpieczną praktyką, a inni bracia przyłączyli się do nich w ogłaszaniu tego ostrzeżenia (powiedział im to). Niektórzy zwrócili uwagę na to ostrzeżenie i byli przeto zachowani od zła spekulacji. Inni uporczywi odmówili zwracania uwagi na to ostrzeżenie i dlatego utracili swoje różne stanowiska przed Panem, wpadając przez to do niższych klas, podczas gdy jeszcze inni zupełnie samowolni, stracili wszelkie stanowisko przed Panem, np. sześć przesiewających klas i zupełnie samowolni przesiani. Dlatego poważnie ostrzegamy wszystek lud Pański ze wszystkich klas, aby wstrzymał się od spekulacji w obawie, żeby Bóg nie zrobił wyłomu - oddzielenia ich od klasowego stanowiska - wśród nich!

PYTANIA BEREAŃSKIE

(18) Co jest przedstawione w 2 Moj. 18? W kontynuowaniu czego? Co jest przedstawione w 2 Moj. 3:4? Co podobnie znajduje się pomiędzy pozafigurami w 2 Moj. 3:4 a roz. 18? Co figury z 2 Moj. 18 wyobrażają? Kogo przedstawia Jetro? W jakich szczegółach? Kogo przedstawia Mojżesz? Jakie księgi ogólnie używają go jako taki typ? Na co Bóg zwrócił szczególną uwagę w 2 Moj. 18? Jak jest to przedstawione? Jaka jest tu uczyniona uwaga przed postąpieniem dalej w naszym badaniu? Co będzie wykazane w tym badaniu?

(19) Co uczynił Jezus Kościołowi i dwom klasom usprawiedliwionych pomiędzy 1846 a 1874 r.? Jak jest to przedstawione? Co doprowadziło ich z powrotem do Babilonu po 1846 r.? Jak jest to przedstawione? Jak oni byli przyprowadzeni z powrotem do Jezusa? Jak jest to przedstawione? Do jakiego stanu? Jak jest to przedstawione? W bliskiej obecności czego? Jak jest to przedstawione? Jaką klasę najpierw rozwinął Jezus po Jego uwielbieniu i o czym Mu to przypominało? Jak są te rzeczy przedstawione? O czym przypominali Mu mniej wierni? Jak jest to przedstawione? Przez co dal Bóg poznać Jezusowi, że był On w społeczności z Nim? Jak jest to przedstawione? Co Bóg przez to przyprowadził do Jezusa? Jak jest to przedstawione? Z kim przyszły druga i trzecia klasa? Jak jest to przedstawione?

(20) Co uczynił nasz Pan w odniesieniu do poselstwa Bożego i stosownej działalności? Jak jest to wyobrażone? Jak On to uczynił? Jak jest to przedstawione? Co oni wyrazili? Jak jest to przedstawione? Gdzie oni zajęli stanowisko? Jak jest to przedstawione? O czym Jezus mówił? Jak jest to przedstawione? Na czyją korzyść były te rzeczy uczynione? Jak jest to przedstawione? O czym innym mówił Jezus? Jak jest to przedstawione? Co On podkreślił? Jak jest to przedstawione? Jaką Bóg okazał reakcję na historię Jezusa? Pod jakimi względami? Jak jest to wyobrażone? Dlaczego? Jak jest to przedstawione? Co wtedy Bóg sprawił? Jak jest to wyobrażone? Dlaczego? Jak jest to przedstawione? Jako przeciwko komu? Jak jest to przedstawione? Przez co Bóg pokazał Swoją wyższość nad wszystkie inne istoty duchowe? Jak jest to przedstawione? W odniesieniu do kogo On ją okazał? Jak jest to wyobrażone? Dokonując tych rzeczy, co Bóg najpierw podkreślił? Jak jest to przedstawione? Co po drugie podkreślił? Jak jest to przedstawione? W jakim odniesieniu? Jak jest to przedstawione? W czym brali udział Kościół i jego wodzowie? Jak jest to przedstawione? W jakich sprawach? Jak jest to przedstawione? Jakie wywierają na nas wrażenia pozafigury w. 1-12?

(21) Co podają w. 1-12? Kto miał przywilej brać udział w tym w małej mierze? Co jest przedstawione w w. 13-27? Podobnie do poprzedniego doświadczenia, ile zastosowań ono ma? Jakie one są? Które z nich będziemy tutaj badali? W krótkości, co ono przedstawia? Pod jaką figurą? Jakiego poczwórnego rodzaju nauczyciele są tu wyobrażeni? Przez jakie cztery typy są oni przedstawieni? Dla jakiego celu są oni dani Kościołowi? Wytłumacz załączone teksty. Z kim ci nauczyciele nie są dokładnie tymi samymi osobami? Jaka jest różnica? Do uczynienia czego pobudziła Jezusa Jego gorliwość? Jak jest to wyobrażone? Bez czego najpierw? Gdzie można to łatwiej zauważyć? Dlaczego? Aż do jakiego czasu? Kiedy podobna sytuacja przeważała? Co więc wielu uczyniło? Jak jest to wyobrażone? Jak długo? Jak jest to wyobrażone? Kto zauważył to? Pod jakim względem? Jak jest wyobrażone? Co uczynił Bóg, gdy rozważał to? Jak jest to wyobrażone?

(22) Jak Jezus dał odpowiedź? Jak jest to przedstawione? Czym była Jego odpowiedź? Jak jest to przedstawione? Co po szczegółowym zbadaniu Jego czynów, On powiedział? Jak jest to przedstawione? Co powiedział On, że uczynił z tymi problemami? Jak? Jakich dwu rzeczy On ich nauczał? Jak jest to przedstawione w każdym wypadku? Kto Mu odpowiedział? Jak jest to przedstawione? Co Bóg pokazał? Z jakich dwóch powodów? Jak jest to przedstawione? Dlaczego to wymagało od wielu pracy? Jak jest to przedstawione? Do uczynienia czego wezwały Jezusa stosowne czyny Boga? Jak jest to przedstawione? Jako co? Jak jest to przedstawione? Idąc za nią, co to przyniesie? Jak jest to przedstawione? Co ta rada nasuwała na myśl, jako główną misję Jezusa? Jak jest to przedstawione? Co drugorzędna misja? Jak jest to przedstawione? Jakie dwie rzeczy uczyni to dla ludu? Jak jest to przedstawione w każdym wypadku? Co przez to On wyjaśni? Jak jest to przedstawione? Co innego jeszcze On przez to wyjaśni? Jak jest to przedstawione?

(23) W celu dokonania tego, co potrzebował On uczynić? Jak jest to przedstawione? Jakie cztery kwalifikacje mieli mieć wybrani? Jak jest to przedstawione w każdym wypadku? W jakich czterech rodzajach (urzędu) miał On postanowić ich w Kościele? Jak każdy rodzaj jest przedstawiony? Jakie miały być ich obowiązki? Jak jest to przedstawione? Co mieli uczynić z przedmiotami niejasnymi dla nich? Jak jest to przedstawione? A co mieli czynić z przedmiotami jasnymi dla nich? Jak jest to przedstawione? Co miało być pierwszą korzyścią tego postępowania? Jak jest to przedstawione? A co drugą? Jak jest to przedstawione? O czym Bóg zapewnił Jezusa? Działając pod jakim względem? Jak jest to przedstawione? Na warunku, jakiego zatwierdzenia? Działając pod jakim względem? Jak jest to przedstawione? Jaki będzie pierwszy wynik? Jak jest to przedstawione? Jaki drugi? Jak jest to przedstawione? Co Jezus najpierw uczynił z tą radą? Jak jest to przedstawione? Co po drugie uczynił? Jak jest to przedstawione? Jakiego rodzaju mężów wybrał On? Jak jest to przedstawione? Jako co? Jak jest to przedstawione? W jakich czterech rodzajach? Jak jest to przedstawione w każdym wypadku? Co oni wykonywali? Jak jest to przedstawione? Co oni szukali u Jezusa? Jak jest to przedstawione? Co nauczali oni bez zwracania się do Jezusa? Jak jest to przedstawione? Co uczynił Jezus, kiedy Bóg tak zarządził sprawami? Jak jest to przedstawione? Co wówczas uczynił Bóg? Jak jest to przedstawione?

(24) Jaki jest stosunek czasu pomiędzy wydarzeniami z 2 Moj. 18 a wydarzeniami z 2 Moj. 19:1,2? Jak jest to udowodnione? Dlaczego w. 1 i 2 są wprowadzone? Jak jest to dowiedzione? Zgodnie z tym, kiedy nastąpiło przybycie do góry Synaj? Jak jest to dowiedzione? Jakie twierdzenie to zbija? Jak jest to dowiedzione? Co przedstawia ten trzeci miesiąc? Jak jest to dowiedzione? Zgodnie z tym, kiedy lud Boży przybył do czasu Królestwa? Jak jest to przedstawione? Jakie dwa doświadczenia oni przedtem ukończyli? Jak jest to przedstawione? W jakie następnie doświadczenie oni weszli? Jak jest to przedstawione? Jaką zaletę to doświadczenie miało? W jakim stanie? Jak jest to przedstawione? Jakiego rodzaju doświadczenia mieli oni od tego czasu? Gdy co się formowało? Jak jest to przedstawione? Co czyniła klasa Chrystusowa przez cały Wiek Ew.? Jak? Kiedy to jeszcze trwało? Jak jest to przedstawione? Czy podczas tego wznoszenia się, szczególnie kiedy podczas niego, dał im Bóg nakaz? Jakie były jego dwie części? Jak jest to przedstawione? Najpierw co się tyczy czego? Jak jest to przedstawione? Drugie, co się tyczy czego? Jak jest to przedstawione? Jakie dwie rzeczy powiedział On potem, że im uczynił? Jak jest to przedstawione? Wobec tych korzyści, co On im obiecał? Jak jest to przedstawione? Na jakiej wysokości? Jak jest to przedstawione? Dlaczego On tak zadecydował? Jak jest to przedstawione? Jaki był pierwszy warunek, który On postawił przy tej ofercie? Jak jest to przedstawione? Jaki drugi warunek? Jak jest to przedstawione? Opisując szczegółowo Swoją myśl, co Bóg najpierw im powiedział? Jak jest to przedstawione? Co po drugie im powiedział? Jak jest to przedstawione? Co Jezus miał ofiarować przez cały Wiek Ew. według polecenia Bożego? Szczególnie kiedy? Jak jest to przedstawione? Komu szczególnie Jezus wyjaśnił tę ofertę wysokiego powołania? Jak jest to przedstawione?

(25) Przez jakie trzy rzeczy wiemy, że wodzowie tak pouczyli lud? Jak jest to dowiedzione? Jaką odpowiedź dał lud Boży przez cały Wiek Ewangelii, a szczególnie podczas Żniw? Jak jest to przedstawione? Co Jezus uczynił z jego odpowiedzią? Przy jakich dwóch okazjach? Jak jest to przedstawione? Szczególnie kiedy i wśród jakich warunków Bóg przemawiał do Jezusa, tak jak to obiecał? Jak jest to przedstawione? Dla zrozumienia kogo? Jak jest to przedstawione? Dlaczego to było uczynione? Jak jest to przedstawione? Co potem Jezus uczynił? Jak jest to przedstawione? W jakich dwóch okresach czasu nakazał Bóg Jezusowi służyć ludowi uświęceniem? Jak jest to przedstawione? Co On również polecił Jezusowi? Jak jest to przedstawione? Do czego to przygotuje ich? Jak jest to przedstawione? Co miało się im stać na początku trzeciego tysiącletniego dnia? Jak jest to przedstawione? Co Bóg uczyni podczas Paruzji i Epifanii? Jak jest to przedstawione? W jaki sposób? Jakie są niektóre formy tego sposobu? Jak jest to przedstawione?

(26) Co Bóg polecił Jezusowi uczynić? W stosunku do czego? Jaki był nakaz dla każdej klasy? Jak jest to przedstawione? Co miała każda klasa uczynić? Jak jest to przedstawione? Od czego to najpierw zachowałoby ich? Jak jest to przedstawione? Od czego po drugie? Jak jest to przedstawione? Co stałoby się tym, co gardzą tymi dwoma rzeczami? Co to oznacza dla każdej objętej klasy? Jak jest to przedstawione? Co Bóg zabronił? Jak jest to przedstawione? Co stanie się jakiejkolwiek zanieczyszczonej służbie w jej wykonawcy? Jak jest to przedstawione? Co stanie się zanieczyszczonemu państwu? Jaki przykład to pokazuje? Jak jest to przedstawione? A jaki zanieczyszczony system antychrysta lub fałszywego proroka? Jak jest to przedstawione? Jaki jest dekret Jehowy w odniesieniu do nich wszystkich co do jednego? Co miało się stać, kiedy siódma trąba będzie długo trąbić? Jakie więc okresy czasu były objęte? Jak jest to przedstawione?

(27) Co potem uczynił nasz Pan? Jak jest to przedstawione? Jaką wówczas wykonał służbę? Szczególnie kiedy? Jak jest to przedstawione? Do czynienia czego to doprowadziło każdą klasę? Jak jest to przedstawione? Co nasz Pan nakazał przez cały Wiek? Jak jest to przedstawione? Czym się okazał dzień Boży? Jak jest to przedstawione? Jakiego łączenia się napominał by unikać? Jak jest to przedstawione? Jakim okresem był poranek trzeciego tysiącletniego dnia? Jak jest to przedstawione? Co powstało jako pierwsza rzecz? Jak jest to przedstawione? Co jako druga? Jak jest to przedstawione? Co jako trzecia? Dlaczego one były spowodowane? Jak jest to przedstawione? Co było, jako czwarta rzecz? Jak jest to przedstawione? Jaki skutek te rzeczy miały na narody? Jak jest to przedstawione? Co nasz Pan uczynił przez tę kombinację rzeczy? Jak jest to przedstawione? W odniesieniu do czego? Jak jest to przedstawione? Jakie oni zajęli stanowisko? Jak jest to przedstawione?

(28) Czym była okryta klasa Królestwa poza zasłoną? Z jaką różnicą w czasie Paruzji a w czasie Epifanii? Jak jest to przedstawione? Dlaczego to się stało? Jak jest to przedstawione? Przez co? Jak jest to przedstawione? Jakiego rodzaju nauki okryły te wydarzenia? Jak jest to przedstawione? Co czyni Królestwo społeczeństwu? Jak jest to przedstawione? Co czyniła przez długi czas świecka i religijna prawda w sposób wzrastający? Jako co? Jak jest to przedstawione? Co wówczas uczyniła klasa Chrystusowa poza zasłoną? Jak jest to przedstawione? Co wtedy Bóg uczynił? Jak jest to przedstawione? Szczególnie na kogo? Dlaczego? Jak jest to przedstawione? Przez jakie trzy rzeczy wezwał Bóg Chrystusa w ciele, by co uczynił? Jak jest to przedstawione? Co więc to u nich spowodowało? Jak jest to przedstawione? Gdy wierni to czynili, to jakie powstało zło? Jak jest to przedstawione? Do uczynienia czego pobudziło to Boga? Jak jest to przedstawione? Co Bóg polecił Mu? Jak jest to przedstawione? Dlaczego to polecenie było dane? Jak jest to przedstawione? W jakich rzeczach mogło przekroczenie nastąpić? Jak jest to przedstawione? Czego staliby się oni winni? Jak jest to przedstawione? Jak stosownie odnosi się tu słowo spekulować? Jak zachodzi spekulacja w każdej klasie?

(29) Co nie powinni sami usiłować wyświetlić ci, którzy znajdują się poza Obozem? Kiedy powinni oni badać te rzeczy? Co nie powinni czynić ci, którzy znajdują się w Obozie? Kiedy powinni badać te rzeczy? A co ci, którzy są na Dziedzińcu? Kiedy powinni oni badać te rzeczy? Co nie powinni czynić ci, którzy znajdują się w Swiątnicy? Kiedy powinni badać te rzeczy? A co ci, którzy są w Świątnicy Najświętszej? Kiedy powinni badać te rzeczy? Jak te sprawy były przeprowadzone w czasie Paruzji i Epifanii? Co należy zauważyć odnośnie czasu zakazania spekulacji? Według jakiego ustępu Pisma Św.?

(30) Z jakich dwóch powodów ten zakaz nie był dany ludowi Bożemu w Paruzji i Epifanii? Z jakiego jednak powodu był on dany? Co jest tym powodem? Przed czym miało to zachować członków Małego Stadka? Członków Wielkiego Grona? Członków kl. Młodocianych Godnych? Tymczasowo usprawiedliwionych? Obozowców? I tych, którzy znajdują się poza Obozem? Jak jest to niebezpieczeństwo dla takich przedstawione? Co w tej sprawie stało się podczas Paruzji? Jak w tej sprawie porównana jest Epifania z Paruzją? Jak można to widzieć? Jak jest to dowiedzione? Co jeszcze nie nastąpiło? Kto szczególnie był w niebezpieczeństwie spekulowania? W związku z jaką czynnością? Zgodnie z tym, co Pan czyni wobec nich? Przez kogo? Jakie dwa stosowne napomnienia daje im Pan? Jak jest to przedstawione? Jaki był wynik dla tych, którzy przestrzegali te napomnienia? A jaki dla tych, którzy tego nie czynili? Kim oni byli? Czym był ich pierwszy upadek? A czym był ich drugi upadek w licznych wypadkach? Czym oni stali się później w wielu wypadkach? Jak jest to przedstawione?

(31) Co nasz Pan wiedział z tego punktu widzenia o niższych klasach? Do dania, jakiej odpowiedzi Bogu ta znajomość pobudziła Go odnośnie Jego zwrócenia uwagi na ten przedmiot? Jak jest to przedstawione? Jak jest to dowiedzione o naturalnym człowieku co do rzeczy duchowych? Jak jest to przedstawione? Kto dał stosowne zarządzenie? Jak jest to przedstawione? Co było tym zarządzeniem? Jak jest to przedstawione? Czego dokonały te granice? Jak jest to przedstawione? Jaką była Boska znajomość co do wytworów wpatrywania się, spekulowania? Do podkreślenia czego to pobudziło Boga wobec naszego Pana? Jak jest to przedstawione? Co wtedy Jehowa pokazał? Co dowodzi, że 2 Moj. 19:3-25 stosuje się wyłącznie do Paruzji i Epifanii? Jaki zarys tego czasu jest epifaniczny? Jakie dwa punkty dowodzą, że scena jest zarówno paruzyjna jak i epifaniczna? Kogo przedstawia Mojżesz w w. 24? A kogo Aaron?

(32) Co mogą czynić ci dwaj posłannicy i co czynili bez czynienia spekulacji, wpatrywania się? Dlaczego jest to prawdą? Jak jest to przedstawione? Co stałoby się, gdyby oni usiłowali otworzyć teksty Pisma Św. nie na czasie? Co uczynili oni w nieznacznych szczegółach? Czego inni nie mieli posiadać? Dlaczego nie? Co stałoby się, gdyby inni usiłowali pogwałcić ten stosowny zakaz? Jak jest to przedstawione? Co im by się stało? Jak jest to przedstawione? Co przeto Jezus uczynił? Jak jest to przedstawione? Przez kogo szczególnie dał On to ostrzeżenie, aby nie "wpatrywać się" w czasie Paruzji? W czasie Epifanii? Przez kogo innego jeszcze? Jak jest to przedstawione? Co niektórzy uczynili z tego ostrzeżenia? Z jakim wynikiem? Co inni uczynili z tego ostrzeżenia? Z jakim wynikiem? Co jeszcze inni uczynili z tego ostrzeżenia? Z jakim wynikiem? Jakie są niektóre przykłady tej ostatniej klasy? Jakie więc ostrzeżenie jest tutaj dane? Aby czemu zapobiec?

TP ’75, 76-86.