PYTANIA I ODPOWIEDZI

POZAFIGURALNE OFIARY CAŁOPALENIA

PYTANIE: Jeżeli ofiary całopalenia przed-stawiają Boskie objawione przyjęcie ofiar za grzech, to dlaczego one były ofiarowane przez najwyższego kapłana, a nie przez Boga?

Odpowiedź: Brat Russell miał rację w określeniu ofiar całopalenia jako przedstawiających Boskie objawione przyjęcie przez Boga ofiar (T str. 81-84, 109), bo to właśnie znaczenie Bóg pokazał przez nie, kiedy zesłał ogień z nieba, aby były spalone, tak jak to uczynił On przy różnych okazjach: (1) przy pierwszej ofierze pojednania przybytku (3 Moj. 9:24) i (2) w świątyni (2 Kron. 7:1); (3) przy ofierze cołopalenia Dawida (1 Kron.. 21:26) i przy ofierze całopalenia Eliasza (1 Król. 18:24, 38, 39).

    Stawiający pytanie zdaje się być pod wrażeniem, że Bóg powinien być ofiarującym ofiary całopalenia, ponieważ one przedstawiają Jego przyjęcie ofiar za grzech. Ta sugerowana trudność będzie przezwyciężona, jeżeli zachowamy w pamięci, jak Bóg okazuje Swoje przyjęcie ofiary za grzech Chrystusa. Czyni On to przez służbę Najwyższego Kapłana, np. podczas Wieku Ewangelii Bóg objawia przyjęcie ofiary naszego Pana przez usprawiedliwienie nas, przez nauczanie nas, przez umożliwienie nam uczynienia poświęcenia, przez udzielenie nam Swego Ducha Świętego, przez danie nam wzrostu w łaskach, przez danie nam sposobności służby, przez rozwijanie nas do końca w naszym powołaniu i wyborze i przez wyzwolenie nas. Są to wszystko akty Jehowy i wszystkie z nich objawiają Jego przyjęcie ofiary Pańskiej za nas. Ale choć są one aktami Jehowy, to jednak dokonuje On wszystkie z nich na naszą korzyść przez służbę naszego Pana począwszy od Zielonych Świątek (1 Kor. 1:30; Dz. Ap. 2:33; 1 Kor. 8:6; Rzym. 5:1, 2; 15:8).

    Gdy więc nasz Najwyższy Kapłan uczy nas, usprawiedliwia, uświęca i wyzwala nas, to On ofiaruje pozafiguralną ofiarę całopalenia, a to dowodzi, że Bóg przyjął za nas Jego ofiarę za grzech. W ten sposób Bóg przyjmuje przez ogień pozafiguralną ofiarę całopalenia. Podobnie też będzie w przyszłym Wieku, podczas gdy Arcykapłan Świata - Głowa i Ciało - będzie usługiwał rodzajowi ludzkiemu wszelkimi błogosławieństwami restytucji, to będzie On ofiarował pozafiguralną ofiarę całopalenia. Te więc błogosławieństwa będą w owym czasie nieomylnym dowodem, że Bóg przyjął za lud ofiarę za grzech Chrystusa. P '73, 93.

SZEŚCIU MĘŻÓW Z BRONIĄ KU ZABIJANIU

Pytanie: U Ezech. 9:2 czytamy, że "sześć mężów przyszło drogą ku bramie wyższej, która patrzy na północy, i miał każdy broń swoją ku wytraceniu w ręce swej". Czy tych sześciu mężów przedstawia "niebiańskie wykonawcze siły Jehowy", "nadprzyrodzone osoby, podobne do zmaterializowanych aniołów", tak jak to twierdzą "Świadkowie Jehowy" np. w ich ostatnio wydanej (ang.) książce "Narody Dowiedzą Się, Że Ja Jestem Jehową - W Jaki Sposób?" (str. 163, par. 3)?

Odpowiedź: Nie! Nauczanie Br. Russella, że sześciu mężów z bronią ku zabijaniu przedstawia sześć klas złoczyńców jest poprawne. Jak jest to wykazane w T.P. '34, 20, par. 12, oni przedstawiają począwszy od r. 1878 sześć przesiewających klas, a ich broń ku zabijaniu przedstawia sześć wielkich przesiewających błędów i praktyk, którymi ci przesiewacze się posługiwali i które jeszcze używają - Zaprzeczenie Okupu, Niedowiarstwo, Kombinacjonizm, Reformizm, Kontradykcjonizm i Rewolucjonizm.

    Po śmierci Br. Russella wodzowie Towarzystwa wystąpili z przeciwną nauką, że mężowie z bronią ku zabijaniu "odnoszą się do wszystkich prawdziwych naśladowców Mistrza, którzy z radością przyjmą poselstwo o królestwie i będą mim uderzać ludzi" (Z 6028, szp. 2, par. 4). Oni również przedstawili błędny pogląd, że mąż z kałamarzem pisarskim był jednym z mężów z bronią ku zabijaniu! W tomie 7-mym inny błędny pogląd o sześciu mężach z bronią ku zabijaniu był przedstawiony - że oni wyobrażają władców sześciu wielkich europejskich narodów i pozafiguralnego Eliasza. W powyżej wymienionym pytaniu zdaje się być zawarty ten ostatni błędny pogląd.

    Przyjście mężów z bronią ku zabijaniu od bramy północnej przedstawia, że nowe stworzenia wśród tych przesiewaczy były z Boskiego punktu widzenia członkami Wielkiego Grona i to nawet zanim oni rozpoczęli swoją przesiewającą pracę i że ich praca była wykonywana z Boskiego dozwolenia, chociaż Bóg nie uznał ich działalności, tak jak nie uznaje On niesprawiedliwej działalności wielkiej armii Pańskiej (Joela 2:1-11; Abak. 1:5-11; D str. 678-686).

    Stanie obok ołtarza miedzianego mężów z bronią ku zabijaniu (Ezech. 9:2) pokazuje, że ci przesiewacze będą wykonywali pracę duchowego zabijania, która była spokrewniona opozycyjnie z ofiarami za grzech (T.P. '34, 20, szp. 2, par. 13 i str. 22, par. 22). Zatem mężowie z bronią ku zabijaniu przychodząc z północy i stając obok ołtarza nie pokazują, że oni przedstawiają dobre jednostki. Ale raczej, jak to wykazano, te rozważania są w zgodzie z nauką, iż oni przedstawiają złoczyńców - przesiewaczy, którzy począwszy od r. 1878 użyli i nadal używają sześciu wielkich przesiewających błędów powyżej wymienionych. P '74, 45.

UJMOWANIE I DODAWANIE DO SŁOWA BOŻEGO

Pytanie: Tłumacze Biblii, którzy dodają do niej swoje własne lub ludzkie myśli a przypuszczenia, jako część tłumaczenia, albo też usuwają z Biblii niektóre jej słowa lub myśli bez zaznaczenia tego - czy popełniają grzech?

Odpowiedź: Oni niewątpliwie wykraczają przeciw Bogu, wtrącając się w ten sposób w Jego Słowo. Jeżeli to jest czynione nieświadomie, to jest to do wybaczenia, ale jeżeli to jest czynione świadomie i samowolnie wbrew światłu i znajomości (tzn. przeciwko świętemu Duchowi Bożemu), to odpowiednia, sprawiedliwa kara za to jest pewna. Ponieważ czytamy w Ew. Mat. 12:31, 32 (przekład ASV): "wszelki grzech i bluźnierstwo ludziom odpuszczone będzie, ale bluźnierstwo przeciwko Duchowi Świętemu nie będzie odpuszczone. I ktobykolwiek rzekł słowo przeciwko Synowi człowieczemu, będzie mu odpuszczone, ale ktoby mówił przeciwko Duchowi Świętemu, nie będzie mu odpuszczone, ani w tym wieku ani w przyszłym". Świadomie popełniony grzech przeciwko świętemu Duchowi Bożemu lub usposobieniu w nas (2 Tym. 1:7) jest samowolnym grzechem i zasługuje na sprawiedliwą karę, która wcześniej czy później nastąpi.

    W 5 Moj. 4:2 Bóg mówi: "Nie przydacie do słowa, które ja wam rozkazuję, ani ujmiecie z niego, abyście strzegli przykazań Pana, Boga waszego, które ja wam rozkazuje". W 5 Moj. 12:32 Bóg powtarza to polecenie: "Cokolwiek ja wam rozkazuję, tego strzec będziecie, abyście czynili, nie przydasz nic do tego, ani też ujmiesz z tego". Zauważcie również Przyp. 30:5, 6: "Wszelka mowa Boża jest czysta; On jest tarczą tym, którzy ufają w nim. Nie przydawaj do słów jego, aby cię nie karał, a byłbyś znaleziony w kłamstwie". I jeszcze w Obj. 22:18, 19 czytamy: "Jeśliby kto przydał do tego, przyda mu też Bóg plag opisanych w tej księdze; a jeśliby kto ujął z słów księgi proroctwa tego, odejmie też Bóg część jego z księgi żywota i z miasta świętego, i z tych rzeczy, które są napisane w tej księdze". B.S. '74, 14.

BŁĘDNE TŁUMACZENIE NISZCZY WIARĘ

Pytanie: Czy nie niszczą prawdziwej wiary takie publikacje, które są napełnione przypuszczeniami, parafrazami i błędnym tłumaczeniem, a jednak niemniej uchodzą za tłumaczenia Biblii, takie jak: Dobra Nowina Dla Nowoczesnego Człowieka (Nowy Testament w Dzisiejszym Przekładzie Angielskim) i Żywa Biblia? Czy może ktoś znaleźć drogę do zbawienia i poznać poselstwo Prawdy poprzez takie błędne przedstawienia?

Odpowiedź: Nie możemy przyjść do Boga jak tylko przez wiarę, bo "bez wiary nie można podobać się Bogu; albowiem ten, co przystępuje do Boga, wierzyć musi, że jest Bóg, a że nagrodę daje tym, którzy go szukają" (Żyd. 11:6). Wiara musi mieć silną podstawę, pewny grunt, na którym można budować, bo inaczej staje się ona łatwowiernością. Wiara jest niezbędna do zbawienia, bo jesteśmy "strzeżeni mocą Bożą przez wiarę ku zbawieniu, które zgotowane jest, aby było objawione czasu ostatecznego" (1 Piotra 1:5). "Koniec wiary waszej" to "zbawienie dusz" (1 Piotra 1:9). "Albowiem łaską jesteście zbawieni przez wiarę, i to nie jest z was, dar to Boży jest" (Efez. 2:8).

    Co jest tą zbawczą wiarą? Można ją określić, jako umysłowe ocenienie i spoleganie sercem na Bogu i Chrystusie. Definicja ta wynika z oświadczenia Św. Pawła zawartego w liście do Żyd. 11:1, która jest podana w odwrotnym porządku: "Wiara jest upewnieniem się o rzeczach spodziewanych [spoleganie sercem], przekonaniem się o rzeczach niewidzialnych [umysłowe ocenienie]" (przekł. ASV; zob. również przekł. RSV, Rotherhama, Diaglotta itd.). "Sprawiedliwy z wiary żyć będzie" (Abak. 2:4; Mat. 6:25-34; Żyd. 10:38). Podstawą tej wiary jest umysłowe ocenienie, które w sobie obejmuje trzy elementy: (a) znajomość, (b) zrozumienie i (c) wierzenie: a nadbudową wiary jest spoleganie sercem, które również obejmuje w sobie trzy elementy: (a) ufność, zaufanie lub upewnienie, (b) przyswojenie i (c) reakcję lub działalność. (Co do zupełnego określenia wiary i jak ona działa, prosimy zob. BS '66, 62, 63 lub T.P. '62, 2-6).

    Zbawcza wiara wytwarza się przez słuchanie Słowa Bożego. Może to być przez uchwytne słuchanie, jak przez słuchanie kazań lub nauk, które są w zgodzie ze Słowem Bożym lub też przez czytanie Biblii, lub cytowanie z niej, albo jeszcze przez osobiste czytanie i badanie Biblii. "Wiara tedy jest ze słuchania, a słuchanie przez Słowo Boże" (Rzym. 10:17). Czym jaśniej tłumaczenie oddaje to, co jest podane w oryginale, tym lepiej ono przekazuje poselstwo zbawienia i lepiej oddaje poselstwo Prawdy. "Aby się wiara wasza nie gruntowała na mądrości ludzkiej [włączając stronnicze, przypuszczalne tłumaczenia wraz z ujmowaniem, dodawaniem i (lub) z parafrazami, w których ludzkie myśli i przypuszczenia obfitują], ale na mocy [i mądrości - Jak. 1:5, 6; 3:17] Bożej" (1 Kor. 2:5). Kiedy człowiek zmienia i fałszuje Biblię, to on zmienia i fałszuje samo Słowo, które wytwarza wiarę i pokazuje drogę zbawienia oraz daje poselstwo Prawdy, przez które jesteśmy uwolnieni od błędu i uświęceni (Jana 8:32; 17:17). To wtrącanie się w Słowo Boże jest niebezpieczne tak dla przestępcy jak i dla drugich. Biblia nie jest zbiorem pism ludzkiej mądrości, "albowiem nie z woli ludzkiej przyniesione jest w starożytnym czasie proroctwo, ale od Ducha Świętego pędzeni będąc, mówili święci Boży ludzie" (2 Piotra 1:21, przekł. ASV). Modernizm i niewiara niszczą czystość i moc Słowa Bożego; one zastępują wiarę łatwowiernością. B.S. '74, 14.

TP ’76, 11-14.