WIARA W WIELU BOGÓW
Z PISMA ŚWIĘTEGO dowiadujemy się, że pierwotnie ludzka rodzina była monoteistyczna, że oni czcili i wierzyli w Najwyższą Istotę, Jehowę - jednego i jedynego prawdziwego Boga. W okresie przedpotopowym, przez ponad tysiąc sześćset lat od pojawienia się człowieka na ziemi, nie było żadnego śladu politeizmu - czczenia i wiary w wielu bogów.
Niektórzy sugerują, że widoczna obecnie wyższość nowoczesnego świata zachodniego jest dowodem, że ludzkość nieustannie ulepsza się społecznie i religijnie i wykazuje oznaki religijnego wzrostu od bardzo prymitywnych poglądów "jaskiniowca" do współczesnej chrześcijańskiej wiary w najwyższe bóstwo.
Niedawne znaleziska archeologiczne wskazują w każdym wypadku, że najpierw praktykowano monoteizm, a później wypaczono go do politeizmu. W tym miejscu musimy zauważyć, że nawet dzisiaj większość ludzkiej rodziny jest nadal politeistyczna. Tylko jeden naród - Izrael, wieki po potopie, pozostał monoteistyczny i z tego narodu inni otrzymali monoteizm - nie przez ewolucję, lecz przez przyjęcie go.
Apostoł wyjaśnia, jak błędy politeizmu zastępowały i zanieczyszczały kult jednego, prawdziwego Boga. "Ponieważ od stworzenia świata Boskie niewidzialne zalety - Jego wieczna moc i Boska natura - są wyraźnie dostrzegane; będąc rozumiane na podstawie tego, co zostało uczynione, tak aby ludzie nie mieli wymówki. Bo chociaż znali Boga, jednak nie czcili Go jako Boga ani nie dziękowali Jemu, lecz ich myśli stały się próżne, a ich nierozsądne serca pogrążyły się w ciemności. Chociaż twierdzą iż są mądrzy, zgłupieli i zamienili chwałę nieśmiertelnego Boga w obrazy przedstawiające śmiertelnego człowieka i ptaki, czworonożne zwierzęta i gady. Dlatego Bóg pogrążył ich w grzesznej pożądliwości ich serc ku nieczystości, aby bezcześcili swoje ciała między sobą" (Rzym. 1:20-24, KJV).
POCHODZENIE DOKTRYNY O TRÓJCY
Politeizm miał swój początek zaraz po potopie i w umyśle zachowało się pojęcie "politeizmu", które oznacza mnogość bogów i które różni się od biblijnej wiary w jedynego Boga. Piotr kieruje naszą uwagę na ten punkt, mówiąc: "Albowiem nie baśni jakich misternie wymyślonych naśladując, uczyniliśmy wam znajomą Pana naszego Jezusa Chrystusa moc i przyjście" (2 Piotra 1:16).
Niektórzy, być może, są zdania, że kredo wyznaniowe chrześcijaństwa są początkiem poglądu o "Trójcy", lecz praktycznie, w całym politeizmie istnieje trzech bogów, którzy są przedstawiani jako stanowiący jednego, ich najwyższego boga. Poniżej znajduje się zwięzła ich lista:
INDIE - Brahma, Wisznu, Siwa - zwani Trimutri, co oznacza Trójcę
BABILONIA I ASYRIA - Anos, Illinos, Aos (Anu, Enilil, Ea)
FENICJA - Ulomus, Ulosuros, Eliun
EGIPT - Kneph, Ptah, Ozyrys
GRECJA - Zeus, Posejdon, Adonis
RZYM - Jowisz, Neptun, Pluton
NARODY CELTYCKIE - Kriosan, Biosena, Siwa
PLEMIONA GERMAŃSKIE - Thor, Wodan, Frikko
MEKSYKANIE - Czcili słońce pod trzema postaciami, które nazywali Ojcem, Synem i Bratem Słońcem. Jednego ze swych wielkich bożków nazywali "Tangalanga" - czyli jeden w trzech i trzy w jednym.
Pogańskie trzy bóstwa w jednym zostały wprowadzone do chrześcijańskiej społeczności w pierwszych stuleciach Wieku Ewangelii przez papiestwo i tym samym stały się wyznaniową Trójcą. Ona stanowi sfałszowanie jedynego prawdziwego Boga i zastąpienie Go naukami pogańskimi. Tak więc szatan wprowadził Marię jako najwyższą z bogiń i kanonizował świętych, aby to odpowiadało innym bożkom i boginiom pod chrześcijańskimi nazwami. Bałwochwalstwo jest prawie zawsze połączone z politeizmem jako wyznawanie kultu, które jest widoczne w doktrynach i praktykach rytualnych greckich i rzymskich katolików obecnie.
Słowo pogaństwo jest synonimiczne z wiarą w wielu bogów. Paganos jest łacińskim słowem określającym ludzi z terenów oddalonych, którzy we wczesnym kościele odrzucali chrześcijaństwo na korzyść swych własnych bożków długo po tym, jak przyjęli je mieszkańcy miast Imperium Rzymskiego. Na początku V wieku Augustyn powiedział, "Czcicieli fałszywych i licznych bożków nazywamy paganos - poganami." Konotacje filozofii "pogańskiej" i "etnicznej" wyrażają to samo znaczenie.
NEMROD
Nemrod i jego żona Semiramida, która równocześnie była jego matką, byli twórcami politeizmu. On był pierwszym, który zbuntował się przeciw Boskiej władzy po potopie. Jest krótko wspomniany w 1 Moj. 10: 8-12 i przypisuje mu się budowę wieży Babel. On był wnukiem Chama, a synem Chusa. Był sławny jako wielki myśliwy, który używał lamparta jako pomocnika do polowania, ograniczając liczbę dzikich zwierząt i gadów występujących po potopie. Szybki przyrost dzikich zwierząt i chęć uwolnienia się od zagrożenia z ich powodu, dała Nemrodowi okazję do zyskania wielkiego prestiżu ze strony ludności i był on uważany za wielkiego bohatera.
On przekonywał ludzi, aby nie darzyli Boga uznaniem za wielki wzrost dostatku na ziemi, lecz by przypisywali go sobie i myśliwskim umiejętnościom Nemroda jako ich obrońcy. Zatem był on odpowiedzialny za odwracanie ludzi od oddawania najwyższej czci dla Boga Jehowy do stałego osobistego uzależnienia od jego własnych ludzkich zdolności i męstwa.
Tak więc powodem budowy wieży Babel była jego bezpośrednia opozycja przeciw władzy Boga Jehowy.
Starożytne zapiski historyczne i znaleziska archeologiczne wskazują, że z Babilonii Nemrod i Semiramida udali się do Egiptu i pod imionami Ozyrysa i Izydy zostali tam królami. Zapisy egipskiej historii podają, że sędziowska interwencja Melchisedeka i Hyksosów, którzy rządzili wówczas w Egipcie spowodowały, że Nemrod (Ozyrys) został skazany na śmierć z powodu wielkiej niegodziwości i zła (E1, Bóg, s. 459-464).
Izyda i jej syn Horus rozpowszechnili wieść, że jej mąż ożył ponownie i wstąpił do nieba jako bóg. Stosując do siebie 1 Moj. 3:15, wytworzyli mit, że Izyda była matką nasienia, a Ozyrys był nasieniem. Szatański wpływ tej mitologii wskazuje, jak była przenoszona idea życia po śmierci. Znaczące jest, że świętowanie urodzin Nemroda (Ozyrysa) odbywało się wówczas 25 grudnia. Semiramida, uważająca się za pannę, miała innego syna imieniem Tammus (Ezech. 8:14), o którym mówiła, że był wcieleniem Ozyrysa.
Ona była znana jako "panna matka", "święta matka" i "królowa niebios" symbolizowana przez księżyc.
Przypis - Wcześni przodkowie Mahometa byli czcicielami księżyca. Bóstwa tej samej matki i syna pojawiły się w pogańskim Rzymie jako Fortuna i Jupiter, w Grecji jako Ceres, wielka matka z dziecięciem przy piersi, jako Irene, bogini pokoju z dzieckiem Plutusem w ramionach.
Słowo Boże mówi, że bożki politeizmu są reprezentacjami szatańskich diabłów i demonów. Apostoł wyjaśnia to uwagą: "Owszem, powiada, iż to, co poganie ofiarują, diabłom ofiarują a nie Bogu; a nie chcę, abyście mieli społeczność z demonami." Doświadczenia Izraela z czczeniem demonów są opisane, że "ofiarowali diabłom, nie Bogu, bogom, których nie znali, nowym, którzy z bliska przyszli, których nie znali ojcowie wasi" (1 Kor. 10:20; Ps. 106:35-37; 5 Moj. 32:17, KJV).
Szatan w swej władzy nad ziemią jako "książę tego świata" ma innych upadłych aniołów za swych towarzyszy, dlatego Paweł napomina: "Włóżcie zupełną zbroję Bożą, abyście mogli ustrzec się przed diabelskimi intrygami, ponieważ nasz bój nie jest bojem przeciwko krwi i ciału, lecz przeciw władcom, zwierzchnościom, przeciwko władzom tego świata ciemności i duchowym siłom zła w niebieskich sferach" (Efez. 6:11,12; NIV). Ci upadli aniołowie są w stanie zdobywać dla siebie cześć, rzekomo jako ubóstwiane ludzkie istoty.
WSZYSTKO WRACA DO PIERWSZEGO KŁAMSTWA, KTÓRE SZATAN WYPOWIEDZIAŁ W 1 MOJ. 3: 3,4: "NA PEWNO NIE UMRZESZ"
Pogańska mitologia jest przepełniona oddawaniem czci ubóstwianym rzekomym ludziom. Szatanowi udało się podać różnym narodom - pomimo lokalnych zabarwień i pod różnymi nazwami - tę samą politeistyczną religię. Z tego powodu narody pogańskie prawie nigdy nie prześladowały się wzajemnie, ponieważ uznawały, że bogowie innych narodów są tacy sami, jak ich bogowie.
Politeizm zawsze opiera się na potwornym kłamstwie szatana we wszystkich wynikających z niego skutkach: nierealność śmierci; świadomość umarłych; przemiana ludzi w istoty duchowe w czasie śmierci, szczęście lub męki umarłych i inny wielki szatański błąd - trzej bogowie stanowiący jednego - trójca politeizmu i wyznań chrześcijańskich.
Historyk Will Durant mądrze powiedział: "Chrześcijaństwo nie zniszczyło pogaństwa, ono przyjęło go." W Ewangelii Jana 14: 1 Jezus powiedział: "Niech się nie trwoży serce wasze, wierzycie w Boga i we mnie wierzycie."
SB ’06,40-42; BS ’06,40-42.