BIBLIA I JEJ NATURA
BOSKIE OBJAWIENIE
W OSTATNIM czasie pojawiły się liczne wyrafinowane ataki na autentyczność świętych ksiąg Biblii, które gdy przeglądamy, zauważamy, że nie są nowe, lecz jedynie przybierają inną szatę. Wśród nich jest Kod Da Vinci, Ewangelia Judasza i Pisma Jezusa. Te tak zwane nowe fałszywe poglądy niewierzących i materialistów na temat Boga i różnych historycznych opisów Biblii, pochodzą z różnych, wysoce wątpliwych źródeł. Niektóre z tych wypaczeń pochodzą od ludzi ze świata, którzy nie są w żadnym pokrewieństwie z Bogiem, jednakże usiłują wywrzeć wrażenie, że z tą nowo odkrytą przez siebie wiedzą, uzyskaną przez intensywne badanie tych fikcyjnych dokumentów, oni teraz są w stanie zrozumieć dużo więcej na temat celu człowieka w tym życiu oraz jego przyszłego przeznaczenia, niż może być znalezione w Boskim Słowie. Prawdopodobnie bardziej niż na czymś innym, zależy im na zdyskredytowaniu Boskiej autentyczności Biblii. Z żalem i smutkiem stwierdzamy również, że niektóre z tych obraźliwych materiałów pochodzą od kleru, który spogląda na to oczyma szeregowych członków swych parafii i z tupetem twierdzi, że biblijne opisy 1 Mojżeszowej i Objawienia nie są źródłem prawdziwej informacji. Wielu z tych ludzi w sutannach nigdy nie doszło do prawdziwej pokuty i uznania Chrystusa jako swego osobistego Zbawiciela i chociaż otrzymali dyplomy z seminariów teologicznych, nie podjęli niezbędnych kroków, by stać się naśladowcami Jezusa Chrystusa i dlatego nie są prawdziwymi chrześcijanami, lecz chrześcijanami jedynie z imienia. Następujące słowa Apostoła wydają się stosować do obu tych klas: "Ale cielesny człowiek nie pojmuje tych rzeczy, które są z Ducha Bożego, gdyż są dla niego głupstwem i nie może ich poznać, ponieważ są duchowo rozeznawane" (1 Kor. 2:14, KJV). Z tymi słowami wyjaśnienia wprowadzamy następny temat. Jest to raczej intensywne rozważanie umysłowe, które po części jest wypełnieniem Ew. Mateusza 24:45, kiedy nasz Pan przedstawił głębsze objawienia Prawdy (pokarm) w tym czasie Żniwa Swej drugiej obecności i która dotyczy najbardziej zasadniczej ze wszystkich biblijnych nauk, jaka znajduje się w doktrynie okupu.
OKUP - JEGO GRECKI ODPOWIEDNIK
Jednym z głównych dowodów na to, że Biblia jest Boskim Objawieniem, jest doktryna o okupie, która jest sercem i duszą Biblii. Ona jest taka w swej naturze i skutkach, jaką jedynie Boska mądrość mogła zaplanować, jakiej tylko Boska sprawiedliwość mogła wymagać, jaką jedynie mogła dać Boska miłość i jakiej tylko Boska moc mogła dokonać w jej ogromnych i zawiłych implikacjach. Słowo okup jest w Nowym Testamencie przetłumaczone z greckich słów lytron i anti czy to jako oddzielne słowa, czy jako wyraz z nich złożony, antilytron (1 Tym. 2:6; Mat. 20:28), który etymologicznie oraz w użyciu w grece znaczy cena zamiast, czyli równoważna cena i gdy stosuje się do Jezusa znaczy, że On dał na odkupienie Adama i jego rodzaju, potępionego w nim, cenę dokładnie równą ich zadłużeniu wobec Boskiej sprawiedliwości i tym sposobem nabył prawo do kupienia ich spod Boskiej sprawiedliwości i wyroku wymagającego śmierci. Niewierzący odrzucają okup, antilytron, równoważną cenę w biblijnym znaczeniu tego słowa; ponieważ Chrystus ukrzyżowany nadal jest głupstwem dla poganina, a kamieniem potykania się dla Żyda (1 Kor. 1:23). Oni przez to odrzucają okup jako równoważną cenę, którą Jezus złożył jako dokładny odpowiednik tego, co Adam stracił dla siebie i ludzkości. Chociaż używają biblijnego określenia "okup" - "jesteśmy kupieni za cenę", itp., ci interpretatorzy Świętych Pism, którzy nie wierzą w jedynego prawdziwego Boga Biblii, nadają im symboliczne znaczenie, które zaprzecza rzeczywistemu kupieniu oraz równoważnej cenie i używają ich w znaczeniu, w którym my stosujemy je w następujących zdaniach: "Wieczna czujność jest ceną wolności" i "Przez wielkie cierpienia i ofiary nasi ojcowie kupili wolność dla uciśnionych". W żadnym z tych przypadków nie została zapłacona literalna, rzeczywista cena. Były to symboliczne kupna. Biblia nie przedstawia okupu symbolicznie, jak zostało to zaprezentowane w tych przykładach. Biblijnie okup jest użyty w Jezusowym akcie kupna ludzkości oraz utraconego przez nią prawa do życia i praw życiowych od Boskiej sprawiedliwości, jako rzeczywista transakcja.
SPRAWA KUPNA
W najściślejszych określeniach i faktach transakcji handlowej Biblia przedstawia tę sprawę, która ma największe możliwe znaczenie w całym planie Boga, ponieważ doktryna okupu stanowi centrum wszystkich nauk Biblii. Tak jak szprychy wychodzą z piasty koła, tak wokół doktryny okupu obracają się wszystkie nauki biblijne. Z tego powodu ci, którzy odrzucają okup w biblijnym znaczeniu, logicznie odrzucają każdą naukę biblijną. Na próżno protestują, że są fałszywie oskarżani o zaprzeczanie okupowi. Pomimo swych twierdzeń, oni naprawdę zaprzeczają okupowi; ponieważ jeśli równoważna cena jest biblijną myślą słowa antilytron, a oni odrzucają to znaczenie, wówczas odrzucają okup, niezależnie od ich licznych twierdzeń, że wierzą w niego w swoim znaczeniu tego słowa. Ich znaczenie tego słowa jest okupem tylko wtedy, jeśli to jest jego Boskie znaczenie. Lecz jeśli oni odrzucają jego Boskie znaczenie, to pomimo swych protestów zaprzeczają okupowi. Najpierw krótko wytłumaczymy nasze zrozumienie okupu co do jego charakteru. Jest to tak obszerny temat, że nasze dowody z konieczności muszą być zwięzłe i wtedy spróbujemy wykazać, w jaki sposób on dowodzi, że Biblia jest Boskim Objawieniem. By wskazać, że używamy słowa okup jako rzeczownika, często będziemy do niego dodawać słowo cena, jako okupowa cena. Wersetem, który szczególnie podkreśla pojęcie równoważnej ceny jako okupu, jest 1 Tym. 2:5,6: "Chrystus Jezus, który dał samego Siebie na okup [antilytron, cena zamiast czyli równoważna cena] za wszystkich" i Mat. 20:28: "Syn człowieczy... przyszedł... aby dał duszę [istotę] swą na okup [lytron, cena] za [anti, zamiast] wielu." Okup jest najważniejszą doktryną Pisma Świętego. Cały Boski plan spoczywa na niej jako na fundamencie i wypływa z niej niczym strumień ze źródła, ponieważ ona stanowi centrum i źródło każdej doktryny. Brak jej zrozumienia jest prawdziwym nieszczęściem. Zrozumienie i podporządkowanie jej swych wierzeń jest wielkim błogosławieństwem. Niemożliwe jest zrozumienie głównych zarysów i szczegółów planu w Biblii, który obejmuje rozległe, zawiłe, a jednak harmonijne, logiczne i rozsądne ogólne cechy i szczegóły, jeśli nie możemy zrozumieć miejsca okupu w tym planie.
PREKURSOR I PRZYCZYNY OKUPU
Rozważanie całego tematu okupu nie jest naszym obecnym celem. Ograniczymy naszą dyskusję do terminu okup jako cena. Jego charakter i cel dowodzą, że Biblia jest Boskim Objawieniem. Na pierwszym miejscu zwróćmy uwagę na jego antecedencje (to, co poprzedza okup). Biblia wskazuje, że antecedencjami jest to, czym ojciec Adam był oraz skutki tego, co zrobił. Ojciec Adam stworzony na obraz Boga, na ludzkim poziomie życia, miał doskonałe ciało i życie oraz wszystkie prawa odnoszące się do doskonałego człowieczeństwa. Bóg udzielił mu jako prawa do życia przywileju doskonałej ludzkiej egzystencji tak długo, jak długo pozostawał w harmonii z Boską sprawiedliwością. Bóg dał mu także jako prawa życiowe przywilej stwarzania rodzaju z doskonałym życiem, przywilej doskonałych warunków pod względem klimatu, zdrowia, żywności, domu, powietrza, itp., przywilej rządzenia ziemią i wszystkimi jej stworzeniami, jako jej władca oraz przywilej doskonałej społeczności pomiędzy Bogiem i człowiekiem. Zachowanie tych praw podlegało jednemu warunkowi - warunkowi posłuszeństwa, ponieważ istniało przymierze obejmujące pokrewieństwo Boga z Adamem: "Podobnie jak Adam, zerwali przymierze - oni byli niewierni wobec mnie" (Ozeasza 6:7; patrz margines KJV i NIV). Dopóki Adam zachowywał swoją część przymierza, Bóg udzielał mu w darze wszystkich praw danych w czasie stworzenia. Zatem prawo do ludzkiego życia i jego prawa życiowe obejmowały to wszystko, co Adam, jako doskonała ludzka istota, otrzymał przy stworzeniu jako warunkowe dary. On mógł je mieć tak długo, jak długo pozostawał w harmonii z warunkiem, od którego była uzależniona ich kontynuacja. Ojciec Adam nie wypełnił tego warunku. On zlekceważył swego Wszechmogącego Przyjaciela i Zaopatrzyciela i zamiast Niego wolał swoją żonę. Dlatego pogrążył się w grzechu i utracił prawo do życia i prawa życiowe dla siebie i całej nienarodzonej ludzkości, których oczywiście nie mógł im udzielić, ponieważ już ich nie posiadał. Zatem jego egzystencja i wszystkie jego prawa zostały utracone w wyniku grzechu Adama dla niego i całej ludzkości (1 Moj. 2:7; 3:19; Rzym. 5:12-14).
PRAWA ŻYCIOWE ADAMA
Jego prawa jako takie zostały mu odebrane natychmiast, lecz korzystanie z ich pozostałości zostało mu dozwolone, gdy coraz bardziej postępował proces jego umierania, aż do czasu, gdy zostały mu całkowicie odebrane w chwili śmierci. Chociaż on nie miał już prawa do życia i jego praw życiowych, jednak Bóg udzielił mu przywileju stopniowego umierania zamiast nagłej śmierci; zatem tymczasowe, zamierające życie wśród niedoskonałych warunków życiowych było wszystkim, co Adam miał po otrzymaniu wyroku pod przekleństwem. Taki był stan, w który wszedł ojciec Adam; niedoskonałość, utrata wszystkiego czym był i co posiadał jako doskonały człowiek oraz utrata praw do tego. Pierwotnie to obejmowało jego prawo do wiecznego życia w doskonałości i posiadanie doskonałego ludzkiego ciała oraz jego prawa życiowe, które obejmowały doskonałe środowisko, panowanie nad zwierzętami, synostwo i harmonię z Bogiem. To wszystko zostało utracone, a ludzkość przez dziedziczenie podzieliła z nim tę utratę i dlatego nie otrzymała tych wszystkich praw, które on miałby, gdyby nie zgrzeszył. Ten stan, w który wszedł ojciec Adam, a my wraz z nim, jest prekursorem okupu. Chrystus nie mógłby się stać równoważną ceną dostępną za Adama, gdyby Adam nie utracił tych rzeczy. Zatem grzech ojca Adama sprowadził na niego i jego rodzaj, utratę tego wszystkiego czym był oraz wszystkich jego praw, który to stan musiał poprzedzić okup, jeśli Chrystus miał być okupem za niego.
BOSKA SPRAWIEDLIWOŚĆ
Następnie rozważymy przyczyny okupowej ceny. Po pierwsze istniała wymagająca przyczyna, którą była Boska sprawiedliwość. Sprawiedliwość Boga wymagała okupowej ceny, jeśli Bóg ponownie miał się zająć ludzkością z punktu widzenia zbawienia. Ponieważ Boska sprawiedliwość słusznie skazała człowieka na śmierć, dlatego musiało być dokonane za człowieka to, czego wymagała sprawiedliwość, zanim Bóg mógł się nim zająć jako wolnym od Jego sprawiedliwego wyroku. Faktem jest, że Boski wyrok był sprawiedliwy; zatem niesprawiedliwe byłoby usunięcie wyroku bez spełnienia wymagań sprawiedliwości - doskonały człowiek, który miał prawo do życia wraz z prawami życiowymi, za doskonałego człowieka Adama, który stracił dla siebie prawo do życia i prawa życiowe (2 Moj. 21:23-25; 5 Moj. 19:21). Dlatego sprawiedliwość Boża wymagała okupu, zanim człowiek mógł zostać uwolniony od tych wykroczeń. Czytamy o tym na przykład w Rzym. 3:25,26: "Którego Bóg wystawił ubłaganiem (zadośćuczynieniem) [ubłagalnia - sprawiedliwość; którą Jezus stał się dla nas, stając się naszą sprawiedliwością (Rzym. 10:4, KJV; 1 Kor. 1:30). To, że ubłagalnia reprezentuje sprawiedliwość, jest widoczne z faktu, że krew była na niej kropiona - sprawiedliwość, oznaczając zadośćuczynienie przez zasługę Chrystusa], przez wiarę w Jego krew, ku okazaniu sprawiedliwości w cierpliwości Bożej, przez odpuszczenie przedtem popełnionych grzechów; ku okazaniu sprawiedliwości swojej w teraźniejszym czasie, na to, aby On był sprawiedliwym i usprawiedliwiającym tego, który wierzy w Jezusa." Ten fragment uczy, że to Boska sprawiedliwość wymagała ofiary Jezusa jako okupu, aby Bóg odpuścił grzech, a pomimo tego pozostał sprawiedliwy.
Po drugie, istniała planująca przyczyna okupu, którą było działanie Boskiej mądrości. Na dowód możemy zacytować 1 Kor. 1:23,24: "Ale my każemy Chrystusa ukrzyżowanego [okup], Żydom wprawdzie zgorszenie, a Grekom głupstwo; lecz samym powołanym i Żydom i Grekom każemy Chrystusa, który jest mocą Bożą i mądrością Bożą." Zatem Chrystus ukrzyżowany [okup] jest wskazany jako koncentracja Boskiej mądrości, jak również Jego mocy w związku ze zbawieniem człowieka. Bóg zaplanował Chrystusa "jako baranka niewinnego i niepokalanego, przejrzanego przed założeniem świata..." (1 Piotra 1:18-21). Tylko Boska mądrość mogła zaplanować okup, aby mógł działać Boski plan.
Po trzecie, istniała sprawcza przyczyna okupowej ceny - Boska miłość. Nie powinniśmy myśleć, że wyzwolenie ludzkości spod potępienia grzechu i grobu nic nie kosztuje Boga; ponieważ On, On Sam dostarczył tej ceny -wofiarowaniu Swego Syna. Tym, co skłaniało do tego Ojca, była Jego wspaniała miłość, tak wielka, że On pozbawił niebiosa Swego najdroższego skarbu i w Swej Ojcowskiej miłości posłał Syna na świat, aby stał się za nas ofiarą. Dlatego w Rzym. 5:8 czytamy: "Lecz zaleca Bóg miłość swoją ku nam, że gdyśmy jeszcze byli grzesznymi, Chrystus za nas umarł." Ew. Jana 3:16 jest następnym wersetem na ten temat: "Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna Swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny." Taka miłość do innych nie była znana i nigdy nie będzie jej równej.
Po czwarte, była wykonawcza przyczyna okupu - Boska moc działająca w naszym drogim Odkupicielu przez Ducha Świętego. Znajdujemy takie stwierdzenie w Dz. Ap. 10:38: "Bóg namaścił Jezusa z Nazaretu Duchem Świętym i mocą" (KJV). Ta moc Boża działająca w naszym drogim Odkupicielu uzdolniła Go do ofiarowania Swego życia jako okupowej ceny (Żyd. 9:14), jak również uzdalnia Go do dokonania wszystkich wspaniałych rezultatów tej ofiary.
Ostatecznie, możemy zwrócić uwagę na zasługową przyczynę okupu. Było nią posłuszeństwo Jezusa. Tym, co umożliwiało złożenie okupu, było posłuszne i doskonałe serce, o którym natchnionym językiem wyraża się prorok: "Pragnę czynić Twoją wolę, Boże mój; Twoje prawo jest w sercu Moim" (Ps. 40:9, KJV). Ponadto, mamy świadectwo w Rzym. 5:19: "Bo jako przez nieposłuszeństwo jednego człowieka wiele się ich stało grzesznymi, tak przez posłuszeństwo jednego człowieka wiele się ich stanie sprawiedliwymi." Posłuszeństwo naszego Odkupiciela, zachowane wiernie aż do śmierci, było zasługową przyczyną okupu i umożliwiło go. To, co On posłusznie złożył w śmierci za Adama i ludzkość, stanowiło prawdziwą wartość, która przez Jego śmierć została udostępniona ludzkości. Dotychczas zwróciliśmy uwagę na to, jakie są przyczyny okupu wskazane nam w Piśmie Świętym: przymioty Boga, Jego sprawiedliwość, mądrość, miłość i moc (każdy działający w inny sposób - jednak spójnie spełniające wymagania sprawiedliwości z miłością Boga zachęcającą do niego, z mądrością planującego i mocą wykonującą go) oraz posłuszeństwo Jezusa jako przyczyna zasługowa.
RZECZYWISTE KUPNO
Obecnie bardziej dokładnie przestudiujemy charakter samej ceny okupowej. Biblia przedstawia tę sprawę w zdecydowanie handlowych określeniach. Ona przedstawia nam wierzyciela, a jest nim Bóg Jehowa. Ukazuje nam dłużnika, którym jest Adam i jego potomstwo. Przedstawia nam przyjaciela dłużnika, czyli Jezusa, który jest chętny wykupić dłużnika przez zapłacenie długu i przez to uwolnić dłużnika. Fakty są następujące: dłużnik - Adam - stał się zupełnym bankrutem. On utracił przed Boską sprawiedliwością wszystko, czym był i co posiadał, nie tylko dla siebie, lecz także dla swoich potomków. Zatem wierzyciel stał się właścicielem dłużnika z powodu jego długu. Dłużnik (Adam i jego potępione w grzechu potomstwo), poddając siebie ze wszystkim czym był i co posiadał, otworzył drogę dla Jezusa, przyjaciela tego dłużnika, który zgłosił się i był skłonny zaproponować siebie jako cenę kupna dłużnika, za dług jaki miał Adam. Dlatego Jezus oddał samego Siebie, doskonałą ludzką istotę - którą było Jego człowieczeństwo, włączając w to prawo do życia i związane z nim prawa życiowe jako równowartość długu (Adam ze wszystkimi jego zadłużonymi prawami), aby uwolnić dłużnika Adama i jego potomstwo, przez przeniesienie aktu własności z rąk Boskiej sprawiedliwości na Jezusa drogą kupna. Jest to sposób, w jaki Biblia przedstawia tę sprawę. Tak więc jest ona przedstawiona w określeniach transakcji handlowej, szczególnie wskazanej przez greckie słowo antilytron - równoważna cena, cena okupu, cena naszego odkupienia.
CENA KUPNA
Zdajemy sobie sprawę z tego, że istnieją ludzie, którzy sprzeciwiają się idei ceny okupu, lecz wiemy, że Biblia zdecydowanie kładzie na nią nacisk i uzależnia od niej zupełną możliwość naszego zbawienia i pomyślną realizację Boskiego planu. Gdyby w cenie okupu było coś nieprawidłowego, nastąpiłoby zupełne niepowodzenie tego, co Bóg zamierzył z nią uczynić. Zrozumienie tego jest niezmiernie ważne. Dlatego, zwracamy obecnie uwagę na fakt, jak Biblia odnosi się do tej sprawy w handlowych określeniach. W języku greckim są używane liczne słowa, by wskazać naszym umysłom tę transakcję handlową. Jednym z nich, które jest najczęściej używane w formie czasownikowej jest agorazo, które dosłownie znaczy "ja kupuję." Ono pochodzi od rzeczownika agora, który znaczy "targ", i etymologicznie agorazo znaczy "kupuję na targu lub w miejscu publicznym." Zatem z tym słowem związana jest myśl kupna. Zwracamy uwagę na fakt, że to słowo jest wielokrotnie używane w Biblii w odniesieniu do Chrystusowego dzieła odkupienia. Na przykład, ta transakcja handlowa jest opisana przez Apostoła w 1 Kor. 6:20 i 7:23 (w obu wersetach jest użyty ten sam język, KJV) "zostaliście kupieni za cenę." Apostoł nie mówi w tych wersetach, czym była ta cena; lecz stwierdza fakt, że lud Boży jest kupiony za cenę. Odnosząc się do pewnych osób, które kiedyś były ludem Bożym, a potem zniweczyły wszystko przez zaprzeczenie okupowi, święty Piotr używa następującego języka: "Pana, który ich kupił zaprą się [skutkiem tego], sami na się przywodząc prędkie zginienie" (2 Piotra 2:1). Tak więc pewne osoby były kupione.
W księdze Objawienia kilkanaście razy występuje słowo agorazo. Ono jest tam przetłumaczone jako odkupić. Preferujemy słowo kupić, ponieważ wyraz odkupić ma także inne znaczenie. Pierwsze jego wystąpienia mamy w Obj. 5:9,10: "Żeś był zabity, i odkupiłeś nas Bogu przez krew swoją ze wszelkiego pokolenia, i języka, i ludu, i narodu; i uczyniłeś nas Bogu naszemu królami i kapłanami, i królować będziemy na ziemi." Mamy powiedziane tutaj, co było środkiem do tego kupna: Była to krew Chrystusa. "Kupiłeś nas Bogu przez krew Swoją." Ten fragment nie mówi, że wszyscy są kupieni. On po prostu stwierdza, że niektórzy są kupieni. "Kupiłeś nas z [spośród]" każdego pokolenia, itd. Cały świat nie został jeszcze kupiony. Cena kupna była złożona za każdego, lecz jak dotąd, ona została udostępniona jedynie do kupienia Kościoła, tych, którym Bóg dał przywilej stania się królami i kapłanami. W Obj. 14:3 znajdujemy to samo wyrażenie: "A śpiewali, jakoby nową pieśń przed stolicą i przed onym czworgiem zwierząt, i przed starcami, a żaden się nie mógł onej pieśni nauczyć, oprócz onych stu czterdziestu i czterech tysięcy, którzy są z ziemi kupieni." W następnym wersecie czytamy: "Ci są, którzy naśladują Baranka, gdziekolwiek idzie. Ci kupieni są z ludzi, aby byli pierwiastkami Bogu i Barankowi." Zatem pewne osoby są kupione spośród ludzi przed ogółem ludzkości i do nich odnoszą się te wersety. Nie ma w Biblii ani jednego wersetu, który mówi nam, że świat został już kupiony. Cena kupna została złożona za wszystkich na Kalwarii; lecz nie nastał jeszcze Boski czas na użycie jej do kupienia świata. Jedynymi, których jak dotąd to dosięgło (Żyd. 9:24), przez pojednawczą krew Jezusa, jest Kościół. Świat będzie kupiony przez tę krew w Wieku Tysiąclecia.
Biblia używa również słowa agorazo w wyrazie złożonym - exagorazo. Ex, ek znaczy "z", "spomiędzy", "spośród." W Nowym Testamencie to słowo występuje dwa razy, pierwszy raz w Gal. 3:13: "Chrystus odkupił nas [dosłownie, kupił nas z] z przekleństwa Zakonu, stawszy się za nas przekleństwem." Ten werset wskazuje, jak nastąpiło to, co było dokonane przez zastępstwo. Ten cytat mówi, że Jezus kupił żydowskich braci spod przekleństwa Zakonu. On nie mówi, że Pan kupił wszystkich Izraelitów - On kupił nas - kupił nas z przekleństwa Zakonu, przez stanie się przekleństwem za nas. Następnie, w Gal. 4:4,5, Apostoł wypowiada stwierdzenie z użyciem tego samego słowa exagorazo: "Lecz gdy przyszło wypełnienie czasu, posłał Bóg Syna Swego, który się urodził z niewiasty - pod Zakonem, by odkupić tych, którzy byli pod zasięgiem żydowskiego Zakonu [kupić spośród tych, którzy byli pod Zakonem. O Zakonie jest tutaj mowa jako obejmującym ich i Jezus kupił ich spod tego Zakonu], aby oni razem z nami (Kościołem) mogli dostąpić przysposobienia za synów."
UWOLNIĆ NA PODSTAWIE CENY
Jest jeszcze trzecie słowo używane w Biblii w łączności z tym - lytroo. Ze słowa lytroo pochodzi słowo cena - lytron. Rdzeniem dla obu słów jest czasownik lyo, "dostarczam." Lytroo występuje trzy razy, w znaczeniu "kupić w celu uwolnienia." W Łuk. 24:21 czytamy, co następuje: "A myśmy się spodziewali, iż On miał odkupić [lytroo] Izraela." To słowo znaczy "uwolnić na podstawie ceny." Izraelici błędnie rozumieli, że ta cena miała być symboliczna - że miała to być wielka wojna, przez którą zostaliby uwolnieni spod rzymskiego jarzma; i uczniowie dali wyraz tej błędnej myśli na temat Jezusa. "A myśmy się spodziewali, iż On miał odkupić [uwolnić na podstawie ceny] Izraela." Apostoł Paweł również używa tego samego określenia w Tyt. 2:14: "Który dał Samego Siebie za nas, aby nas wykupił od wszelkiej nieprawości [aby On mógł uwolnić nas od wszelkiej nieprawości na podstawie ceny], i oczyścił Sobie Samemu lud własny, gorliwie naśladujący dobrych uczynków." Apostoł Piotr używa w tej kwestii tego samego słowa (1 Piotra 1:18,19): "Wiedząc, iż nie skazitelnymi rzeczami, srebrem albo złotem, wykupieni [lytroo - uwolnieni na podstawie ceny] jesteście..., ale drogą krwią, jako Baranka niewinnego i niepokalanego, Chrystusa." Tutaj ponownie jest wskazane, że ceną była Jego krew, Jego życie, które krew zastępuje w Biblii.
NABYCI ZA CENĘ
Jest jeszcze jedno słowo w greckim Nowym Testamencie używane w znaczeniu transakcji handlowej - peripoieomai, które dosłownie znaczy "nabywam" i związki tego słowa dowodzą, że ono znaczy nabyć za cenę, czyli jest to kupno. W Dz. Ap. 20:28 Apostoł używa tego słowa, zwracając się do starszych Kościoła Efeskiego: "Pilnujcież tedy samych siebie, i wszystkiej trzody, w której was Duch Święty postanowił biskupami, abyście paśli zbór Boży [w najlepszych greckich wersjach Nowego Testamentu czytamy tutaj zbór Pański, a nie Boży], którego nabył przez własną krew". Tutaj ponownie jest wskazane, że zostało dokonane kupno. Tekst opisuje dodatkowo, co było ceną kupna: krew Syna Bożego, która była ludzkim życiem Jezusa złożonym w śmierci. W Efez. 1:13,14 Apostoł znowu używa tego słowa w formie rzeczownika: "Usłyszawszy słowo prawdy, to jest Ewangelię zbawienia waszego, przez którą też uwierzywszy, jesteście zapieczętowani Duchem onym Świętym obiecanym, który jest zadatkiem dziedzictwa naszego na wykupienie nabytej własności," która została nabyta drogą kupna. Jest tutaj użyte słowo "peripoiesis." We wszystkich tych wersetach jest przedstawiana naszym umysłom ta sama myśl - że to była transakcja handlowa, która odnosiła się do dokonanego kupna, do zapłaconej ceny, że był ktoś od kogo coś zostało kupione (Ojciec, Żyd. 9:14), że był ktoś, kto miał być kupiony (Adam i ludzkość, Mat. 20:28; 1 Tym. 2:6) oraz że była trzecia osoba, która dokonała kupna (Jezus, przez Swoje człowieczeństwo).
RÓWNOWAŻNA CENA
Mając w ogólny sposób wykazane, że Pismo Święte przedstawia okup jako transakcję handlową, kupno, obecnie pragniemy przedstawić dowód, że cena okupu jest równoważną ceną. Naszym głównym dowodem jest znaczenie słów antilytron i lytron anti. To znaczenie wynika z etymologii i użycia tych słów. Słowo antilytron, które znajdujemy w 1 Tym. 2:6, jest słowem złożonym. Ono składa się z przyimka i rzeczownika razem złożonych. Lytron znaczy "cena", a anti znaczy "zamiast." Stąd antilytron znaczy "cena zamiast", "równoważna cena." To samo słowo, a raczej dwa te same, niezłożone słowa, mamy w Mat. 20:28: "Syn człowieczy nie przyszedł, aby Mu służono, ale aby służył, i aby dał duszę Swą na okup [lytron] za [anti; zamiast] wielu" - cena zamiast wielu, równoważna cena za wielu, cena równa wartości za wielu, za cały Adamowy ród. Wielu z tego wersetu znaczy to samo, co wszyscy z 1 Tym. 2:6. Ojciec Adam utracił wszystko, włączając w to prawo do życia oraz prawa życiowe dla siebie, jak również dla swego rodzaju. Dokładnym ekwiwalentem tego jest cena okupu. Jezus był doskonałą ludzką istotą. Jako taki, miał doskonałe ciało i doskonałe życie. Dlatego miał prawo do życia i prawa życiowe doskonałej ludzkiej istoty. On miał prawo do rozmnażania istot z prawem do życia i prawami życiowymi. Miał prawo do rządzenia ziemią oraz korzystania z doskonałych warunków życia na niej. W zasięgu Jego zdolności do rozmnażania były nienarodzone istoty ludzkie, co było równoważne nienarodzonej ludzkości w zdolnościach prokreacyjnych Adama. Wszystko to Jezus złożył w cenie okupu jako dokładny ekwiwalent wszystkiego, co Adam utracił. W wymaganiu tego, co się jej należy, Boska sprawiedliwość w terminologii biblijnej jest wyrażona w następujący sposób: "Życie za życie, oko za oko, ząb za ząb, ręka za rękę, noga za nogę" (5 Moj. 19:21, por. z 2 Moj. 21:23-25); a przez podobieństwo w rozumowaniu możemy dodać: "doskonałe życie za doskonałe życie." Ponieważ Adam musiał oddać Boskiej sprawiedliwości jako dług wszystko czym był i co miał, dlatego musiał być dany dokładny ekwiwalent w celu zaspokojenia sprawiedliwości, jeśli dłużnik miał zostać uwolniony. Nic mniej nie mogło być udzielone, a nic ponadto nie zostałoby przyjęte, gdyż sprawiedliwość nie mogła żądać więcej od rzeczywistej wartości ani cokolwiek mniej nie zaspokoiłoby jej wymagań, ponieważ sprawiedliwość żąda dokładnego ekwiwalentu za dług. Ten, który dał cenę okupu nie mógł być więcej ani mniej niż człowiekiem, lecz musiał być człowiekiem i to doskonałym człowiekiem. On nie mógł być niedoskonałym człowiekiem, ponieważ musiał być dokładnie takim samym człowiekiem i w takim samym stanie, jak był ojciec Adam, zanim utracił wszystko przez grzech i dlatego tylko taki odkupiciel mógł stać się antilytron. Doskonała istota Jezusa jako człowieka jest zastępcą za doskonałą istotę Adama; doskonałe ludzkie prawa Jezusa są substytutem za prawa Adama; są one absolutnie równe sobie. Tak więc Jezus dał równoważną cenę, antilytron, cenę zamiast, coś co jest dokładnie równe długowi Adama. Ktoś z zastępów anielskich, cherubin czy serafin, stanowiłby zbyt dużo, a niedoskonały człowiek za mało. Logos, przed przyjściem na ziemię istota duchowa, byłby zbyt dużą wartością, stąd musiała zaistnieć konieczność Jego karnacji, zupełnej przemiany natury - stania się doskonałym człowiekiem. Nie bóg-człowiek, nie częściowo człowiek, a częściowo istota duchowa, lecz musiał być doskonałym człowiekiem, zanim mógł się stać antilytron za Adama. Oddanie Bogu jako zapłaty dokładnego ekwiwalentu za Adama i jego życie oraz utracone przez niego prawa, wymagało doskonałego człowieka, który miał wszystkie prawa dane przez Boga doskonałemu Adamowi.
DOWODY OKUPU
Obecnie przedstawimy dalsze biblijne dowody na to, że powyższe rozumowanie jest właściwe. Znaczenie samego słowa okup jest naszym głównym dowodem na naturę ceny okupu. To znaczenie jest udowodnione jako prawdziwe również przez inne biblijne słowa dane w celu potwierdzenia, że akt odkupienia ma charakter kupna. Nikt nie może skutecznie zaprzeczyć temu dowodowi, ponieważ nie tylko znaczenie samego słowa, lecz także dwa wersety szczególnie przez nas zbadane (1 Tym. 2:5,6 i Mat. 20:28) wskazują nam na charakter ceny, o której w wielu wersetach mówi się jako o kupnie - o cenie dla zrównoważenia. Oprócz tych dowodów pragniemy podać inne z natchnionego Słowa, które dowodzą, że cena okupu oznacza równoważną cenę, dokładny ekwiwalent, nic więcej i nic mniej niż dług.
Równe sobie rzeczy zostały dane za to, co stanowiło dług. Zgodnie z tym, za pierwszego człowieka - był stworzony człowiek. Za doskonałego człowieka był zapewniony doskonały człowiek. Za prawa pierwszego doskonałego człowieka, prawa innego doskonałego człowieka zostały dostarczone. Za pierwszą duszę była dana równa jej dusza. Święte Pisma wskazują, że każda z tych myśli jest właściwa. Biblia zapewnia nas, że ojciec Adam był człowiekiem i to wymagało, aby okup został dostarczony przez człowieka. Na dowód tego Apostoł pisze słowa: "Bo ponieważ przez człowieka przyszła śmierć, przez człowieka także nadejdzie zmartwychwstanie umarłych. Bo jak w Adamie wszyscy umierają, tak wszyscy, którzy są w Chrystusie będą ożywieni" (1 Kor. 15:21,22, KJV). To odniesienie wskazuje, że za człowieka był dany człowiek. Na podstawie Listu do Żydów 2:7-9 jest oczywiste, że doskonały człowiek był dany za doskonałego człowieka, a prawa doskonałego człowieka za prawa doskonałego człowieka: "Uczyniłeś go [Adama] mało mniejszym niż aniołowie". W poprzednim wersecie (Żyd. 2:6; Ps. 8:5-9) prorok pyta: "Cóż jest człowiek, iż nań pamiętasz, albo syn człowieczy [w hebrajskim Adam], iż go nawiedzasz?" On pyta o określenie człowieka Adama - nie o jego potomków. Czym jest człowiek - to jest syn - Adam [tak jest w Ps. 8:5 w jęz. hebrajskim]? Oprócz Jezusa, Adam był jedynym człowiekiem ukoronowanym chwałą i czcią. Pierwszy człowiek, Adam, został uczyniony trochę niższym od aniołów, ponieważ natura ludzka jest trochę niższa od anielskiej. Następnie on wskazuje na pewne prawa Adama, jego prawo do doskonałości i władzy nad ziemią: "Chwałą (charakterem na obraz Boga) i czcią (ludzką władzą na podobieństwo Boga) ukoronowałeś go." W swej doskonałości zdolności intelektualnych i skłonnościach charakteru, Adam był stworzony na obraz Boga; i jak Bóg był Władcą nad wszechświatem, tak pierwszy człowiek był uczyniony władcą nad ziemią, podobnie do Boga jako Władcy wszechświata (1 Moj. 1:26,27,31). Stąd, dalej jest powiedziane: "i postanowiłeś go nad uczynkami rąk Twoich" (Żyd. 2:7). Zatem pierwszy człowiek, Adam, miał udzielone mu prawa: prawo do istnienia jako doskonały człowiek, wraz z prawem do życia i jego prawami życiowymi.
W w. 9 Apostoł zwraca naszą uwagę na fakt, że to wszystko, czym Adam był i co miał, tym samym był i to samo miał Jezus: "Lecz widzimy Jezusa, który został uczyniony mało mniejszym niż aniołowie," uczyniony ludzką istotą. Jakiego rodzaju? Grzesznego, podobnie jak my? Nie. Właśnie takiego jak Adam przed upadkiem. On mówi nam, dlaczego Jezus został uczyniony niższym niż aniołowie: "W celu doznania śmierci." Jezus otrzymał tę samą doskonałość i prawa, jakie miał Adam - "ukoronowany chwałą i czcią." Apostoł mówi nam również, jaka była przyczyna tego, co daje nam myśl o okupie: "Aby z łaski Bożej skosztował śmierci za każdego człowieka." Jezus stał się dokładnie taki jak Adam po to, by mógł zająć miejsce Adama i naprawić to, co nieposłuszeństwo Adama spowodowało dla niego i ludzkości, przez Swą śmierć - którą Jezus poniósł jako cenę okupu. Tak jak Adam był nazwany ludzką duszą, tak Jezus był nazwany ludzką duszą i jak pierwszy z nich musiał stracić swą duszę, tak Jezus ofiarował Swoją duszę. W 1 Moj. 2:7 i 3:19 czytamy: "Stworzył tedy Pan Bóg człowieka z prochu ziemi, i tchnął w jego nozdrza oddech życia. I stał się człowiek duszą żyjącą" (KJV). "Boś proch i w proch się obrócisz." Natomiast w Izajasza 53:10 czytamy, że Jezus oddał równoważną rzecz - Swoją duszę: "Położywszy ofiarą za grzech duszę Swą." Tak samo mówi w. 12: "Wylał na śmierć duszę Swoją." To samo jest wskazane w greckim tekście Mat. 20:28: "Aby oddać Swoją duszę jako cenę zamiast wielu." Tak więc On dał dokładnie to, co Adam stracił - równe rzeczy - doskonałą ludzką istotę z prawem do życia i prawami życiowymi za doskonałą ludzką istotę z jej prawem do życia i prawami życiowymi, doskonałą duszę za doskonałą duszę.
To uzupełnia argument, że "okup jako równoważna cena" dowodzi, iż Biblia jest Objawieniem od Wszechmogącego Boga. Tak jak Bóg objawia się wszędzie inteligencji myślących osób, tak Jego niepisany dokument jest odnajdywany w naturalnym stworzeniu ziemi oraz w całym wszechświecie z milionami jego układów słonecznych podobnych do naszego oraz miliardami planet. Zatem te dwa połączone objawienia, przemawiają całymi tomami do wszystkich mających właściwą postawę umysłu, by je przyjąć.
Tych, którzy pragną dowiedzieć się więcej odnośnie Boskiego zaspokojenia potrzeb ludzkości, zachęcamy do przeczytania książki pt. "Biblia" (s. 794), dostępnej na życzenie. Ta książka omawia Biblię jako temat i przedstawia nauki samej Biblii. A oto poruszane tematy: Ogólne zarysy Biblii, Literatura, Pochodzenie, Kanoniczność, Prawdziwość, Wiarygodność, Objawienie, Natchnienie, Atrybuty Biblii, Jej Zastosowania, itd. Jako lud Boży trzymamy się Pisma Świętego jako jedynego źródła wiary i głównej reguły naszej praktyki. Niech obfite błogosławieństwo naszego Niebiańskiego Ojca zapewni wam siłę i pocieszenie, w miarę jak angażujecie się w studiowaniu Świętego Słowa.
SB ’06,53-61; BS ’06,53-60.