PRZYGOTOWANIA DO PANOWANIA CHRYSTUSA
"Rozgniewały się narody i przyszedł gniew Twój, i czas umarłych, aby byli sądzeni i abyś oddał zapłatę sługom Twoim, prorokom i świętym, i bojącym się imienia Twego, małym i wielkim, i abyś wytracił tych, co psują ziemię” Objawienie 11:18
LUD PAŃSKI ZAWSZE OCZEKIWAŁ wypełnienia się proroctwa na długo przed nadejściem właściwego PAŃSKIEGO czasu na jego spełnienie. Wielu z wiernych spodziewało się więcej niż powinni oczekiwać, że się wydarzy z początkiem czasu ucisku w 1914 roku. Wydaje się, że ludzki umysł ma naturalną skłonność, wobec której powinniśmy być wyrozumiali, by spodziewać się zakończenia pewnych spraw dużo szybciej, wypełnienia się proroctw bardziej nagle, niż one mogą się wypełnić. Na przykład Pismo Święte mówi nam, że w czasie trąbienia Siódmej Trąby, rozpoczną się pewne wielkie wydarzenia wymienione w tym wersecie. Wielu chrześcijan patrząc na to zdanie spodziewa się, iż to wszystko wypełni się w kilku minutach, godzinach czy tygodniach. Na ile rozumiemy Pismo Święte dostrzegamy, że to zajmie całe tysiącletnie panowanie Chrystusa (Obj. 20:6).
Rozważmy teraz werset znajdujący się w nagłówku naszego artykułu; „Rozgniewały się narody i przyszedł gniew Twój, i czas umarłych, aby byli sądzeni.” Najpierw, w Wieku Ewangelii, Kościół otrzymał swój sąd i próbę do życia; natomiast świat będzie sądzony w tysiącletnim Dniu wyznaczonym przez Boga (Dz.Ap. 17:31; 2 Piotra 3:8). Kontynuujemy werset z Obj. 11:18: „i abyś oddał zapłatę sługom Twoim, prorokom [Starożytni Godni] i świętym [Kościół, Maluczkie Stadko], i bojącym się imienia Twego [świat ludzkości, restytucjoniści, którzy będą sądzeni i otrzymają Boski wyrok w Tysiącleciu], małym i wielkim [mali – Młodociani Godni – młodzieńcy (Joela 2:28); wielcy – Wielka Kompania (Obj. 7:9-17)] i abyś wytracił tych, co psują ziemię” [ci stanowią klasę wtórej śmierci (Obj. 2:11)]. Ten werset zawiera tak wiele spraw, że dokonanie ich będzie wymagało tysiąca lat.
Proroctwo Daniela 12:1 jest innym wersetem odnoszącym się do tego tematu, który opisuje okres przejścia z panowania pogan do Królestwa Mesjasza. Czytamy w nim: „Będzie czas ucisku, jakiego nie było, odkąd istnieją narody.” Nasz Pan wspomniał to stwierdzenie w Swym wielkim proroctwie i dodał „ani potem będzie” (Mat. 24:21). Po opisaniu ucisku, który przyszedł na Żydów pod koniec ich Wieku, Mistrz powiedział: „I będzie Jeruzalem deptane od pogan (podporządkowane poganom), aż się wypełnią czasy pogan” (Łuk. 21:24). Uważamy, że rozsądne jest utrzymywanie, iż skoro są wspomniane czasy pogan, które miały być wypełnione, to one musiały zostać przepowiedziane; a jeżeli zostały przepowiedziane, to musiały być z góry postanowione lub zaplanowane przez Boga, który wcześniej wiedział, jak długo te czasy pogan będą trwać i kiedy się zakończą (Amosa 3:7).
Zatem słowa naszego Pana zdają się sugerować nam zasadność poszukiwań, aby dostrzec, co moglibyśmy odkryć w związku z czasami lub latami pogan. Studiując Biblię i historię zauważyliśmy pewną szczególną datę, kiedy Bóg odjął królestwo od Swego typicznego ludu, Izraela; i że w owym czasie On przekazał rządy świata, z większą lub mniejszą dzierżawą władzy, narodom pogańskim. Zauważyliśmy także, że datą odebrania królestwa królowi Sedekiaszowi, ostatniemu królowi z linii Dawida, był rok 607 przed Chr. Następnie zrozumieliśmy, że jeśli 607 rok przed Chr. był czasem odebrania przez Boga typicznego królestwa, to bez wątpienia w tym samym czasie Bóg udzielił dzierżawy władzy narodom pogańskim; i szukaliśmy, co świecka historia i Biblia mają do powiedzenia na ten temat.
OBRAZ ZWIERZCHNICTWA POGAN
Przechodząc do tego, co dowiedzieliśmy się z serii książek zatytułowanych WYKŁADY PISMA ŚWIĘTEGO (Tom 2, s. 73, nowe wydanie), rozumiemy, że kiedy Bóg odebrał królestwo królowi Sedekiaszowi, On dał władzę poganom, a pierwszym z tych światowych władców był imperator Nabuchodonozor. Ze Słowa Bożego dowiedzieliśmy się, że Bóg dał Nabuchodonozorowi sen. Do rana król zapomniał treści snu, lecz Prorok Daniel wyjaśnił mu jego znaczenie. W tym śnie Nabuchodonozor widział wielki metalowy posąg; jego głowa była ze złota, popiersie i ramiona ze srebra, brzuch i biodra z miedzi, nogi z żelaza, a stopy z żelaza zmieszanego z gliną (Dan. 2:32,33).
Prorok Daniel wyjaśnił, że ten wielki posąg, który stanął przed Nabuchodonozorem, reprezentował cztery następujące po sobie, uniwersalne pogańskie królestwa. Babilonia, królestwo Nabuchodonozora, była reprezentowana przez głowę ze złota; następnie nadeszło imperium Medo-Persów ilustrowane przez popiersie i ramiona ze srebra; potem przyszedł czas na Grecję pokazaną przez brzuch i biodra z miedzi; po niej nastał Rzym symbolizowany przez nogi z żelaza, z którego potem powstało tak zwane Święte Cesarstwo Rzymskie reprezentowane przez stopy z żelaza i gliny; i ostatnie z nich, to obecne rządy Europy, przedstawione przez dziesięć palców również z żelaza zmieszanego z gliną (Dan. 2:36-45).
Zgodnie z tą wizją udzieloną królowi Nabuchodonozorowi i zinterpretowaną przez Proroka Daniela, Bóg zamierzył, by ten metalowy posąg reprezentował wszystkie pogańskie rządy, które kiedykolwiek rządziły całą ziemią.
Wyraźnie rozumiejąc tę sprawę możemy twierdzić, że okres, podczas którego te uniwersalne mocarstwa miały panować w świecie, musi być czasami pogan. Bóg powiedział o czasach pogan przez naszego Pana Jezusa Chrystusa (Łuk. 21:24), a obecnie w Starym Testamencie znajdujemy ile czasów lub lat jest w nim wskazanych. Ponieważ w biblijnym zastosowaniu czas znaczy rok.
Gdy badamy ten temat jeszcze dalej, dowiadujemy się, że Bóg powiedział Izraelitom, iż będą w Jego niełasce przez siedem czasów (3 Moj. 26:14-28). To nie mogło być siedem literalnych lat, ponieważ Izraelici przechodzili przez liczne uciski dość długo lub dłużej niż siedem lat. Ktoś może zapytać, jakim rodzajem „lat” były te czasy? Uważamy, iż najwidoczniej one nie były literalnymi latami. Zatem muszą one być symboliczne. Ponieważ w proroctwach biblijnych rok ma 360 dni, a dzień w proroctwach biblijnych przedstawia rzeczywisty rok (Ezech. 4:6), każdy symboliczny „czas” miał 360 lat. Tak więc ten okres siedmiu czasów musi znaczyć 7x360 lat, czyli 2520 lat.
Zgodnie z tym doszliśmy do wniosku, że był to czas, w którym Izrael miał być odrzucony (Ezech. 21:25-27) – by jego królestwo i rząd był poddany narodom pogańskim. W międzyczasie, po odrzuceniu Swego typicznego królestwa, Bóg w praktyce powiedział do pogan: przez pewien czas nie będę skłonny, by wprowadzić Moje Królestwo. W tym okresie wy macie sposobność zademonstrowania, co możecie zrobić dla świata. Ustanówcie rządy, najlepsze, jakie potraficie. Czyńcie jak najlepiej, by rządzić światem sprawiedliwie i mądrze.
WIELKIE UNIWERSALNE MOCARSTWA ZIEMI
Pełni wiary w siebie, że będą rządzić światem w możliwie najlepszy sposób, Babilończycy usiłowali to zrealizować, lecz wkrótce doszli do smutnego szczytu. Oni postępowali według ogólnego schematu, w którym prawa ludzi były lekceważone, bogaci dostawali wszystko, a biedni praktycznie nic. Następnie doszli do władzy Medowie i Persowie, którzy także zaczęli bardzo dobrze, ze sprawiedliwym zamiarem i wszelkimi wysiłkami, by czynić właściwie. Przypominamy, że Cyrus, pierwszy medo-perski władca, uwolnił Żydów i dał im pozwolenie powrotu do Jeruzalem; i że on zwrócił święte naczynia ze Świątyni, które były bardzo cenne, lecz których nie chciał zatrzymać, ponieważ należały do Boga i Jego wybranego ludu. Cyrus próbował utrzymać sprawiedliwy i prawy rząd; jednak niedługo potem imperium medo-perskie przestało przynosić zadowolenie ludziom i nie okazało się wielkim błogosławieństwem dla świata.
Potem nadeszło z kolei imperium Grecji pod rządami Aleksandra Wielkiego, który zanim osiągnął wiek 21 lat, podbił ówcześnie znany świat. Przez pewien czas Grecja rządziła światem. Grecka cywilizacja i różne systemy greckiej filozofii, rozeszły się na cały świat. Greckie teorie we wszystkich rodzajach dziedzin, bardziej lub mniej, przenikały wszystkie duże kraje na ziemi. Pochodzący z Grecji wpływ jest odczuwany niemalże w każdej formie religii na świecie, a sama religia chrześcijańska jest mieszaniną greckiej mitologii i chrześcijaństwa w dziedzinie Prawa Mojżeszowego i żydowskich Proroków. Grecja miała swój dzień i musiała się pożegnać z berłem władzy.
Następnie przyszedł czas na imperium Rzymskie z jego różnymi formami rządów, z których każdy usiłował rządzić światem mądrze i sprawiedliwie. Rezultatem tych rządów była większa lub mniejsza centralizacja władzy, bogactwa zostały skumulowane w rękach nielicznych, a masy ludzi nie były ani błogosławione, ani szczęśliwe. Wtedy system rzymski zaczął upadać.
Niebawem
nadeszły rządy mieszaniny chrześcijaństwa i świeckiej władzy Rzymu, reprezentowane
przez żelazne stopy posągu zmieszane z gliną; blichtr chrześcijaństwa okrył
cywilną władzę, tak jak glina pokryła stopy posągu. Ten blichtr nie uczynił
narodów prawdziwie chrześcijańskimi, lecz spowodował jedynie, że królestwa
i rządy patrzyły na siebie tak, jakby były chrześcijańskie i właśnie tak siebie
nazywały – chrześcijańskie Niemcy, chrześcijańska Wielka Brytania, chrześcijańska
Francja, chrześcijańska Rosja, chrześcijańska Italia i chrześcijańskie Austro-Węgry,
itd. (Artykuł będzie kontynuowany w następnym wydaniu).
SB ’07,5-7; BS ’07,5-7.