MESJASZ – DOBROWOLNA OFIARA
„To, co się podoba Panu, przez rękę Jego, aby się szczęśliwie wykonało“ Iz. 53:10
MESJASZ – SŁUGA BOŻY
Kontynuacja ze Sztandaru Biblijnego lipiec -sierpień
BÓG powiedział o Cyrusie, który był typem Jego Mesjasza, Jego większego Sługi: „On pasterz Mój, bo wszystką wolę Moją wykona i rzeknie do Jeruzalem: ‘Będziesz zbudowane’, a kościołowi, ‘będziesz założony’. „To mówi PAN pomazańcowi Swemu Cyrusowi, którego prawicę ujmę [wzmocnię], a porażę przed nim narody; ... Ja przed tobą pójdę, a krzywe drogi wyprostuję (Iz.40:4), wrota miedziane skruszę, a zawory żelazne porąbię; I dam ci skarby skryte, i klejnoty schowane...” (Iz. 44:28-45:3). Choć to proroctwo w ograniczonym zakresie wypełniło się wobec Cyrusa, króla Persji, to jak zauważyliśmy powyżej, ma ono o wiele większe wypełnienie w antytypicznym Cyrusie, Namaszczonym przez Boga, Jego Pasterzu i Jego Słudze.
Co jest dobrym Boskim upodobaniem, które ma się szczęśliwie wykonać przez rękę Mesjasza? Ono jest krótko wskazane w Iz. 42:1,6,7,16, w słowach trochę podobnych do tych wypowiedzianych do Cyrusa: „Oto Sługa Mój, polegać będę na Nim, wybrany Mój, którego sobie upodobała dusza Moja. Dam Mu Ducha Swego, On sąd [prawdę] narodom wyda. Ja PAN wezwałem cię w sprawiedliwości i ująłem [wzmocniłem] Cię za rękę Twą; przeto strzec Cię będę i dam Cię za przymierze ludowi, i za światłość narodom. Abyś otwierał oczy ślepych, a wywodził więźniów z ciemnicy, i z domu więzienia siedzących w ciemnościach [por. Iz. 49:9,10; Boski Sługa obudzi tych, którzy są uwięzieni w grobach i pobłogosławi ich światłem Prawdy – Dan. 12:2; Ozeasza 13:14; Iz. 11:9; 30:26; 61:1-3]. I powiodę ślepych drogą, której nie znali, a [w restytucji] ścieżkami, o których nie wiedzieli, poprowadzę ich; obrócę przed nimi ciemność w światłość, a co nierównego w równinę [ich błędy ustąpią miejsca Prawdzie, a ich grzechy ustąpią miejsca sprawiedliwości, w miarę jak będą postępować Drogą Świętości – Iz. 35:8 – do ludzkiej doskonałości, którą Adam miał przed upadkiem]”.
Dobre Boskie upodobanie jest wskazane także u Ezech. 34:23,24,31; 37:24,25,27,28 i Iz. 40:11: „I wzbudzę nad nimi pasterza jednego, który je paść będzie, sługę Mego Dawida [Boskiego Umiłowanego, Jego Mesjasza]; On je paść będzie i On będzie pasterzem ich. A Ja PAN będę im Bogiem, a sługa Mój Dawid księciem w pośrodku nich. Ja PAN mówiłem to. A sługa Mój Dawid będzie królem nad nimi i pasterza jednego wszyscy mieć będą, aby w sądach Moich chodzili i ustaw Moich przestrzegali, i czynili je. I będą mieszkać w tej ziemi, którą dałem słudze Memu Jakubowi, w której mieszkali ojcowie wasi; będą, mówię, w niej mieszkali oni i synowie ich, i synowie synów ich aż na wieki, a Dawid, sługa Mój, będzie księciem ich na wieki. Jako pasterz trzodę swoją paść będzie; do naręcza swego zgromadzi baranki i na łonie swym piastować je będzie, a kotne zwolna poprowadzi”.
IZRAEL WYSWOBODZONY
To proroctwo, napisane na długo po śmierci Dawida, oczywiście odnosi się do wielkiego Boskiego Umiłowanego, Jego Sługi, Jego Namaszczonego – Mesjasza, który będzie panował na ziemi, gdy Bóg uczyni Swe wieczne „przymierze pokoju” z Izraelem i zerwie „więzy ich jarzma”. „I będzie przybytek Mój między nimi, i będę Bogiem ich, a oni będą ludem Moim. I dowiedzą się narody, żem Ja PAN, który poświęcam Izraela, gdy będzie świątnica moja w pośrodku ich na wieki”. „Ale wy owce Moje, owce pastwiska Mego, wyście lud Mój, a Jam Bóg wasz, mówi panujący Pan” (Ezech. 34:31).
MESJASZ WYWYŻSZONY
Od czasu Swego pierwszego adwentu, kiedy Sługa Boży został ukrzyżowany za nasze grzechy, On jako „Ramię PANA” wiedzie Swoje owce w szczególny sposób, karmiąc i prowadząc je ze szczególną troską (Mich. 5:4; Joela 2:24-27), aby one mogły połączyć się z Nim jako niebiańskie potomstwo Abrahama - jako „gwiazdy na niebie” (1 Moj. 15:5; 22:17; 26:4; 2 Moj. 32:13). Bardzo wywyższony niebiański Mesjasz, jednorodzony Syn Boga, jak reprezentowany w Izaaku, synu Abrahama, miał mieć Oblubienicę (Iz. 61:10; przedstawioną w Rebece, narzeczonej przyprowadzonej do Izaaka), Maluczkie Stadko, jako Swoich współdziedziców (choć nie będących na równi z Nim ani nie dostarczających jakiejś części okupowej zasługi) w Królestwie, jako Kapłaństwo oraz jako „wybawców” i nauczycieli (Dan. 7:27; Zach. 3; Ps. 132:8-18; Abd. 21; Ps. 22:31,32). Będą także Druhny, towarzyszki Jego Oblubienicy (1 Moj. 24:61-67; Ps. 45:9-15), które są antytypicznymi Lewitami (Mal. 3:1-3), nie mającymi dziedzictwa w ziemi (4 Moj. 18:20-24), a zaliczonymi do „gwiazd na niebie”.
Mesjasz ma jeszcze inne owce, które nie są z niebiańskiej owczarni, a które także musi prowadzić. One są zobrazowane w ziemskim nasieniu Abrahama - jako „proch ziemi”, jako „piasek, który jest na brzegu morskim” (1 Moj. 13:15,16; 22:17; 28:14; 32:12; Jer. 33:22). W szerszym znaczeniu oni obejmują cały zbawiony świat ludzkości. Oni będą mieć życie wieczne, nie w niebie, lecz na tej ziemi - na „nowej ziemi”, czyli w nowym porządku społecznym wśród ludzi, w którym będzie panować sprawiedliwość i który będzie trwać na wieki (Iz. 60:21; 65:16-19,25; 66:22,23; Ps. 37:9-11,22,29, 34,38). „Czasu tego nazwane będzie Jeruzalem stolicą PAŃSKĄ, a zgromadzą się do niego wszystkie narody, do imienia PAŃSKIEGO, do Jeruzalemu i nie będą więcej chodzić za uporem [upartością] serca swego złośliwego” (Jer. 3:17).
Jakie wspaniałe błogosławieństwa Bóg zaplanował dla ludzkiej rodziny! Jest to cudowne posłannictwo zbawienia, które będzie dokonane przez izraelskiego Mesjasza, o czym zostanie oznajmione, gdy oni zrozumieją, że Boskie „dobre upodobanie szczęśliwie wypełni się przez Jego rękę”! Ponieważ upodobało się Ojcu, aby w Nim mieszkała wszelka zupełność i aby przez Niego, uczyniwszy pokój przez krew krzyża, pojednał wszystkich ze Sobą czy to na ziemi, czy też w niebie.
OKUP
Poświęcone ludzkie życie Mesjasza, złożone jako cena okupu za ojca Adama i ludzkość znajdującą się w jego możliwościach prokreacyjnych, gdy on zgrzeszył, stanowi to wszystko, co było wymagane w celu zaspokojenia sprawiedliwości na ich korzyść: po pierwsze, za niebiańskie nasienie, za Jego „sług” (Jego współdziedziców) i „służebnice” („panny bez liczby”), w tych dniach (Joela 2:29) niebiańskiego powołania i zbawienia (3 Moj. 16:11); i, po drugie, za ziemskie nasienie Abrahama i ludzkość w ogólności („lud” - 3 Moj. 16:15) potem (Joela 2:28), podczas Tysiącletniego Mesjańskiego panowania błogosławieństwa i pokoju. Ostatecznie, dobre Boskie upodobanie zostanie w pełni zrealizowane - aby w rozrządzeniu zupełności czasów On mógł zgromadzić wszystko razem w Mesjaszu, zarówno to, co w niebie, jak i to, co na ziemi.
POSŁANNICTWO IZRAELA
Tak jak na wstępie (Iz. 52:13-15) Bóg podał streszczenie całego proroctwa, mówiąc o odrzuceniu i cierpieniu Mesjasza, o Jego wielkim wywyższeniu i Jego błogosławieniu narodów, tak tutaj, przy końcu wyznawania i świadectwa pokutującego i wierzącego Izraela (53:1-10), Bóg podaje krótkie oświadczenie w podsumowaniu (53:11,12), jako aprobatę i potwierdzenie posłannictwa Izraela. Delitzsch podaje komentarz, że w ostatnich dwóch wersetach „proroctwo opuszcza punkt widzenia retrospektywnego uznania długo odrzucanego Sługi Boga przez Izrael i ponownie staje się proroczym organem Samego Boga, który uznaje Sługę za Swą własność”.
W tym wspaniałym uwieńczeniu Bóg ponownie przedstawia zastępcze cierpienie Swego Sługi i Jego śmierć za wielu, Jego przyjęcie na Siebie ich nieprawości, wynikające z tego Jego wywyższenie i zadowolenie z rezultatów, Jego wstawianie się za przestępców oraz usprawiedliwienie wielu przez Niego.
MESJASZ „ZADOWOLONY”
„Z pracy duszy swej ujrzy owoc, którym nasycony będzie” lub bardziej literalnie: „Bo [jako rezultat] pracę Swej duszy On ujrzy i będzie zadowolony”. Praca Sługi Bożego, włączając Jego poddanie się śmierci w ciele, kiedy został odcięty z ziemi żyjących, 14 Nisan 33 roku n.e. - w środku izraelskiego 70 tygodnia łaski, jak zostało zanotowane w Dan. 9:23-27 - wśród innych rzeczy, dokonała „pojednania za nieprawość”, przynosząc „wieczną sprawiedliwość” (wieczne usprawiedliwienie z grzechu zamiast corocznego typicznego usprawiedliwienia dokonywanego przez ofiary typicznego ludu, Izraela) oraz namaszczając „najświętszych” (święte ostatki, najczystszych z narodu żydowskiego i najbardziej nadających się na przyjęcie do przywilejów Wysokiego Powołania - pierwszy klucz Apostoła Piotra (Iz. 10:22,23).
Jako rezultat wielkiej okupowej ofiary Mesjasza, ofiarowania Swej duszy - Swego doskonałego ludzkiego życia - za grzech, On, Sługa Boży, ujrzy owoc i będzie zadowolony (użyte tutaj hebrajskie słowo sabea, sugeruje nie tylko zadowolenie, lecz najpełniejszą realizację lub zaspokojenie tego, co jest upragnione). Jak już zostało zauważone, On ujrzy nasienie (Ps. 22:31). Pan ujrzy „przedłużenie dni na wieki wieków” (Ps. 21:4), ponieważ On, który umarł za nas w ciele, zmartwychwstał jako udzielająca życia, duchowa, Boska istota, został bardzo wywyższony po prawicy Boga, gdzie będzie usatysfakcjonowany wiecznym życiem (Ps. 110:1; 91:14-16). On ujrzy również i będzie zadowolony z pełnej i ostatecznej realizacji wszystkiego, „co się podoba PANU”, „szczęśliwie” dokonanego „przez rękę Jego”.
Jak już zauważyliśmy, to obejmuje zbawienie Jego Oblubienicy (w liczbie 144 000, na którą składają się najlepsi z Żydów i z pogan - antytypiczni Kapłani), jak również Jego Druhen (wielkie mnóstwo drugorzędnych wiernych naśladowców - antytypicznych Lewitów, Obj. 7:9-17) oraz Godnych starożytności, „Starców” (Iz. 24:23), razem z ich towarzyszami, Młodocianymi Godnymi (którzy są gromadzeni teraz, przy końcu obecnego Wieku; Joela 2:28), których On uczyni „książętami po wszystkiej ziemi” (Ps. 45:17).
Wówczas On sprowadzi zbawienie na Swój ponownie zgromadzony i wierzący Izrael; a oni będą śpiewać: „Wspomniał na miłosierdzie Swoje i na prawdę Swoją przeciw domowi izraelskiemu; oglądały wszystkie granice ziemi zbawienie Boga naszego”. „Wykrzykujcie, a śpiewajcie społem, pustynie Jeruzalemskie! Bo pocieszył PAN lud Swój, odkupił Jeruzalem. Wyciągnął PAN ramię świątobliwości Swojej [Swego Mesjasza] przed oczyma wszystkich narodów, aby oglądały wszystkie kończyny ziemi zbawienie Boga naszego”. „Nie będą szkodzić ani zabijać na wszystkiej górze mojej świętej; bo ziemia będzie napełniona znajomością PAŃSKĄ, tak jako morze wodami napełnione jest.” „A tak ci, których odkupił Pan, niech się nawrócą, i przyjdą do Syjonu ze śpiewaniem, a wesele wieczne niech będzie nad głową ich; wesela i radości niech dostąpią, a niech ucieknie smutek i wzdychanie” (Ps. 98:3; Iz. 52:9,10; 11:9; Abak. 2:14; 4 Moj. 14:21; Iz. 51:11).
To w skrócie jest to, co wierny i wywyższony Sługa Boga ujrzy z wielką rozkoszą i z czego będzie niezmiernie zadowolony - to jest chwalebny rezultat pracy Jego duszy!
SB ’09,87-89; BS '09,87-88.