INTERESUJĄCE PYTANIA I ODPOWIEDZI
Pytanie: Dlaczego "Świadkowie Jehowy" zaprzeczają, że Chrystus umarł za Adama i złych ludzi z jego rodu?
Odpowiedź: Czynią to nie dlatego, że mają jakąś podstawę Pisma Świętego, ponieważ teksty. Pisma Świętego nie zaprzeczają, lecz raczej potwierdzają, że cena okupu Chrystusa jest zastosowalna za Adama i cały jego ród. Oni odrzucają tę biblijną doktrynę, ponieważ jest ona odrzucona przez ich "przewód", ich teologiczną główną kwaterę. Stali się skłonni do tego zaprzeczenia w wyniku pewnej liczby błędów, na przykład, że wszystek kler i wodzowie stadka (wielu z, nich nie są nowymi stworzeniami) oraz wszyscy, którzy umrą w Armagieddonie, idą na drugą śmierć, ich "Jonadabowie" mają zrodzić klasę restytucyjną w Tysiącleciu, co w ich ocenie znosi konieczność powrotu z grobu wszystkich nie wybranych potomków Adama. To "nowe światło" występnie w najbardziej uderzającym przeciwieństwie do okupu i w wysokim stopniu zaprzecza trzem podstawowym doktrynom zbawienia: (1) Boskiej miłości i postanowieniu na rzecz zbawienia każdego człowieka; (2) Jezusa śmierci za każdego w celu zbawienia; (3) działaniu Ducha w stosunku do każdego człowieka, w celu zbawienia. Liczne teksty Pisma Świętego potwierdzają te trzy twierdzenia. Przejrzyjmy pokrótce główne z nich odnoszące się odpowiednio do tych trzech punktów:
(1) Boska miłość i postanowienie na rzecz zbawienia każdego człowieka. "Albowiem tak Róg umiłował świat, że Syna swego ... dał, aby każdy... miał żywot wieczny [był zbawiony]" (Jana 3:16, 17). Bóg zaleca swa miłość do rodzaju ludzkiego przez danie Chrystusa, aby umarł za niepobożnych (Rzym. 5:6-8). Jego miłość do świata pobudza Go do postanowienia zbawienia wszystkich ludzi od wyroku Adamowego i doprowadzenia ich do dokładnej znajomości Prawdy (1 Tym. 2:4). W ten sposób jest On z miłości Zbawicielem wszystkich ludzi z tego wyroku (1 Tym. 4:10). Ta miłość jest łaską Boga, która "okazała się ... zbawienna wszystkim ludziom" (Tyt. 2:11). Jego miłość do wszystkich w celu zbawienia wyraziła się sama w daniu Chrystusa na śmierć za ludzkość, jak czytamy w Liście do Tytusa 3:4: "Dobrotliwość i miłość Boga, naszego Zbawiciela, okazała się ludziom. Z pewnością te i liczne inne ustępy uczą, że Bóg miłuje wszystkich ludzi w celu zbawienia i dostarcza go.
(2) Teraz podamy niektóre teksty dowodzące, że Chrystus umarł za wszystkich w celu zbawienia: Śmierć naszego Pana za cały rodzaj grzeszników jest opisana, najbardziej graficznie i proroczo przez Izajasza w rozdziale 53:4-12. Nasz Pan jest Barankiem Bożym, który gładzi grzech świata [cały ród uczestniczył w grzechu Adama] (Jana 1:29). Jezus powiedział, że gdy będzie podwyższony od ziemi, będzie wpływał na wszystkich ludzi wywołując dla siebie ich przychylność (Jana 12:32, 33). Jak grzech i nieposłuszeństwo Adama sprowadziło grzech i śmierć na wszystkich ludzi, tak Chrystusa posłuszeństwo i sprawiedliwość sprowadzi skasowanie tego grzechu i śmierci uzdalniając wszystkich do zdobycia prawa do życia (Rzym. 5:18, 19). Jezus złożył okup za wszystkich ludzi, przez co stał się Pośrednikiem dla wszystkich ludzi (1 Tym. 2:5, 6) Skosztował śmierci za każdego człowieka, dzięki Boskiej miłości i łasce, i w tym celu miał być uczyniony odpowiednią ceną Adama (Żyd. 2:8, 9). Jest On zadośćuczynieniem Boskiej sprawiedliwości, nie tylko za grzechy Kościoła, ale również za grzechy świata (1 Jana 2:2).
(3) Jako rezultat miłości Boga, która dała Chrystusa na okup za wszystkich ludzi, i śmierci Chrystusa za wszystkich ludzi, działanie Ducha na rzecz zbawienia w Tysiącleciu rozszerzy się na wszystkich nie wybranych z rodu Adama bez wyjątku. Naprawdę, bardzo liczne są teksty Pisma Świętego uczące tej myśli, z których zacytujemy stosunkowo tylko niewiele: Chrystus, jako nasienie Abrahama, wykonując tysiącletnie dzieło Ducha będzie błogosławił w celach zbawienia wszystkie rodziny, pokolenia i narody ziemi (1 Moj. 12:3; 18:18; 22:18). Bóg na prośbę Chrystusa w Tysiącleciu da Mu narody i granice ziemi [całą ludzkość] jako Jego dziedzictwo i posiadłość (Ps. 2:8). Wszystkie granice ziemi, wszystkie pokolenia narodów i wszyscy zstępujący do prochu (wszyscy umarli w Adamie] nawrócą się, czcić i kłaniać się; będą przed Panem (Ps. 22:28-30). Bóg stworzył wszystkie narody a te przez Tysiąclecie będą Go czcić i wielbić (Ps. 86:9). Bóg objawi swój plan wszystkim; cały świat go zobaczy w realizacji (Ps. 98:2, 3). Wszystkie narody staną się częściami Królestwa Bożego (Iz. 2:2). Wiedza o Bogu będzie tak głęboka jak morze i szeroka jak świat; wszystkie narody będą szukać Chrystusa (Iz. 11:9, 10). Królestwo zniszczy każdy skutek przekleństwa i uszczęśliwi wszystkich, niektórych jedynie na krótko (Iz. 25:6-9; 65:20). Wszyscy nie wybrani, jako błądzący od Boskiej Prawdy jasno ją poznają (Iz. 29:18, 24). Wszystkie ślepe oczy i głuche uszy zrozumienia zobaczą i ocenią Prawdę; moralnie chromi uczynią szybki postęp na drodze świętej a odkupieni Pańscy (Dał Siebie na okup, odpowiednią cenę, za Adama i rodzaj ludzki w jego biodrach, a więc za wszystkich ludzi, 1 Tym. 2:6) powrócą z grobu, aby się weselić i zażywać radości Królestwa a smutek przekleństwa będzie usunięty (Iz. 35:5, 6, 10). Wszelkie ciało zobaczy [doświadczył zbawienie od wyroku śmierci, co będzie dokonane przez Boga (Iz. 4-0:5: Łuk. 3:6) Nie wybrani doznają tak głębokiego wrażenia, że zgodnie z obietnicą związaną przysięgą wszyscy poświęcą się na krótki czas (Iz. 45:22, 23), chociaż niektórzy nieco później odpadną (Obj. 90:1-9). W rezultacie objawienia przez Boga Chrystusa całemu światu wszyscy będą mogli pojąć dzieło zbawienia Bożego (Iz. 52:10) Tak, wszyscy, od najmniejszego do największego, poznają Pana (Jer. 31:34), ponieważ Bóg przygotował zbawienie jako radość dla wszystkich nie wybranych, podnosząc znowu nawet upadłego Izraela (Łuk 2:10, 31-34) a Jezus jako prawdziwa Światłość będzie uczyć Prawda każdego człowieka na tym świecie (Jana 1:9) w tym dniu gdy ukrzyżowany Jezus przychylnie usposobi do siebie wszystkich ludzi (Jana 12:31, 32). Do Filip, 2:10, 11 w harmonii z Iz. 45:22, 9.3; Rzym. 14:11 jest powiedziane, że każde kolano, włączając kolana tych. którzy byli w stanie śmierci ("pod ziemią"), skłoni się przed Jezusem a każdy język, włączając języki tych, którzy byli w stanie śmierci, wyzna że Jezus jest Panem. Bóg daje wszystkim świadectwo swej miłości, niektórym w tym życiu, śmierć Chrystusa za wszystkich i dzieło Ducha dla wszystkich (1 Tym. 2:5, 6). Chociaż teraz dzieło Ducha rozciąga się jedynie na wybranych (Joela 2:29), w Tysiącleciu rozszerzy się na wszystkich nie wybranych (Joela 2:28; Obj. 22: 17), ponieważ wtedy Chrystus stanie się Panem, Władcą umarłych (Rzym. 14:9), włączając ludzi Sodomy, Gomory, miast położonych w dolinach i lud z królestwa na południu, składającego się z dwóch pokoleń, oraz z królestwa na północy, składającego się z dziesięciu pokoleń (Ezech. 16:53-63). Przeto te trzy rozważania: (1) Boska miłość, (2) śmierć Chrystusa i (3) dzieło Ducha, kompletnie zbijają "Świadków Jehowy" w ich zaprzeczaniu cenie okupu jako odpowiedniej za Adama i jego cały ród.
Pytanie: Czy cena okupu była dana za Adama? Mówiono mi, że on nie był zwiedziony, że był dobrowolnym grzesznikiem i dlatego okup nie był dany za niego.
Odpowiedź: Biblia uczy, że Jezus był dokładnym ekwiwalentem Adama. Adam zgrzeszył rozmyślnie i ród ludzki w nim tak uczynił zgodnie z tekstem 1 Tym. 2:14 porównanym z. Rzym. 5:12-14. Jezus umarł, aby przezwyciężyć wszystkie skutki rozmyślnego grzechu Adama; a rozmyślny grzech Adama uczynił go i ród w jego biodrach rozmyślnymi grzesznikami przed Boską Sprawiedliwością. W ten sposób cały rodzaj ludzki stał się winnym za rozmyślny grzech Adama i Bóg tak ich traktuje. Jezus umarł za ten rozmyślny grzech Adama i rodu Adamowego. Długiem Adama na rzecz Boskiej Sprawiedliwości było doskonałe ludzkie ciało, życie, prawo do życia i prawa życiowe a te są dokładnie tym, co Jezus oddał składając okup. Ponieważ nikt inny, wyjąwszy Adama, nie miał tych czterech doskonałych rzeczy, to te cztery doskonałe rzeczy, które Jezus oddał, aby były odpowiednią ceną, musiały być oddane za Adama.
Boska Sprawiedliwość żąda dokładnego ekwiwalentu za dług. Adam był jedyną osobą, oprócz Jezusa, który miał doskonałe ludzkie ciało, życie, prawa życiowe i prawo do życia. W konsekwencji, w daniu okupu, Jezus mógł jedynie za Adama dać bezpośrednio odpowiednia cenę. W rzeczywistości, gdyby Adam nie miał być odkupiony, to Bóg nie prosiłby doskonałego człowieka, aby był odpowiednią ceną, ponieważ Jezus nie jest ekwiwalentem niedoskonałego rodzaju ludzkiego, branego pod uwagę bez Adama. W ten sposób nie byłoby odpowiednio równoważnej ceny za upadły rodzaj ludzki, chyba, że upadły ród jest rozważany, jako cześć Adama, w jego biodrach, odkupiony w Adamie, ponieważ jedna doskonała ludzka istota nie jest odpowiednia ceną za miliardy niedoskonałych ludzkich istot, które są brane pod uwagę jedynie, jako takie. Jedynie wtedy, gdy te miliardy niedoskonałych ludzkich istot rozważane były, jako doskonale w biodrach doskonałego Adama, Bóg mógł wymagać doskonałej ludzkiej istoty, jako odpowiedniej ceny, w której biodrach był doskonały ród. Dlatego to dowodzi, że Adam był bezpośrednim przedmiotem okupu. Reszta rodzaju ludzkiego była jedynie pośrednio włączona do okupu, ponieważ była ona w biodrach Adama i za nią Jezus dał niezrodzony doskonały ród w swoich biodrach.
W Liście do Żyd. 2:7, 9 Adam i Jezus! są przedstawieni, jako jedynie dwaj ludzie ukoronowani chwałą i czcią, to jest doskonali w obrazie i podobieństwie Bożym. W ten sposób Jezus jest pokazany jako dokładny ekwiwalent Adama i dlatego dał siebie, "aby ... za wszystkich śmierci skosztował". Adam był członkiem rodzaju ludzkiego i w ten sposób był włączony w okup Jezusa, ponieważ 1 Tym. 2:5, 6 mówi nam, że Jezus umarł za "wszystkich", stąd za każdego członka rodzaju, ludzkiego. Zgodnie z tekstem do Żyd. 2:7-9 Adam był jedynym ukoronowanym chwałą i czcią, za którego Jezus, jako drugi ukoronowany chwałą i czcią, mógł bezpośrednio umrzeć. Weźmy pod uwagę, że wiersz 8 pokazuje, iż reszta rodu nie jest ukoronowana chwałą i czcią, co z tego względu znaczy, że Jezus był ekwiwalentem Adama i dlatego odkupił Adama i ród, gdy był w biodrach Adama. Dwa ustępy wyjaśnione powyżej zawierają w sobie okup, jako ześrodkowany w Adamie i to właśnie na podstawie dostarczenia przez Jezusa okupu za Adama. Paweł daje w 1 Kor. 15:21, 22 i Rzym. 5:15-19 kontrastowe porównanie między skutkami Adama sprowadzonymi na rodzaj ludzki i skutkami Jezusa na ród, ludzki.
Zdolność Jezusa do usunięcia skutków grzechu Adama na świat, jak pokazują te dwa ustępy, oparta jest na fakcie, że Jezus przed Boską Sprawiedliwością zadośćuczyni za rozmyślny grzech Adama i uczestniczącego w nim rodzaju ludzkiego, gdy był w biodrach Adama. Dlatego okuto musi włączać Adama. Gdyby nie to, nie byłoby możliwości usunięcia skutków jego grzechu przed Boską Sprawiedliwością, ponieważ te skutki objęły rodzaj ludzki. Zatem należy powtórzyć, że ofiara Jezusa dokonuje pojednania za rozmyślny grzech Adama i za udział, jaki miał w nim rodzaj ludzki i dokonuje również pojednanie za wszystkie skutki, które wynikły z tego rozmyślnego grzechu i obciążają Adama i ród Adamowy, słabości i ignorancja.
Dlatego jest to tylko sofizmatem, gdy się mówi, że śmierć naszego Pana jest jedynie na usuniecie grzechów słabości i nieświadomości. Jest to prawdą, że ona w efekcie anuluje nasze grzechy popełnione ze słabości i nieświadomości, ale również usuwa winę rozmyślnego grzechu Adama, ponieważ wina ta obejmuje go i nas i zatem dlatego okup Jezusa jest złożony na zniesienie dobrowolności Adama i dobrowolności rodzaju ludzkiego, zawartych w tym grzechu. Gdyby śmierć Jezusa nie uczyniła pojednania za rozmyślny grzech Adama, ze względu na jego rozmyślność, to wtedy nie czyniłaby pojednania za udział rodu ludzkiego w tym rozmyślnym grzechu, ze względu na jego rozmyślność. Stąd nie moglibyśmy być odkupieni od wyroku za ten rozmyślny grzech, jako jego uczestnicy z tytułu naszego przebywania w biodrach Adama, gdy on rozmyślnie zgrzeszył. Dlatego, chociaż wiele naszych grzechów ze słabości i nieświadomości byłoby skasowanych w pojednaniu przez śmierć Jezusa, to jednak nie bylibyśmy uwolnieni od oryginalnego wyroku wydanego na Adama i jego ród za jego rozmyślny grzech. Stąd odnośny grzech uniemożliwia zbawienie. Zaprzeczenie, że Jezus daje okup za Adama jest bezpośrednim odrzuceniem najbardziej podstawowej części okupu - że jest odpowiednią ceną za Adama. H '51, 21.
ŚWIADECTWO POSŁANNIKA PARUZJI
Pytanie: Jeśli Adam był na próbie i zawiódł, czy będzie miał drugą a jeśli tak, to po co? Dlaczego ma zmartwychwstać, jeśli zawiódł w pierwszej próbie?
Odpowiedź: [dana przez naszego Pastora w 1909 roku - Książka Pytań, str. 6]: Powodem, że Adam ma zmartwychwstać i mieć drugą próbę, jest wola Boża, Bóg tak chciał i to jest najwyższą racją. Teraz, jeśli chcecie wiedzieć dlaczego, możemy zrobić kilka przypuszczeń, być może dla naszej korzyści.
Myślę, że powodem dlaczego Bóg tak chciał jest fakt, że Adam pod pewnymi względami nie miał próby w najbardziej sprzyjających warunkach, jakie Bóg mógłby zarządzić, chociaż jego próba była sprawiedliwą. Posiadał zupełne wyposażenie pod względem umysłowym, ale przyszło na niego wielkie pokuszenie i z powodu braku doświadczenia uległ w próbie. Co było tą próbą lub pokuszeniem?
Przypominamy sobie, że Apostoł mówi, że Adam nie był zwiedziony, wiedział, co czynił, że jadł zakazany owoc, pogwałcił Boski rozkaz a to oznaczało śmierć. Nie było w tym nieświadomości. Dlaczego to uczynił? Myślę, że opowieść wyraża myśl, iż uczynił to z powodu współczującej miłości. Był bez żony i chociaż różne rodzaje ptaków mogły świergotać a inne zwierzęta poruszając się ożywiać środowisko, to jednak nie było zadowalające dla człowieka. W tej sytuacji, gdy Bóg dał mu żonę, kość z jego kości i ciało z jego ciała, gdy zakosztował słodkiego towarzystwa oraz zdał sobie sprawę, że utraci ją i pozostanie znowu samotnym po okazaniu przez nią nieposłuszeństwa, powiedział: zjem z nią i umrę z nią. Jeśli musi iść do nieprzygotowanej ziemi i umrzeć, uczynię to samo. Tak, w rzeczywistości jest to szlachetna cecha charakteru pierwszego człowieka a warunek jego próby, zobaczycie, uczynił ją bardzo surowa próba. Teraz, potem, myślę, że nasz Ojciec Niebieski mógłby powiedzieć coś podobnego: Adamie, w czasie, gdy to uczyniłeś, nie wiedziałeś w pełni, co mógłbym lub chciałbym uczynić dla ciebie i co mógłbyś mieć wówczas, gdybyś był posłusznym. Teraz, Adamie, zamierzam odkupić ciebie i cały twój ród. Zademonstruję ci moją miłość i gdy poznasz wysokość i głębokość i długość oraz szerokość mojej miłości, spodziewam się, że będziesz całkowicie i doskonale przestrzegał moje prawo i żył wiecznie, lecz jeśli nie będziesz posłuszny, umrzesz wtedy drugą śmiercią i nigdy nie otrzymasz innej sposobności do restytucji.
Pytanie: Czy Pismo Święte naucza o uniwersalnym odkupieniu lub uniwersalnym zbawieniu, lub o tych dwóch doktrynach?
Odpowiedź: Sprawa ta może być wyrażona w różnych określeniach a jednak poprawnie. Moglibyśmy powiedzieć, że mamy uniwersalne odkupienie, działające na korzyść wszystkich, i że wyniki śmierci Chrystusa będą skuteczne dla wszystkich z rodu Adama. Gdy odkupienie stanie się skuteczne dla wszystkich, będzie ono oznaczać ich zbawienie: albo w ten sposób, że będą aktualnie i całkowicie zbawieni od warunków grzechu i śmierci, albo, że będą mieli zupełną, kompletną sposobność powrotu z grzechu i śmierci, a to jedynie, z udziałem ich własnej woli. Uczynek pierwszego Adama będzie całkowicie unicestwiony przez Chrystusa. Każdy członek rodzaju ludzkiego będzie miał przywilej powrotu do wszystkiego, co zostało stracone, jeśli zechce. Wieczne zbawienie, zupełne uwolnienie od grzechu i śmierci, będzie wymagało zupełnej współpracy jednostki. Istnieje prawo Boże, którego złamanie prowadzi do wyroku śmierci, jak to było w przypadku ojca Adama. Złamanie tego prawa przez kogokolwiek, kto został uwolniony od wyroku Adama i zupełnie odnowiony, oznaczałoby ponowne skazanie tej jednostki na śmierć. Biblia mówi o tym skazaniu, jako o drugiej śmierci i nauczaj, że niektórzy będą jej podlegać. Pierwsza śmierć przyszła na wszystkich z powodu grzechu jednego człowieka. Druga śmierć przyjdzie tylko za rozmyślny, ze zrozumieniem popełniony, grzech jednostki, który, jak naucza Biblia, niektórzy popełnią. Taki grzech nie mógłby być popełniony, dopóki takie osoby przedtem nie zostaną uwolnione od wyroku poprzednio otrzymanego przez ojca Adama - wyroku pierwszej śmierci. Dlatego świat nie mógłby teraz umierać drugą śmiercią, ponieważ: nie został jeszcze uwolniony od pierwszej śmierci. Żaden człowiek nie mógłby być dwukrotnie sadzony i skazany za to samo przewinienie. Aby otrzymać drugi wyrok musiałby być uwolniony od pierwszego wyroku albo aktualnie, albo poczytalnie a następnie popełnić drugie przewinienie. Świat - Adam i cały jego ród - został raz skazany. Dopóki nie będą uwolnieni z tego potępienia, nie mogą być ponownie skazani.
Dlatego Biblia oświadcza, że Bóg: ma zamiar wprowadzenia wielkiego Dnia, tysiącletniego Dnia, w którym Chrystus będzie sądził świat lub postawi go na próbie. Prawo do takiego doświadczania świata nasz Pan Jezus zapewnił przez swoją śmierć, gdy "śmierci skosztował" za Adama i całe jego potomstwo skazane w nim (Żyd. 2:9). Śmierć naszego Pana, doskonałego człowieka, zniesie wyrok wydany na pierwszego człowieka. W ten sposób otwarta jest droga dla wielkiego "czasu naprawienia wszystkich rzeczy" [restytucji], opowiedzianego przez Apostoła Piotra (Dz. Ap. 3:19-21). Tak nasz Pan Jezus stał się Odkupicielem, Nabywcą, Adama i całej jego rasy. Jeszcze nie skończył całkowicie dzieła kupna, ponieważ zastosowanie zasługi Jego ofiary za świat ma nastąpić po Jego drugim adwencie, gdy Kościół zostanie skompletowany. Skasowanie grzechu świata nastąpi, gdy tylko będzie dokonane to kupno. Wówczas świat będzie oddany Chrystusowi, wolny od kary za grzech oryginalny lub Adamowy. Każda jednostka będzie miała pełną sposobność lub próbę, lub sąd, do ustanowienia swego rzeczywistego charakteru, swoich rzeczywistych intencji, rzeczywistej postawy wobec dobra i zła, do Boga i grzechu. Najpierw będzie to dotyczyć narodów żyjących a potem, stopniowo, tych, którzy będą w grobie, skąd zaczną wychodzić. Będzie to uniwersalne odkupienie, lub uwolnienie, od Adamowej kary śmierci, uniwersalne kupienie z śmierci, lecz nie uniwersalne uwolnienie lub zbawienie do wiecznego życia, które będzie warunkowym.
Apostoł Paweł mówiąc o tym wielkim dniu próby, lub dniu sądu, świata, oświadcza: "Bóg postanowił dzień [przyszły] w który będzie sądził wszystek świat w sprawiedliwości przez męża, którego na to naznaczył" (Dz. Ap. 17:31). Słowo "mąż" w tym przypadku jest oczywiście użyte w obrazowy sposób, aby przedstawiało Jezusa, Głowę Chrystusa i Kościół, Jego Ciało, którzy mają stanowić wielkiego Pośrednika między Bogiem i ludźmi, przez tysiąc lat, w celu udzielenia całej ludzkości możliwości pełnego uwolnienia od Adamowej kary i zupełnej sposobności do powrotu do Boga. "Kto chce" może mieć tę pełna sposobność i może przez robienie postępów, być uznany godnym wiecznego życia. Może, w końcu tysiąca lat, w ostatecznej próbie ludzkości, pokazać, że jest zdolny i chętny - zdolny, ponieważ doskonały, chętny, ze względu na prawe intencje serca - do przestrzegania Boskiego prawa. Wszyscy tacy otrzymają od Ojca wieczne życie. Wszyscy inni będą zniszczeni.
Adam był na próbie w celu otrzymania życia wiecznego, lecz chybił celu na początku swej próby. Świat, ludzkość, po otwarciu Tysiąclecia zacznie iść odmienną drogą. Wystartują, jako niedoskonali, lecz. mając doświadczenie dotyczące natury i skutków grzechu, i znajdując się pod ochrona dzieła Chrystusa - nie udzielonego, jako indywidualne przypisanie, ale przez działanie Pośredniczącego Panowania - otrzymają zachęcające pozwolenie na podnoszenie się, coraz wyżej, z grzechu i śmierci. Mając ten przywilej, otrzymają pozwolenie na pokazanie swych charakterów czy to ustalonych w dobrym, czy w złym. Otrzymają wieczne życie, jeśli będą wiernie utwierdzeni w dobrym. Jeśli w złym, stracą wieczne życie oraz umrą ponownie i będą umarłymi na zawsze - ściągną na siebie drugą śmierć. W ten sposób Biblia naucza o uniwersalnym odkupieniu lub zbawieniu od Adamowej kary śmierci, ale nie naucza o uniwersalnym zbawieniu do życia wiecznego.
ZBADANIE OBJAWIENIA 20:4, 5
Pytanie: Chcielibyśmy dowiedzieć się, jak możecie zharmonizować naukę, że nie wybrani umarli, pozbawieni w; tym życiu szansy otrzymania wyborczego zbawienia, będą wzbudzeni podczas Tysiąclecia, z opisem Obj. 20:4, 5, który po przedstawieniu pierwszego zmartwychwstania oświadcza: "A insi z umarłych nie ożyli, ażby się skończyło tysiąc lat"?
Odpowiedź: Zauważcie, że ten ustęp nie mówi, że inni z umarłych nie zostali wzbudzeni ażby się skończyło tysiąc lat, lecz mówi, że nie ożyli, ażby się skończyło tysiąc lat. Ktoś może zapytać, co to za różnica? Odpowiadamy: cała różnica między harmonią i zaprzeczeniem w sprawach biblijnych. Kilka uwag rozjaśni to. Ludzkość raz żyła - była doskonała w ojcu Adamie, ale, wskutek przekleństwa, Bóg poczytuje cały ród ludzki jako umarły, bez względu na to czy jest on w procesie śmierci, czy w stanie śmierci (Mat. 8:22; Jan 5:24, 25; 2 Kor. 5:14; Rzym. 5:12, 15, 17; Efez. 2:1, 5; Obj. 20:12, 13). Bóg to czyni, ponieważ wyrok śmierci rozciąga się nad wszystkimi i ponieważ, w zakresie odnoszącym się do będących w procesie śmierci, wykonuje się w stosunku do nich wyrok śmierci. Podobnie możemy powiedzieć o skazanym, mordercy na krześle elektrycznym, gdy włączany jest prąd elektryczny: "On jest umarłym człowiekiem!", ponieważ jest on pod wyrokiem śmierci, który jest wykonywany, chociaż jeszcze egzekucja nie jest ukończona. Z tego punktu widzenia nazywamy proces śmierci poczytaną śmiercią a stan śmierci - aktualną śmiercią. Bóg również podobnie nazywa wszystkich żywymi, którzy są wolni od wyroku śmierci, bez względu na to czy są poczytalnie doskonałymi lub aktualnie doskonałymi (Jan 3:36; 5:24, 25; 1 Jana 5:12; Rzym. 5:12; Jan 1:4; Obj. 21:3-5). Poprzednich nazywamy poczytalnie a ostatnich aktualnie żywymi. Te punkty widzenia umożliwią nam zharmonizowanie naszego nauczania, że reszta umarłych (umarli nie wybrani) będzie wzbudzona od umarłych podczas Tysiąclecia z oświadczeniem, że nie będzie żywa aż do jego końca. Ci umarli nie będą jeszcze żywymi - aktualnie doskonałymi - natychmiast po wzbudzeniu od umarłych. Proces restytucji będzie trwał tysiąc lat, aby doprowadzić ich do aktualnej doskonałości - uczynić ich żywymi, tak jak Bóg zapatruje się na życie z aktualnego punktu widzenia, ponieważ dopóki pozostanie w nich jakiś ślad niedoskonałości Adamowej, będą umarłymi z Boskiego punktu widzenia (1 Kor. 15:24-26). Ale gdy tylko staną się aktualnie doskonałymi, będą żywymi, co nastąpi w końcu Tysiąclecia a co zakłada wzbudzanie podczas Tysiąclecia. Bóg teraz, przez usprawiedliwienie z wiary, poczytuje nas za żywych z Boskiego punktu widzenia, ponieważ nasze usprawiedliwienie przez wiarę poczytuje nam doskonałość, jaką skompletowany proces restytucji aktualnie wyrobi w posłusznych do końca tysiąca lat. W ten sposób harmonizujemy pozorną sprzeczność i uważamy, że obie nauki są biblijne i rozumne, ponieważ potrzeba będzie całego tysiąca lat celem przywrócenia niedoskonałych do doskonałości - ożywienia ich, zgodnie z Boskim poglądem na życie, wszelako będą wzbudzeni wcześnie w Tysiącleciu. Dlatego reszta z umarłych nie ożyje znowu - nie będzie ponownie doskonałą jak kiedyś była w Adamie - dopóki nie skończy się tysiąc; lat. H '51, 23
TP ’85,152-156; H '51,21-23.