OCZYSZCZENIE ŚWIĄTYNI
OCZYSZCZENIE świątyni prawdziwego Kościoła miało swe wczesne początki w reformacyjnych naukach Johna Wessela, pierwszego członka gwiezdnego i "księcia" filadelfijskiego okresu rozwoju Kościoła (Mich. 5:5; E 4, s.114; E 5, s. 197,198; E 8, s. 673; E 13, s. 838). Głos trąby był ogłaszany przez następne gwiazdy, które tworzyły "pasterza" tego okresu, szczególnie od czasów Lutra (P 3, s. 108-120), kiedy te papieskie błędy ciemnych wieków na temat Ofiary Chrystusa, które zanieczyszczały Kościół od wieków, zostały obalone i odrzucone, gdy jedenastu reformatorów Maluczkiego Stadka przedstawiało i broniło swych szafarskich doktryn.
Jednak nie wcześniej, aż ostatni i dwunasty reformator Maluczkiego Stadka, należący do tej gwiazdy, William Miller, na początku XIX wieku dokonał dzieła nauczania prawdy na temat biblijnych proroctw związanych z czasami i okresami powrotu naszego Pana, klasa świątyni otrzymała swe ostateczne prorocze oczyszczenie (Dan. 8:14). To dokonało się w październiku 1846 roku, a proces oczyszczenia rozpoczął się w 1829 roku. Jest to proroczo przedstawione, jak następuje: 1290 "dni", od 539 roku do 1829 roku, z Dan. 12:9-11; i koniec 2300 "dni" od 455 przed Chr. do 1846 roku, z Dan. 8:13,14. Wierni bracia doznali głębokiego przygnębienia po zawodzie doznanym w 1844 roku (doświadczenie antytypicznej jaskini przez Eliasza wśród oświeconego ludu Bożego, 1 Król. 19:9; E 3, s. 398).
Z tego doświadczenia wyłonił się niezorganizowany zaczątek gorliwych, oświeconych, pełnych poświęcenia chrześcijan, trzymających się z dala od świata oraz różnych chrześcijańskich denominacji i oczyszczonych od kalających błędów związanych z fałszywymi doktrynami Rzymu i mszą (P 3, s. 119,120). Skutek tej nowej i szeroko rozpowszechnionej dostępności Biblii w celu osobistego studiowania jest widoczny w tym końcowym dziele oczyszczania, postępującym od tamtego czasu wśród oświeconego ludu Bożego, gdzie intrygi kleru zostały zastąpione przez studiowanie Biblii, a bracia związali się z Panem i wzajemnie ze sobą przez miłość i osobiste przekonanie, a nie przez kler, wyznaniowe creda czy organizacje. Związana z tym czasem i sytuacją jest historia Mary Jones (1792) z Llanfillin w Walii (Wielka Brytania) i jej dążenia do posiadania Biblii. W wieku 15 lat, po zaoszczędzeniu odpowiedniej kwoty (co trwało siedem lat), poszła pieszo do miasta Bala, oddalonego o 40 kilometrów i nabyła Biblię od pastora Thomasa Charlesa. Ten epizod doprowadził do rozpowszechnienia Biblii na cały świat przez Towarzystwa Biblijne, które zostały utworzone jako bezpośrednia konsekwencja tego wydarzenia (zob. Mary Jones i jej Biblia). Wówczas Biblia nabrała nowego, głębszego znaczenia. Bóg naprawdę "wywyższył uniżonych" (Łuk. 1:52) i "wielmożne rzeczy Pan uczynił" z i przez Swój uniżony, wierny lud (Ps. 126:3; 1 Sam. 12:24).
BS '10, 69; SB '10, 69-70.