IZRAEL I UCISK JAKUBA
ZASTANÓWMY się nad Izraelem i Palestyną i rozważmy poselstwo proroka Amosa: "Tego dnia wzniosę przybytek Dawida, który był zburzony i naprawię jego uszkodzenia. Wzniosę ruiny jego i odbuduję go, jak za dawnych dni. I przyprowadzę uwięzionych z ludu Mego izraelskiego. Oni zbudują opustoszałe miasta i zamieszkają w nich. Zasadzą winnice i będą pić z nich wino. Posadzą też ogrody i będą jeść z nich owoce. Wszczepię ich w ich ziemi". Zauważmy te słowa: "Wszczepię ich w ich ziemi i nie będą więcej wykorzenieni z ziemi, którą im dałem, mówi Pan, Bóg twój" (Amosa 9:11,14,15, KJV).
Jest to ta ziemia, którą Bóg obiecał Abrahamowi i jego potomstwu i obietnicę tę powtórzył później do Izaaka, a następnie do Jakuba, i tak narodził się naród izraelski. Jak wiecie, Izrael uczynił wiele rzeczy przyjemnych/korzystnych przed Bogiem. Lecz nie zawsze tak czynili. Czasami Bóg karał Izraela za ich złe postępowanie. Jak czytamy u Amosa 3:2: "Tylko was samych poznałem ze wszystkich rodzajów ziemi. Dlatego będę was karał z powodu wszystkich nieprawości waszych". Czy to brzmi dziwnie? Z jednej strony Bóg mówi, że zamierza błogosławić Swój lud izraelski, a z drugiej strony mówi: będę was chłostał, zamierzam was karać, gdy będziecie czynić zło.
W taki sposób Boska łaska jest okazywana Jego ludowi. Podobnie objawia się Jego łaska dla nas, kiedy zbaczamy z drogi prawdy i sprawiedliwości, którą On wytyczył. Tak było z Izraelem: Bóg błogosławił im, posłał im wyznaczonego przez Siebie posłannika, którym był ich Mesjasz i udzielił im posłannictwa Ewangelii, które oni odrzucili. Oni domagali się ukrzyżowania naszego Pana.
Czy pamiętajcie, co powiedział Piłat, gdy oni żądali ukrzyżowania naszego Pana? On wziął wodę i umył ręce przed tłumem, mówiąc: "nie jestem winien krwi tego sprawiedliwego. Wy ujrzycie". Wiecie, że on nie był zupełnie wolny od tej części Boskiego potępienia. Co wówczas powiedzieli obecni tam Żydzi? "Krew Jego na nas i na dziatki nasze".
Naród żydowski był prześladowany bardziej niż jakikolwiek inny naród na obliczu ziemi. Dlaczego, może ktoś zapytać? Dlaczego oni byli karani tak długo i do takiego stopnia? Jest to oczywiste z samej tej rzeczy. To wynikało z faktu, że oni grzeszyli przeciw łasce okazanej im przez Boga. Dlatego, gdy nadszedł czas, Bóg karał ich za ich pogwałcenia sprawiedliwości i łaski.
Ukrzyżowanie naszego Pana oraz żądanie Jego śmierci przez Żydów i odrzucenie przez nich posłannictwa Ewangelii ześrodkowanego w ich Mesjaszu, to wszystko odwróciło ich los. Gdyby oni przyjęli Mesjasza oraz posłannictwo, które On głosił, całe 144 000 członków Oblubienicy niewątpliwie pochodziłoby z tego narodu (Obj. 7:4). Nie byłoby tam żadnych pogan. Lecz ponieważ oni nie przyjęli Mesjasza, Bóg odrzucił ich. Ich kara nie rozpoczęła się w 69 roku, a w 70 roku, kiedy wkroczyła armia rzymska, opanowała Palestynę i pokonała Jeruzalem mieczem, ogniem oraz głodem i od tego czasu Izrael był rozproszony, udając się z kraju do kraju, pomiędzy różne narody świata. Żydzi byli prześladowani przez tak zwane chrześcijańskie narody, które rościły sobie prawo do imienia Chrystusa. Oni byli prześladowani przez system wielkiego antychrysta w czasie krucjat, kiedy pod sztandarem Krzyża armie wkraczały do Palestyny. Inkwizycja, jako wytwór umysłu papieża Innocentego III, prześladowała nie tylko prawdziwych chrześcijan w całej Europie, Meksyku i Ameryce Południowej, lecz także Żydów.
Powiedzmy sobie trochę na temat biblijnej wzmianki o ustępowaniu izraelskiego zaślepienia. Jest ono wspomniane w Liście do Rzymian 11:25 oraz jako izraelski dwójnasób. W przeszłości doświadczenia Izraela przebiegały w dwóch kierunkach, w dwóch różnych okresach. W pierwszym okresie Bóg udzielał im łaski przez 1845 lat od śmierci Jakuba w 1813 roku przed Chr., aż do 33 roku Pańskiego. Kiedy widzimy określenie "przed Chr.", to należy coś powiedzieć na ten temat. Od pewnego czasu nastąpiła zmiana, było to kilka lat temu, z powodu autorów i pisarzy, którzy nie piszą już 1813 przed Chr. Oni piszą 1813 p.n.e., co znaczy "przed naszą erą". Określenie "przed Chr.", znaczy przed narodzeniem Chrystusa. Oni usiłują usunąć każde odniesienie do religii chrześcijańskiej. Oni nie chcą obrażać Mahometan i Muzułmanów oraz wszystkich religii pogańskich. Oni nawet nie chcą uznawać podziału w czasie, spowodowanego przyjściem Jezusa na tę ziemię - Jego służbą i Jego ukrzyżowaniem, które od wieków jest zaznaczone w naszym kalendarzu.
Następny okres, na który dzieli się historia Żydów, trwa od 33 roku Pańskiego aż do roku 1878. W tym okresie naród żydowski znosił wielkie prześladowania, jako część ich karania przez Pana za ich grzechy. W 1878 roku sprawy powoli zaczęły zmieniać się na lepsze. Izrael zaczął doznawać łaski od Boga, jaka wynikała z proroctw, i to na różne sposoby; Bóg okazywał im względy. Na początku nie były one wielkie, lecz nieznaczne. W Izajasza 40:2 czytamy: "Mówcie do serca Jeruzalemu: ogłaszajcie mu, że się już dopełnił czas postanowiony jego, że jest odpuszczona nieprawość jego, i że wziął z ręki PAŃSKIEJ (z ręki Boga) w dwójnasób za wszystkie grzechy swoje". Gdy jest wspomniany dwójnasób, oznacza on dwa okresy o tej samej długości czasu. Pierwszy jest okresem łaski podczas 1845 lat trwania Wieku Żydowskiego, a drugi okresem karania i nieszczęść w Wieku Ewangelii (Amosa 3:2).
Rozważmy żyjące generacje Izraelitów. Boska łaska rozciąga się nad nimi. Ona rozciąga się również nad tymi, którzy poszli do grobu. Ezech. 37:12-14: "Tak mówi panujący Pan: Oto Ja otworzę groby wasze i wywiodę was z grobów waszych, ludu mój! I przywiodę was do ziemi izraelskiej". Tu nie chodzi o to, co zwykle rozumiemy jako zmartwychwstanie umarłych do życia, jakie nastąpi w Wieku Tysiąclecia. Ten werset odnosi się nie do literalnego zmartwychwstania ze śmierci, lecz raczej do przywrócenia Izraela do jego znaczącej pozycji jako narodu. On jest symbolicznie przedstawiony przez widzenie Ezechiela o dolinie suchych kości. W Ezech. 37:11 prorok mówi: "Synu człowieczy! Te kości to wszystek dom izraelski". To proroctwo symbolicznie opisuje naród żydowski, jako wielką dolinę kości. Ich nadzieje na przyszłość uschły i zostały utracone przez wieki. Lecz od 1878 roku nastąpiło odrodzenie, a od 1948 roku są uznawani jako naród na świecie. Powracając do widzenia zauważamy, że różne części ciała, takie jak ścięgna, mięśnie itd., powróciły do tych kości. Te kości zostały powleczone ciałem, a następnie ci ludzie, jako naród powrócili do życia w sprawach świata. W wypełnieniu biblijnego proroctwa to oznacza powrót Izraela do znaczenia w społeczeństwie świata, a także do jego szczególnego znaczenia w Boskim planie w Tysiącletnim Królestwie.
Zwróćmy uwagę na inny okres próby w doświadczeniach Izraela, przedstawiony w Biblii, który został wypełniony częściowo, jednak wciąż jest dużo do wypełnienia w bliskim czasie oraz na dalszą przyszłość. To razem odnosi się do ucisku Jakuba, opisanego w Jeremiasza 30:7,11 jak następuje: "Wielki jest ten dzień, tak, że mu nie ma podobnego; ale jakiżkolwiek jest czas utrapienia Jakubowego, przecież z niego wybawiony będzie"; werset 11 kontynuuje: "Bom Ja z tobą, mówi PAN, abym cię wybawił. Ponieważ uczynię koniec wszystkim narodom, między które cię rozproszę, wszakże tobie nie uczynię końca". Możemy dodać, że tam, gdzie w Starym Testamencie występuje imię PAN, zawsze oznacza ono Jehowę. Dlatego w Biblii Króla Jakuba jest ono napisane dużymi literami i oznacza Boga Jehowę. "Bom Ja z tobą, mówi PAN, abym cię wybawił. Ponieważ uczynię koniec wszystkim narodom, między które cię rozproszę". Zwróćmy uwagę, że to proroctwo nie wypełniło się do końca w obecnym czasie. Ono mówi o tych narodach, pomiędzy które Izrael został rozproszony po 33 roku, gdy Jezus został ukrzyżowany. "Ponieważ uczynię koniec wszystkim narodom, między które cię rozproszę". Te narody są w Europie: w Austrii, na Węgrzech, w Rosji i we wszystkich tych krajach. W Niemczech, we Włoszech, we Francji i w obu Amerykach. Pan mówi tutaj: uczynię koniec tym narodom, prawda? On mówi również, że to obejmuje Amerykę. Nasz Prezydent i Kongres działają w kierunku, by sprowadzić USA do zera.
Werset kontynuuje: "Wszakże tobie, Izraelu, nie uczynię końca, lecz będę cię karać w sprawiedliwości, a nie pozostawię cię bez karania." To z powodu grzechów Izraela, z powodu nieprzestrzegania prawa, z powodu odrzucenia posłannictwa Ewangelii i odrzucenia Mesjasza, Bóg ich karał. To nie znaczy, że sam Bóg sprowadził na nich karanie. Lecz pozwolił wrogom Izraela, by uczynili to za Niego.
Z Pisma Świętego dostrzegamy, że ucisk Jakuba jest podzielony na dwie części. Używając biblijnego języka, te dwie części są dokonywane przez osoby, które są zaangażowane w różnych dziedzinach. Pierwsza grupa symbolicznie jest zwana "rybitwami", czyli rybakami. Ci, którzy dokonują drugiego i kolejnego dzieła, są określeni jako "łowcy" i symbolicznie mówi o nich Jeremiasz 16:15,16: "Ale jako żyje Pan, który wywiódł synów izraelskich z ziemi północnej (Rosja), i ze wszystkich ziem, do których ich wypędził"; to znaczy ze wszystkich tych krajów, do których Izrael został rozproszony. Przez wiele lat Żydzi w tych krajach mieli się całkiem dobrze, lecz potem nastały srogie prześladowania.
"Przywiodę ich do ziemi, którą dałem ich ojcom". Pastor Russell pisze, że we wczesnym okresie jego służby były różne frakcje, które działały w celu utworzenia ojczyzny dla Żydów. Czytamy dalej, zaczynając od wersetu 16 z Jeremiasza 16: "Oto Ja poślę do wielu rybitwów (mówi PAN Jehowa), aby ich łowili. Potem poślę do wielu łowców, aby ich łapali na wszelkiej górze i na wszelkim pagórku, i w dziurach skalnych". A teraz kilka słów o rybakach: jak wiecie, rybak musi mieć pewne cechy. Powinien mieć dużo energii. Musi mieć przynętę, na którą zwabi rybę. Musi umiejętnie wybrać przynętę. On wybiera różne rodzaje insektów, dopóki nie znajdzie tego, który zwabi rybę, którą chce złowić.
Ta historia o łowieniu jest w Biblii użyta do zilustrowania poszukiwań ojczyzny przez Izraelitów. Byli pewni wybitni ludzie, którzy usiłowali wpływać na Żydów i nakłaniać ich do powrotu do ich ojczyzny. Oni używali różnych środków w celu dokonania tego, w celu zachęcenia, by Izrael to zrobił. W tym czasie Pastor Russell pisze, że powstał dość znaczny ruch, którego celem było znalezienie Żydom, Izraelitom, miejsca w Afryce. W tym celu zapewniono finansowe wsparcie liczone w milionach dolarów. Mieli także chętnych, którzy dostarczali tysiące dolarów, by znaleźć dla Żydów miejsce w Argentynie, w Ameryce Południowej. Brat Russell pisał wówczas, że te próby, chociaż mają dobry zamiar, nigdy się nie powiodą, ponieważ Pan w proroctwie wskazał, że dom dla Żydów będzie w Palestynie, "w ich ziemi".
Przeżyliśmy wiele lat, by zobaczyć, kto miał rację, ponieważ od 1948 roku, Izrael istnieje jako naród w Palestynie, gdzie nie został ponownie osiedlony, jako samodzielnie rządzący się naród, od czasu wyjścia stamtąd za dni Sedekiasza, ponad 2500 lat temu. Zatem przez tysiące lat Żydzi znajdowali się pod panowaniem innych narodów. Gdy sytuacja zaczęła się zmieniać, Rothchildowie byli wśród bogatych Żydów, którzy finansowali wysiłki zmierzające do ustanowienia ojczyzny w Argentynie. Pełen ironii jest fakt, że w czasie Drugiej Wojny Światowej największego poparcia Niemcom w Ameryce udzieliła Argentyna. Pamiętajmy, że niemiecki pancernik, Graf Spey, po uwięzieniu przez brytyjską flotę, został storpedowany niedaleko portu w Argentynie. To jest to, czego dokonano. Syjonizm był Ruchem zapoczątkowanym w celu uświadamiania Żydom Pańskich obietnic dla nich, co do ich ojczyzny w Palestynie.
Nominalny kościół żydowski był wówczas i jest teraz w poważnym błędzie co do Boskich zarządzeń dla narodu żydowskiego, podobnie jak wiodące kościoły chrześcijaństwa w odniesieniu do Boskich przygotowań dla chrześcijan. Oni rzeczywiście nie mieli pojęcia, jakie obietnice Boga były dla nich, a jakie dla Żydów, i w dużej mierze, wciąż nie wiedzą.
"Z powodu wielkiej twojej niegodziwości, ponieważ twoje grzechy wzrosły, uczyniłem ci te rzeczy. Dlatego wszyscy, którzy cię pożerają, pożarci będą; i wszyscy twoi przeciwnicy, każdy jeden, pójdą w niewolę". Jeremiasza 30:15,16 NKJV
BS '10, 90-92; SB '10, 91-93.