NAPOLEON: MĄŻ PRZEZNACZENIA
Proroctwo Daniela 11:35-45
JEŚLI jakiś władca zawdzięczał swą pozycję temu, co jest określane, jako "wola ludu", to był nim Napoleon. On zdobył tę pozycję dzięki powodzeniu osiągniętemu mieczem, nie mieczem egzekucji ani mieczem gilotyny, lecz mieczem walki przeciwko wrogom Francji. Francuski naród wybrał Napoleona, jako Cesarza, ponieważ on wybawił Francję od jej wrogów i obronił zdobycze Rewolucji we własnym kraju.
Ulepszenia na krajowym froncie
Napoleon założył Bank Francji oraz francuską giełdę, jak również Narodowe i Ministerialne Rady Podatkowe, aby zapewnić sprawiedliwe podatki dla wszystkich. W rezultacie tego, dochody francuskich chłopów wzrosły w zawrotnym tempie. Napoleon ustanowił odznaczenia, takie jak "Legia Honorowa", aby nagrodzić tych, których służba dla kraju zasługiwała na szczególne uznanie; odbiorcami tego odznaczenia mogli być naukowcy, kompozytorzy, ustawodawcy, duchowni, pisarze, jak również żołnierze.
Poprawa francuskiego krajobrazu
Wdziedzinie robót publicznych zbudowano ponad 32 000 km dróg cesarskich oraz 19 250 km dróg regionalnych, prawie 1600 km kanałów, zbudowano "Great Cornice", drogę wzdłuż wybrzeża Morza Śródziemnego, zbudowano górskie drogi przez Alpy, przez przełęcz Simplon i Mont Cenis oraz zbudowano i powiększono przystanie wwielu portach, włączając Dunkierkę i Cherbourg. Paryż nie tylko zrobił się piękniejszy przez zbudowanie bulwarów, mostów i pomników, lecz także narodowe archiwa otrzymały swoje stałe miejsce. Napoleon ocalił również Louvre. Monumentalne budowle były wznoszone w całym Imperium, a konstrukcje takie jak Cesarska Katedra w Speyer, osławiona przez Lutra, zostały zachowane, natomiast na iglicach wielkiej katedry w Kolonii były kontynuowane na rozkaz Napoleona. W istocie rzeczy, architektoniczne dzieła Napoleona można znaleźć rozrzucone po Europie od Rzymu do Wiednia. We Francji utworzono ośrodki badawcze pracujące nad przedsięwzięciami niezbędnymi dla narodowej ekonomii. Powstała Rada Przemysłowa, która dostarczała danych i informacji dla francuskiego przemysłu, czego przykładem jest sukces uprawy buraka cukrowego i przemysł przetwórczy.
Równość religijna
Wdziedzinie religii Napoleon zakończył rozłam i przywrócił we Francji kościół katolicki przez Konkordat z 1801 roku. Zapewnił religijną wolność i równość sektom protestanckim i ogłosił Francję ojczyzną dla Żydów, po tym, gdy stało się oczywiste, że nie może ustanowić dla nich ojczyzny w Palestynie.
Edukacja
Kodeks Napoleona ustanowił równość wobec prawa, podkreślił nienaruszalność rodziny i zagwarantował prawne zdobycze Rewolucji. Kodeks Postępowania Cywilnego zapewniał szerokie stosowanie mediacji w sądach i w prawach, a sądy zostały zeświecczone. Napoleon stworzył Cesarski Uniwersytet, aby zarządzać francuską oświatą. W celu zapewnienia naukowego wykształcenia powstały szczególnie szkoły inżynieryjne i techniczne oraz szkoły średnie. Podczas konsulatu Napoleona powstały Profesjonalne Studia Położnicze oraz Szkoła dla Położnych, a w Szkole Nauk Weterynaryjnych stworzono profesjonalny poziom.
Geniusz militarny
W dziedzinie wojskowości Napoleon był pionierem w tym, co określamy dzisiaj, jako "reguły wojny", które są studiowane przez prawie wszystkie akademie wojskowe na świecie. Obecne armie są oparte na organizacji stworzonej przez Napoleona dla jego wielkiej armii i od tego czasu jest ona wykorzystywana. Wielu historyków twierdzi, że Napoleon stworzył swą własną legendę przebywając na wyspie Św. Helena. Prawda jest taka, że legenda o nim została zapoczątkowana w Toulon, w 1793 roku. Lord Holland, przemawiając w 1833 roku w Brytyjskiej Izbie Lordów, powiedział o zmarłym Cesarzu: "Ci sami ludzie, którzy nienawidzili tego wielkiego człowieka, przyznali, że od dziesięciu stuleci nie pojawił się na ziemi bardziej niezwykły charakter." To jest rzeczywiście hołd dla Cesarza.
Łatwo jest ulec pokusie cytowania z uznanych źródeł i uzyskiwania informacji z drugorzędnych źródeł zamiast z pierwotnej analizy. Cytowanie z dokumentu napisanego przez jednego historyka i bezkrytycznie powtarzanego przez innego, szybko zdobywa autorytet "powszechnej wiedzy". Ten artykuł nie opiera się na przyjętym OSĄDZIE HISTORYKÓW, lecz na podstawowej analizie. Po latach kompletowania wiadomości, głównie z pierwotnych źródeł oraz po otrzymaniu dostępu do archiwów w Kairze, Aleksandrii, Tel Awiwie i Jerozolimie oraz po zbadaniu żydowskiej literatury traktującej o Napoleonie, ta część napoleońskiej historii może obecnie być lepiej poznana.
Wolność, Równość i Braterstwo
Jedną z wielu zasług, jakimi Napoleon przyczynił się do poprawy stanu życia ludzi i prawdopodobnie jedną z najważniejszych i najbardziej trwałych, był Kodeks Cywilny. Napoleon odczuwał osobistą odpowiedzialność za jego realizację. To było w czasach szerzącej się dyskryminacji. To wówczas Napoleon postanowił uwolnić i zaproponował wolność, równość i braterstwo Żydom, Protestantom i Masonom. Otworzył także kościoły, które od lat były zamknięte. Był pierwszym przywódcą w Europie, który przyznał wolność, równość i braterstwo wszystkim religiom.
Na litografii z tamtego okresu [poniżej] Napoleon przyznaje wolność Żydom. Kodeks Cywilny z 1804 roku miał przyznać wolność religijną wszystkim Żydom. Wówczas we Francji żyło około 480 000 kalwinistów i 200 000 luteranów. W1804 roku Napoleon zarządził regulację prawną dla społeczności protestanckich, a następnie zdecydował, że państwo przyjmie na siebie odpowiedzialność za wynagrodzenia dla ich pastorów.
Napoleon sprzeciwiał się uciskowi
W swym dzieciństwie, a prawdopodobnie nawet podczas szkolnych lat we Francji, Napoleon w ogóle nie spotykał Żydów. Jego pierwszy kontakt ze zorganizowaną żydowską społecznością miał prawdopodobnie miejsce 9 lutego 1797 podczas kampanii we Włoszech. Kiedy Napoleon i jego armia wkroczyli do Ancony, w małym getcie zamieszkiwała tam żydowska społeczność. Napoleon zauważył tam wówczas pewnych ludzi spacerujących dookoła w żółtych czapeczkach i z żółtymi opaskami z "gwiazdą Dawida" na ramieniu. On zapytał jednego ze swych oficerów o cel tego wyróżnienia. Oficer odpowiedział, że to byli Żydzi, którzy musieli być odróżnieni, aby każdego wieczoru powracali do swego getta. Napoleon natychmiast rozkazał usunąć te opaski z ich ramion i czapeczki a zastąpić ich trójkolorowymi kokardami. Zamknął getta i wydał polecenie, że Żydzi mogą mieszkać, gdzie chcą oraz mogą otwarcie wyznawać swoją religię. Żydzi z Ancony byli przepełnieni radością, gdy dowiedzieli się, że pierwsi francuscy żołnierze, którzy weszli do getta byli żydowskiego pochodzenia! Później Napoleon zamknął także "żydowskie getto" w Rzymie. On także uwolnił Żydów w Wenecji, Weronie i Padwie. "Wyzwoliciel Italii" położył kres prawom inkwizycji i Żydzi w końcu poczuli się wolni.
Było też inne interesujące wydarzenie. Podczas francuskiej okupacji Malty, 12 czerwca 1798 roku, Napoleon dowiedział się, że Templariusze nie pozwalają Żydom na wyznawanie ich religii w synagodze. Templariusze zniewolili żydowskich więźniów i bezlitośnie ich wykorzystywali lub sprzedawali. Napoleon natychmiast wydał Żydom pozwolenie na budowę synagogi. A teraz zdumiewający incydent, który nie jest powszechnie znany. Kiedy francuskie oddziały były w Palestynie i oblegały miasto Akr, Napoleon przygotował już proklamację, czyniącą Palestynę niezależnym państwem żydowskim. Był przekonany, że będzie mógł zająć Akr i w następnych dniach wkroczy do Jerozolimy, gdzie wyda swoją proklamację. Jednak nie był w stanie zrealizować swego projektu z powodu brytyjskiej interwencji. Proklamacja została wydrukowana z datą 20 kwietnia 1799, lecz jego niepomyślna próba zdobycia miasta Akr przeszkodziła w wydaniu proklamacji. Żydzi musieli czekać blisko 150 lat na ogłoszenie niepodległości swego państwa. Proklamacja przyniosła jednak owoce. Ona była prekursorem Syjonizmu, uświadamiając kwestię żydowskiej państwowości. Wyrażone idee Napoleona znalazły uznanie w oczach wielu, którzy dostrzegali kroki Napoleona, jako wypełnienie biblijnego proroctwa, które przepowiada powrót Żydów do ich ojczyzny. Ta idea zyskała wielu zwolenników, szczególnie w Anglii.
Państwowość
Sto osiemnaście lat później Brytania wydała deklarację "Balfoura", która domagała się ojczyzny dla Żydów i ostatecznie - 31 lat później, w 1948 roku - Izrael został uznany, jako suwerenne państwo, przez powszechne głosowanie na Zgromadzeniu Ogólnym Organizacji Narodów Zjednoczonych. Można chyba powiedzieć, że przedwczesne ogłoszenie deklaracji przez Napoleona, pierwszego dnia święta Paschy 1799 roku, odegrało ważną rolę w powstaniu Państwa Izrael. W paryskim dzienniku "Moniteur Universel", 22 maja 1799 ogłoszono: "Bonaparte opublikował deklarację, wktórej zaprasza wszystkich Żydów z Azji i Afryki do gromadzenia się pod jego sztandarem, w celu ponownego utworzenia starożytnej Jerozolimy. On wyposażył w broń wielkie liczby ludzi, a jego bataliony zagrażają Aleppo." 16 sierpnia 1800 r., Napoleon oświadczył: "Jeśli ja będę panował nad narodem żydowskim, odbuduję świątynię Salomona."
"Dlaczego Napoleon to zrobił?"
To prawie nie miało sensu, ponieważ Napoleon nie miał w tym żadnego politycznego zysku. Jednak odpowiedź można znaleźć w prywatnej rozmowie Napoleona z Dr Barry O’Meara, która miała miejsce na wyspie Św. Helena. 10 listopada 1816, Dr O’Meara (osobisty lekarz Napoleona w tamtym czasie) zapytał Cesarza wprost, dlaczego dodawał otuchy i wspierał Żydów. Napoleon odpowiedział:
"Moim pierwszym pragnieniem było uwolnienie Żydów i uczynienie ich pełnoprawnymi obywatelami. Chciałem przyznać im wszystkie przysługujące prawa wolności, równości i braterstwa, z jakich korzystali katolicy i protestanci. Moim życzeniem jest, żeby Żydzi byli traktowani jak bracia, jak gdybyśmy wszyscy byli częścią judaizmu. Uważałem to, jako dodatkową korzyść, która przyniesie Francji wiele bogactw, ponieważ Żydzi są liczni i oni przyjeżdżaliby w wielkich liczbach do naszego kraju, gdzie cieszyliby się większymi przywilejami niż wśród innych narodów. Bez wydarzeń z 1814 roku, większość europejskich Żydów przyjechałaby do Francji gdzie oczekiwały na nich równość, braterstwo i wolność i gdzie mogliby służyć krajowi, podobnie jak inni."
W różnych okresach kariery Napoleona, jego sympatia dla Żydów dawała się wyraźnie zauważyć. On zrobił wszystko co mógł, by zapewnić Żydom traktowanie na równi z katolikami i protestantami. Rewolucja francuska w1789 roku miała zmienić wszystkie restrykcje, którym Żydzi musieli stawiać czoła we Francji. 27 września 1791 roku Francja przyjęła dekret, który przyznawał francuskim Żydom pełne obywatelstwo. Jednakże zespół legislacyjny nie podjął żadnych szczególnych środków, aby ta nowa wolność przyznana Żydom zaczęła obowiązywać. Kongres Narodowy zamknął synagogi, zakazując używania języka hebrajskiego i ogólnie utrudnił im życie. Pod władzą Dyrektoriatu synagogi ponownie zostały otwarte, a Żydzi zaangażowali się w biznesie i życiu politycznym, jednak powszechnie byli słabo tolerowani. Zanim Napoleon objął przywództwo nad francuskim rządem, sytuacja polityczna Żydów była niebezpieczna, nieustabilizowana i oni musieli podlegać niekorzystnym przepisom, a w poszczególnych regionach Francji czasami byli traktowani liberalnie, a czasami despotycznie. Poglądy religijne Napoleona były szczytem współczesnej filozofii; on był zupełnie oddany tolerancji. Gdziekolwiek Napoleon szedł, tam wiódł za sobą tolerancję; gdziekolwiek spotykał kilka religii, tam kończył z dominacją, przez którą jedna religia miała pierwszeństwo nad innymi. "Wiara" mawiał Napoleon, "jest poza zasięgiem prawa. Ona jest najbardziej osobistą własnością człowieka i nikt nie ma prawa wymagać ani stanowić jej." On chciał by Żydzi mieli swe Jeruzalem we Francji.
ciąg dalszy nastąpi...
Odsyłamy do Wykładów Pisma Świętego Pastora Russella, Tom 3, Przyjdź Królestwo Twoje, s.40-47.
BS ‘11, 36-39; SB '11, 53-56.