ŚWIĄTYNIA ZBUDOWANA PRZEZ SALOMONA
1 Królewska 5:1-12
Ważny punkt tego tematu jest słabo powiązany lub wyrażony przez wersety wybrane powyżej. Świątynia, którą zbudował Salomon nie zajmowała bardzo dużego obszaru ziemi ani nie była najbardziej wyniosłą i potężną budowlą starożytnych czasów. Wiele starożytnych świątyń przewyższało ją pod tymi względami; jednak ta świątynia była prawdopodobnie bogatsza w ornamenty i bardziej kosztowna, niż jakakolwiek inna, z powodu dużej ilości złota użytego w jej konstrukcji. Sama budowla była z białego wapienia, który w słonecznym świetle bardzo mocno przypominał biały marmur. Okolica świątyni obfitowała w kamień potrzebny do jej zbudowania; rzeczywiście, pod Jerozolimą są duże jaskinie, znane jako "Kamieniołomy Salomona", z których przypuszczalnie wydobywano kamienie do budowy świątyni. Kilka bardzo wielkich kamieni, bardziej lub mniej wadliwych i być może dlatego nieużytych do budowy, wciąż znajduje się w tych kamieniołomach. Belki, wewnętrzne ściany, drzwi i dach świątyni zostały zbudowane z drewna cedrowego i czerwonego drewna sandałowego. One wszystkie (włączając dach) były całkowicie pokryte złotem - nie tylko powleczone listkami złota, jak praktykuje się obecnie, lecz pokryte płytami złota o grubości 20cm, które były przymocowane złotymi gwoździami i wysadzane drogocennymi kamieniami.
Fakt, że niektóre kamienie posiadają fenickie znaki, prowadzi niektórych do przypuszczenia, że część kamieni na budowę świątyni pochodziła z importu; lecz uważamy, iż bardziej prawdopodobne jest, że feniccy pracownicy byli zatrudnieni przy wydobywaniu, wyrównywaniu kamieni itd., i używali takich znaków, jakie mieli w zwyczaju używać w swym kraju. Z tego, co ujawnia zapis, tylko drewno, włączając "jodłę" na rusztowania, zostało sprowadzone; cedr pochodził z Libanu. Palestyna nie posiadała takiego drewna, jakie było potrzebne.
Apostołowie (w Nowym Testamencie) odnosząc się do Kościoła, mówili o nim, jako przedstawionym w kamieniach, z których była zbudowana świątynia, każdy członek był "żywym kamieniem", a ich wiara i charakter były reprezentowane przez złoto, srebro i drogocenne kamienie z ozdób świątyni; lecz drewno ze świątyni nie jest użyte do symbolizowania chrześcijan czy ich wiary, ponieważ drewno jest materiałem psującym się. Apostoł wskazuje, że "drewno, siano, słoma", nie ma żadnego miejsca w prawdziwej świątyni, w Kościele (1 Kor. 3:12); i gdy zastanawiamy się nad Świątynią Salomona, to odkrywamy, że drewno [tak jak w Przybytku] było użyte jedynie jako wypełnienie, że symbolem było złoto, które pokrywało drewno. Drewno było użyte z powodu niemożności zgromadzenia tak olbrzymiej ilości złota, jaka byłaby potrzebna do zbudowania dachu i wewnętrznych ścian oraz drzwi z litego złota. Patrząc z tego punktu widzenia, typiczne właściwości świątyni Salomona są zachowane; symbolicznie ona jest tylko z kamienia i złota.
Nie tylko materiały w świątyni były typiczne, lecz fakt, że wiele z tych materiałów zostało zgromadzonych przed panowaniem Salomona, także był typiczny, a ponadto miało miejsce szczególne przygotowywanie i dopasowywanie kamieni. Każdy z nich był kształtowany, dopasowywany i znakowany do swego szczególnego miejsca, przed rozpoczęciem budowy. I tak jest w antytypie: każdy członek prawdziwej świątyni Boga, którą zbudował większy niż Salomon - chwalebny Kościół Wieku Ewangelii - każdy żywy kamień, został dopasowany i przygotowany przez cyzelowanie, polerowanie, w kamieniołomie ich życia, w przygotowaniu do niebiańskiego Królestwa, gotowy do zajęcia konkretnego miejsca w przyszłym rozwoju wielkiego Boskiego planu. Kiedy te różne kamienie, wszystkie zostały przygotowane, budowa Świątyni Salomona została szybko i bez hałasu wykonana, "młota... nie słychać było" (1 Król. 6:7), tak też, kiedy wszystkie żywe kamienie antytypicznej świątyni zostały przygotowane pod nadzorem antytypicznego Salomona, ta prawdziwa świątynia Boga została szybko połączona, bez hałasu czy zamieszania, w "pierwszym zmartwychwstaniu" "błogosławionych i świętych", nad którymi wtóra śmierć nie ma żadnej mocy (Obj. 20:6).
Po typiczne znaczenie innych zarysów Przybytku i Świątyni, odsyłamy czytelników do Cieni Przybytku.
SB '11, 60-61.