NAPOLEON: MĄŻ PRZEZNACZENIA
Proroctwo Daniela 11:35-45
Część 3 - OSTATNIA ... kontynuacja z poprzedniego numeru
WATERLOO ZMIENIA KLIMAT
PO KLĘSCE Napoleona pod Waterloo powołano Święte Przymierze na Kongresie w Wiedniu. W owym czasie prawa zezwalające na równość, wolność i braterstwo zostały cofnięte i nie były stosowane aż do 1830 roku, kiedy zasady ustanowione przez Rewolucję Francuską i Pierwsze Imperium, zostały przywrócone. Prusy cofnęły wolnościowe prawa w 1815 roku, po bitwie pod Waterloo. Najgorsze ograniczenia nałożono na Żydów w państwach papieskich. Wydaje się, jak gdyby Pius VII zemścił się na ludności żydowskiej na swym terytorium za upokorzenie, jakiego doznał z rąk Napoleona. Nie wystarczyło mu uwięzienie ich za murami ponownie wzniesionego getta, lecz znów zmusił Żydów do noszenia "żółtego oznakowania". Na Sardynii Żydów posłano do getta i nie pozwolono im budować synagog. Trochę później, pomiędzy rokiem 1824 a 1867, niektóre narody europejskie zasymilowały Żydów; w szczególności Holandia w 1830 roku, Szwecja w 1834 roku i Szwajcaria w 1838 roku. Jest znamienne, że w Anglii nastąpiło to dopiero w 1858 roku, po tym, kiedy Lordowi Lionelowi Rothchildowi pozwolono zająć miejsce w parlamencie, gdy po raz piąty został do niego wybrany. Warto również wiedzieć, że prawa, które we Francji zatwierdzono w 1808 roku, istnieją nawet do dzisiejszego dnia. Gorzka ironia okrywa historyczny fakt, że porażka Napoleona zahamowała wyzwolenie i pogrążyła żydowską młodzież w głębokim rozczarowaniu i rozpaczy. Zetknięcie Żydów z Napoleonem było punktem zwrotnym w historii tego narodu. Po raz pierwszy współczesny mąż stanu dostrzegł żydowski problem jako fundamentalną kwestię w polityce międzynarodowej. Napoleon uczynił więcej niż każdy inny przywódca przed nim, dając Żydom bezpieczeństwo i religijną wolność w krajach znajdujących się pod jego panowaniem. On nie miał wielkiej motywacji politycznej dla takiej polityki, gdyż w tym czasie we Francji mieszkało nie więcej niż 40 000 Żydów. Żydzi z Francji i całego Cesarstwa uznali, że to było odzwierciedleniem jego ludzkich uczuć wobec ludzkości oraz odzwierciedleniem jego szacunku dla innych narodowości oraz religii. Żydzi byli tak bardzo wdzięczni jemu za przyznanie im równości i wolności religijnej, że zanosili specjalną modlitwę na jego cześć. Ta modlitwa została zamieszczona w modlitewnikach w każdej synagodze w krajach znajdujących się pod panowaniem Napoleona. Jako rezultat tego, wszyscy Żydzi, którzy uczestniczyli w modlitwach w tych synagogach, odmawiali tę modlitwę.
Dodatek 1
Obywatele Francji i Włoch za sukces i powodzenie Cesarza naszej mistrzowskiej Armii, Króla Napoleona Wielkiego (niech jego chwała jaśnieje). Skomponowane w miesiącu Cheshvan, w roku 5567 (1807). Psalmy rozdział 20, 21, 27, 147
"Błagam Cię, Stworzycielu Nieba i Wszechświata oraz wszystkich, którzy tam zamieszkują. Ty ustanowiłeś wszystkie granice i ograniczenia w świecie oraz każdy naród z jego własnym językiem. Ty dałeś Berło władzy w ręce królów, by prowadzili ludzi pod swoim panowaniem w sprawiedliwości, prawości i uczciwości; aby każda osoba w swym własnym miejscu mogła żyć w pokoju. Jakże szczęśliwi jesteśmy, jak dobry jest nasz los, że z Twojej ręki chwała i piękność wylała się na głowę silnego człowieka, pełnego energii, NAPOLEONA Wielkiego, aby usiadł na Tronie Francji i Włoch. Czy można znaleźć innego tak godnego, by zasługiwał na takie honory i królewskość, który prowadzi lud w szczerości, rozumiejąc ich serca? Ty, BOŻE, tak cudownie udzieliłeś mu Twojej dobroci. Gdy inni królowie świata zbliżyli się, by walczyć z nim, Ty ochroniłeś go w dniu wojny, zachowałeś go przed tymi, którzy powstali przeciwko niemu, aż ich poskromił tak, że pragnęli pokoju z nim. Mając uprzejmego ducha, mówił do nich słowami pokoju. Królowie zgromadzili się teraz, by zerwać ten traktat i pokój zastąpić krwią wojny. Zebrali armie, by walczyć przeciwko niemu i przeciw wszystkim tym, którzy go podziwiają. Oni przybliżają się do naszych granic, a nasz pan, nasz Cesarz, Król, ze swą potężną armią stoi, by przeciwstawić się im. O, BOŻE, Panie wielkości, siły, mocy i piękna, błagamy Cię, stań po stronie jego sprawiedliwości; dopomóż mu, wesprzyj go Swoim potężnym ramieniem: strzeż go jak źrenicę Twego oka, w obfitości siły i zdrowia. Zachowaj go od wszelkiego zła i powiedz mu 'Jestem twoim zbawieniem". Ześlij Twe światło i prawdę, aby mogły go prowadzić. Pomścij głupotę wszystkich tych, którzy powstają przeciwko niemu w złym celu. Niech Twoje światło rozświetla jego plany. Wzmocnij jego armię i armie jego sojuszników. Niech mu się poszczęści we wszystkich jego przedsięwzięciach i niech zapanuje nad swymi wrogami. Niech oni dążą do pokoju z nim, gdyż on miłuje pokój i niech on sprawi pokój wśród swego narodu. Ojcze litości, Panie Pokoju, włóż w głowy wszystkich Królów oraz ich doradców myśli o pokoju i spokoju dla dobra całej ludzkości. Niech miecz nie przechodzi przez nasz kraj i nie wylewa krwi naszych braci. Niech wszystkie narody połączą się w powszechnym pokoju i spokoju na zawsze. Amen. Niech słowa naszej modlitwy będą przyjęte przez Ciebie".
Dodatek 2
List do narodu żydowskiego z kwatery głównej francuskiego Głównodowodzącego Bonaparte (przetłumaczony z oryginału, 1799), Jerozolima, 20 kwietnia 1799, w siódmym roku Republiki Francuskiej.
BONAPARTE, GŁÓWNODOWODZĄCY ARMII REPUBLIKI FRANCUSKIEJ W AFRYCE I AZJI, DO PRAWOWITYCH DZIEDZICÓW PALESTYNY.
Izraelici, wyjątkowy naród, któremu przez tysiące lat żądza podbojów i tyranii odebrała ziemię przodków, lecz nie była w stanie odebrać ich nazwy i narodowej egzystencji!
Uważni i bezstronni obserwatorzy losu narodów, nawet jeśli nie są obdarzeni takimi darami, jak prorok Izajasz i Joel, od dawna także odczuwają to, co oni, kiedy ze wspaniałą i podnoszącą na duchu wiarą przepowiadali, widząc zbliżającą się zagładę ich królestwa i ojczyzny: "Odkupieni Pańscy powrócą i przyjdą na Syjon ze śpiewem. Wieczna radość będzie w ich głowach; radość i zadowolenie otrzymają, a smutek i żal przeminie" (Izajasza 35:10, KJV). Zatem powstańcie z radością, wygnańcy! Bezprzykładna wojna w annałach historii, prowadzona w obronie własnej przez naród, którego dziedziczne ziemie były traktowane przez wrogów jako łup samowolnie dzielony dla ich wygody jednym pociągnięciem pióra ministrów. Naród, który bierze odwet za swą własną hańbę i hańbę najbardziej zamierzchłych narodów od dawna zapomnianych pod jarzmem niewoli oraz upokorzenie, które ciąży na was prawie dwa tysiące lat i chociaż czas oraz okoliczności wydają się najmniej korzystne do ponownego przedstawienia waszych próśb, a nawet do ich wyrażenia i zmuszają do kompletnego zaniechania ich, w tym właśnie czasie, proponuje się wam, wbrew wszelkim oczekiwaniom, Izraelską ojcowiznę! Młoda armia, z którą Opatrzność zesłała mnie tutaj, którą prowadzi sprawiedliwość, a zwycięstwo jest jej towarzyszem, uczyniła Jerozolimę moją główną kwaterą, którą w ciągu kilku dni przeniesiemy do Damaszku, którego bliskość od miasta Dawida nie jest już dłużej przerażająca. Prawowici spadkobiercy Palestyny!
Wielki naród, który nie handluje ludźmi ani narodami, jak uczynili ci, którzy sprzedali waszych przodków pomiędzy wszystkie narody, ten naród niniejszym zwraca się do was, bynajmniej nie po to, by podbić wasze dziedzictwo; nie, lecz tylko po to, by przejąć to, co zostało podbite, i, z poręczeniem oraz wsparciem tego narodu, byście pozostali panami tej ziemi, by zachować ją przed wszystkimi przybyszami. Powstańcie! Pokażcie, że dawna przytłaczająca potęga waszych oprawców jedynie stłumiła odwagę potomków tamtych bohaterów, którzy jako sojusz braci, oddali honor nawet Sparcie i Rzymowi (Machabejskie 12,15), lecz że dwa tysiące lat traktowania niczym niewolników, nie stłumiły tej odwagi. Śpieszcie się! Teraz jest moment, który może nie powrócić przez tysiące lat, domagania się przywrócenia praw cywilnych wśród społeczeństw świata, praw, które były wam przez tysiące lat kary godnie odmawiane, waszej politycznej egzystencji jako narodu wśród narodów oraz nieograniczonego naturalnego prawa do oddawania czci Bogu Jehowie w zgodzie z waszą wiarą, publicznie i najprawdopodobniej na zawsze.
Bibliografia
Anchel, Napoleon i Żydzi, 1928
Roth, C. Żydzi na Malcie w: Sprawozdaniach Żydowskiego Towarzystwa Historycznego
w Anglii, XII (1931).
Żyd. Magazyn Wydawniczy, Kwiecień 1998, s. 69
Wspomnienia Dr Barry O'Meara
Nowa Judea, tom 16, wrzesień 1949
Schwarzfuchs, Simon. Napoleon, Żydzi i Sanhedryn
Wspomnienia Barona Faina, Pierwszego Sekretarza Cesarskiej Rady Ministrów,
Wydawnictwo Proctor Jones, 1998.
Kobler, Frans. Napoleon i Żydzi (1975).
Yahuda, A.S. Napoleońska Koncepcja Państwa Żydowskiego, Wydawnictwo Evidence
1951, nr 19, maj-czerwiec.
[Wykłady Pisma Świętego, tom 3, s.40-47]
SB '11, 92-94.