TEORIA O UNIWERSALNYM ZBAWIENIU DO ŻYCIA JEST NIEBIBLIJNA
POSTAWIONO następujące pytanie: czy Pismo Święte uczy o uniwersalnym odkupieniu, czy uniwersalnym zbawieniu, a może o nich obu? Jest to kwestia, którą można by wyrazić używając innych pojęć, a mimo to byłaby wyrażona poprawnie. Moglibyśmy powiedzieć, że Biblia uczy o uniwersalnym odkupieniu, w tym sensie, że odkupienie obejmuje wszystkich, a dodatkowo, iż stało się skuteczne w odniesieniu do wybranych wieku Ewangelii, rezultaty zaś śmierci Chrystusa okażą się we właściwym czasie (1 Tym. 2:6) - w wieku Tysiąclecia - skuteczne w odniesieniu do wszystkich nie wybranych z rasy Adama (Rzym. 5:18, 19). Kiedy odkupienie okaże się skuteczne dla wszystkich, będzie to oznaczało uniwersalne odkupienie lub zbawienie od kary jaką była śmierć Adamowa. Bóg chce, aby wszyscy ludzie byli zbawieni od potępienia i do znajomości Prawdy przyszli (1 Tym. 2:4). Oprócz sposobności skorzystania ze zbawienia jaką mieli wybrani wieku Ewangelii, każdy nie wybrany z rasy Adama, otrzyma pełną, całkowitą, sposobność powrotu do tego wszystkiego, co zostało utracone (Mat. 18:11) i osiągnięcia życia wiecznego, zostanie tym samym wybawiony od potępienia w Adamie. Ale każdy człowiek może otrzymać życie wieczne tylko wtedy gdy okaże właściwą postawę i podejmie całkowitą współpracę. Istnieje Boskie Prawo, którego złamanie prowadzi do wyroku śmierci, tak jak w przypadku ojca Adama (1 Kor. 15:21). Przekroczenie tego Prawa przez kogokolwiek, kto został uwolniony od wyroku Adamowego i w pełni się odnowił oznaczać będzie ponowne skazanie takiej jednostki na śmierć. Biblia mówi o takim potępieniu jako o wtórej śmierci i uczy, że niektórzy jej doświadczą (Obj. 20:14; 21:8).
Pierwsza śmierć objęła wszystkich z powodu grzechu popełnionego przez jednego człowieka (Rzym. 5:12). Wtóra śmierć nie obejmie nikogo z wyjątkiem dobrowolnego, rozmyślnego grzechu popełnionego przez daną jednostkę (Żyd. 10:26-31; Jer. 31:29, 30) którego - jak uczy Biblia - niektórzy się dopuszczą. Taki grzech nie mógłby mieć miejsca, gdyby jednostka popełniająca go nie była wcześniej uwolniona od wyroku nałożonego na nią uprzednio z powodu ojca Adama - z pierwszego wyroku śmierci. Dlatego też, świat nie mógłby obecnie umrzeć wtórą śmiercią, ponieważ nie został on jeszcze uwolniony od pierwszej śmierci. Żaden człowiek nie może dwukrotnie być prawnie sądzony i skazany na śmierć za to samo przewinienie. Aby otrzymać drugi wyrok musi on wyjść - w sposób rzeczywisty lub przypisany - spod działania pierwszego wyroku, a następnie dokonać jakiegoś drugiego przestępstwa. Świat został raz skazany - Adam i jego cała rasa w nim (1 Kor. 15:22). Zanim przez zasługę Chrystusa ludzie nie zostaną uwolnieni spod tego potępienia, nie mogą być na nowo skazani.
WIELKI PRZYSZŁY DZIEŃ SĄDU ŚWIATA
W związku z powyższym, Biblia oświadcza; że Bożym celem jest ustanowienie wielkiego dnia, tysiącletniego dnia, w którym Chrystus będzie sądził świat wystawiając go na próbę. Prawo przeprowadzenia tego sądu nad światem zapewnił nasz Pan Jezus swoją śmiercią (Jana 5:22, 27-29), skosztowawszy jej za Adama i całe jego potomstwo, które w nim zostało skazane (Żyd. 2:9). Śmierć naszego Pana, doskonałego człowieka, wystarcza, aby całkowicie zrównoważyć wyrok wydany na pierwszego człowieka (1 Jana 2:2). Tym samym otwarta jest droga, która prowadzi do wielkiego "czasu naprawienia", o którym mówi Apostoł Piotr (Dz. Ap. 3:19-21).
Nasz Pan Jezus stał się więc Odkupicielem, Nabywcą, Adama i całej jego rasy. Nie ukończył jeszcze całkowicie dzieła nabywania, bowiem zastosowanie zasługi Jego ofiary na rzecz świata nastąpi po Jego drugim adwencie, po skompletowaniu Kościoła. Gdy tylko akt nabycia wejdzie w życie, nastąpi unieważnienie grzechu popełnionego przez świat. Świat wówczas zostanie przekazany Chrystusowi, wolny od kary za pierwotny, czyli Adamowy grzech a każda jednostka otrzyma pełną sposobność próby - sądu, który określi jej prawdziwy charakter, prawdziwe intencje, prawdziwą postawę wobec dobra i zła, wobec Boga i wobec grzechu. Takie warunki będą najpierw oddziaływać na narody żyjące, a następnie stopniowo obejmą tych, którzy będą wychodzić z grobów. Będzie to uniwersalne odkupienie, czyli wyzwolenie od wyroku śmierci Adamowej, uniwersalne wykupienie z Adamowej śmierci - lecz nie będzie to uniwersalne wyzwolenie lub zbawienie do życia wiecznego, które będzie miało charakter warunkowy (Jana 6:53).
Mówiąc
o tym dniu wielkiej próby, lub dniu sądu świata, Apostoł Paweł powiada: Bóg
"postanowił dzień [przyszły], w którym będzie sądził wszystek świat w
sprawiedliwości przez męża, którego na to naznaczył" (Dz. Ap. 17:31).
Chrystus będzie miał Kościół, swoje Ciało, swoją Oblubienicę, za pomocników
wykonujących wraz z Nim pracę tego wielkiego tysiącletniego dnia sądu (2 Piotra
3:7-12; Mat. 19: 28; 25:31; Łuk. 22:29, 30; 1 Kor. 6:3; 2 Tym. 4:1; Ps. 72:1-4;
Iz. 32:1; Jer. 23:5, 6; 33: 14-16; Abd. 21). W dniu tym członkowie Kościoła
będą wraz z Nim panować nad ziemią jako królowie i kapłani (Obj. 5:9, 10;
20:4, 6), w celu umożliwienia całej ludzkości uwolnienia się od wyroku Adamowego
oraz dania jej pełnej sposobności powrotu do Boga. "A kto pragnie"
(Obj. 22:17) będzie mógł wtedy skorzystać z pełnej sposobności i będzie mógł
przez poprawę dowieść, że jest godzien otrzymania życia wiecznego. Tacy, którzy
tak postąpią, będą mogli pod koniec tysiąca lat (Obj. 20:7-9), podczas ostatecznej
próby przygotowanej dla rodzaju ludzkiego dowieść, że są zarówno zdolni jak
i chętni do przestrzegania zasad Boskiego Prawa. Zdolni, ponieważ będą doskonali,
chętni, ponieważ będą posiadać sprawiedliwe zamiary w sercu. Wszystkim, którzy
będą tak postępować, Ojciec da życie wieczne. Wszyscy inni zostaną zniszczeni
na wieki (Dz. Ap. 3:23).
Adam był na próbie do życia wiecznego, ale już na samym początku swej próby
się potknął. Na początku Tysiąclecia ludzkość rozpocznie ją, ale w inny sposób.
Ludzie rozpoczną swą próbę jako niedoskonali, ale posiadając naturalne doświadczenie
i znajomość skutków zła oraz będąc pod przykryciem okupowej zasługi Chrystusa
- funkcjonującej już nie na zasadzie przypisania przyznanego każdej jednostce,
ale dzięki działaniu rządów pośredniczących - będzie im wolno coraz wyżej
i wyżej podnosić się ze stanu grzechu i śmierci, gdy będą postępować gościńcem
świątobliwości (Iz. 35:8, 9). Posiadając taki przywilej, ludzie będą mogli
pokazać swe prawdziwe charaktery - czy skłaniają się w kierunku dobra czy
też zła. Jeśli wiernie skłaniać się będą do tego co dobre, osiągną życie wieczne,
a jeśli pociągać ich będzie zło, utracą je i ponownie umrą pozostając w stanie
śmierci na zawsze - popadną w stan wtórej śmierci. Tak więc, Biblia uczy o
uniwersalnym odkupieniu lub zbawieniu od kary jaką była śmierć Adamowa,
ale nie uczy o uniwersalnym zbawieniu.
TP ’87,152-153; BS ’86,98.