Psalm 107

1. Dzięki czyńcie Panu, bo jest dobry, bo na wieki łaska Jego.
2. Niech powiedzą odkupieni przez Pana, których wyzwolił z ręki ciemiężyciela.
3. Z różnych krajów zgromadził ich, ze wschodu i zachodu, z północy i z południa.
4. Którzy błądzili po pustyni, po bezdrożu, i miasta osiadłego nie znaleźli.
5. Byli głodni i spragnieni, dusza w nich omdlewała.
6. Zawołali do Pana w swoim utrapieniu i z niedoli ich wyratował.
7. I prowadził ich drogą prostą, aby doszli do miasta osiadłego.
8. Niech dzięki czynią Panu za łaskę Jego i za cuda, jakie zdziałał dla synów ludzkich.
9. Gdyż napoił duszę spragnioną, a duszę zgłodniałą napełnił do syta.
10. Którzy siedzieli w ciemności i w cieniu śmierci, spętani nędzą i żelazem.
11. Bo sprzeciwili się słowom Pana i radą Najwyższego wzgardzili.
12. A pognębił ich serca udręką, potknęli się, i nie było, kto by pomógł.
13. Zawołali do Pana w swoim utrapieniu, a On ich z niedoli wybawił.
14. Wywiódł ich z ciemności i cienia śmierci, i rozerwał ich pęta.
15. Niech dzięki czynią Panu za łaskę Jego, i za cuda, jakie zdziałał dla synów ludzkich.
16. Bo skruszył bramy spiżowe, a zawory żelazne połamał.
17. Którzy byli głupcami dla drogi grzesznej swojej, i za występki swoje cierpieli.
18. Wszelkim pokarmem gardziła ich dusza i bliscy byli bram śmierci.
19. Zawołali do Pana w swoim utrapieniu, a On ich z niedoli wybawił.
20. Zesłał im słowo swoje i uleczył ich, i ocalił ich od zguby.
21. Niech dzięki czynią Panu za łaskę Jego, i za cuda, jakie zdziałał dla synów ludzkich.
22. Niech złożą ofiary dziękczynne i opowiadają czyny Jego pieśniami radości.
23. Którzy zstąpili na morze w okrętach i pracowali na wodach szerokich.
24. Zobaczyć mogli czyny Pańskie i cuda Jego na głębinie.
25. Rzekł i wzniecił wiatr gwałtowny, i wiatr podniósł fale morza.
26. Wzlatywali do nieba, spadali w głębinę, dusza ich w nieszczęściu mdlała.
27. Zataczali się, chwiali się jak pijani, a cała ich mądrość była na nic.
28. Zawołali do Pana w swoim utrapieniu i z niedoli ich wyprowadził.
29. Obrócił burzę w ciszę i umilkły fale morza.
30. I ucieszyli się, że są spokojne, i doprowadził ich do żądanego portu.
31. Niech dzięki czynią Panu za łaskę Jego, i za cuda, jakie zdziałał dla synów ludzkich.
32. Niech wywyższają Go na zgromadzeniu ludu i na radzie starszych niech Go wielbią.
33. Zamienił rzeki w pustynię, a źródła wód w kraj suszy.
34. Ziemię urodzajną w słone pustkowie, dla niegodziwości jej mieszkańców.
35. Zamienił pustynię w sadzawki wody pełne, i ziemię suchą w źródła wód.
36. Osadził tam głodnych i założyli miasto osiadłe.
37. I obsiali pola, i zasadzili winnice, i wydały pożytek urodzaju.
38. Błogosławił im i rozmnożyli się wielce, i stad ich bydła nie umniejszył.
39. Ale zmalała ich liczba i zmarnieli w utrapieniu, nędzy i trosce.
40. Lecz Ten, kto wylewa wzgardę na władców i zabłąkał ich w pustkach bezdrożnych.
41. Podniósł ubogiego z nędzy i rozmnożył jak trzodę rodziny.
42. Widzą to sprawiedliwi i radują się, a wszelka niegodziwość ma zamknięte usta.
43. Kto mądry, zachowa to wszystko i rozpamiętywać będzie miłosierdzie Pańskie.

Wróć do Archiwum