PYTANIA I ODPOWIEDZI
"GNIEWAJCIE SIĘ A NIE GRZESZCIE"
Pytanie: U Efez. 4:26 czytamy: "Gniewajcie się, a nie grzeszcie; słońce niech nie zachodzi na rozgniewanie wasze". Proszę wyjaśnić . te słowa? Czy to znaczy, że powinniśmy się gniewać porywczo i często?
Odpowiedź: Zauważcie słowa przestrogi "a nie grzeszcie". Jeśli gniew został pobudzony przez miłość, powinien być przez miłość kontrolowany. Nie powinien przejawiać złości, przykrości lub żywić urazę do tego, kto. zawinił. Nawet wtedy, gdy wynika ze słusznych pobudek, nie może być przeciągany, ani trwać niepotrzebnie długo - "słońce niech nie zachodzi na rozgniewanie wasze". Nie pozwólmy, aby gniew przerodził się w gorycz, złość, zazdrość i osobistą nienawiść. Mamy się strzec przed rychłym i częstym gniewaniem bez przyjemnego Bogu powodu, taki gniew może wskazywać na poważny brak postępu z naszej strony. Pamiętajmy Boskie oświadczenie: "Lepszy jest nierychły do gniewu, niżeli mocarz; a kto panuje sercu swemu, lepszy jest, niżeli ten, co zdobył miasta" (Przyp. 16:32; 15:1; 25:28; 1 Kor. 13:4, 5, 7; 1 Tym. 1:16).
CÓRKI ADAMA I EWY
Pytanie: 1 Moj. 4:1: "Potem Adam poznał Ewę. żonę swoją, która poczęła i porodziła Kaina, i rzekła: Otrzymałam męża od Pana". Czy z wyrażenia: "otrzymałam męża" mamy rozumieć, że przed narodzeniem Kaina urodziło się Adamowi i Ewie potomstwo płci żeńskiej?
Odpowiedź: W oświadczeniu Ewy nie widzimy żadnych wskazówek, żeby Adamowi i Ewie urodziło się potomstwo płci żeńskiej przed narodzeniem Kaina. Wydaje się, że Ewa była tak uradowana narodzeniem się dziecka, że wypowiedziała to zdanie. Wiemy jednak, że Adam "spłodził syny i córki" (1 Moj. 5:4).
SKĄD POCHODZIŁA ŻONA KAINA?
Pytanie: Czytamy w 1 Moj. 4:17: "I poznał Kain żonę swą". Skąd pochodziła jego żona? Czy była ona z jakiejś rasy zamieszkującej ziemię przed Adamem?
Odpowiedź: Pewien ewangelista został zapytany przez śmiałą osobę: "Skąd Kain wziął swoją żonę?" Jego odpowiedź brzmiała: ci, którzy poszukiwali żon innych mężów, nigdy nie doszli do niczego dobrego. Jak wskazuje cytowana wyżej 1 Moj. 5:4, Adam miał córki i synów. Żona Kaina była jedną z jego sióstr. Ludzkość była jeszcze prawie doskonała, tak więc małżeństwo brata z siostrą nie powodowało niepożądanych skutków u dzieci, jak mogłoby być dzisiaj. Zauważmy; że kiedy Kain odszedł i "zamieszkał w ziemi Nod", "pozna? żonę swą" (1 Moj. 4:16, 17). To nie znaczy, że on znalazł żonę w ziemi Nod, lecz że mieszkał tam wspólnie ze swoją żoną, swoją siostrą. Nie ma żadnej wzmianki o jakiejś rasie, która zamieszkiwała ziemię przed Adamem. Biblia jasno stwierdza, że Adam był pierwszym człowiekiem: "Stał się pierwszy człowiek Adam w duszę żywą" (1 Kor. 15:45).
KAIN I ABEL JAKO TYP
Pytanie: Kogo i co reprezentują Kain i Abel, zabicie Abla przez Kaina, jego włóczęgostwo itd.?
Odpowiedź: Wierzymy, że Abel był zamierzonym typem biblijnym mającym obrazować przyniesienie ofiary przyjemnej Bogu, zabicie go przez Kaina itd. On oczywiście przedstawia zabicie Jezusa (Żyd. 11:4; 12:24). Kain wyraźnie stanowi typ narodu żydowskiego reprezentowanego przez swoich wodzów, którzy przez zawiść i inne niepożądane cechy (Mat. 27:18), działając za pośrednictwem Rzymian stali się odpowiedzialni za śmierć naszego Pana Jezusa. Bóg ganił przywódców Izraela za ich zawiść, gniew, złość i nienawiść do Jezusa, lecz to nie powstrzymywało ich od uśmiercenia Jezusa, tak jak Boskie upominanie zazdrosnego Kaina nie powstrzymało go od zabicia Abla. Cielesny Izrael razem z jego przywódcami został odrzucony przez Boga od łaski (Mat. 23:38). Bóg spowodował błądzenie Izraela w rozproszeniu (diasporze) tracącego Jego łaskę podczas Wieku Ewangelii, czyli wieku Kościoła. Niemniej jednak On obdarzył Izraelitów pewnymi cechami charakterystycznymi (piętnem - 1 Moj. 4:15), które chroniły ich przed zniszczeniem ich jako odrębnego narodu. W Wieku Ewangelii Żydzi angażowali się do różnych prac, takich jak na przykład wydanie Talmudu, który w wielkim stopniu okazał się bezproduktywny.
Obraz Kaina nie pokazuje przywrócenia Izraelowi Boskiej łaski, pokazuje to inny typiczny obraz. Na przykład Agar i jej syn Ismael są zamierzonymi biblijnymi typami na Prawo Przymierza, jego sług i cielesny Izrael (Gal. 4:22-31). Warunki panujące podczas wygnania Agar i Ismaela (1 Moj. 21:14-16), przedstawiają warunki Izraela w diasporze. Kiedy Izrael już miał przestać istnieć, Bóg pośpieszył jemu z pomocą niosąc wybawienie w religijnym i politycznym syjonizmie (studnia wody), z pomocą którego Izrael ożył, przeżył i prosperował dobrze, co jest pokazane przez przywrócenie do życia Ismaela i późniejsze jego powodzenie (w. 17-21).
TP ’88,94-95; BS '85,47.