MESJANISTYCZNE BŁOGOSŁAWIEŃSTWA DLA CIELESNEGO IZRAELA
WŚRÓD wspaniałych proroctw Pisma Świętego jest wiele takich, które opisują doniosłe błogosławieństwa jakimi ma być obdarzony Izrael i przez niego wszystkie narody w czasie pokojowych rządów Mesjasza. Mimo iż Jego panowanie będzie "władzą wieczną" (Dan. 7:13, 14), Pismo Święte pokazuje również, że pierwsze tysiąc lat panowania Mesjasza (określane zazwyczaj jako Tysiąclecie) będzie okresem, w którym Jego rządy zaprowadzane będą na całej Ziemi. Przedstawimy tu dwa z tych wspaniałych proroctw Pisma Świętego, podając w nawiasie nasz komentarz.
BÓG PRZEPOWIADA ODBUDOWĘ IZRAELA
U Ezech. 16:53-63 czytamy: "Przywrócęli [Bóg] zaś więźniów ich, to jest więźniów Sodomy i córek jej [ludzi zniszczonych ogniem i siarką w Sodomie, Gomorze i w innych miastach równin], i więźniów Samarii i córek jej [północne dziesięcioplemienne królestwo]: tedyć też przywiodę pojmanych więźniów twoich w pośrodku ich (w. 53) [w tym wersecie Bóg obiecuje, że wszyscy oni skorzystają z restytucji. Uwięzienie, o którym tu mowa nie może być żadnym innym jak uwięzieniem w śmierci, ponieważ ci, o których tu mowa wówczas już nie żyli. Mesjasz przyjdzie w Tysiącleciu, aby otworzyć bramy grobu i uwolnić więźniów - Iz. 61:1; Zach. 9:11]; abyś tak nosiła hańbę twoją, a wstydziła się za wszystko, coś czyniła, a tak abyś je ucieszyła (w. 54) [królestwo składające się z dwu plemion, do którego skierowane są powyższe słowa, z powodu popełnienia większych nieprawości (jak to wielokrotnie pokazuje kontekst) podnosiło na duchu pozostałych a tym samym zachęcało ich do grzesznego postępowania, które Bóg, oczywiście, bardzo ganił]".
"Jeśliżeć siostry twoje, Sodoma i córki jej, wrócą się do pierwszego stanu swego, także Samaria i córki jej wrócą się do pierwszego stanu swego: tedy się też i ty z córkami twymi nawrócisz do pierwszego stanu swego (w. 55) [dla wszystkich dostępna będzie restytucja (Dz. Ap. 3:21), powrót do pierwotnego stanu doskonałości jaką ludzkość miała w Adamie zanim na świecie pojawił się grzech]".
"Ponieważ Sodoma siostra twoja nie była powieścią w ustach twoich w dzień pychy twojej. Pierwej niż była objawiona złość twoja, jako za czasu obelżenia od córek Syryjskich, i wszystkich, którzy są około nich, córek Filistyńskich, które cię niszczyły ze wszystkich stron. Niecnotę twoją i obrzydliwość twoją ponosisz, .mówi Pan (ww. 56-58) [dlatego Bóg kierując się swoją sprawiedliwością zesłał należną im karę]".
"Bo tak mówi Panujący Pan: Tak uczynię z tobą, jakoś uczyniła, gdyś wzgardziła przysięgą i złamała przymierze (w. 59) [Izrael pogardził przysięgą złożoną przy górze Synaj]. Wszakże wspomnę na przymierza moje z tobą, uczynione za dni młodości twojej, i stwierdzę z tobą przymierze wieczne (w. 60) [Przymierze Nowe]. I wspomnisz na drogi twoje, i zawstydzisz się, gdy przyjmiesz siostry twoje starsze nad cię, i młodsze niż ty, i [w Tysiącleciu] dam ci je za córki [cielesny Izrael nawróci je do Pana i z jego ręki otrzymają błogosławieństwa restytucji], ale nie według przymierza twego (w. 61) [nie na mocy Przymierza Zakonu zawartego z Izraelem przy górze Synaj]".
"A tak utwierdzę przymierze [nowe] moje z tobą, a dowiesz się, żem ja Pan (w. 62) [gdy całym sercem powrócą do Boga]. Abyś wspomniała, i zawstydziła się, i nie mogła więcej otworzyć ust dla wstydu swego, gdy cię oczyszczę od wszystkiego, coś uczyniła, mówi panujący Pan (w. 63) [z ustępu tego widzimy, że Sodoma, Samaria i Izrael mają mieć wspólny udział w błogosławieństwach, którymi cała ludzkość będzie obdarzona przez Mesjasza w Tysiącleciu, i że błogosławieństwo to przeznaczone jest nie tylko dla żyjących, ale i dla tych, którzy spoczywają w grobach; patrz też Ps. 22:30; 86:9; 90:3]".
TYMCZASOWOŚĆ CZĘŚCIOWEGO ZAŚLEPIENIA IZRAELA
Apostoł Paweł w liście do Rzym. 11, szczególnie w ww. 25-33, pokazuje, że w wieku Ewangelii cielesny Izrael miał się znaleźć w stanie częściowego zaślepienia, a poganie mieli się stać odbiorcami Bożej łaski. Stan ten miał trwać długo aż wystarczająca liczba pogan zostanie próbnie pozyskana i wraz z tymi Żydami, którzy byli prawdziwymi Izraelitami, całkowicie dopełni liczbę wybranych. Następnie, w wieku Tysiąclecia, cielesny Izrael miał być wybawiony z częściowego zaślepienia i grzechu przez wielkiego Wybawiciela (Mesjasza) i ponownie dostąpić Bożej łaski pod warunkami danego Przymierza Nowego. Dlatego właściwe jest rozważenie w związku z tym 11 rozdziału do Rzymian. Zanim przystąpimy do przebadania szczegółów, poczynimy kilka ogólnych uwag.
Najpierw Bóg ofiarował Izraelowi jako narodowi, pod warunkiem że będzie posłuszny Jego przymierzu (2 Moj. 19:5, 6), przywilej należenia do wybrańców, zostania królestwem kapłanów, które we właściwym czasie dokona pojednania pomiędzy Bogiem i światem. Gdyby Izrael był wierny, tylko on skorzystałby z tego przywileju, ale ich niewierność, jako narodu od czasu do czasu była okazywana, szczególnie przez odrzucenie Bożych posłanników. Na przykład, w modlitwie Eliasza znajdujemy oświadczenie, że "synowie Izraelscy opuścili przymierze twoje, ołtarze twoje zburzyli, i proroki twoje mieczem pomordowali, a zostałem ja sam, i szukają duszy mojej, aby mi ją odjęli" (1 Król. 19:10, 14, porównaj Rzym. 11:2, 3). Izrael jako naród w szczególny sposób okazał swoją niewierność gdy odrzucił swego Mesjasza (Jana 1:11). W związku z tym Bóg odjął od niego jako narodu ofiarowany mu ów wielki przywilej i dał go duchowemu Izraelowi (Mat. 21:43), którego Głową jest Jezus, który rzeczywiście wypełnił warunek podany w 2 Moj. 19:5, 6 i tym samym uzyskał tę warunkową propozycję i którego Ciało składa się: po pierwsze z tych, którzy od rozpoczęcia się wieku Ewangelii (Jana 1:12, 13) byli prawdziwymi Izraelitami, którzy mimo, iż nie byli w stanie zachować doskonale Zakonu, w duchu byli wobec niego lojalni, a sprawiedliwość Chrystusowa uzupełniała ich braki (Rzym. 8:1-4), i po drugie z reagujących na powołanie pogan od czasów Korneliusza. W związku z tym, pierwsza propozycja przywileju stania się klasą królestwa została skierowana (po Jezusie) do tych Żydów, którzy byli prawdziwymi Izraelitami, którzy stanowili "ostatki podług wybrania z łaski" (Rzym. 11:5). I gdyby było dość prawdziwych Izraelitów, aby uzupełnić pełną liczbę wybranych, żaden poganin jako taki (który nie był prozelitą) nie otrzymałby przywileju zostania członkiem klasy królestwa. Ale nie było tylu prawdziwych Izraelitów, którzy dostarczyliby pełnej liczby wybranych. Aby uzupełnić niedobór Bóg nawiedził narody pogańskie (Dz. Ap. 15:14) i z nich wybrał brakującą liczbę wybranych.
BŁOGOSŁAWIENIE IZRAELA POPRZEDZA BŁOGOSŁAWIENIE ŚWIATA
Obecnie przytoczymy list Apostoła Pawła do Rzym. 11:7-12, 15 podając w nawiasach uwagi: "Cóż tedy? Czego Izrael szuka, tego nie dostąpił [głównego miejsca w Boskiej łasce i służbie, ponieważ próbował je zdobyć nie przez wiarę ale przez uczynki]; ale wybrani [składający się z prawdziwych Izraelitów i pogan] dostąpili, a inni ([wszyscy Żydzi z wyjątkiem prawdziwych Izraelitów] zatwardzeni są. (Jako napisano: por. Iz. 29:10; 6:9, 10] Dał im Bóg ducha twardego snu, oczy, aby nie widzieli, i uszy, aby nie słyszeli), aż do dzisiejszego dnia. A Dawid mówi [Ps. 69:23, 24]: Niechaj im będzie stół ich sidłem i ułowieniem i otrąceniem i odpłatą. Niech zaćmione będą oczy ich, aby nie widzieli, a grzbietu ich zawsze nachylaj. Mówię tedy: Azaż się potknęli [o Mesjasza, "kamień obrażenia i opoką odtrącenia", Iz 8: 14], aby padli {odpadli na zawsze od Bożej łaski]? Nie daj tego Boże ['Nie odrzuci Bóg ludu swego, którego przejrzał', w. 2]! Ale przez ich upadek [ich zaniedbania w zostaniu członkami wybrańców] doszło zbawienie {zbawienie przez wybór] pogan [począwszy od Korneliusza], aby je do zawiści przywiódł. A ponieważ upadek ich jest bogactwem świata, a umniejszenie ich [wybranie jedynie części z nich, "ostatków", w poczet klasy wybranych] bogactwem [proporcjonalnym wzbogaceniem się] pogan, jakoż daleko więcej ich zupełność [odzyskanie przez nich na początku Tysiąclecia tego co stracili jest sygnałem rozpoczęcia błogosławienia wszystkich ludzi]? ... Albowiem jeślić odrzucenie ich jest pojednaniem świata, cóż będzie [daje do zrozumienia] przyjęcie ich z powrotem do Boskiej łaski], tylko ożycie od umarłych, [przez zmartwychwstanie]?"
ILUSTRACJA DRZEWA OLIWNEGO
W ww. 16-24 Apostoł ilustruje przypadek narodu wybranego na przykładzie drzewa oliwnego. Korzeń to Przymierze związane przysięgą (1 Moj. 22:16-18); tłustość - błogosławieństwa, które ono przynosi; drzewo przedstawia Izrael jako naród wybrany, któremu dano obietnice (Rzym. 9:4); gałęzie to Izraelici jako jednostki; odłamane gałęzie pokazują niewiernych Izraelitów z okresu żniwa żydowskiego; pozostałe naturalne gałęzie przedstawiają prawdziwych Izraelitów z tegoż okresu; dzikie ("płonne") drzewo oliwne to świat pogański; wszczepione gałęzie przedstawiają wybranych pogan, którzy jako przyłączone gałęzie do drzewa i współuczestnicy korzenia i tłustości symbolicznego drzewa oliwnego posiadającego symboliczne naturalne gałęzie. Po odłamaniu symbolicznych gałęzi nie przynoszących owoców, zabrakło symbolicznych owocujących gałęzi, które wypełniałyby właściwie koronę drzewa. Wobec tego Bóg zwrócił się do symbolicznego dzikiego ("płonnego") drzewa oliwnego i wybrał z niego wystarczającą liczbę odpowiednich gałęzi, które zastąpiłyby brakującą liczbę gałęzi wyciętych z symbolicznego szlachetnego drzewa i wszczepił je w nie. Praca ta trwała przez cały wiek Ewangelii od czasów Korneliusza i była uzupełniana przez kolejne wszczepianie niektórych wyłamanych gałęzi w ich własne drzewo (ww. 23, 24). Jest dosyć miejsca tylko dla jednego drzewa - jednego wybranego narodu, który stał się duchowym Izraelem, i w wieku Ewangelii przy pomocy korzenia wydawał duchową tłustość zamiast tłustości naturalnej wydzielanej poprzednio - drzewa mającego gałęzie pochodzące z dwóch źródeł, żydowskiego i pogańskiego, i wszyscy, zarówno Żydzi, jak i poganie, cieszą się takim samym powołaniem, wyborem, obietnicami i błogosławieństwami.
CAŁY IZRAEL BĘDZIE WYZWOLONY
Teraz zajmiemy się ww. 25-33: "Bo nie chcę, abyście nie mieli wiedzieć, bracia! tej tajemnicy [Boskiego sekretu, według zamierzeń wtedy zrozumiałego jedynie dla wybranych], (żebyście nie byli sami u siebie mądrymi) [abyście nie stali się nadętymi, raczej życzę wam, żebyście to zrozumieli, tak aby pomogło wam to przyoblec się w pokorę], iż zatwardzenie [lub zaślepienie głowy i serca] z części [było to częściowe zaślepienie, lub zatwardziałość, które można rozpatrywać w podwójnym znaczeniu: (1) dotknęło ono część - większą część - Izraela i (2) nie objęło ono całej głowy i serca, bowiem w pewnych sprawach głów i serc Izraelici nie zostali zaślepieni, czyli zatwardziali, skoro zachowali pewne zarysy Prawdy biblijnej oraz pewne dobre cechy charakteru] przyszło na Izraela [na część niewierzącą], pókiby [zaślepienie, czyli zatwardziałość jest ograniczona - Ezech. 36:26] nie weszła [dosłownie,.. nie zostałaby zebrana spośród rodzaju ludzkiego w Ciało Chrystusowe] zupełność pogan [narodów; pełna liczba pogan].
A tak [przez skompletowaną i wyniesioną do chwały klasę wybranych (Rzym. 8:17-23), z której duża część to poganie] wszystek Izrael [zarówno żyjący, jak i umarli owego czasu (Łuk. 2:34)] będzie zbawiony [nie wiecznie, ale od: (1) swego zaślepienia, czyli stanu zatwardziałości i (2) od wyroku Adamowego (Rzym. 5:17-19; 1 Tym. 2:4-6; 4:10; Jana 3:16, 17; Tyt. 2:11; 1 Jana 2:2). Wszystkie zacytowane właśnie odnośniki uczą o uniwersalności zbawienia od wyroku Adamowego a nie do życia wiecznego; bo w każdym przypadku stwierdza się lub daje do zrozumienia, że okup jest tą przyczyną, ponieważ okup za wszystkich jest zasługą wyzwolenia wszystkich od tego wyroku. Omawiając powyższe wersety w innym kontekście, pokazaliśmy, że nie uczą one o uniwersalizmie. W związku ze słowami "wszystek Izrael będzie zbawiony" jest pokazane, że zbawienie, o którym tu mowa, odnosi się do zaślepienia lub zatwardziałości Izraela W Wieku Ewangelii (ww. 25, 26) i jego grzechów Adamowych (ww. 26, 27); więc nasze uwagi podane powyżej o zbawieniu, z którego wszyscy z nich skorzystają, zostały potwierdzone kontekstem i równoległymi ustępami], jako napisano [w następujących słowach Apostoł nie przytacza żadnego ustępu, ale sumuje nauki zawarte w kilku wersetach]: "Przyjdzie z Syjonu [zarówno z nominalnego cielesnego Syjonu, z którego wyszedł Jezus oraz żydowska część klasy Chrystusowej, oraz z nominalnego duchowego Syjonu, z którego wyszła przeważająca większość pogańskiej części klasy Chrystusowej, stosunkowo niewielu przyszło do klasy wybranych wprost ze świata. Ta część wersetu pokazuje skąd pochodzą wybrani i nie odnosi się ona, jak to niektórzy myślą, do adwentu Mesjasza, bowiem w swoim adwencie, On nie wychodzi z Syjonu, ale doń przychodzi w licznych znaczeniach tego słowa] wybawiciel [Głowa i Ciało], i odwróci niepobożności od Jakuba [te słowa odnoszą się do Jego wybawienia Żydów z zaślepienia lub zatwardziałości, jakie ich spotkało w Wieku Ewangelii, o czym wspomina w. 25]. A toć będzie przymierze moje z nimi [Przymierze Nowe wypisane na ich sercach i umysłach Boże prawo i długo przed zakończeniem tego aktu wyleczy ich z tego zaślepienia (Jer. 31:31-34; Ezech. 36:26)], gdy odejmę grzechy ich [co się dokona przez przypieczętowanie tego przymierza na rzecz Boga przez pokropienie antytypicznej księgi krwią Chrystusa. Pokropienie tej księgi przez Mojżesza (2 Moj. 24:8; Żyd. 9:19) stanowi typ zadośćuczynienia Boskiej sprawiedliwości, co się dokona przez okupową zasługę. Tym samym rozumiemy, że wyrażenie "odwróci niepobożności od Jakuba" oznacza wybawienie całego Izraela z zaślepienia wieku Ewangelii, a wyrażenie "gdy odejmę grzechy ich" oznacza zastosowanie zasługi okupowej, dzięki której Izrael będzie wybawiony od wyroku Adamowego. Tak więc w tych dwu znaczeniach, a nie w sensie wiecznego zbawienia, cały Izrael będzie wybawiony]".
"MIŁYMI DLA OJCÓW"
Dowiódłszy, że cały Izrael będzie zbawiony w tych dwóch znaczeniach tego wyrażenia, Apostoł przechodzi do omówienia sposobu, jaki Bóg przygotował aby tego dokonać. Przekonamy się, że jego rozumowanie jest jednym z najbardziej przekonujących w Biblii, dowodzące, że w Wieku Ewangelii Bóg gromadził wybranych (Żydów i pogan) spośród rodzaju ludzkiego, aby w Tysiącleciu posłużyć się nimi jako swymi narzędziami do błogosławienia nie wybranych (Żydów i pogan), żywych i umarłych: "A tak według Ewangelii [tego zarysu o wysokim powołaniu], nieprzyjaciółmi są [dla zaślepionych lub zatwardziałych Izraelitów prawda o Mesjaszu jako namaszczonej grupie składającej się z wybranych Żydów i pogan, którzy w wieku Ewangelii okazywali, iż cierpią za grzech, aby następnie doprowadzić do pojednania Boga i ludzkości, rzeczywiście była kamieniem obrażenia (Iz. 8:14), budząc w nich wrogość] dla was [obróciło się to na dobro tych pogan, którzy odpowiedzieli na wysokie powołanie]; lecz według wybrania [staro-testamentowego ludu Bożego] są miłymi [Bogu nadal] dla ojców [przez ich pokrewieństwo z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem są dziedzicami zachowującymi pewne błogosławieństwa, które będą ich błogosławieństwami w Tysiącleciu], Albowiem darów swoich [jako dary Bóg przyrzekł im cztery szczególne rzeczy: (1) naczelne miejsce wśród narodów Tysiąclecia, (2) szansę otrzymania pierwszych błogosławieństw związanych z Tysiącleciem, (3) przywilej Przymierza Nowego oraz (4) przywilej odzyskania ziemi izraelskiej] i wezwania [możność objęcia w Tysiącleciu stanowiska nauczycieli, którzy będą nawracać cały świat pogański przemieniając go w królestwo] Bóg nie żałuje [nie będzie żałował; te dary i to wezwanie stało się ich własnością bezwarunkową z powodu ich pokrewieństwa z ojcami, Bóg sprawił, że są niezbywalne. Wobec tego mają pewność, że otrzymają je w Tysiącleciu, i to dowodzi że Bóg nie odrzucał Izraela na zawsze]".
DLACZEGO NIEKTÓRZY POGANIE ZOSTALI PRZYJĘCI
Zwróćmy uwagę jak wersety 30-32 mówią o wybranych jako o zgromadzonych, właśnie w celu błogosławienia nie wybranych Izraelitów i pogan: "Bo jako i wy [słowa te skierowane są do pogan wybranych w Wieku Ewangelii niekiedy przed waszym wyborem spośród narodów] nie wierzyliście Bogu [okazywaliście niewiarę i nieposłuszeństwo, gdy postępowaliście tak jak inni poganie], ale teraz [w czasie powołania wyborczego] dostąpiliście miłosierdzia [wysokiego powołania] dla ich niedowiarstwa {niewiara Izraela dała w rezultacie niewystarczającą liczbę Izraelitów przysposobioną do uczynienia zadość wymaganiom wyboru Wieku Ewangelii. Zatem niewiara Izraela stworzyła poganom sposobność uzupełnienia brakującej liczby wybranych i w ten sposób przez niewiarę Izraela miłosierdzie wysokiego powołania Wieku Ewangelii przypadło w udziale sporej liczbie pogan - "wy"], tak i oni zaślepieni, czyli zatwardziali Izraelici] teraz [przez cały Wiek Ewangelii] stali się nieposłusznymi [okazując nieposłuszeństwo szczególnie w odrzucaniu Chrystusa przez ten cały wiek], aby dla miłosierdzia wam okazanego [wysokie powołanie wywyższy wiernych wybranych do Boskiej natury i współdziedzictwa z Chrystusem i to właśnie jest tym szczególnym miłosierdziem okazanym wybranym, o którym tu mowa. Okazywanie miłosierdzia tego wysokiego powołania ma na celu błogosławienie zaślepionych Izraelitów w Tysiącleciu, jak to pokazują następujące słowa:] i oni miłosierdzia dostąpili [które w przyszłym wieku okażą wybrani]".
"Albowiem [z powodu ich niewiary - w. 20] zamknął uniemożliwiając takim zrozumienie swego Słowa, co spowodowało, że coraz bardziej schodzili na drogę zła] je Bóg wszystkie [nie wybranych] w niedowiarstwo [dlaczego zamknął ich w niewierze, i to w takiej niewierze, która trwała przez cały wiek Ewangelii aż do śmierci takich osób? Święty Paweł wyjaśnia:], aby się nad wszystkimi zmiłował [gdyby to życie zakończyło możliwość wszelkiej próby dla nich, Bóg zniszczyłby swój własny cel z powodu "zamknięcia" ich w niedowiarstwie aż do śmierci, Jego celem bowiem było okazanie im wszystkim miłosierdzia. W takim wypadku śmierć skutecznie wykluczyłaby okazanie im miłosierdzia. Możemy być pewni, że Bóg w taki sposób nie opracował swego Planu, aby zniweczyć cel swego Planu. Zamieszanie w tym przedmiocie wynika z błędu, że w tym życiu kończy się próba dla wszystkich. Rzeczywiście kończy się ona dla tych, którym dana była sposobność zyskania obecnego, wyborczego, zbawienia, ale nie kończy się dla tych, którzy nie mieli tu takiej sposobności. Ci, jak uczą te wersety, zostali zamknięci w niedowiarstwo i w tym stanie pozostali aż do śmierci po to, aby Bóg mógł im okazać swoje miłosierdzie. Stąd okazane im będzie miłosierdzie po wzbudzeniu ich ze stanu śmierci. Kiedy to nastąpi? Wersety 25-27 mówią, że stanie się to po skompletowaniu wybranych, w czasie gdy działać będzie Przymierze Nowe (Jer. 31:29-34), które jest Przymierzem Tysiąclecia. Tak więc w Tysiącleciu zaślepieni, czyli zatwardziali Żydzi (w rzeczywistości wszyscy nie wybrani) zostaną wzbudzeni i zbawieni przez miłosierdzie, którym obejmą ich wybrani, od zaślepienia i grzechów Adamowych, jak uczą wersety 26, 27]".
DLACZEGO NIE WYBRANI SĄ ZAŚLEPIENI
Dlaczego Bóg teraz zamknął nie wybranych Żydów i pogan w niedowiarstwie, aby w Tysiącleciu dać im sposobność zyskania zbawienia? Dlaczego nie dał im tej sposobności teraz? Odpowiadamy, że Bóg przystosował swój plan do potrzeb wszystkich. Niektórzy mają taką naturę, że przez wierne korzystanie z Bożej łaski mogą zyskać zbawienie wyborcze, natomiast inni mają taką naturę, że nie mogą teraz wiernie korzystać z łaski Bożej i tym samym nie mogą oni współzawodniczyć w zbawieniu wyborczym.
Dlaczego ta różnica? Pismo Święte wyjaśnia, że różnica ta wynika ze stosunku jaki ludzkość ma do wiary z punktu widzenia okupu Jezusa, zapewniającego każdemu człowiekowi jedną sprzyjającą sposobność osiągnięcia zbawienia. Nie wszyscy posiadają wiarę (2 Tes. 3:2). Teraz jest wiek wiary. Tylko ci, którzy mają taką. wiarę, która ufa tam, gdzie nie mogą znaleźć Boga, mogą w tej próbie wiary zyskać zbawienie w tym wieku. Bóg daje takim sposobność osiągnięcia zbawienia wyborczego i jeśli dowiodą oni, że są wierni, osiągną je. Lecz jeśli okręt ich wiary się rozbije, jak w przypadku Judasza, zginą bezpowrotnie (2 Piotra 2:12).
Gdyby klasie niedowiarków dano sposobność zyskania zbawienia wyborczego a nie posiadaliby wymaganej wiary, byliby bezpowrotnie zgubieni. Żeby do tego nie dopuścić, Bóg przedstawia Prawdę i swoje sposoby postępowania tak, aby ich zaślepić, czyli zatwardzić przeciwko nim i tym samym zamyka ich w niedowiarstwie. Zatem celem Boga jest (1) uchronić ich przed wiecznym zniszczeniem oraz (2) zachować ich na próbę życia aż do Tysiąclecia, w którym w warunkach nie opierających się na wierze, dana będzie tym, którym brak wiary sprzyjająca sposobność zyskania życia, "Albowiem zamknął je Bóg wszystkich w niedowiarstwo, aby się nad wszystkimi zmiłował". Nic więc dziwnego, że na takie okazanie mądrości, sprawiedliwości, miłości i mocy, Apostoł wznosząc się na wyżyny czci i wysławiania woła (w Rzym. 11:33): "O głębokości bogactwa i mądrości i znajomości Bożej! Jako są nie wybadane [dla cielesnych umysłów] sądy jego, i niedoścignione drogi jego [Bóg objawia je jedynie duchowo usposobionym - 1 Kor. 2:7-14]".
TP ’89,57-62; BS '86,81.