BOSKIE SŁOWA POCIECHY DO ŻYDÓW
"Cieszcie, cieszcie lud mój! mówi Bóg wasz. Mówcie do serca Jeruzalemu: ogłaszajcie mu, że się już dopełnił czas postanowiony jego, że jest odpuszczona nieprawość jego, i że wziął z ręki pańskiej w dwójnasób za wszystkie grzechy swoje" (Iz. 40:1, 2)
NIE może być żadnej wątpliwości co do tego, że słowa zacytowanego wersetu odnoszą się nie do duchowego Izraela i niebiańskiego Jeruzalem, ale do nasienia Jakubowego mozolącego się od wieków w cierpieniu i bólu - narodu beż ziemi, ludu posiadającego najwspanialsze obietnice, a minio to nielicznymi z mich się cieszył - narodu rozproszonego wśród wszystkich innych narodów. A jednak, zgodnie z Boską obietnicą daną mu na początku tworzenia się jego struktury organizacyjnej (3 Moj. 26:44), zachował swoją odrębność i pozostał odmienny od innych narodów! Żydzi są cudem sami w sobie. Dla całego cywilizowanego świata są świadectwem Boskich obietnic i ich mocy w umyśle człowieka. Jak przepowiedziało Pismo Święte, przez wiele stuleci nie mieli żadnego proroka, kapłana, efodu, widzenia od Boga i objawienia (Ozeasz 3:4). Naród, do którego w pewnym okresie należał zaszczyt bycia tym jedynym narodem, któremu zostały objawione Boskie cele, przez ponad osiemnaście stuleci pozbawiony był jakichkolwiek dowodów Boskiej łaski, poza jednym faktem: zachowana: została jego solidarność jako narodu.
Nie jesteśmy z tych, którzy zwykli złorzeczyć Żydom, którzy wykrzykiwali "mordercy Chrystusa". Ani też nie znaleźliśmy się wśród tych, którzy obecnie nazywają Żydów ciemięzcami i oskarżają o tyranię wobec pokonanej ludności zamieszkującej Strefę Gazy I. Zachodni Brzeg. Dzięki Bogu, że nie! Nie mamy w sercach tak złych uczuć. Nie żywimy do Żyda nic oprócz sympatii, mimo że tak jak w innych dzieciach Adama możemy dostrzec w nim wiele zasługującego na naganę. Niemniej widzimy w nich również zalety godne pochwały. Dostrzegamy zaletę, którą Bóg tak bardzo doceniał w Abrahamie, a mianowicie, wiarę w swego Boga i w Boskie obietnicę. Taka właśnie wiara pobudziła "wybrany lud Boży" do oczekiwania na nadejście obiecanego przez Boga Królestwa Mesjasza i to przez tyle stuleci - na przekór wszelkiego rodzaju niesprzyjającym: doświadczeniom.
IZRAEL PRZEWODEM BŁOGOSŁAWIEŃSTW
Dawno obiecany okres wywyższenia Izraela, jako przewodu błogosławieństw przygotowanych d]a rodzaju ludzkiego przez Mesjasza, jest już blisko i bardzo się przybliża. Jednakże nastąpi kolejny paroksyzm wielkiego ucisku związany z narodzinami nowego porządku rzeczy! Pomimo wzdychania i płaczu świta poranek - ów chwalebny dzień, w którym Słońce Sprawiedliwości - usunie ze świata wszystkie cienie śmierci i rozpaczy, jakie grzech i kara nań ściągnęły na rodzaj ludzki (Ps. 30:6; Mal. 4:2; Iz. 35:10). I cóż z tego, że Pismo Święte mówi nam, iż Izrael jeszcze ma przejść przez "czas utrapienia Jakubowego" (Jer. 30:7), w związku z czasem wielkiego światowego ucisku, w którym teraz się znajdujemy! Żadna, z tych rzeczy nie powstrzyma nas przed radowaniem się z. nowych niebios i nowej ziemi, które, jak Bóg oświadczył stworzy - "Owszem weselcie się, a radujcie się na wieki wieków z. tego, co Ja stworzę" (Iz. 65:17, 18; 66:22).
Te nowe niebiosa i nowa ziemia, są jedynie symbolicznymi określeniami charakteryzującymi Nową Erę, w której panować będzie nowy porządek społeczny oraz nowy system kościelny, wiecznie istniejący w niebiosach. Nadszedł czas, w którym nasz werset się wypełnia. Padające na proroczą stronę Księgi światło Prawdy pokazuje, nam, że wielki zegar wszechświata wskazuje godzinę, z wybiciem której Ten, który ma do tego prawo, ujmie swą wielką władzę i rozpocznie panowanie (Ezech. 21:27).
Pamiętamy, iż napisano, że wtedy gdy narody będą zagniewane, Bóg okaże swój gniew (Ps. 110:5, 6; Mal. 4:1). i nastąpi czas, sądzenia umarłych oraz nagradzania wszystkich, zarówno małych, jak i wielkich (Dan. 7:9, 10). Rzeczywiście cieszymy się, że skończyły się "czasy pogan" a czas panowania Mesjasza jest tuż. - bowiem On musi panować dopóki nie zniszczy wszelkiej niesprawiedliwości i nieposłuszeństwa i nie spowoduje, iż każde kolano ugnie się w pokłonie, a każdy język odda chwałę Bogu Ojcu (Iz. 45:22-25).
Pierwszym według porządku dziełem Królestwa jest związanie szatana - dzieło to będzie przeprowadzone przez niebiańskiego, nie ziemskiego, króla. Stopniowo, w wydawanych wyrokach, poprzez udzielane rodzajowi ludzkiemu nagrody i kary oraz przez usunięcie grzechu i śmierci, Wielki Król Chwały objawi dzieciom ludzkim swój, wspaniały charakter i sprawiedliwość Ojcowską. Stopniowo oczy zrozumienia będą wszystkim otwierane, aby zobaczyli- ujrzą nie tylko Ojca w Jego prawdziwym charakterze, ale również Syna w chwale Jego majestatu - Zwycięzcę, Mesjasza, który wiernie za nas cierpiał, jak jest przepowiedziane w Ps. 22 i Iz. 53. Został On wywyższony (Iz. 52:13-15) do stanowiska po prawicy majestatu Boga, któremu ten ostatni powierzył przywilej obdarzenia Izraela Boskim błogosławieństwem a przez Izraela rozszerzenie tego błogosławieństwa na wszystkie narody.
RÓWNOLEGŁE WYDARZENIA WIEKU ŻYDOWSKIEGO I WIEKU EWANGELII
Uważni badacze Pisma Świętego rozumieją, że Boska obietnica dana Abrahamowi ma się wypełnić przez dwa rodzaje nasienia: jedno to klasa niebiańska, a drugie - klasa ziemska, z Mesjaszem, jako Głową nad wszystkimi. Przez ponad osiemnaście stuleci Bóg darzył łaską nasienie Abrahamowe, naród Izraela. Doświadczał on kar i strofowań w sprawiedliwości, jednak przez cały ten czas Żydzi cieszyli się łaską Bożą, jak to zostało pokazane w Zakonie oraz w proroctwach i przywilejach, jakie były im dane zgodnie z Przymierzem Zakonu, włączając coroczny dzień pojednania, który zapewniał im dalszą Boską łaskę.
Natomiast w ciągu ponad osiemnastu stuleci dyspensacji (czyli Wieku) Ewangelii, podczas której Bóg odrzucił Izraela, Ewangelię głoszono poganom w celu wyboru duchowego domu.
Ów okres łaski, dla Izraela, zgodnie z posiadaną przez nas wiedzą, zakończył się mniej więcej w czasie śmierci Jezusa w 33 r.n.e. A 1845 lat później, w 1873 roku, przyszedł Król i łaska zaczęła ponownie powracać do Żydów.
W 36 r.n.e., kiedy Korneliusz był pierwszym nawróconym poganinem (Dz. Ap. 10), łaska została cofnięta cielesnemu Izraelowi i Ewangelia dana poganom. W 1845 lat później, w 1881 roku utracił ją nominalny duchowy Izrael.
Trochę później, w 69 r.n.e., nastąpiło spustoszenie Izraela przez wojska rzymskie. Wobec tego okres równoległy po 1845 latach nastąpił w 1914 roku, jak to wyraża nasz werset, gdyż tak jak 69 r.n.e. był końcem żniwa wieku żydowskiego oraz państwa żydowskiego, tak 1914 rok był końcem żniwa Ewangelii i początkiem obalania chrześcijaństwa, wyrażającego się pierwszą częścią wojny światowej oraz początkiem czasu wielkiego ucisku (Dan. 12:1; Mat. 24:21).
Tak więc nadszedł czas na przywrócenie Bożej łaski, i proces ten już się rozpoczął. Przez ponad osiemnaście stuleci Żydzi nie byli pokrzepieni ani tak podniesieni na duchu jak obecnie. Ale błogosławieństwo to jest jedynie początkiem. Wkrótce Boska łaska we właściwym według Boga czasie, spełni wszystkie drogocenne obietnice Zakonu i Proroków na rzecz Jego Ludu Wybranego. Żyd już się budzi uświadamiając sobie tę wielką prawdę.
Syjonizm rozpoczął się jako ruch polityczny zaowocował, w ruchu religijnym I w rezultacie błogosławieństwa Boskiej opatrzności uporządkują sprawy Żydów. Słowa Księgi, słowa Boskiej obietnicy, odczytywaniu których przez tak długi czas towarzyszyła ignorancja i zaślepienie, już wkrótce rozbłysną i zajaśnieją światłością, kierując Żydów na ścieżki przez Pana wytyczone i prowadzące do odbudowy ich ziemi obiecanej, i osiągnięcia przez nich wznioślejszych ideałów.
ŻYDZI POZOSTANĄ ŻYDAMI
Z puszczy dochodzi głos i wszyscy Żydzi, gdziekolwiek się znajdują, słuchają go. Nie nawołuje on, aby się stali chrześcijanami, ale aby pozostali Żydami i jako Żydzi zdali sobie sprawę z ideałów przedstawionych im przez Pana w Zakonie i Prorokach. Dla wszystkich właściwie wyćwiczonych przez te ideały wspaniałe błogosławieństwo jest bliskie, które będzie więcej niż zadośćuczynieniem za smutek i ból, przeszłości. Izrael nie osiągnie swego wielkiego zwycięstwa ani mieczem, ani bronią palną, ani przy pomocy samolotów, pocisków lotniczych i bomb atomowych, ani pieniędzy, władzy i oddawaniu czci złotemu cielcowi finansów lub pokładanie ufności w armii dowodzonej przez człowieka, ale przez poleganie na Panu, od którego otrzymają pomoc (Ps. 121:1, 2).
Duchowe królestwo Mesjasza, które już wkrótce zostanie założone, zwiąże szatana, ograniczy wszelkie zło i podniesie sztandar dla narodów (Iz. 49:22; 62:10) błogosławiąc Izraelowi i ustanawiając z nim Nowe Przymierze (Zakonu), w miejsce Starego Przymierza Zakonu (Jer. 31:31-34; 32:36-40), pod zwierzchnictwem lepszego Pośrednika, zdolniejszego od wielkiego Mojżesza (5 Moj. 18:15, 18, 19), Pod wodzą tego większego Króla, jeszcze mądrzejszego od Salomona i bardziej umiłowanego przez Boga niż Dawid. To wielkie niebiańskie imperium będzie ustanawiane na świecie w czasie ucisku z wielkim autorytetem, w czasie ziemskiej udręki, którą proroctwa opisują, jako przerażającą (Dan. 12:1; Jer. 25:29-33; Sof. 3:8, 9). Żydzi i poganie, bogaci i biedni, są odpowiedzialni za doprowadzenie do tego okropnego ucisku z powodu samolubstwa, które obecnie rządzi światem I które zostanie wykorzystane przez Pana do zniszczenia obecnej wspaniałej cywilizacji - wspaniałej przynajmniej powierzchownie.
Socjalistyczna artyleria słów i kościelnych bomb o podobnym charakterze jedynie zaostrzą walkę. Systemy i środki finansowe dotąd miały i nadal będą miały wpływ na rozpad sił rządzących cywilizacją w czasie ucisku, w którym panowanie grzechu, nieprawości, niesprawiedliwości i samolubstwa na zawsze upadnie i nigdy się nie podniesie. Obecne systemy religijne również okażą się nieodpowiednie i przeminą. Bowiem te stare, systemy, nazywane symbolicznie "niebiosami i ziemią" teraźniejszego czasu, zastąpią, niebiosa nowe i ziemia nowa" (Iz. 65:17; 66:22). Wielki Mesjasz i społeczeństwo na zreorganizowanej ziemi będą stanowić te nowe niebiosa i nową ziemię, w których zamieszka sprawiedliwość. W porównaniu z chwalebną wiecznością błogosławienia pod sprawiedliwym nadzorem Mesjasza, przejście to będzie tylko chwilowym doświadczeniem. "Który uśmierza wojny aż do kończyn ziemi" (Ps. 46:10).
NADZIEJA IZRAELA - DLACZEGO TAK DŁUGO ODKŁADANA
Zarówno naszych przyjaciół Żydów, jak i chrześcijan nurtuje następująca myśl: jeśli tak sprawy wyglądają, jeśli Królestwo Mesjasza ma być dopiero założone jak to przewidują Żydzi, ale na poziomie duchowym a nie na ziemskim, i jeśli Bóg zamierza użyć ten lud darzony łaską w starożytności jako przewód swoich błogosławieństw w przyszłości, dlaczego tak długo zwleka? Odpowiadamy: to jest, tym, co Pismo Święte, nazywa Tajemnicą - sprawą, której Bóg bezpośrednio nie objawił ani Abrahamowi, ani przez, żadnego z proroków. Pośrednio wskazał na nią, mówiąc do Abrahama: "rozmnożę nasienie twoje, jako gwiazdy niebieskie, i jako piasek, który jest na brzegu morskim" (1 Moj. 22:16-18). Jednak ani Abraham, ani inni nie zauważyli, że te dwie ilustracje nie należały do tego samego narodu, lecz do dwóch różnych Izraelów. Ziemskie obietnice należały do cielesnego Izraela, Ostatecznie wszyscy ludzie błogosławieni - pod, panowaniem Mesjasza, staną się Izraelitami - nasieniem Abrahamowym w najszerszym tego słowa znaczeniu.
W ten sposób nasienie Abrahamowe z uwagi na wielką liczbę będzie, jako piasek na brzegu, morza. Lecz wszyscy ludzie, zanim będą mogli osiągnąć doskonałość, jako członkowie nasienia, muszą osiągnąć taką wiarę i posłuszeństwo, jakie miał Abraham. Pierwsi otrzymają błogosławieństwo Starożytni Godni - Abraham, Izaak, Jakub oraz wszyscy prorocy i święci z przeszłości. Dzięki mocy Bożej będą dni wzbudzeni z martwych - nie niedoskonali i upadli, lecz jako doskonali ludzie, całkowicie przygotowani do zrozumienia wszystkich owych wspaniałych ideałów, które. poprzednio tylko niejasno rozumieli. Będzie to ich Tysiącletnia nagroda za chodzenie wiarą a nie widzeniem! O tym czytamy, że zamiast być ojcami, będą dziećmi, których Mesjasz uczyni książętami po całej ziemi - Jego przedstawicielami w mocy, władzy i autorytecie (Ps. 45:1.7). W tym czasie błogosławieństwo, które na wiele wieków, zostało odsunięte od Izraela, powróci do niego.
ZBRODNIE POPEŁNIONE W IMIENIU JEZUSA
Prawdziwi chrześcijanie ze wstydem muszą przyznać, że większość okropnych zbrodni w ciemnych wiekach popełniono w imieniu Jezusa. I co gorsze, nadal trwa zastraszająco błędne interpretowanie wszystkiego, co wiąże się z imieniem Jezus. W imię chrześcijaństwa wyrządzano niesprawiedliwość nie tylko Żydom w dawnych latach w Rosji i innych krajach w odleglejszych czasach, ale nawet w naszym pokoleniu tak zwani chrześcijanie w Niemczech, Polsce, Rumunii itd., postępowali wobec Żydów jak prawdziwe demony. Dobrze udokumentowane opisy podają, że profanowano żydowskie cmentarze. Wiele ciał, które zostały pochowane, w ciągu dwóch miesięcy było wykopywanych, a rozkładające się i zniekształcone zwłoki podrzucane na podwórza i progi domów, w których mieszkały rodziny zmarłych.
Podczas pierwszej wojny światowej, idący do bitwy; żołnierze rosyjscy pędzili przed sobą grupy żydowskich kobiet i dzieci, jako ochronę-przed kulami. Pogromy w Rosji, w Polsce i innych tak zwanych krajach chrześcijańskich doprowadziły do spalenia tysięcy Żydów. Podczas drugiej wojny światowej, otrzymawszy błogosławieństwo papieża, Hitler zgładził - według zachowanych danych - przeszło sześć milionów Żydów, zamieniając ich ciała w nawóz. Czyż można się dziwić, że w wielu przypadkach Żydzi rozwinęli nienawiść do słowa chrześcijanin i imienia Jezus?
Jak powszechnie wiadomo, imię Jezus jest jedynie inną formą imienia Jozue (Joshua lub; Jehoshua; 4 Moj. 13:17), które oznaczają Wyzwoliciel Jehowy. Imię Chrystus pochodzi od greckiego odpowiednika imienia Mesjasz. Każdy Żyd właściwie poinformowany o charakterze i naukach Jezusa jest zobowiązany do uznawania Go oraz Jego bezpośrednich naśladowców- za najwybitniejszych Żydów, jacy kiedykolwiek żyli. Nie należy osądzać Żydów według ich wypowiedzi, co jest powszechnie wśród wielu tak zwanych chrześcijan. I nie należy tego zapominać, że gdy rzesze chrześcijan niewłaściwie interpretowały ich nauki, doktryny i praktyki, tylko nieliczni święci przez cały Wiek Ewangelii szli wiernie śladami Jezusa.
ŻYDZI WKRÓTCE UZNAJĄ SWOJEGO MESJASZA
Głosząc ewangelię nie nalegamy na Żydów, aby zostali chrześcijanami, ale staramy się rozwinąć przed nimi Boski sztandar i pomóc im w przygotowaniu się na wypełnienie wspaniałych obietnic, które do nich należą. Niesiemy im pociechę, głosząc zgodnie z naszym wersetem, że właściwy czas wypełnienia, obietnic jest tuż. Prorok oświadcza, że po powrocie Żydów do ich ziemi i po czasie wielkiego ucisku, jaki ogarnia obecnie chrześcijaństwo, Żydzi uznają, że ów wielki Mesjasz chwały - wielki Michał z Dan. 12:1, na którego królestwo wciąż czekają, nie jest nikim innym jak jednym z ich narodu (Iz, 7:14; 9:8, 7) - "człowiekiem Chrystusem Jezusem, który dał samego siebie na okup za wszystkich" (1 Tym. 2:5, 6), obecnie wywyższony do prawicy Boga (Ps. 110:1). Wówczas Bóg szczęśliwie otworzy, im oczy zrozumienia. Zgodnie ze słowami Proroka "patrzeć będą na mnie, którego przebodli" (Zach. 12:10) i dostrzegą, że ów Jezus, który został złożony w ofierze za grzechy Izraela i świata, i w chwale Mesjasz to ta sama osoba.
Czego w międzyczasie dokonał Bóg? O, to znowu jest Tajemnicą! Wszędzie, wśród Żydów i pogan, dzięki głoszeniu o posłannictwie Chrystusa, były wyszukiwane i znajdowane święte charaktery, nawet jeśli posłannictwo to było często zaciemnione z powodu ziemskich niedoskonałości, uchybień oraz błędnego przedstawiania, święci ci mają wraz z Mesjaszem swój współudział w Boskich błogosławieństwach na duchowym poziomie, błogosławieństwach o których wspomniano. Abrahamowi w farmie symbolu, iż "nasienie jego będzie jako gwiazdy niebieskie".
Ale na podstawie jakich warunków osiągną oni duchowe dziedzictwo podobne do tego, jakie jest udziałem aniołów i nawet znacznie wyższe? Odpowiadamy, że duchowa natura jest Boską nagrodą za okazanie szczególnego posłuszeństwa. Nasz ród nie został stworzony na poziomie niebiańskim ani do niebiańskiej natury, lecz z ziemi ziemski. Zbawienie go od grzechu przyniesie mu całkowitą doskonałość ludzkiej natury i możność korzystania z powszechnego Edenu. Duchowe nasienie Abrahamowe to przede wszystkim Mesjasz i wybrane Maluczkie Stadko, święci, postępujący śladami Jezusa. Ceną, jaką musieli zapłacić za swe wywyższenie, było poświęcenie się na śmierć i zachowanie wierności temu ślubowi. To oni właśnie są klejnotami, o których Pan wspomina prorokowi - "Zgromadźcie mi świętych moich, którzy ze mną uczynili przymierze przy ofierze", "Cić mi będą ... w dzień, który Ja uczynię, własnością" (Ps. 50:5; Mal. 3:17).
Wtedy "Dnia onego wystawię upadły przybytek Dawidowy, a zagrodzę rozerwanie jego, i obaliny jego naprawię, a pobuduję go, jako za dni dawnych; aby posiedli ostatki Edomczyków [ci z ludzi, którzy pozostaną] i [nawet] wszystkie narody [pogańskie], nad którymi wzywano [wyciśnięto ślad], imienia mojego [mojego charakteru], mówi Pan, który to czyni" (Amos 9:11, 12; patrz też Dz. Ap. 15:16). Tak więc Bóg ponownie dźwignie upadły dom Dawidowy, który przez długi czas chylił się ku upadkowi. "Czasu onego nazwane będzie Jeruzalem stolicą Pańską [stolicą ziemskiej części Jego Królestwa], a zgromadzą się do niego wszystkie narody, do imienia Pańskiego do Jeruzalemu, i nie będą więcej chodzić za uporem serca swego złośliwego" (Jer. 3:17; patrz też Sof. 3:14-20). Bóg rzeczywiście rozpoczyna obecnie swoje wspaniałe dzieło wybawienia Izraela i świat stoi zadziwiony tym współczesnym cudem. Będzie to wybawienie wieczne; już wkrótce za pośrednictwem nasienia Abrahamowego wszystkie narody ziemi otrzymają obiecane błogosławieństwo.
TP ’89,152-156; BS '88,65.