NARODZIŁ SIĘ WAM ZBAWICIEL
(Żyd. 1:1-9)
"Bo oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie wszystkiemu Ludowi: Iż się wara dziś narodził Zbawiciel, który jest Chrystus Pan, w mieście Dawidowym" (Łuk. 2:10, 11)
GWIAZDKA, obchodzona jako czas narodzin naszego drogiego Odkupiciela, przez wiele, stuleci była obchodzona 25 grudnia; i chociaż obecnie dobrze wiadomo, że data ta jest błędna i bardziej odpowiada dniowi zwiastowania Marii, dziewięć miesięcy przed narodzeniem naszego Pana - który urodził się około 1-października, tym niemniej, skoro Pan nie dał żadnych wskazówek co do tej sprawy i skoro właściwym jest każdego dnia wykonywać dobre uczynki i myśleć o wzniosłych rzeczach, tak też nie może być niewłaściwe, w harmonii z powszechnym zwyczajem, obchodzenie przez nas w tym czasie narodzin naszego drogiego Odkupiciela.
Nasz Pan jest wielkim darem. Bożym danym Izraelowi i światu, i jak dotąd w pełni ocenionym jedynie przez Duchowych Izraelitów. Dzięki Niemu także wszelkie dary Boże zostały ludziom obiecane i będą im dane (Efez. 4:8). Z tego punktu widzenia zwyczaj obchodzenia przez chrześcijaństwo świąt związanych z narodzeniem Jezusa jako radosnych, podczas których wymienia się niewielkie podarunki w rodzinach i daje ubogim, wydaje się być jak najbardziej uzasadniony.
Główną myślą naszego tematu jest to, że Chrystus jest Zbawicielem i że został dany za świat - za "wszystkich ludzi". I chociaż wszyscy (mogą zrozumieć nieco z siły i znaczenia słowa "Zbawiciel", jako oznaczającego Wyzwoliciela, jego zasadnicza moc oraz znaczenie nie są powszechnie zrozumiane. Przypuszcza się, że Pan i Jego uczniowie mówili prostym językiem Palestyny, językiem statrosyryjskim, w którym to słowo, przetłumaczone "Zbawiciel", oznacza "Dawca Życia". Jak wielkiej mocy nadaje to temu wspaniałemu, tekstowi! Jezus urodzi! się, by być Dawcą Życia i ta radosna1 nowina, jest dla wszystkich ludzi. On może dać życie każdemu kogo wybierze, a wyboru dokonuje w zgodzie z Boską wolą, wybierając tylko tych, którzy przez wiarę i posłuszeństwo przychodzą do Ojca przez Niego.
OJCIEC WIECZNOŚCI
Ojciec jest dawcą życia i z tego właśnie punktu widzenia jest przepowiedziane, że nasz Pan Jezus wkrótce będzie znany, jako Ojciec Wieczności - dawca życia wiecznego - posłusznych tego świata a nie kościoła (Iz. 9:8; 1 Piotra 1:3). Adam, ojciec rodu ludzkiego, nie zdołał dać swojemu potomstwu doskonałego i trwałego życia. Przez grzech sam popadł pod wyrok śmierci, a swojemu potomstwu przekazał jedynie stan skażony, podlegający śmierci. Zatem tym, czego cały świat potrzebuje jest życie - życie wieczne - a Bóg posyłając Jezusa na świat, najbardziej szczodrze wyszedł naprzeciw naszym potrzebom.
Jednak Bóg nie zamierza dać życia wiecznego żadnemu ze swoich stworzeń, chyba, że ten, dar będzie prawdziwym błogosławieństwem. Wiemy, że życie wieczne byłoby przekleństwem, zamiast błogosławieństwem, dla każdego, kto nie postępowałby w zupełnej zgodzie z Panem i Jego sprawiedliwymi zarządzeniami. Zgodnie z tym powiedziano nam, że ci, którzy chcieliby mieć życie, które Jezus przyszedł zabezpieczyć dla rodzaju ludzkiego i zaproponować wszystkim, muszą przyjąć te same warunki, zastrzeżenia i ograniczenia Przymierza Nowego - wiarę w Odkupiciela oraz harmonię serca i posłuszeństwo względem Boga do granic możliwości. W obecnych czasach, (w których grzech obfituje a szatan zwodzi i krępuje) niewielu może docenić ten wielki dar Boskiej miłości i niewielu staje się Jego uczniami w prawdzie. Zatem jest to czas, w którym. Pan z całego świata odkupionych ludzi "wybiera" swój szczególny lud.
Bogu niech będą dzięki za to, że plan zbawienia nie kończy się zgromadzeniem wybranego kościoła, ale że w pełnym tego słowa znaczeniu wybór ów stanowi zaledwie jego początek. Wypełnienie tego, o czym śpiewał anielski chór w czasie narodzin naszego Zbawiciela, i oświadczenie anioła, "bo oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie wszystkiemu ludowi" należy jedynie do przyszłości.
W przedstawionej wyżej lekcji (Żyd. 1:1-9) Apostoł zwraca uwagę na fakt, że nasz Pan Jezus i Jego świadectwa stanowiły uzupełniający rozwój wielkiego Boskiego pianiu, o którym Bóg mówił w przeszłości do swojego ludu izraelskiego "częstokroć i wieloma sposobami". Apostoł zwraca uwagę, że jeśli zawsze właściwą rzeczą było słuchać posłanników Pańskich, to tym bardziej powinniśmy słuchać Głównego Posłannika Jehowy, naszego Pana Jezusa, "którego Bóg postanowił dziedzicem wszystkich rzeczy".
WYWYŻSZONY JEZUS
Następnie Apostoł wskazuje na podstawę naszych nadziei zbawienia przez Chrystusa - tę, podstawę, na której Boska" sprawiedliwość, i miłość może działać względem upadłego rodzaju ludzkiego, mianowicie, iż ten Jezus "oczyszczenie grzechów naszych przez samego siebie uczyniwszy, usiadł na prawicy majestatu na wysokościach" daleko ponad aniołów, księstwa i zwierzchności.
Apostoł, wskazując na wielkie wywyższenie naszego Pana Jezusa i na to, że ono było nagrodą za Jego posłuszeństwo w poniesieniu śmierci za nas, oznajmia, iż dowiódł On czterech rzeczy: (1) Pan Jezus za nasze grzechy złożył okup, który czynił zadość wymaganiom Boskiej sprawiedliwości. Tak więc "sinością Jego" możemy być uzdrowieni pomimo wyroku wiecznej śmierci, która nam groziła z powodu grzechu ojca Adama. (2) Przez fakt zmartwychwstania Pana i wielkie wywyższenie Go ponad aniołów otrzymał On przywilej dzielenia z Ojcem tronu i natury w chwale. (3) Wywyższenie Zbawiciela oznacza władzę - władzę wykonania błogosławionych postanowień Przymierza Nowego, które jedynie On zapieczętował swoją drogocenną krwią. Jego. Krew bowiem musi być skuteczna dla rodzaju ludzkiego. (4) Jej skuteczność będzie oznaczała użycie władzy oraz wywyższenie tego Dawcy Życia przez Jehowę. Wykupiwszy świat spod wyroku śmierci, we właściwym czasie zaprowadzi Om Królestwo Niebieskie. W ten sposób ustanowi wieczną sprawiedliwość, jako prawo na ziemi; "wykona sąd według sznuru, a sprawiedliwość według wagi; i potłucze grad nadzieję omylną"; zwiąże wielkiego przeciwnika - szatana, i otwierając oczy ślepych oraz uszy głuchych spowoduje, że cały rodzaj ludzki dowie się o Boskiej miłości, która przewyższa wszelkie zrozumienie, i nie chce, by ktokolwiek zginął, ale aby wszyscy mogli nawrócić się do Parna i żyć (Iz. 11:9).
Wówczas wywyższony i w pełni upoważniony Dawca Życia będzie gotowy nie tylko do zapoznania wszystkich łudzi z warunkami Przymierza Nowego, pod którymi wszyscy przez posłuszeństwo Bogu w Nim będą mogli otrzymać życie wieczne, ale jako wielki Prorok będzie gotowy do nauczania a jako wielki Kapłan będzie pomagał wszystkim, w ich słabościach kierując ich ścieżki na drogę sprawiedliwości.
"Alleluja! Co za Zbawca!"
"Przetoż i doskonale zbawić może. Tych, którzy przezeń przystępują do Boga". "Albowiem nie wstydzę się za Ewangelię Chrystusową" ponieważ jest mocą Bożą ku zbawieniu każdemu wierzącemu".
TP ’89,178-179; BS '87,90.