PRZYBYTEK NA PUSZCZY
"Tedy okrył obłok namiot zgromadzenia, a chwała Pańska napełniła przybytek" (2 Moj. 40:34)
NASZA broszura Cienie Przybytku traktuje o kształcie, rozmiarach, konstrukcji, antytypicznym znaczeniu itp. przybytku, jaki Bóg przez Mojżesza kazał zbudować Izraelitom dla oddawania Jemu czci. Przybytek mógł być przenoszony i pod każdym względem odpowiadał Izraelitom podczas ich czterdziestoletniej podróży po puszczy, którą Pan przewidział dla nich jako narodu. Kiedykolwiek rozbijali obóz, przybytek był wznoszony jako centrum obozowiska, a namioty Izraelitów skupiały się wokół niego: najpierw otoczyło go pokolenie Lewiego, podzielone na różne rodziny; za Lewitami było dwanaście pokoleń Izraela - trzy na wschodzie, trzy na południu, trzy na północy i trzy na zachodzie. Pokolenie Józefa było podzielone na dwa pokolenia - Efraima i Manasesa - co bez Lewitów stanowiło pełne 12 pokoleń.
Słup
obłoku za dnia i słup ognia w nocy (4 Moj. 9:15-23) był stałą reprezentacją
Boga z Jego wybranym ludem i wydaje się, że ten słup obłoku i ognia był związany
z przybytkiem w tym sensie, że jego odgałęzienie lub inaczej dolna część ciągnęła
się aż do przybytku. Gdy słup opuszczał przybytek, oznaczało to,
że nadszedł czas podróży. Szli za obłokiem, gdy on zatrzymywał, stawali i
oni, budowali obóz i znowu, poprzednio, powstawał związek między obłokiem
i przybytkiem. W ten sposób Izrael ustawicznie miał przed sobą manifestację
Boga i Jego opiekę nad nim jako Jego ludem. Pożądali jakiegoś bożka, by szedł
przed nimi i służył jako zewnętrzna manifestacja Boga; zostali ukarani za
bałwochwalstwo kryjące się w ulaniu złotego cielca (2 Moj. 32); nauczyli się
tej lekcji i żałowali, a Bóg dał im to, co już zaplanował - coś znacznie wspanialszego
jako dowód swej obecności pośród nich.
NAJPIERW BÓG - CENTRUM
Z układu przybytku i jego związku z obozem Izraela możemy zauważyć, że lekcją dla tego narodu było: najpierw Bóg - religia centrum wszelkiej działalności. Wszystkie pokolenia były związane z przybytkiem, ponieważ przybytek reprezentował Boga, i w ten sposób były też związane ze sobą. Wszystkie one otaczały go i pozostawały z nim w bezpośrednim kontakcie. Tam oni i wszystkie ich interesy stykały się i skupiały. I tak musi być z Izraelem duchowym - wobec kogokolwiek, gdziekolwiek i kiedykolwiek. Ktokolwiek przychodzi do harmonii z Boskimi zarządzeniami napotyka na taką Boską opatrzność, która w odpowiednim czasie doprowadzi go do kontaktu z innymi osobami pozostającymi w społeczności z Bogiem i Jego planem.
Na
próżno usiłujemy zachować porządek w kościele i harmonię z braćmi bez uznania
tego wspólnego centrum. Jeśli wszyscy oczekują na kierownictwo Pańskie, to
wszyscy będą gotowi na Jego opatrznościowe prowadzenie, bez względu na to,
czy będzie się odnosiło do ruszenia w drogę, czy do pozostania na miejscu.
Jeśli wszyscy spoglądając na Pana starają się przestrzegać praw, zarządzeń
i poddają się kierownictwu
we wszelkich sprawach życia, to wszyscy będą w harmonii ze sobą, jako uznający
ten sam centralny miernik Boskiego pojednania. Lecz jeśli ten centralny autorytet
jest lekceważony, lub w stopniu w jakim jest lekceważony, wystąpią niezgoda
i konflikty. Jest to z pewnością trudność dla wielu z ludu Pańskiego, którzy
dążą do pokoju i harmonii, mając dobre intencje. Tacy nie uznają Boga i Jego
Słowa jako kryterium i w przypadku sporów nie odwołują się jedynie do niego.
PODOBNIE JEST UPORZĄDKOWANY LUDZKI ROZUM
Choć nie twierdzimy, że frenologia osiągnęła doskonały poziom rozwoju, że każdy z kształtu ludzkiej czaszki nauczył się precyzyjnie odczytywać różne cechy charakteru, i choć przyznajemy, iż takie odczytywanie charakteru może być nieprecyzyjne, zwłaszcza w przypadku tych osób, których charaktery zostały przemienione przez odnowienie ich umysłów dzięki otrzymaniu Ducha Świętego - niemniej jednak uważamy, że o tyle, o ile frenologia jest rozumiana, w pełni potwierdza obraz przedstawiony nam w rozmieszczeniu przybytku Izraela otoczonego przez obóz.
Jeśli wyobrazimy sobie rozłożoną płasko ludzką czaszkę, stwierdzimy że centralna część będzie odpowiadać przybytkowi, ponieważ według frenologii w środku głowy, na jej szczycie, znajduje się cześć, a obok niej rozciąga się duchowość. Wokół tych organów mózgu znajdują się pozostałe, które dobrze odpowiadają różnym podziałom pokolenia Lewiego, świętego pokolenia przeznaczonego do służby Bogu na dziedzińcu i w przybytku. Tymi organami mózgu są życzliwość, nadzieja, sumienność, stanowczość itp.; poza nimi znowu znajdziemy różne organy mózgu, które zwłaszcza mają związek z rzeczami ziemskimi. Choć pożyteczne i cenne same w sobie, muszą być nadzorowane i prowadzone z centrum, tak jak w obozie Izraela centrum - przybytek - nie było kontrolowane przez pokolenia, lecz pokolenia były kontrolowane i prowadzone z przybytku. Dlatego wszystkie posiadane przez nas talenty oraz zalety umysłu i serca, z których wszystkie są reprezentowane w naszym mózgu, mają być poddane i prowadzone przez naszą cześć dla Boga i nasz duchowy odbiór Jego woli wobec nas, która to wola winna być przede wszystkim wyrażana przez pośrednie organy życzliwości, nadziei, sumienności, stanowczości itp.
Jak pokazane w książce pod tytułem God, s. 381, "Jest znamiennym faktem frenologicznym, że im wyższe stanowisko władz mózgu, tym wyżej są one umieszczone w mózgu; i im niższe stanowisko władz mózgu, tym niżej są one umieszczone w głowie. Tak więc społeczne - świeckie - i samolubne władze ludzkiego mózgu są rozmieszczone w niższych partiach mózgu, nieco wyżej znajdują się władze intelektualne, jeszcze wyżej władze artystyczne, następne zaś w kolejności są władze moralne, a na końcu, jako najwyższe, władze religijne".
ILUSTRACJA NAWRÓCENIA
W ten sposób może być zilustrowana filozofia tego, co znane jest jako nawrócenie. Dzięki Bogu, że do dostąpienia i radowania się tym błogosławieństwem nie jest potrzebne zrozumienie filozofii nawrócenia, w przeciwnym razie bardzo niewielu byłoby w ten sposób błogosławionych. Ale dla niektórych korzystną będzie zdolność zanalizowania filozofii nawrócenia i ujrzenia, jak ono jest słuszne i piękne. Cielesny człowiek, "bez Boga i bez nadziei na świecie", jest jak Izrael w Egipcie - w stanie zamieszania, braku spójności, jak niewolnicy pracujący pod zwierzchnictwem nadzorców, nie wiedzący jak uciec z niewoli. Pierwszym krokiem grzesznika w kierunku porządku i ucieczki jest usłyszenie o Słowie Pana kierującym jego drogą ze stanu niewoli do ziemi obiecanej. Oznacza to uznanie wielkiego antytypicznego Mojżesza, naszego Pana Jezusa, za swego zbawiciela i przywódcę wyznaczonego przez Boga oraz uświadomienie sobie znaczenia posłuszeństwa Jemu w ucieczce od grzechu. Musi minąć jakiś czas, moment lub lata, w czasie którego ten kto był zniewolony zdaje sobie sprawę z wolności udzielonej przez Boga za pośrednictwem wielkiego antytypicznego Mojżesza.
Tym, w ten sposób uwolnionym, ukazywana jest droga Boża, zarządzenia, tzn., że wszystkim tym, którzy poświęcają się Panu (Rzym. 12:1) jest udzielany Duch Święty, a oni sami wprowadzeni do łask i błogosławieństw Pana, do sfery pomocy od Niego, jakiej dotychczas nie znali (1 Kor. 2:9-16). Jest to nawrócenie - przyjęcie Pana i Jego woli zamiast własnej (Mat. 16:24; Żyd. 10:7) we wszystkich sprawach życia: pełne poświęcenie serca i życia, czasu i zdolności Bogu (Przyp. 23:26) oraz uznanie Chrystusa za swoją Głowę, za Najwyższego Kapłana i Orędownika we wszystkich tych sprawach.
Przemiana, jaka następuje, odpowiada ustawieniu w kolejności pokoleń izraelskich w stosunku do przybytku. Przybytek był uznawany za centrum obozu i każde pokolenie miało wyznaczone własne miejsce w stosunku do niego. Nie było już żadnego zamieszania co do wyboru przez pokolenia tego czy innego miejsca, czasami bardziej, czasami mniej pożądanego. Od tego czasu każde pokolenie miało własne stanowisko, własną odpowiedzialność i własny stosunek do przybytku.
PORZĄDEK PIERWSZYM PRAWEM NIEBA
Tak też jest z nawróconym sercem i głową. Przed nawróceniem czasami samolubstwo znajdowało się w centrum i decydowało, czasami sumienność, czasami żądza zysku, czasami wojowniczość, a czasami strach zajmował centralne miejsce, wokół którego grupowały się różne organy. Lecz teraz, po oddaniu serca Panu, Jego organizacja i Jego zarządzenia są uznawane, a różne drugorzędne władze umysłu i serca reprezentowane w naszym mózgu zostały rozmieszczone w relacji do tych centralnych, które od tego czasu stają się dominującymi i zawsze zajmują pierwszoplanowe miejsce. Dla prawdziwie nawróconego, poświęconego chrześcijanina tym centrum, z którego pochodzić będą wszystkie życiowe plany, musi być cześć i duchowość, odpowiadające przybytkowi w centrum obozu Izraela. Od tej pory wszystkie inne organy muszą oczekiwać na kierownictwo tego ośrodka.
Na przykład: Żądza zysku może podpowiedzieć, jak zdobyć bogactwo, ale nie ma prawa do działania, dopóki nie nadejdzie informacja od czci i duchowości. Takie upoważnienie musi przejść przez pierwszy krąg przedstawiony przez Lewitów. Coś do powiedzenia na temat tego, czy żądza zysku może działać tak jak proponuje, będzie miała życzliwość, coś sumienność, i coś nadzieja. Zanim życzliwość, nadzieja i sumienność udzielą żądzy zysku pozwolenia na takie działanie poprzez cześć i duchowość z pewnością zapytają Pana, jaka jest Jego wola w tym względzie.
(cdn.)
SB ’94,7-8.