POCIESZAJĄCE SŁOWA DLA SYJONU
RÓWNOLEGŁOŚCI 1845 LAT
JEDEN INTERESUJĄCY zestaw dowodów potwierdzających nadejście czasu przywracania do łask i odzyskiwania znaczenia Izraela pochodzi z Iz. 40:1,2: "Mówcie do serca Jeruzalemu; ogłaszajcie mu, że się już dopełnił czas postanowiony jego, że jest odpuszczona nieprawość jego i że wziął z ręki Pańskiej w dwójnasób za wszystkie grzechy swoje".
Zauważmy wyrażenie "w dwójnasób za wszystkie grzechy swoje". Na podstawie jakiej sprawiedliwości Izrael mógł być ukarany dwa razy bardziej, niż na to zasługiwał? Takie rzeczywiście może być pierwsze wrażenie z pobieżnego przeczytania tego tekstu. Ale nie taka jest jego intencja.
Kefel i miszna Izraela
Hebrajskie słowo kefel przetłumaczone w wersecie 2 "dwójnasób" oznacza stronę zgiętą na pół, dokładnie w samym środku. Inaczej mówiąc, odpowiednik.
U Jer. 16:18 i Zach. 9:12 znajdujemy podobne określenie. Tutaj jednak hebrajskie słowo "dwójnasób" to miszna, co oznacza dokładne powtórzenie w czasie i ogólnym charakterze. Zachariasz podaje nam wskazówkę, że "dwójnasób" Izraela rozpoczął się mniej więcej w czasie wjazdu Jezusa do Jeruzalem.
Według chronologii biblijnej Jakub, główny patriarcha 12 pokoleń Izraela, zmarł w kwietniu 1813 r.p.n.e. Jego śmierć zakończyła wiek patriarchów i rozpoczęła to, co możemy nazwać Wiekiem Żydowskim. Teraz zauważmy: Jezus wjechał do Jeruzalem tuż przed paschą (w kwietniu) 33 r.n.e. Od 1813 r.p.n.e. do 33 r.n.e. możemy doliczyć się:
1812 3/4+ 32 1/4 = 1845 (lat)
Wyciągamy z tego wniosek, że okres narodowej łaski Izraela liczył 1845 lat. To była pierwsza część ich "dwójnasobu".
Długość pierwszej części dwójnasobu daje nam długość jego drugiej części. Licząc okres 1845 lat od 33 r.n.e. dochodzimy do 1878 r. Tak więc
32 1/4 + 1845 = 1877 1/4
lub kwiecień 1878 roku. Czy coś znaczącego, dotyczącego Żydów, wydarzyło się w tym czasie?
Berliński Kongres Narodów
Ten kongres mocarstw europejskich odbył się w Berlinie w czerwcu 1878 roku (chociaż przygotowania do niego naturalnie rozpoczęły się wcześniej). Jego głównym celem było określenie granic państw bałkańskich po wojnie rosyjskotureckiej i zapobieżenie ewentualnej wojnie między Anglią i Rosją. Większe znaczenie z punktu widzenia naszego tematu miał jeden z jego drugorzędnych rezultatów wypracowany przez lorda Beaconsfielda.
Główny brytyjski wysłannik na tę konferencję, lord Beaconsfield, dzisiaj jest bardziej znany jako Benjamin Disraeli. Chociaż nawrócił się na chrześcijaństwo, był pierwszym Żydem, który został premierem (w 1874 r.).
Jak zauważyliśmy wcześniej w tym numerze, Disraeli był odpowiedzialny za przejęcie Kanału Sueskiego od Egiptu w 1875 roku (za pieniądze od barona Rothschilda). Pociągnięcie to miało ubiec dominację Rosji na Bliskim Wschodzie, co zgodnie z obawami Anglii mogło zaszkodzić jej wpływom w tej części świata i pozbawić dostępu do posiadłości w Indiach i na Dalekim Wschodzie.
Żyd Disraeli, rzecz jasna, sprzyjał swemu narodowi i wydaje się, że jego wysiłki w tym kierunku zostały pobłogosławione przez Boga. Oto ciekawy cytat:
"Ostatnie wybory w Anglii, które pociągają za sobą zmianę w ministerstwie oraz usunięcie z urzędu znanego na całym świecie Żyda lorda Beaconsfielda, na pierwszy rzut oka mogłyby wydawać się przeszkodą dla restauracji Izraela w Palestynie. Od kilku lat wydarzenia wydają się szczególnie sprzyjać Żydom, a jednym z głównych czynników w tym kierunku wydawało się zainteresowanie, zalety właściwe mężowi stanu oraz sposobności polityczne nastręczające się dzięki wysokiej pozycji tego sławnego człowieka. Teraz, po bardzo krótkim czasie od zdobycia przez niego dla swego narodu znaczące] ulgi w prześladowaniach w Palestynie i w Turcji oraz po ustanowieniu Wielkiej Brytanii protektorem Ziemi Świętej, on jest odsuwany od władzy w czasie, w którym wydawał się w sposób właściwy bardziej pożyteczny dla nich. Na pierwszy rzut oka może się to wydawać katastrofą, lecz być może wcale nią nie jest" (Strażnica, maj 1880, s.7 [Reprint 101]).
Polityczne
i militarne implikacje tego Kongresu są dość szczegółowo omówione w książce
pt.
Przyjdź Królestwo Twoje, s.260-262.
"W one dni - mówi Zach. 8:23 - uchwyci się dziesięć mężów ze wszystkich języków onych narodów; uchwycą się, mówię, podołka jednego Żyda, mówiąc: Pójdziemy z wami, bo słyszymy, że Bóg jest z wami".
Dziesięć narodów językowych Europy, w pewnym sensie, uchwyciło się "szaty" przedstawiciela Izraela, Disraelego.
W tym czasie biblista i znawca hebrajskiego, Franz Delitzsch, zaczął rozpowszechniać swe wydanie hebrajskiego Nowego Testamentu.
Co ciekawe, Kongres, który ulżył nieco ciężkiej doli Żydów, zasiał także nasiona pierwszej wojny światowej. Jednym z rezultatów tej konferencji było przekazanie AustroWęgrom BośniHerzegowiny; to właśnie kula bośniackiego zabójcy trafiła następcę austriackiego tronu, co zmusiło Austrię do odwetu na Serbii (którą uważała za winną) i roznieciło wojnę z lat 1914-18. Wojna ta, jak widzieliśmy, stała się z kolei motorem narodowego powrotu Izraela do Ziemi Świętej.
Powrót Izraela do łaski
Jak zauważyliśmy wcześniej, Jezus w roku 33 zapowiedział spustoszenie dla domu Izraela (Mat. 23:37,38). To było 36 lat później, w roku 69, kiedy Jerozolima została otoczona przez rzymską armię, dowodzoną przez Tytusa, co rok później doprowadziło do jej zupełnego zniszczenia.
Od Kongresu Berlińskiego w 1878 roku okres o długości 36 lat doprowadza nas do 1914 roku - owego roku, który rzeczywiście był świadkiem początku wolności dla rozproszonego narodu. W ten sposób zakończył się "dwójnasób" Izraela.
"RYBACY" i "ŁOWCY"
Ponieważ Jer. 16:14-16 jest jednym z najbardziej zrozumiałych ustępów biblijnych, opisujących zgromadzanie Izraela w Ziemi Świętej, w związku z tym go zbadamy:
"Przetoż oto dni idą, mówi Pan, że nie rzeką więcej: Jako żyje Pan, który wywiódł synów Izraelskich z ziemi egipskiej.
Ale: Jako żyje Pan, który wywiódł synów Izraelskich z ziemi północnej, i ze wszystkich ziem, do których ich był wygnał, gdy ich zasię przywiodę do ziemi ich, którąm dał ojcom ich.
Oto Ja poślę do wielu rybitwów, mówi Pan, aby ich łowili; potem poślę do wielu łowców, aby ich łapali na wszelkiej górze i na wszelkim pagórku i w dziurach skalnych".
Rozumiemy, że "ziemią północną" była Rosja, gdzie na przełomie wieków mieszkała niemal połowa narodu żydowskiego. "Wszystkie ziemie" wydają się dotyczyć pozostałych krajów, w których znajdowały się duże enklawy Żydów, takich jak Polska, Niemcy, Rumunia i Węgry.
"Rybacy"
Zgodnie z swą obietnicą u Jer. 16:16 Bóg od 1878 roku posyła „rybaków". Przynętą był syjonizm. W ostatnim artykule (w BS) na temat syjonizmu widzieliśmy jak wielu mężów stanu, Żydów i chrześcijan, oraz innych wpływowych postaci było zaangażowanych w dzieło wspierania sprawy syjonizmu, szczególnie po działalności Teodora Herzla oraz Kongresu Syjonistycznego z 1897 roku.
Pieśń syjonizmu przemawiała do wielu Żydów, którzy przybywali z daleka, by przyznać się do swej odwiecznej ojczyzny. Inni pozostali tam, gdzie byli, dopóki nie zaczęli być ścigani przez "łowców".
"Łowcy"
Prawdopodobnie najbardziej przerażającym rozdziałem współczesnej ery, obecnego wieku dwudziestego, były zawzięte prześladowania i próba eksterminacji narodu żydowskiego podjęta przez nazistowski reżim Adolfa Hitlera. Niezwykle okrutny i mający jeden cel w swej determinacji do zmiecenia Żydów z powierzchni ziemi, swoim barbarzyństwem nadał nowego znaczenia słowu "holokaust" i skaził zachodnią cywilizację plamą, której nie można usunąć ani zapomnieć.
To, czego nie mógł dokonać syjonizm, dokonały prześladowania, zmuszając Żydów, by tysiącami uciekali do Palestyny, a resztę świata, by uświadomili sobie ich roszczenia i starożytne prawa. Holokaust dał narodowi żydowskiemu wolę przetrwania i tożsamość w takim stopniu, w jakim nigdy nie uczyniło tego żadne inne wydarzenie w historii ich diaspory.
Dlaczego Pan tak postąpił? To pytanie jest zadawane przez wielu, których życie zostało zniszczone, którzy stracili całe rodziny i których ciała noszą trwałe ślady cierpienia i tortur.
Dozwolenie na zło
Nie będziemy mogli zrozumieć powodów jakiegokolwiek cierpienia, jeśli najpierw nie zrozumiemy, że żyjemy w świecie przeklętym za sprawą grzechu, w świecie, w którym istnieje dozwolenie na zło. Naród żydowski był nienawidzony za to czym był i prześladowany za to czym był. Od tego czasu, gdy w Edenie była dana obietnica o Nasieniu wybranym do błogosławienia ludzkości (1 Moj. 3:14,15) szatan, wielki przeciwnik Boga i człowieka - postanowił je zniszczyć. Usiłował tego dokonać w Egipcie i w cesarstwie rzymskim, jak również przez całe długie wieki ich diaspory. Gdziekolwiek mógł, pobudzał nienawiść do "Żyda".
Obserwowanie dalszego postępu tej obietnicy w czasie pierwszych lat obecnego wieku, zmierzającego do ponownego osiedlenia Izraela niewątpliwie popchnęło go do jeszcze większej furii w wysiłkach pozbycia się tego wybranego Nasienia.
Pismo Święte często mówi o Bogu jako o czyniącym coś, na co On jedynie dozwala. Jego dozwolenie w żadnym razie nie jest moralną zgodą, chociaż wielu nie dostrzeże tej różnicy, nie będzie też tego można wyjaśnić tym, którzy nie mają wiary, by zrozumieć, że Bóg w polu widzenia ma wyższy cel (Ps. 50:16-21).
IZRAEL PRZEWODEM BŁOGOSŁAWIEŃSTW
Izrael odżył i ponownie stał się niezależnym narodem. Nie tylko to, ale i to, że dawno obiecany czas prawdziwego wyniesienia Izraela, jako przewodu mesjańskich błogosławieństw dla ludzkości, jest niedaleki. Cóż z tego, że nastąpi jeszcze jeden wielki wstrząs ucisku w miarę jak zanika ten stary świat, a zaczyna się rodzić nowy porządek. Cóż z tego, że Pismo Święte mówi nam, że Izrael ma jeszcze przejść przez "czas utrapienia Jakubowego" (Jer. 30:7) w związku z wielkim czasem ucisku, jaki od 1914 roku ciąży nad światem. Żadna z tych rzeczy nie powstrzyma ludu Pańskiego od radowania się nowymi niebiosami i nową ziemią, które, jak oznajmia Bóg ma On właśnie stworzyć: "Weselcie się, a radujcie się na wieki wieków z tego, co Ja stworzę" (Iz. 65:17,18; 66:22). Światło lampy Prawdy padające na prorocze strony pokazuje nam, że szybko przybliża się czas, kiedy Ten, który ma do tego prawo, ujmie swą wielką władzę i panowanie (Ezech. 21:27).
ŻYDZI MAJĄ POZOSTAĆ ŻYDAMI
Z "puszczy" dochodzi głos, a wszyscy Żydzi go słyszą. Nie wzywa on ich, aby się stali chrześcijanami, lecz raczej, aby pozostali wierni ideałom postawionym przed nimi przez Boga ich przymierza, tak jak jest to przedstawione w Zakonie i Prorokach.
Jak zauważyliśmy, pierwsze dźwięki tego głosu najpierw były słyszane w ruchach syjonistycznych. Jak dużo wydarzyło się od tamtego czasu! Dwadzieścia lat po pierwszym Kongresie Syjonistycznym w 1897 roku nastąpiło odebranie Jerozolimy Turkom. Niewiele ponad 30 lat później - w 1948 roku - Izrael stał się wolnym państwem. W niecałe 20 lat później - w 1967 roku - Izrael ostatecznie zdobył kontrolę nad świętym miastem. Z punktu widzenia wieków diaspory ponowne zgromadzenie i odbudowanie Izraela w ostatnich latach jest szybkie.
DWA NASIENIA ABRAHAMOWE
Abraham, ojciec wierzących, nie rozumiał, że jego "nasienie" miało składać się z dwóch rodzajów - niebieskiego i ziemskiego. Bóg wspomniał o tym, gdy powiedział do Abrahama (1 Moj. 22: 15-18). "Rozmnożę nasienie twoje jako gwiazdy niebieskie i jako piasek, który jest na brzegu morskim (kursywa nasza). Mowa tutaj o dwóch "Izraelach". Obietnice duchowe należały do klasy niebiańskiej ("Syjonu"), a ziemskie do Izraela cielesnego ("Jakuba"). Ostatecznie wszyscy ludzie, błogosławieni pod panowaniem Mesjasza, staną się "Izraelitami" - z nasienia Abrahamowego w najszerszym znaczeniu (Gal. 3:6-9).
SB ’98,54-56.