PYTANIA BIBLIJNE
WIERNE UŻYWANIE NAWET MAŁYCH TALENTÓW
Pytanie: Zdając sobie sprawę ze swoich ograniczeń spowodowanych brakiem wykształcenia, finansów, znajomości Prawdy oraz umiejętności wyrażania się, obok innych braków, czasami czuję się zniechęcony. Wydaje się, iż tak niewiele mogę zrobić. Jak mogę być wierny memu Panu w poświęceniu? Jaka jest dla mnie nadzieja?
Odpowiedź: Powinniśmy pamiętać, iż "niewiele mądrych według ciała, niewiele możnych, niewiele zacnego rodu; Ale co głupiego jest u świata tego, to wybrał Bóg, aby zawstydził mądrych; a co mdłego u świata, wybrał Bóg, aby zawstydził mocnych. A podłego rodu u świata i wzgardzone wybrał Bóg, owszem te rzeczy, których nie masz, aby te rzeczy, które są, zniszczył. Aby się nie chlubiło żadne ciało przed obliczem jego." (1 Kor. 1:26-29). Nikt z nas nie może ani zrobić tak dużo, ani tak dobrze, jak pragnie. Wszyscy musimy pokładać ufność w Panu i Jego zasłudze, że uzupełni nasze niedociągnięcia i pomoże nam utrzymać nasze stanowisko przed Bogiem.
Okresowe zastanawianie się nad wersetem 2 Kor. 12:9 także jest pomocne, gdy wspieramy się na ramieniu naszego Umiłowanego i nie pokładamy ufności w naszym upadłym ciele. Nie zniechęcajcie się, jeśli macie tylko jeden lub dwa talenty zamiast czterech czy pięciu. Pilnie badajcie, praktykujcie i głoście Słowo Prawdy i niech Duch Boży objawia się w was. On może użyć to, co jest w waszych rękach, tak jak uczynił z Mojżeszem (zobacz 2 Moj. 4). Używajcie dla Pana to wszystko co macie, choćbyście mieli niewiele, a On to pobłogosławi i was. Ludzie mogą patrzeć na wygląd zewnętrzny, "ale PAN patrzy na serce" (1 Sam. 16:7).
Brat Raymond G. Jolly, wcześniejszy Redaktor Sztandaru Biblijnego, napisał o swoim spotkaniu z jednym z Pańskich "maluczkich":
Jakiś czas temu odwiedziliśmy obłożnie chorego pewnego drogiego brata, który od lat był przykuty do łóżka. Wyraził żal, że jest w ten sposób ograniczony w przywilejach służby. On kazał swoje łóżko przysunąć bliżej okna i każdego ranka oraz każdego wieczoru, gdy ludzie przechodzili obok niego w drodze do pracy i z pracy, wyrzucał przez okno traktaty w nadziei, że to mogłoby okazać się dla kogoś dobre.
Zachęcaliśmy go do tego i innych przywilejów, przypominając mu również o badaniu, czuwaniu i modlitwie (2 Tym. 2:15; Kol. 4:2; Jak.5:16) oraz życiu, które jest "przykładem wiernych" (1 Tym. 4:12), pozwalając jego światłu świecić odwiedzającym go i tym, którzy mu usługiwali (którzy nie przyjęli Prawdy paruzyjnej). Przypomnieliśmy mu także o słowach naszego Pana: "Kto wierny jest w małym, i w wielu wiernym jest" (Łuk. 16:10; zobacz Z 5740; P '61, s. 66). Przez te i inne wersety był bardzo zachęcony. "Albowiem jeśli przedtem była ochotna myśl, taż przyjemna jest według tego, co kto ma, a nie według tego, czego nie ma." (2 Kor. 8:12).
Każdy "według przemożenia jego" (Mat. 25:15) ma coś czynić słowem mówionym, drukowanym, postępowaniem, życzliwą postawą i to jest wszystko, co może w miarę możliwości i rozsądku, aby "opowiadać cnoty tego, który was powołał z ciemności ku dziwnej swojej światłości" (l Piotra 2:9). Oprócz wykładów i objaśniania wykresu wieków jest wiele innych sposobów czynienia tego, jak na przykład prowadzenie bereańskich badań Biblii z innymi (bez względu na to gdzie i ile osób się spotyka), angażowanie się w rozmowy, korespondencję (włącznie z listami do gazet), kolportaż, pracę strzelecką, ochotniczą i do osób pogrążonych w żałobie, zapraszanie innych na zebrania, itd. Każdy, kto jest uważnym obserwatorem (Jan 4:35) potrafi znaleźć mnóstwo rzeczy, które może robić w służbie dla Pana, Prawdy i braci, według swoich zdolności i nadarzających się sposobności.
A więc nie zniechęcajcie się i nie porzucajcie nadziei. Bądźcie nadal "obfitujący w uczynku Pańskim zawsze" (1 Kor. 15:58), aby "bojować dobry bój wiary" i "chwycić się żywota wiecznego" (1 Tym. 6:12). "Jako ma litość ojciec nad dziatkami, tak ma litość PAN nad tymi, którzy się go boją [czczą]. Onci zaiste zna, cośmy za ulepienie; pamięta, żeśmy prochem." (Psalm 103:13,14). Nie myślcie, że musicie robić większe rzeczy, by okazać wierność. Wiersze Brzasku Tysiąclecia, s. 165, 168 i 295, powinny okazać się pomocne.
_______________
Być może niewiele
możemy zrobić
By pomóc innym, to prawda;
Lecz lepsza mała iskierka
Uprzejmości, kiedy droga jest ciemna,
Niż ktoś miałby kroczyć zakazanymi ścieżkami
Z braku światła, jakie my moglibyśmy dać.
-
Małe Światełko "Wiersze Brzasku Tysiąclecia" s. 165
SB ’00,61-62; BS '99,61.