DLACZEGO JEZUS UMARŁ?
"Boć jeden jest Bóg, jeden także pośrednik między Bogiem i ludźmi, człowiek Chrystus Jezus, Który dał samego siebie na okup za wszystkich, co jest świadectwem czasów jego" - 1 Tym. 2:5,6.
ŚMIERĆ CHRYSTUSA, ofiarowanie siebie jako Okup jest sercem i duszą Biblii. Jej natura i skutki świadczą o tym, że tylko Boska mądrość mogła to zaplanować, tylko Boska sprawiedliwość mogła tego wymagać, tylko Boska miłość mogła dać i tylko Boska moc mogła to przeprowadzić w różnych rozległych i złożonych zarysach.
OKUP
Słowo "okup" jest w Nowym Testamencie tłumaczone z greckich słów lutron i anti, albo z każdego z tych wyrazów osobno, albo ze złożenia, antilutron (1 Tym. 2:6; Mat. 20:28), które w etymologii i zastosowaniu w Grece znaczą "cena w zamian" - to znaczy równoważna cena. W odniesieniu do Jezusa to określenie oznacza, iż dał On na odkupienie Adama i rodzaju ludzkiego potępionego w nim cenę dokładnie równą ich zadłużeniu wobec Boskiej sprawiedliwości i w ten sposób wykupuje ich od Boskiej sprawiedliwości, domagającej się wyroku śmierci.
Jak to pokazuje Apostoł Paweł w 1 Kor. 1:23, ukrzyżowany Chrystus był głupstwem dla Greków, a zgorszeniem dla Żydów. Wielu wciąż odrzuca pojecie Okupu jako równoważnej ceny, złożonej przez Jezusa jako dokładna kompensata tego, co utracił Adam dla siebie i swojego rodzaju.
Chociaż wielu interpretujących Biblie dzisiaj używa tych samych terminów biblijnych - "okup", "drogoście kupieni" - to nadaje im symboliczne znaczenie, zaprzeczając rzeczywistemu wykupieniu, jak również znaczeniu równoważnej ceny. Używają tych określeń w tym samym znaczeniu, jakie znajdujemy w amerykańskim motcie patriotycznym: "ceną wolności jest wieczna czujność". Biblia nie tak przedstawia Okup złożony przez Chrystusa Jezusa.
Okup transakcją prawną
Doktryna Okupu jest najważniejszą doktryną w Biblii. Zrozumienie jej oznacza wielkie błogosławieństwo. Jest bardzo trudno ogólnie - nie mówiąc o szczegółach - Boski Plan, bez uznania miejsca Okupu w nim.
Biblia ukazuje Okup za pomocą bardzo ścisłych terminów i okoliczności transakcji prawnej, która posiada największe znaczenie w Boskim Planie. Doktryna Okupu jest jak piasta koła, z której wychodzą wszystkie nauki Biblii i wokół której się obracają. Dlatego właśnie ci, którzy zaprzeczają okupowi w jego literalnym, biblijnym znaczeniu przy okazji podkopują wszystkie inne nauki Pisma Świętego.
W niniejszym artykule przedstawimy Okup pod względem jego natury, w połączeniu z dowodami Pisma Świętego. Rzeczowniki "okup" i "cena okupu" mogą być w tym celu stosowane zamiennie.
Okup: jego natura
Werset
zacytowany w nagłówku tego artykułu jest w tym temacie szczególnie pomocny:
"Boć jeden jest Bóg, jeden także pośrednik miedzy Bogiem i ludźmi, człowiek
Chrystus Jezus, Który dał samego siebie na okup [antilutron - równoważna
cena] za wszystkich, co jest świadectwem czasów jego."
Mateusz 20:28 jest kolejnym przykładem. Cytujemy go z naszymi komentarzami w nawiasach:
"Jako i Syn człowieczy nie przyszedł, aby mu służono, ale aby służył, i aby dał dusze swą na okup [lutron - cena] za [anti - zamiast] wielu."
Okup: czemu jest "równoważny"
Potrzeba Okupu tkwi nie tylko w skutkach grzechu Adamowego, lecz również w tym, czym Adam był. Ojciec Adam, stworzony na obraz Boga na poziomie ludzkim miał doskonałe życie w doskonałym ciele oraz wszystkie prawa odnoszące się do niego (doskonałość pokarmu, klimatu, otoczenia i tak dalej).
Doskonałe życie Adama mogło trwać tylko na podstawie posłuszeństwa woli Boga. Relacje pomiędzy Bogiem a Adamem były oparte na przymierzu (Oz. 6:7; "człowiek" [w Biblii Gdańskiej: "jako ludzkie"] odnosi się do Adama). Jak długo Adam dotrzymywał swojej części przymierza, tak długo Bóg zapewniał mu życie i wszystkie prawa dane mu w darze przy stworzeniu.
Utracone Prawa Adama
Zatem prawo do życia jako człowiek i związane z nim prawa życiowe obejmowały wszystkie te rzeczy, które Adam, jako doskonała ludzka istota, otrzymał przy stworzeniu w postaci warunkowych darów. Miał do nich prawo tylko tak długo, jak długo pozostawał w harmonii z warunkiem, na podstawie którego zostały mu one dane - posłuszeństwem. Adam złamał to przymierze; wolał zlekceważyć swojego Wszechmogącego Przyjaciela i Dobroczyńcę, a w zamian wybrał swoją żonę. W rezultacie popadł w grzech, tracąc prawo do życia i prawa życiowe dla siebie i rodzaju ludzkiego, który miał się z niego narodzić (1 Moj. 3:16; Rzym. 5:12-21).
Chociaż prawa Adama zostały jemu odebrane, wolno mu było się cieszyć ich resztkami, aż do czasu, gdy powoli, poprzez proces umierania, stracił je w śmierci. Rodzina ludzka, cała urodzona z jego linii, z konieczności podzieliła jego los.
Stan, w którym znalazła się rodzina ludzka jest tym powodem, dla którego konieczny był Okup.
Boska sprawiedliwość a Okup
Powodem domagającym się Okupu była Boska sprawiedliwość. Ten bezstronny przymiot Boskiego charakteru wymagał ceny Okupu, jeśli On miał wybawić rodzaj ludzki od potępienia śmierci. Musiało nastąpić takie zadośćuczynienie za człowieka, jakiego wymagała Sprawiedliwość (2 Moj. 21:23-25, 5 Moj. 19:21).
Rzym. 3:25,26: "Którego Bóg wystawił [Jezusa] ubłaganiem" (Rzym.10:4; 1 Kor. 1:30). Odnosi się to do "ubłagalni", lub Tronu Łaski, znajdującego się w Przybytku. To, że ubłagalnia przedstawia Boską Sprawiedliwość jasno wynika z faktu, iż kropiono przed nią krwią pojednania. To jest pokazane w 3 Moj. 16:4, gdzie cielec przedstawia doskonałe człowieczeństwo Jezusa, a Najwyższy kapłan przedstawia Chrystusa Jezusa w jego funkcji kapłańskiej:
"Potem wziąwszy ze krwi cielca onego, kropić będzie palcem swym na ubłagalni ku wschodowi słońca; także przed ubłagalnia kropić będzie siedm kroć tą krwią palcem swym."
Boska Mądrość a Okup
Przyczyną planującą Okup była Boska mądrość, 1 Kor. 1:23,24: "Ale my każemy Chrystusa ukrzyżowanego [okup], Żydom wprawdzie zgorszenie, a Grekom głupstwo; Lecz samym powołanym i Żydom i Grekom każemy Chrystusa, który jest mocą Bożą i mądrością Bożą."
Chrystus ukrzyżowany - Okup - jest pokazany jako uosobienie Boskiej Mądrości w odniesieniu do zbawienia człowieka, w jego ofierze, przez którą złożył Okup.
Boska Miłość a Okup
Przyczyną pobudzającą do złożenia Okupu była Boska Miłość. Błędem byłoby myślenie, że uwolnienie rodzaju ludzkiego nic Boga nie kosztowało - zapewnił cenę dając swojego Syna, a tym, co pobudzało Ojca była Jego miłość, tak wielka, by pozbawić niebiosa najdroższego skarbu i zesłać Syna swego łona na świat, aby został naszym Okupem.
W Liście do Rzym. 5:8 czytamy: "Lecz zaleca Bóg miłość swoje ku nam, że gdyśmy jeszcze byli grzesznymi, Chrystus za nas umarł."
Umiłowany werset, Ew. Jana 3:16, jest kolejnym ustępem na ten temat: "Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy nie zginął, ale miał żywot wieczny."
Boska Moc a Okup
Powodem wykonawczym Okupu była Boska Moc, szczególnie gdy się objawiała przez Ducha Świętego, działającego w naszym drogim Odkupicielu. To jest wyrażone w Dz.Ap. 10:38: "Jako Jezusa z Nazaretu pomazał Bóg Duchem Świętym i mocą." Ta moc Boża działająca w naszym drogim Odkupicielu umożliwiła mu złożenie swego życia jako ceny okupu (Żyd. 9:14).
Posłuszeństwo Jezusa a Okup
Zasługowę przyczyną Okupu było posłuszeństwo naszego Pana Jezusa. Tym, co umożliwiło złożenie Okupu było jego doskonałe i posłuszne serce, takie, które mogło powiedzieć słowami proroka: "Tedym rzekł: Oto idę; w księgach napisano o mnie; Abym czynił wole twoje, Boże mój! pragnę, albowiem zakon twój jest w pośrodku wnętrzności moich." (Ps. 40:8,9; Żyd. 10:1-14).
Czytamy to świadectwo w Liście do Rzym. 5:19: "Bo jako przez nieposłuszeństwo jednego człowieka wiele się ich stało grzesznymi; tak przez posłuszeństwo jednego człowieka wiele się ich stało sprawiedliwymi." To, co Jezus posłusznie złożył w śmierci miało prawdziwą zasługę, która przez Jego śmierć stała się dostępna dla całego rodzaju ludzkiego.
RÓWNOWARTOŚĆ - PODSTAWĄ OKUPU
Nikt z upadłego rodu Adamowego nie mógł zapłacić okupu. Żaden z potomków Adama, sam będąc pod wyrokiem śmierci, nie miał doskonałego życia z jego prawami jako odpowiednika życia Ojca Adama (Ps. 49:8,9; Rzym. 3:23). Dlatego Jezus "stał się ciałem", ludzkim - chociaż nie Adamowym - aby mógł być Odkupicielem (Mat. 1:18; Łuk. 1:30-35; Jan 1:14; 2 Kor. 8:9; Filip. 2:5-8; Żyd. 2:14-18).
Ponieważ Adam musiał się oddać Boskiej sprawiedliwości w ramach swego długu, potrzebna była dokładna równowartość, aby zadowolić Boską sprawiedliwość, jeśli dłużnik miał być uwolniony. Mniej niż to nie wystarczyłoby; więcej nie można było wymagać. Sprawiedliwość domagała się dokładnej równowartości długu.
Krótko mówiąc, jedyną ceną odkupienia, jaką Boska sprawiedliwość mogłaby przyjąć był doskonały człowiek - taki, jakim był Adam przed upadkiem. Jezus, doskonały człowiek, był taką ceną, zastępcą Adama. Będąc równy Adamowi, zapłacił zupełną cenę - Okup.
"Ukoronowany chwałą i czcią"
Niektóre elementy tej równowartości są naświetlone w Liście do Żydów 2:7-10. Widzimy tutaj, że doskonały człowiek został dany za doskonałego człowieka, i prawa doskonałego człowieka za prawa doskonałego człowieka: "Na małą chwile mniejszym uczyniłeś go [Adama] od Aniołów." W poprzedzającym wersecie prorok (Ps. 8:5-9) pyta: "Cóż jest człowiek, iż nań pamiętasz? albo syn człowieczy, iż go nawiedzasz?" (to znaczy: "miałeś z nim - z Adamem - społeczność?").
Pierwszy człowiek, Adam, został stworzony na poziomie niewiele niższym od aniołów, gdyż natura ludzka jest nieco niższa niż anielska.
Następnie czytamy o niektórych z jego praw - jego prawach do doskonałości i panowania nad ziemią: "chwałą i czcią ukoronowałeś go." Adam w swej doskonałości zdolności i usposobienia został stworzony na obraz Boga; i jak Bóg był władcą wszechświata, tak pierwszy człowiek był władcą ziemi, na Boskie podobieństwo 1 Moj. 1:26,27)
Odnosząc się obecnie do Jezusa, czytamy podobnie: "Ale tego, który na małą chwilę mniejszym stał się od Aniołów, Jezusa, widzimy," uczynionego istotą ludzką na doznanie cierpienia śmierci. Jezus otrzymał doskonałość i prawa, jakie miał Adam - został ukoronowany "chwałą i czcią."
"Dusza żyjąca"
Adam został stworzony jako "dusza żywiąca", to znaczy był duszą - a nie miał duszy (1 Moj. 2:7). Musiał oddać swoją dusze - swoją istotę, siebie samego - w śmierci. Tak samo uczynił Jezus. Mateusz rozdział 20, werset 28, w tłumaczeniu greckim podaje "dusza" (psyche] w znaczeniu "życie."
Jak Adam poniósł śmierć, tak samo Jezus. U Izajasza 53:10 czytamy o tym, jak Jezus dał swoją dusze - swoją istotę: "...położywszy ofiarą za grzech dusze swą...".
Wielu nie rozumie natury kary za grzech, wierząc, że jest nią życie w wiecznych mękach. Oczywiście z takiego punktu widzenia jest rzeczą niemożliwą dostrzec, iż Jezus zapłacił równoważną cenę za Adama. Niemniej jednak, Biblia jest jasna w swoim stwierdzeniu, iż karą, jaką Adam ściągnął na siebie, i jaką poniósł, była śmierć - nie mniej, nie więcej.
Na przykład w 1 Moj. 2:17 czytamy Boskie stwierdzenie: "Ale z drzewa wiadomości dobrego i złego, jeść z niego nie będziesz; albowiem dnia, którego jeść będziesz z niego, śmiercią umrzesz." I znowu: "boś proch, i w proch się obrócisz" (1 Moj. 3:19). To znaczy, że Adam miał powrócić do ziemi, z której został wzięty; powrócił z niebytu w niebyt.
JEZUS UMARŁ ZA ADAMA
Jezus umarł, aby odkupić Adama, a skutkiem tego wszystkich, którzy by narodzili się z Adama - czyli całą ludzką rodzinę. W tym jest piękno i prostota Okupu.
Apostoł Jan trafnie klasyfikuje obdarzonych okupową ofiarą Jezusa (l Jana 2:2): "A on [Jezus] jest ubłaganiem za grzechy nasze; a nie tylko za nasze, ale też za grzechy wszystkiego świata."
Chwała za Okup i Zmartwychwstanie Chrystusa!
SB ’01,26-29; BS '00,25-29.