OKREŚLENIE ŚWIATÓW I WIEKÓW W ROZWOJU BOSKIEGO PLANU
c.d. ze Sztandaru Biblijnego nr 155, str.8
Podobnym błędem, zresztą bardzo powszechnym, jest mniemanie, iż królestwo Boże jest już teraz ustanowione na ziemi, a wola Boża jest wypełniana przez narody. Jest to oczyswiście dalekie od prawdy, gdyż królestwa tego świata są podtrzymywane i wzbogacane przez ciemiężenie, niesprawiedliwość i oszukaństwo w takim stopniu, w jakim wzrastająca inteligencja ludzi na to pozwala. Szatan, obecny "książę tego świata", musi być usunięty, a królestwa będące pod jego kontrolą muszą stać się królestwami Pana naszego i Pomazańca Jego wtedy, gdy On sam będzie sprawował swą wielką władzę i panowanie.
Dzięki światłu, jakie obecnie przyświeca domownikom wiary, dostrzegamy, iż systematyczność oraz porządek znamionowały majestatyczne kroki naszego Boga w wiekach minionych. Przekonują nas też o tym poniższe strofy Cowpera, natchnione przez żywą wiarę, która ufa tam, gdzie nie może wyśledzić wszechmocnego Jehowy:
ON TYLKO MOŻE
Tajnymi Bóg
kroczy drogami
Do życia przywodząc swe dziwy:
To w morzu stopy ślad swojej zostawi,
To w wichrze przebywa straszliwym.
On strzeże swych
planów świetlanych
I wole swą zawsze wprowadza w czyn,
Bo w możliwości głębinach nieznanych
Całą swą wielką moc skrył.
O, bojaźliwi!
- nabierzcie odwagi,
Gdyż chmury straszliwe nad wami
Są z woli Boga i z Jego znikną woli,
Gdy słońce miłości zaświeci wam nad głowami.
Nie sądźcież
Boga jako was słabość mami,
Niech ufność wzbudzą łaski, których nie zliczę.
Pod maską ze zmarszczonymi brwiami
Kryje się uśmiechnięte oblicze.
Szybko się rodzą
Boże cele,
Coraz jaśniejszy każdy cel nowy,
Pączek mieć może gorzkości wiele,
Lecz jakże słodki nektar kwiatowy.
Ślepa niewiara
z pewnością zbłądzi,
Daremnie ważąc dzieła Boże.
Bóg tylko może swe czyny osądzić
I plan wykonać On tylko może.
Nie wiem, radość
czy smutek przyniesie
Droga, co w dal nieznaną ucieka sprzed oczu.
Nie znam chmur czarnych, co przyszłość skryły,
Ni kwiatów, co mogą na drogi wyróść poboczu.
Jest jednak
mój stały towarzysz podróży,
Co radość mą dzieli i losu znosi niedole.
On ukojeniem, pociechą duszy,
On też zna drogę, którą wybiorę.
"BOSKI PLAN WIEKÓW", WYKŁAD IV, str. 85-86
SB ’01,32.