Aby rozchwycić korzyści
"Synu człowieczy! obróć twarz swoją przeciw Gagowi w ziemi Magog, książęciu głównemu w Mesech i Tubal, a prorokuj przeciw niemu. I rzecz: Tak mówi panujący Pan: Otom Ja przeciw tobie, o Gogu, księciu główny w Mesechu i w Tubalu!... Tak mówi panujący Pan: Dnia onego wstąpią dziwne rzeczy na serce twoje, a będziesz źle zamysły myślał, I rzeczesz: Wtargnę do ziemi, w której są wsi; przypadnę na spokojnych i bezpiecznie mieszkających, na wszystkich, którzy mieszkają bez muru, a zawór i bram nie mają; Abym wziął łupy, a rozchwycił korzyści ..." - Ezechiel 38:2-12
NASZ PODSTAWOWY werset, Ezech. 38:12, jest "tekstem rzeką" - nie możemy go w pełni omówić.
Rozdziały 37 i 38 księgi Ezechiela odnoszą się do ostatecznego ucisku dla Izraela. Izrael zawsze, aż do dzisiejszych czasów, był łupem.
Miesiąc maj jest świadkiem obchodzenia rocznicy powstania państwa Izrael - współczesnego cudu. Kraj ten jest zgoła mały - mniej więcej rozmiaru New Jersey lub Walii - lecz można by pomyśleć, iż stworzył on największe i najbardziej uciskaj ące imperium na obliczu ziemi, bowiem tak wielu mu się sprzeciwia.
Abraham i kraina Palestyny
Bóg dał krainę Kanaan Abrahamowi i jego potomkom. Bóg nie poszedł i nie wybrał krainy na pustyni, chociaż w Izraelu jest pustynia. Nie, Bóg wybrał krainę obfitującą w mleko i miód - ziemię obiecaną, krainę przynoszącą obfite owoce. Gleba w Kanaanie była żyzna, kraina obfitowała w zboża, warzywa, owoce, rośliny Karmelu, Esdraelonu i, porośnięty bujną trawą, kobierzec doliny Jordanu. Abraham i Lot rozstali się z powodu sporu, jaki powstał pomiędzy ich sługami. Lot przyjrzał się trawiastej ziemi i pięknemu krajobrazowi Równiny Esdraelon i w istocie powiedział: "Chcę mieć to miejsce, ponieważ ono jest tak piękne" (1 Moj. 13:1-12). No cóż, nie okazało się ono takie piękne - to tam Sodoma i Gomora zostały zniszczone. Jednakże aż do tego czasu było ono bardzo piękne - obfite listowie doliny Jordanu, lasy na górze Tabor, brzegi jezior. Istnieje stare powiedzenie odnośnie Kanaanu, które mówi: "muśnij tę ziemię motyką, a da ci plon" lub: "muśnij ją mrugnięciem oka, a także da ci plon".
Tak więc, Bóg wybrał miejsce, którego każdy pragnął. A żyło tam wiele ludów: Kananejczycy, Hetejczycy, Hewejczycy, Jebuzejczycy, Filistyni, Amorejczycy - te wszystkie inne ludy były już w Kanaanie i pragnęły zachować tę ziemię. Jednakże Bóg postanowił dać ją Abrahamowi i jego potomkom - Izaakowi, Jakubowi i innym po nim. Bóg nie wybrał miejsca, którego nikt nie chciał. Jednak Izrael musiał walczyć o tę ziemię.
Kiedy Mojżesz wysłał 12 szpiegów (4 Moj. 13:1-25) powrócili oni znad Eschol z winogronami tak ciężkimi, iż dwóch mężczyzn z trudem niosło ich kiście. Nawet dzisiaj Izrael jest sławny ze swoich pomarańczy (Jaffa) i produktów rolnych. Bóg wybrał odpowiednią ziemię na mieszkanie dla Izraela, lecz on musiał być przygotowany do walki o nią. I naprawdę o nią walczył.
Wrogowie w Ziemi
Jednakże tam pozostała reszta Kananejczyków, Hetejczyków, Ismaelitów i innych. Ci nękali Izrael przez długi czas po podbiciu ziemi - nawet do dnia dzisiejszego.
Jednym z największych powodów obecnych trudności w Izraelu jest to, iż zajął on ziemię posiadaną już przez innych, wypędzając ich siłą oręża.
Przy pewnej okazji, kiedy Żydzi odbudowywali mur wokół Jerozolimy, byli zmuszeni pracować z mieczem w ręku - ich wrogowie zawsze tam byli.
NACJONALIZM ARABÓW PALESTYŃKICH A IZRAEL
Jest także inny powód tak wielu trudności Izraela obecnie. Cytujemy z broszurki (Syjonizm w centrum uwagi) Focus on Zionism (strony 28 i 29), pod nagłówkiem: "Nacjonalizm Arabów Palestyńskich":
Palestyńscy Arabowie nigdy nie dążyli do własnego państwa, dopóki idea ta nie została im wtłoczona do umysłów przez muzułmańskich sąsiadów, kiedy Izrael przystał na Rezolucje Organizacji Narodów Zjednoczonych O Podziale z listopada 1947 r. Postanowienia tej Rezolucji zostały zarekomendowane przez międzynarodową komisje, wyznaczoną przez Zgromadzenie Ogólne ONZ i przyjęte przez Żydów, ale nie przez Arabów.
Brytyjczycy, świadomi rosnącej opozycji Arabów wobec Rezolucji, zakłopotani swoimi sojuszami, ogłosili decyzje o wycofaniu swojego Mandatu, podając 15 maja 1948 r. jako datę jej wejścia w życie. Dawid Ben Gurion ogłosił niepodległość państwa Izrael 14 maja, a sąsiednie państwa arabskie przekształciły swoją słowną opozycje w otwartą wojnę, rozpoczynając inwazje na tereny przyznane Żydom przez Rezolucje ONZ. 600.000 Arabów, uprzednio żyjących raczej pokojowo z Żydami, dobrowolnie opuściło to sporne terytorium.
Nie było żadnych wysiedleń, żadnych przymusowych uchodźców. Palestyńczycy, zakładając, iż nowe państwo Izrael zostanie zdławione w momencie swych narodzin przez okrążające je arabskie armie, oczekiwali na czas swojego powrotu do miejsca, które wówczas miałoby się stać, wbrew Rezolucji ONZ, całkowicie arabską Palestyną. Jednakże ich nadzieje rozsypały się w pył, kiedy armie arabskie poniosły militarną kieskę. Palestyńscy Arabowie, którzy pozostawili swoje domy [w Izraelu] zostali pozostawieni własnemu losowi [w krajach arabskich - Red.] ...
Począwszy od tamtych czasów kraje arabskie najwyraźniej przyjęły taktykę polegającą na utrzymywaniu uchodźców jako odrębnej społeczności narodowej, i to w warunkach ubóstwa, w tym celu, by, z powodów politycznych, używać ich przeciwko Izraelowi, jako obiektu wzbudzającego litość, zwłaszcza na forum Organizacji Narodów Zjednoczonych. Kiedy weźmiemy pod uwagę ogromne bogactwo znajdujące się pod zarządem bogatych w ropę arabskich braci, nie znajdziemy żadnego usprawiedliwienia dla przedłużania ubóstwa, w którym żyją uchodźcy. Moglibyśmy raczę] zapytać dlaczego te kraje nie dadzą Palestyńczykom części swojej własnej ziemi? Nie chcą one tego uczynić, bowiem straciłyby powód do nękania Izraela.
Ismael i jego potomstwo
Bez wątpienia pamiętacie historię Ismaela. Urodziła go Agar, niewolnica Sary. Ismael miał 12 synów i rozrósł się w wielki naród. Jego lud żył jako koczownicy w północnej Arabii. Stary Testament używa imienia Ismael w szerszym znaczeniu w odniesieniu do wszystkich kupców arabskich (Iz. 13:20 i Ezech. 27:20,21). Wszystkie dzikie i wojownicze ludy pustyni mogą utrzymywać, iż są potomkami Ismaela. Ilustracją zastosowania określenia Ismaelici w szerszym znaczeniu jest pewne wydarzenie z życia Józefa - kiedy został sprzedany Ismaelitom, którzy byli także zwani Madianitami (1 Moj. 37:25,28; Sędz. 8:3,24). Madianici byli wrogami Izraela i stanowili dla niego sidło (4 Moj. 25:16-18). Zauważyliśmy już, iż ten stan trwa aż do dzisiaj. Mahomet utrzymywał, że Ismael jest jego przodkiem, tak samo, jak to czyni większość Arabów. A zatem Ismaelici roszczą sobie prawo do Palestyny i ustanowili święte "mekki" dla Jerozolimy, by wesprzeć swoje roszczenia. To pomaga wyjaśnić ich wielkie zainteresowanie tym miastem.
W starożytności Izrael był punktem, w którym skupiały się handel i podróże. Położenie geograficzne Izraela sprawiało, iż panowanie nad tą krainą oznaczało panowanie nad szlakami handlowymi. Z powodu tych szlaków handlowych Izrael był elementem kluczowym. Dzisiaj Izrael ma nadal strategiczne położenie.
Izrael ma wszelkie powody do zachowania tego, co posiada. Na przykład Wzgórza Golan, o których tak wiele dzisiaj się mówi w wiadomościach: Syria chce dostać je z powrotem od Izraela. Izrael nie kwapi się ze zwrotem. Każda armia zajmująca te Wzgórza może wystrzeliwać rakiety w kierunku Izraela. Rozmowy mające na celu pogodzenie roszczeń Syrii do Wzgórz Golan z zatroskaniem Izraela o własne bezpieczeństwo znajdują się obecnie w impasie, jednakże kwestia ta nie zniknie. Podobnie roszczenia Palestyńczyków do Zachodniego Brzegu i samej Jerozolimy w dalszym ciągu będą towarzyszyły Izraelowi i będą groziły zaognieniem niebezpiecznej atmosfery, która już obecnie istnieje, ponieważ Arabowie kontynuują przejmowanie coraz większych obszarów ziemi.
"RYBITWY" i "ŁOWCY"
Ponieważ Jer. 16:14-16 jest jednym z najwyraźniej szych ustępów Pisma Świętego, opisujących ponowne zebranie Izraela do Ziemi Świętej, rozważymy go w związku z naszym tematem:
"Przetoż oto dni idą, mówi Pan, że nie rzeką więcej: Jako żyje Pan, który wywiódł synów Izraelskich z ziemi Egipskiej.
Ale: Jako żyje Pan, który wywiódł synów Izraelskich z ziemi północnej, i ze wszystkich ziem, do których ich był wygnał, gdy ich zasię przywiodę do ziemi ich, którąm dał ojcom ich.
Oto Ja poślę do wielu rybitwów, (mówi Pan) aby ich łowili; potem poślę do wielu łowców, aby ich łapali na wszelkiej górze i na wszelkim pagórku, i w dziurach skalnych."
Rozumiemy, iż "ziemia północna" odnosi się do Rosji z drugiej połowy XIX wieku, gdzie zamieszkiwała prawie połowa ludności pochodzenia hebrajskiego. Zwrot "wszystkie ziemie" wydaje się odnosić do innych krajów, w których znajdowały się duże enklawy Żydów, takich jak Polska, Niemcy, Rumunia i Węgry.
"Rybitwy"
Od 1878 r., w harmonii ze swoją obietnicą z Jer. 16:16, Bóg posyła "rybitwy." Ich przynętą był Syjonizm. Wielu mężów stanu - Żydów i Chrześcijan - oraz inne wpływowe osoby włączyły się w promowanie sprawy Syjonizmu, zwłaszcza po dziele dokonanym przez Teodora Herzla i Kongres Syjonistyczny z 1897 r. Syjonizm był atrakcyjny dla wielu Żydów i przybyli oni z daleka, by domagać się swej starożytnej ojczyzny. Inni pozostali tam, gdzie byli dotychczas, aż do czasu, kiedy zaczęli ich ścigać "łowcy."
"Łowcy"
Ziejące nienawiścią prześladowania i próba eksterminacji narodu żydowskiego podjęta przez faszystowski reżim Adolfa Hitlera to prawdopodobnie najstraszliwszy rozdział w historii nowożytnej ery. Jego barbarzyństwo niezwykle okrutne i konsekwentne w swej determinacji starcia Żydów z oblicza ziemi na nowo zdefiniowało słowo "holocaust" i skaziło zachodnią cywilizację plamą nie do usunięcia ani wybaczenia.
Czego nie mógł dokonać Syjonizm, uczyniły prześladowania, wypędzając Żydów całymi tysiącami do Palestyny i zmuszając resztę świata do tego, by zdał sobie sprawę z ich roszczeń i starożytnych praw. Holocaust dał narodowi żydowskiemu taką determinację przetrwania i taką tożsamość, jakiej nie dały żadne inne wydarzenia w jego historii rozproszenia.
Czy Bóg to spowodował? Pytanie to było zadawane przez wiele osób, których życie zostało zrujnowane, które utraciły całe rodziny i których ciała noszą trwałe ślady cierpienia i tortur.
Dozwolenie zła
Nie będziemy w stanie zrozumieć przyczyny cierpienia w jakiejkolwiek mierze, jeśli nie zaakceptujemy faktu, iż żyjemy w świecie przeklętym przez grzech; w świecie, w którym panuje dozwolenie zła.
Naród Żydowski był nienawidzony i prześladowany za to, czym był. Od czasu dania w Edenie obietnicy o wybranym Nasieniu, mającym błogosławić rodzaj ludzki (1 Moj. 3: 14,15), szatan - wielki przeciwnik Boga i człowieka - postanowił wytępić ten naród. Usiłował tego dokonać w Egipcie i w czasie panowania Imperium Rzymskiego oraz w trakcie wszystkich długich stuleci ich rozproszenia. Wzniecał nienawiść do "Żydów", gdziekolwiek tylko mógł. Obserwowanie stopniowego rozwijania się obietnicy o przywróceniu Izraela bez wątpienia doprowadziło szatana do jeszcze większej wściekłości w wysiłkach zniszczenia wybranego Nasienia.
Pismo Święte często mówi, iż Bóg czyni coś, na co w istocie On jedynie dozwala. Boże dozwolenie w żadnym wypadku nie jest Jego moralną zgodą, chociaż wielu nie dostrzega tego rozróżnienia i nie można go wytłumaczyć tym, którzy nie mają wiary, by zrozumieć, iż Bóg ma przed sobą wyższy cel (Ps. 50:16-21).
IZRAEL PRZEWODEM BŁOGOSŁAWIEŃSTW
Izrael został ponownie powołany do życia i znów stał się niepodległym narodem. Dawno temu obiecany czas prawdziwego wywyższenia Izraela jako przewodu Mesjańskich błogosławieństw dla rodzaju ludzkiego nie jest daleko. Cóż z tego, że nadejdzie kolejna wielka fala ucisku, skoro ten stary świat będzie się kończył, a Nowy Porządek zaczynał? Cóż z tego, że Pismo Święte mówi nam, iż Izrael będzie jeszcze przechodził "czas utrapienia Jakubowego" (Jer. 30:7) w związku z wielkim Czasem Ucisku, jaki panuje nad światem od 1914 r.? Żadna z tych rzeczy nie przeszkodzi ludowi Bożemu w radowaniu się Nowymi Niebiosami i Nową Ziemią, o których Bóg oświadcza, iż ma je właśnie stworzyć -"weselcie się, a radujcie się na wieki wieków z tego, co Ja stworzę" (Iz. 65:17, 18; 66:22). Lampa Prawdy rzucająca jasne światło na proroctwa pokazuje nam, iż szybko zbliża się czas, kiedy Ten, który ma do tego prawo, obejmie Swoją wielką władzę i będzie panować (Ezech. 21:27).
Żydzi mają pozostać Żydami
Z "pustkowia" dochodzi głos, a Żydzi słyszą go wszędzie, gdziekolwiek są. On nie nawołuje ich, by stali się Chrześcijanami, a raczej by byli wierni ideałom wystawionym przed nimi przez Boga ich Przymierza i przedstawionym przez Zakon i Proroków. Początkowe brzmienie tego głosu było najpierw słyszane w ruchu Syjonistycznym. Jak wiele się wydarzyło od tego czasu! Dwadzieścia lat po pierwszym Kongresie Syjonistycznym w 1897 r. Jerozolima została odebrana Turkom. Nieco ponad 30 lat później, w 1948 r., Izrael stał się wolnym państwem, a nieco mniej, niż 20 lat od tego momentu, w roku 1967, Izrael ostatecznie objął kontrolę nad Świętym Miastem. Ponowne zebranie i ustanowienie Izraela w ostatnich dziesięcioleciach było szybkie, gdy się popatrzy na ten proces w kontekście długich stuleci Diaspory.
DWA NASIENIA ABRAHAMA
Abraham, ojciec wiernych, nie rozumiał, iż jego "nasienie" miało być dwojakie - niebiańskie i ziemskie. Bóg napomknął o tym, kiedy powiedział do Abrahama (1 Moj. 22:15-18): "rozmnożę nasienie twoje, jako gwiazdy niebieskie, i jako piasek (, który jest na brzegu morskim"(kursywa dodana). Jest tutaj mowa o dwóch "Izraelach." Duchowe obietnice należały do klasy niebiańskiej ("Syjon"), a ziemskie obietnice do naturalnego Izraela ("Jakub"). Ostatecznie cały rodzaj ludzki, błogosławiony pod panowaniem Mesjasza, stanie się "Izraelitami" - nasieniem Abrahamowym w najszerszym znaczeniu (Gal. 3:6-9).
W tym pierwszym roku nowego stulecia gratulujemy Izraelowi kolejnych urodzin. Tak, jak podkreśla to Ap. Paweł w Liście do Rzymian, w 11 rozdziale, wersetach 12 i 15, będzie on środkiem, poprzez który Bóg udzieli błogosławieństw całemu światu. Żadna broń ukuta przeciwko niemu nic nie wskóra, a dzięki Boskiej mocy Izrael uniknie swoich niedoszłych grabieżców.
_______________
Niniejszy artykuł jest rozszerzoną wersją wykładu wygłoszonego przez Redaktora,
Bernarda W. Hedmana.
SB ’01,34-37; BS '00,34-37.