PYTANIA BIBLIJNE
"DARY" UŻYWANE TYLKO DLA LUDZI Z ZEWNĄTRZ
Pytanie: Na stronie 4 waszej broszurki pt.: "Leczenie wiarą" pokazujecie, iż "dary" Boskiego Świętego Ducha, czy też mocy, dane pierwotnemu Kościołowi po to, aby pomóc w jego założeniu, były na znak "nie tym, którzy wierzą, ale niewiernym" (1 Kor. 14:22); "że posiadający dar leczenia nie modlili się przy jego stosowaniu, lecz nakazywali uleczenie (zobacz np. Dz. Ap. 3:1-11)", oraz że "nie używali tego daru dla leczenia samych siebie lub innych członków Kościoła, lecz jako świadectwo wyłącznie w stosunku do niewierzących." Wersety biblijne, których używacie wydają się udowadniać wasze twierdzenia, ale czy sam Apostoł Paweł nie modlił się o to, zamiast nakazywać usunięcie swojego "bodźca ciała", swojej "słabości ciała"? Czy w ten sposób nie próbował użyć swego "daru" uzdrawiania względem siebie, osoby wierzącej (2 Kor. 12:7,8)?
Odpowiedź: To prawda, że Apostoł Paweł miał swój "bodziec ciała", którym prawdopodobnie był jego słaby wzrok, jako skutek doświadczenia z wielką światłością, które miało miejsce na drodze do Damaszku (Dz. Ap. 9:1-9). Trzy razy prosił Pana, aby usunął ten bodziec. Paweł pisze o swoich "krewkościach" (2 Kor. 11:30; 12:5; Gal. 4:13,14). Jednak nie użył cudownego daru uzdrawiania względem siebie samego. Kiedy Apostoł używał swego daru uzdrawiania, nakazywał uzdrowienie (Dz. Ap. 14:8-10) - nie prosił o nie. Lecz zupełnie inaczej było w jego własnym przypadku. Gdy dowiedział się, iż wolą Pana było, aby kontynuował służbę Ewangelii pomimo słabości ciała i że moc Pańska będzie dla niego wystarczająca, poczuł się zachęcony do radowania się w tej mocy, a nie w swojej własnej, żeby się nad miarę nie wynosił (2 Kor. 12:7-10).
PRZYPADEK TABITY (DORKAS)
Pytanie: W tej samej broszurze "Leczenie wiarą" (str.5) czytamy: "Gdybyśmy nawet bardzo szukali, nie znajdziemy w Nowym Testamencie żadnego przypadku cudownego uleczenia poświęconej osoby z choroby ciała". A co z Tabitą, o której jest mowa w Dz. Ap. 9:36-42?
Odpowiedź: Zauważmy, iż Tabitą (greckie Dorkas) nie została uzdrowiona z choroby cielesnej, cudownie, ani w żaden inny sposób, przez Apostoła Piotra ani braci z Joppy, lecz że umarła. Zauważmy również, że Jezus uzdrawiał wielu chorych, lecz pozwolił swemu szczególnemu przyjacielowi, Łazarzowi, zachorować i umrzeć nie uwalniając go od tego ciężkiego przejścia (Jan 11:1-45). Następnie Łazarz został wzbudzony z martwych jako dowód Boskiej mocy i przedsmak czasów restytucji (Dz. Ap. 3:19-21).
Tak też było i z Tabitą: umarła, lecz przez Apostoła Piotra oraz w odpowiedzi na jego modlitwę, Pan wzbudził ją jako cud i manifestację Boskiej mocy wykonującej dzieło posłannictwa Ewangelii i czyniącej je skutecznym dla ludzi.
JAKUB 5:14,15 ODNOSI SIĘ DO CHOROBY GRZECHU
Pytanie: Czy Jakub 5:14, 15 nie dowodzi, że osoba chora fizycznie z pewnością zostanie przywrócona do zdrowia, jeśli wezwie starszych zborowych, by ją namaścili literalnym olejkiem i zanieśli za nią pełną wiary modlitwę?
Odpowiedź: Z kontekstu wydaje się, iż Jakub 5:14,15 nie odnosi się do choroby fizycznej, lecz do choroby duchowej. Wiele szczerych osób robiło literalnie wszystkie rzeczy tu opisane usiłując uzyskać uzdrowienie z fizycznych boleści, tylko po to, by zebrać plon w postaci rozczarowania i ponieść szkodę w wierze, zastanawiając się, dlaczego Bóg nie dotrzymał swej obietnicy, że "modlitwa wiary uzdrowi chorego, i podniesie go Pan".
Nie sugerujemy, że Bóg nigdy nie odpowiada na modlitwę o wyzdrowienie ciała, lecz wersetów z Jakuba 5:14,15 nie można w sposób właściwy zastosować do uzdrawiania fizycznych chorób. Choroby ciała, straty, kiopoty, rozczarowania i tak dalej, są zawarte u Jakuba 5:13: Jest kto utrapiony między wami, niechże się modli" - o wystarczającą łaskę, o Pańską moc, która wykonuje się w słabości (2 Kor. 12:9). Lecz w następującym wersecie podane jest pewne zalecenie dla chorych duchowo, chorych na grzech. [Prawdą jest, iż poważna choroba grzechu może objawiać się w postaci fizycznych symptomów. Taki stan jest oczywiście uwzględniony w przedstawionej tutaj interpretacji.]
W tym przypadku byłoby lepiej, gdyby greckie słowo astheneo, tutaj przetłumaczone na "chory", zostało oddane jako słaby, podobnie jak w następujących przykładach: Rzym. 4:19 (Abraham "nie był słaby w wierze"); Rzym. 8:3 (zakon "był słaby dla ciała"); Rzym. 14:1 ("tego, który jest w wierze słaby, przyjmujcie); 1 Kor. 8:12 ("grzesząc tak przeciwko braciom i mdłe ich sumienie obrażając, grzeszycie przeciwko Chrystusowi"); 2 Kor. 11:21 ("Mówiąc według zelżywości, jakobyśmy byli słabymi").
Dlatego jeśli ktokolwiek z braterstwa jest chory, niech on lub ona zawoła starszych - wybranych duchowo dojrzałych braci ze zboru (Gal 6:1). Niech modlą się o wyzdrowienie chorego duchowo, namaszczając go olejkiem Słowa Bożego, Boskiej Prawdy ("olejkiem złotym"; Zach. 4:11-14), pochodzącym ze Starego i Nowego Testamentu. "Jeśliby się grzechu dopuścił, będzie mu odpuszczone." W ten sposób jest uzdrawiany chory na grzech.
SB ’01,63-64; BS '00,62.