POWRÓT NASZEGO PANA
Jego Cel, Sposób i Znaki Czasów
"... a gdy odejdę ... przyjdę zasię" -- Jana 14:3 --
Część czwarta serii na temat Abakuka 2: 2: "Napisz widzenie, a napisz rzetelnie na tablicach, aby je prędko czytelnik przeczyta!".
KIEDY NASZ PAN podczas swego Pierwszego Przyjścia przebywał ze swoimi uczniami to chciał, aby oni zrozumieli, że On przyjdzie ponownie w pewnym celu, w pewien sposób i w pewnym czasie. Jesteśmy ostrożni we wnioskowaniu, że wszyscy chrześcijanie zgadzają się z tym, że Biblia naucza o Wtórym Przyjściu Mesjasza. Dwight L. Moody, wielki dziewiętnastowieczny kaznodzieja, powiedział pewnego razu, że co siódmy werset Nowego Testamentu odnosi się do drugiego pobytu naszego Pana na ziemi i że w Starym Testamencie ta proporcja jest nawet większa. Rzeczywiście, jest to najbardziej wyróżniający się temat Pisma Świętego, poza doktryną o Okupie - że Jezus Chrystus ofiarował siebie samego jako odpowiadającą cenę za Ojca Adama i cały rodzaj ludzki w jego biodrach.
Wielu wierzy, że nawrócenie grzesznika jest częścią przyjścia Chrystusa i że w ten sposób będzie nadal przychodził, aż cały świat zostanie nawrócony. Jednakże Pismo Święte w wielu miejscach wskazuje, że sytuacja będzie przeciwna. Apostoł Paweł, pisząc do Tymoteusza, ostrzega, że: "... w ostateczne dni nastaną czasy trudne. Albowiem będą ludzie... rozkoszy raczej miłujący niż miłujący Boga" (2 Tym. 3:1-4). Również fakty potwierdzają tę myśl, że obecnie świat jest jeszcze bardziej odległy od nawrócenia się do Chrystusa niż był kiedykolwiek przedtem.
Z drugiej strony werset Pisma Świętego zamieszczony w nagłówku tego artykułu, oraz wiele innych, dowodzi wtórego osobistego przyjścia naszego Pana. W tym artykule rozważymy pokrótce po pierwsze cel, po drugie sposób i po trzecie znaki czasu, jakie charakteryzują Wtóre Przyjście naszego Pana.
CEL POWROTU NASZEGO PANA
Jest wiele celów powrotu naszego Pana, lecz tutaj rozważymy najważniejszy z nich - błogosławienie całej rodzinie ludzkiej, żywym i umarłym, oraz danie sposobności otrzymania restytucji (Dz.Ap. 3:19-21). Restytucja oznacza powrót do pierwotnego stanu lub warunków. Pierwotnym stanem rodziny ludzkiej był obraz i podobieństwo Boże, zilustrowane w Ojcu Adamie i Matce Ewie. Przez obraz Boga rozumiemy doskonałość Adamowej natury - stan istoty "bardzo dobry" (1 Moj. 1:26, 27,31). Adam i Ewa byli doskonali w swoich fizycznych, umysłowych, moralnych i religijnych zdolnościach. Natomiast przez podobieństwo Boga rozumiemy panowanie człowieka na ziemi, tak jak Bóg jest Władcą we wszechświecie. To oznacza doskonałą ziemię z doskonałymi władcami, którzy nią zarządzają.
Apostoł Paweł w Liście do Żydów 2:8 zauważył, że pierwotna doskonałość istoty i panowania zostały utracone i zastąpione przez fizyczną, umysłową, moralną i religijną degradację oraz stan przekleństwa ziemi. Pismo Święte zapewnia nas, że ten stan rzeczy jest wynikiem grzechu Adamowego (1 Moj. 3).
Celem Pierwszego Przyjścia Chrystusa było złożenie siebie jako ceny Okupu, a celem Jego Wtórego Przyjścia jest udostępnienie jej do uleczenia świata i przywrócenia wszystkich ludzi do obrazu i podobieństwa Bożego - do błogosławionego stanu, którym Adam i Ewa cieszyli się w Ogrodzie Eden. Chrystus powrócił, aby ustanowić swoje 1000 lat trwające Królestwo, a wszystkich, którzy usłuchają rozsądnych wymagań tego Królestwa, uraduje tymi wszystkimi błogosławieństwami, jakie ono ze sobą przyniesie. Wówczas skorzystać będą mogli nie tyko żyjący, ale umarli, którzy zostaną wzbudzeni i otrzymają te same sposobności.
SPOSÓB POWROTU NASZEGO PANA
Stosownie do niektórych popularnych poglądów nasz Pan miał powrócić w sposób widzialny, płynąc na literalnej chmurze i dmąc w literalną trąbę, w promieniach naturalnego oślepiającego światła, i burząc świat w drobny pył. Kiedy jednak porównamy ten pogląd z Biblią, rozumem i faktami, znajdziemy wiele sprzeczności. To wyobrażenie o widzialnym powrocie naszego Pana opiera się na literalnej interpretacji symbolicznych ustępów, takich jak przypowieści, symbole i niejasne wypowiedzi.
Uważne zbadanie Pisma Świętego objawia fakt, że powrót naszego Pana jest niewidoczny dla naturalnego wzroku człowieka, lecz widoczny dla jego wzroku umysłowego - oczu zrozumienia. Biblia uczy bezpośrednio, że Jezus, jako chwalebna istota w Boskiej naturze, nie może i nigdy nie będzie ponownie widziany przez istoty ludzkie. U Jana 14:19 czytamy: "Jeszcze maluczko, a świat mnie już więcej nie ogląda". Tutaj Jezus odwołuje się do siebie jako istoty, która w swoim chwalebnym zmartwychwstałym ciele będzie na zawsze niewidzialna dla ludzkości. Święty Paweł mówiąc o naszym Panu w Jego wywyższonym stanie podaje w 1 Tym. 6:16: "Który sam ma nieśmiertelność i mieszka w światłości nieprzystępnej, którego nie widział żaden z ludzi, ani widzieć może."
Istnieje wiele zarysów biblijnych dowodów sugerujących, że powrót naszego Pana odbywa się w sposób niewidzialny, jednak podstawowa przyczyna tego faktu tkwi w tym, że nasz Pan porzucił ludzki stan raz na zawsze, i odkąd zmartwychwstał nie jest więcej człowiekiem, ale istotą duchową i, z konieczności, jest niewidoczny dla naturalnego wzroku. Rzeczywiście, Bóg bezpośrednio mówi nam, że obecnie Jezus jest istotą duchową. Jest to wyrażone w 1 Kor. 15:45: "Stał się pierwszy człowiek Adam w duszę żywą, ale pośledni Adam w ducha ożywiającego." Pierwszy Adam był istotą ludzką w ludzkim ciele, podczas gdy ten ostatni, Drugi Adam, to Jezus, który stał się istotą duchową przy zmartwychwstaniu.
CZAS POWROTU NASZEGO PANA
Jeżeli chodzi o czas Powrotu naszego Pana, lub Obecności (z gr. parousia), jest wiele biblijnych dowodów na to, że najpierw wydarzy się to w tajemnicy, podczas zamieszania społecznego (1 Tes. 5:1-4). Mówiąc ogólnie, Biblia naucza, że Królestwo Boże, którego głównym przedstawicielem jest Chrystus, ma być ustanowione podczas siódmego 1000 lat trwającego dnia liczonego od chwili upadku Adama w grzech.
Izajasz 2:2 mówi: "I stanie się w ostateczne dni, że będzie przygotowana góra domu PAŃSKIEGO na wierzchu gór, i wywyższy się nad pagórkami, a zbieżą się do niej wszystkie narody". W języku hebrajskim wyrażenie w ostateczne dni może także oznaczać w tym ostatecznym spośród dni. Ten ostatni dzień spośród Bożych dni, z których każdy byłby okresem trwającym tysiąc lat, byłby siódmym dniem lub siódmym tysiącletnim okresem (2 Piotra 3:8). System numeryczny Boga często podkreśla liczbę siedem. Wyrażenie "ostateczny spośród dni" oznacza siódmy dzień, ostatni dzień tygodnia. Tydzień u Boga jest równy siedmiu tysiącom ziemskich lat. Dlatego Izajasz 2:2 podsuwa myśl, że Królestwo Boże ma być ustanowione na całej ziemi podczas siódmego tysiącletniego dnia. Chociaż sama ziemia może mieć tysiące milionów lat, to wierzymy chronologii Biblii, która dowodzi, że historia człowieka od stworzenia Adama liczy niewiele ponad 6000 lat.
To, że ten siódmy tysiącletni dzień jest siódmym od upadku Adama w grzech i pod pierwotny wyrok śmierci, zostało przedstawione przez dzień Sabatu, ustanowiony dla Izraela. Po sześciu dniach trudu Izraelici mieli święcić siódmy dzień, odpoczywając od pracy.
Ludzkość będąca w grzechu i pod przekleństwem ciężko pracuje, uginając się pod ciężarami podczas sześciu antytypicznych dni (Mat. 11:28; Rzym. 8:20-22). To jest symbolizowane przez sześć dni mozolnej pracy, z których każdy jest typem na okres tysiąca lat. Lecz dzień odpoczynku od przekleństwa, ten wielki antytypiczny Sabat, Tysiąclecie, nastanie po sześciu symbolicznych dniach znoju i niedostatków. Wówczas ludzkość odpocznie od grzechu, błędu i śmierci, które pociągają za sobą nieszczęścia. To jest ten ostatni z dni, siódmy tysiącletni dzień, antytypiczny Sabat, o którym mówi Izajasz 2:2-4. Te słowa, nauczające że Królestwo ma być ustanowione w siódmym tysiącletnim dniu od upadku Adama, dają do zrozumienia, że powrót Chrystusa ma nastąpić w tym okresie, a On powraca, aby założyć Królestwo i ofiarować restytucję całej ludzkości, zarówno żywym, jak i umarłym (Dz.Ap. 3:19-21; 15:14-17; Dan. 7:13,14; Izaj. 35:1-10).
Jezus, jako Pan Sabatu i Dawca Odpocznienia (Łuk. 6:5; Mat. 11:28), musi powrócić na początku wielkiego antytypicznego Sabatu, aby ustanowić swoje panowanie na ziemi i uruchomić największy proces pokojowy, jaki świat mógł kiedykolwiek zaznać. 6000 lat trwa nieprzyjaźń między Bogiem i człowiekiem, a także między człowiekiem i człowiekim - doświadczenie męczące i nieustanne - pokój nie może nadejść bez wstrząsów i walk, ponieważ siły zła są kwestionowane i obalane. Osiągnięcie doskonałego pokoju będzie rzeczywiście procesem i jego zupełne osiągnięcie zajmie całe 1000 lat Pośredniczącego Królestwa Chrystusa.
Ten wielki konflikt występujący w czasie Wtórego Przyjścia jest dobrze ustanowionym zamysłem biblijnym. To jest bezwzględnie wyrażone u Dan. 12:1, w symbolicznym odniesieniu się do Jezusa jako Michała, wielkiego księcia ludzkości. Jezus sam mówił o tym, opisując ucisk jako bezprecedensowy i okrutny w swoim końcowym stadium (Mat. 24:21).
Siły zła są dowodzone przez wielkiego Przeciwnika, szatana, który próbuje utrzymać swój wpływ i zrobić wszystko, co jest w jego mocy, aby stawić opór nadchodzącemu Królestwu. Dlatego obalanie tego uzurpatora musi być najważniejszym celem prawnego Dziedzica Królestwa ziemi, naszego Pana Jezusa, do którego proroczo odnosi się Psalm 2:8: "Żądaj ode mnie, a dam ci narody dziedzictwo twoje; a osiadłość twoją, granice ziemi". Jezus, mówiąc w sposób symboliczny o eksmitowaniu szatana, bezprawnie zajmującego urząd panującego nad narodami, odniósł się do niego jako "mocarza", który musi być związany, zanim jego dobra i dom będą zabrane (Mar. 3:27). Ujęcie ich przywódcy, w konsekwencji wzniecające walki pomiędzy sługami szatana - gdyż "królestwo samo w sobie rozdzielone będzie" - przyspieszy upadek jego rozległej i złośliwej organizacji.
KRÓLESTWO JEST BLIŻEJ
Inną cechą charakteryzującą czas powrotu naszego Pana jest eksplozja wiedzy w każdej dziedzinie nauki i techniki oraz niezwykły wzrost w podróżowaniu po świecie i w szybkości podróżowania - wielu biega tam i z powrotem jak podaje proroctwo (Dan. 12:4). Rewolucja w środkach transportu za naszych czasów daje wiarygodność pojęciu "globalnej wioski", gdzie w procesie mijającego czasu "ziemia będzie napełniona znajomością Pańską, tak jako morze wodami napełnione jest" (Iz. 11:9).
Wskutek zwiększonej ruchliwości i łatwego komunikowania się, większość społeczeństwa znajduje się w niespokojnym stanie i widzimy etapy przygotowujące obalenie królestw tego świata. W tych czasach, prawie nieograniczonego przemieszczania się z jednego krańca ziemi na drugi, jesteśmy bombardowani codziennym ujawnianiem uczynków zła, politycznych intryg, społeczną niesprawiedliwością, oszustwami finansowymi i religijnymi hipokryzjami. Nasz Pan, przepowiadając w tym czasie istnienie takich warunków - utrapienie narodów, serca ludzkie omdlewające z trwogi przed rzeczami, które mają przyjść na ziemię, mówił do nas, przeżywających te doświadczenia: "A gdy się to pocznie dziać, spoglądajcież, a podnoście głowy wasze, przeto, iż się przybliża odkupienie wasze" (Łuk. 21:25-28).
Nie znamy daty założenia tego królestwa, które ma nadejść, ale sądząc po wydarzeniach tego dnia - jak to zostało podkreślone powyżej - wierzymy, że Pan Jezus działa niewidzialnie i cały czas przyspiesza wydarzenia tego dnia. Spośród znaków czasów bardzo ważny jest powrót narodu żydowskiego do Palestyny i utworzenie niezależnego państwa Izrael w 1948 r. Znak postępu w zaprowadzaniu Królestwa Chrystusowego zupełnie jasno wskazuje na Izrael, pomimo tarć wokół dzisiejszego konfliktu izraelsko-palestyńskiego oraz narastania wrogości wielu krajów względem narodu żydowskiego. Oczekujemy, że sytuacja Izraela będzie się pogarszać, zanim zabłyśnie promień światła dla obu narodów i reszty świata. Izrael opiera się na ramionach hebrajskich patriarchów i matriarchów z dawnych czasów; zawiera się to w przeżyciach tych mężczyzn i kobiet, które są zapisane w Starym Testamencie i stanowią dla nas klucz do zrozumienia nowych wydarzeń obecnych czasów. Spodziewamy się, że w najbliższej przyszłości będziemy mogli podać więcej szczegółów na ten temat.
SB ’02,44-46; BS '02,43-45.