PYTANIA BIBLIJNE
Pytanie: Od lat Izrael jest w gotowości obronnej przeciw potencjalnie wrogim siłom na Bliskim Wschodzie i w Palestynie, a obecnie walczy z tym, co uznaje jako terroryzm. Czy w proroctwach jest jakaś wskazówka mówiąca, jaki będzie rezultat tych wszystkich kłopotów?
Odpowiedź: Izrael, odkąd w 1948 r. stal się narodem-państwem, nigdy nie doświadczył pokoju. W obecnej akcji odwetowej za terroryzm i gwałtowną penetrację jego granic, Izrael walczy o swą narodową egzystencję. Obecne problemy na Bliskim Wschodzie są nie do rozwiązania przez człowieka. Współczujemy Izraelowi w jego ciężkim położeniu, chociaż niewątpliwie po obu stronach konfliktu jest popełniana niesprawiedliwość.
Wciąż zmieniające się wydarzenia w tym regionie uniemożliwiają przewidzenie, jakie warunki będą w następnym tygodniu, a tym bardziej w nadchodzących miesiącach. Chociaż wydaje się, że Biblia nie mówi, co nastąpi w niedługim czasie, to jednak są wersety, które ujawniają, co się stanie na dłuższą metę. Zatem możemy ufać w zapewnienie, że niezależnie od tego jak ponura jest lub staje się obecna sytuacja, Izrael jest w ziemi, w której pozostanie (Amos 9:14,15).
Wkładając słowa w usta wrogów Izraela, Ezech. 38:11 mówi: "Wtargnę do ziemi, w której są wsie; przypadnę na spokojnych i bezpiecznie mieszkających, na wszystkich, którzy mieszkają bez muru, a zawór i bram nie mają."
Chociaż obecnie nie jesteśmy w stanie zrozumieć pełnego znaczenia tego fragmentu, to wydaje się, że on sugeruje, iż nadejdzie czas, kiedy Izrael będzie w stanie pokoju z sąsiadami. W świetle historii tego regionu trudno zrozumieć, w jaki sposób do tego dojdzie, szczególnie biorąc pod uwagę obecny konflikt, jednak niewątpliwie Bóg jest zdolny odpowiednio ukształtować sprawy, jak tego dokonał tworząc państwo Izrael z szeroko rozproszonego ludu.
Zgodnie z kontekstem, ten czas nadejdzie krótko przed drugą fazą "ucisku Jakubowego" (Jer. 30:1-11; Ezech. 38 i 39; Zach. 12:1-9; 14:1-3). Pierwsza jego faza zaczęła się pod koniec XIX wieku, prześladowaniem skierowanym przeciw społecznościom żydowskim rozproszonym wówczas poza granicami, szczególnie w Rosji. Boskim celem tego ucisku było ponaglenie ludu żydowskiego do powrotu do ich ojczyzny jako przygotowanie do ustanowienia Królestwa Bożego na ziemi. Okazuje się, że ta faza trwa nadal i w końcu doprowadzi do ostatecznego ukarania Izraela z powodu jego niewiary. Wówczas narody zostaną pobudzone do splądrowania Izraela, który w rozpaczy i strachu przed zniszczeniem będzie wołał do Pana, aby go ocalił. Pan będzie interweniował w cudowny sposób i pokona ich wrogów (Zach. 14:3).
Celem i rezultatem tego ucisku będzie ostatecznie otwarcie ich oczu, aby przyjęli swego Mesjasza. W ostatniej części Zach. 12:10 w tłumaczeniu Żydowskiego Towarzystwa Wydawniczego Ameryki (tłumaczenie Lessera) czytamy: "i patrzeć będą na Mnie, ponieważ go przebili; i będą go opłakiwać, jak się opłakuje jedynego syna, będą w żalu z powodu niego, jak się żałuje swego pierworodnego."
Krótko po tym, ten płacz obróci się w radość, ponieważ ich grzechy będą im odpuszczone, a Pan ustanowi z nimi Nowe Przymierze (Jer. 31:31-34; Rzym. 11:25-27). Jakiś czas później, narody pogańskie, skruszone czasem ucisku, dowiedzą się o dobroczynnych zarządzeniach, z których Izrael będzie korzystać i zapragną podobnych błogosławieństw dla siebie (Iz. 2:1-3; Zach. 8:20-23). W odpowiedzi na ich błagania o pomoc, Królestwo ze swymi zarządzeniami będzie ustanawiane w jednym kraju po drugim, aż stanie się wszechświatowym imperium (Dan. 2:44; 7:27). Izrael będzie miał przywilej nawracania i błogosławienia pogańskiego świata. Z Jeruzalem jako światową stolicą, Izrael utworzy ziemską fazę Królestwa.
Gdy
żyjący wówczas mieszkańcy ziemi uczynią postęp w wielkim dziele restytucji,
groby wydadzą swoich umarłych i zło na ziemi zacznie być wykorzeniane (Izaj.
25:6-9; Jan 5:28,29; Dz.Ap. 3:19-21).
Problemy na Bliskim Wschodzie, z Izraelem w centrum, są nieustające i często
wydają się beznadziejne. Jednakże, możemy polegać na Boskiej obietnicy, że
Izrael, cały Bliski Wschód i cały świat ludzkości, zarówno żywi jak i umarli,
będą mieć promienną, błogosławioną i spokojną przyszłość (Ps. 46:9-12; Ps.
67).
SB ’02,57-58; BS '02,58.